Μια πραγματικά ωραιότατη σφιχτοδεμένη παράσταση είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα, πρεμιέρα 14/4/2016, στην ΕΜΣ. Περί «12 ΕΝΟΡΚΩΝ» ο λόγος όπου η σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη κέντησε άψογα 12 διαφορετικούς χαρακτήρες – ψυχογράφημα δίνοντας ανάσες, κλίμα, αίσθηση, παρασκήνιο μα κυρίως πάσα στους θεατές σα να ήταν οι ίδιοι στη θέση τους να κρίνουν εάν το παιδί που σκότωσε τον πατέρα του είναι ένοχο η αθώο;
Το ερώτημα παραμένει έως το τελευταίο λεπτό και πριν καταχειροκροτηθούν άξια όλοι οι συντελεστές, καθότι ερμηνείες συνόλου, όμως ένα τσικ παραπάνω [τους βοήθησαν και οι ρόλοι] είχαν: Βασίλης Παλαιολόγος [η σωματικότητα και ο «υπόγειος» λόγος του σε ανατρίχιαζε], ενώ αξιοθαύμαστοι υπήρξαν: Θανάσης Κουρλαμπάς, Χριστόδουλος Στυλιανού και Γιώργος Γιαννόπουλος.
Ιδιαίτερη μνεία πέρα από την φροντισμένη σκηνοθεσία, οι επιβλητικοί φωτισμοί και η καταπληκτική πρωτότυπη μουσική που γράφτηκε αν δεν κάνουμε λάθος, ειδικά για την παράσταση.
Σκηνικά ανεκτά για μια τόσο μεγάλη σκηνή, στην κυριολεξία απλωμένα, δεν ξεχνούμε που παιζόταν για 2 χρόνια στην Αθήνα, σε ένα 100άρι θεατράκι το Αλκμήνη, ωστόσο το «άπλωμα» υπήρξε τελικά έξυνα διαμορφωμένο με σκοτεινιές στα κενά, σαν τοίχος… ενώ το παρακάτω βιντεάκι της αυλαίας μετά κόπων… καθότι το ΚΘΒΕ έγινε Μέγαρο Μουσικής… όπου και το χειροκρότημα το θεωρούν [άντε καλά] πνευματικό δικαίωμα…
Εν ολίγοις [=] βάλτε την παράσταση στο πρόγραμμα σας, [τελευταίες παραστάσεις έως και την Κυριακή 24 Απριλίου], διότι παρά το βαρύ θέμα του, δεν καταλαβαίνεις πως περνά μιάμιση ώρα βλέποντας καλό θέατρο, ή αν προτιμάτε μια καλή παράσταση συνόλου και φέτος η Θεσσαλονίκη είδε ελάχιστες καλές…
Αναλυτική γνώμη παράστασης υπάρχει ήδη στην Κουλτουρόσουπα από το 2013… Δείτε ΕΔΩ
