.
Είδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου.
.
Θυμάμαι πριν χρόνια ρώτησα την μακαρίτισσα Λουκία Ρικάκη τι θέλει και ασχολείται με τα σταντ απ; Πως δηλαδή μια αληθινή και πολυπράγμων δημιουργός να καταπιάνεται με ευτελή θεάματα;
.
Βρισκόμασταν στην Κω, τότε που για δεύτερη χρονιά διοργάνωνε το πρωτοπόρο κινηματογραφικό φεστιβάλ με ταινίες με θέμα την υγεία και με είχε προσκαλέσει. Με κοίταξε χωρίς να ενοχληθεί αλλά κάπως περίεργα… αναφέροντας πως αυτή η τέχνη είναι τόσο σπουδαία και τόσο καλλιτεχνική που όσοι σοβαρά ασχολούνται με αυτήν είναι αρχικώς ανήσυχα πνεύματα, τολμηροί στην σκέψη και στην ιδιοσυγκρασία και η έκθεση τους με το κοινό δεν έχει καμία σχέση με αυτή των ηθοποιών. Είναι πιο καταλυτική η ενασχόληση τους σε όλα τα επίπεδα. Για την «σοβαρότητα» της υπόθεσης με κάλεσε να δω τις παραστάσεις που η ίδια επιμελούταν και ήταν αυτή που πρωτοάνοιξε ένα χώρο στην Αθήνα με αρκετή επιτυχία καθώς το είδος θεωρούνταν πολύ «καινούριο» και περίεργο για τον μέσο Έλληνα.
Δεν πήγα ποτέ και ως «θεατρικός» δεν το εκτίμησα ποτέ. Χρόνια αργότερα, άρχισαν δειλά – δειλά να έρχονται παραστάσεις και στην Θεσσαλονίκη και σε μια από αυτές παραβρέθηκα με γενικό συμπέρασμα, «οκ, καλό ήταν, αλλά…»… Σήμερα το είδος έχει παραγίνει και μεταξύ άγνωστων και τηλεαστέρων ο κόσμος συρρέει με ευκολία να δει ένα δίωρο όπου μιλούν ακατάπαυστα σε μια άδεια σκηνή, με μόνο αξεσουάρ ένα μικρόφωνο.
Όμως το βράδυ της περασμένης Κυριακής στο θέατρο Αθήναιον, συνειδητά επέλεξα να δω τον Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλο, όπου πριν μήνες, σε έναν άλλο χώρο, στο θέατρο Σοφούλη, μας παρουσιάστηκε ως «Άνθρωπος Σκύλος» καταπλήσσοντας με από την σκηνική του άνεση. Ο τίτλος της τελευταίας του παράστασης εμπεριέχει μια τελεία, ένα ερωτηματικό και ένα θαυμαστικό… Την ονομάτισε «Α τόσο καλά.?!», όπου το ερωτηματικό έχει να κάνει με την έκπληξη και το θαυμαστικό με την απορία σε ιστορίες καθημερινής τρέλας, ξεκινώντας με την ερώτηση «Τι κάνεις; – Καλά!»
Σε αυτήν παρελαύνουν από μαμά, αδελφή, έως φίλοι και συγγενείς. Εμβόλιμα θα ανατρέξει σε περιστατικά που περνούν ξώφαλτσα από δίπλα μας ενώ πραγματικά μας ενοχλούν, θα περιγράψει περιπτώσεις ανθρώπων που μας κάνουν έξω φρενών με την βλακεία τους, θα καταφερθεί εναντίον κάποιων πολύξερων σελέμπριτις και καταλλήλως θα περιποιηθεί το κεφάλαιο «σχέσεις». Όπου σχέσεις είναι φυσικά και το σεξ…
.
Δεν θα λείψουν από το μενού προσωπικές μαρτυρίες, θα εστιάσει, έστω με μικρές αλλά αλλεπάλληλες αναφορές, στην οικονομική κρίση που μαστίζει όλες τις ηλικίες και παρότι στην παράσταση του είναι συγκρατημένος με τις κακές λέξεις, με αυτοπεποίθηση θα τις ξεστομίσει, αφήνοντας πάντα κάποια περισσότερα δεύτερα να χωνευτεί από το κοινό, μπας και γελάσει, ίσως και να χειροκροτηθεί, δεδομένο όμως είναι, πως επί σκηνής έχει μια (συνολική) χάρη «αφ ̓ υψηλού», κι ας μην του φαίνεται.
Όπως θα έχει την μαγκιά και το θάρρος αντί να ξεσηκώσει με κάτι εξυπνακίστικο για φινάλε, να προβληματίσει τους θεατές κάνοντας στα πολύ σοβαρά του… αλλά μέσα στο πνεύμα του πονήματός του, έναν εξαίσιο, πανέξυπνο αντιπερισπασμό μεταξύ Βόρειου και Νότιου ακροατηρίου…
Ίσως, γι΄ αυτό και μόνο, αξίζει να δείτε τον Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλο, τώρα που ξαναεπιστρέφει Παρασκευή 22 και το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου στις 21:30 στο Θέατρο Αθήναιον.
.
Τουλάχιστον οι προθέσεις του είναι καθαρές και μελετημένες και γι΄ αυτό τον ξεχωρίζω, άσε που έχει και πολλές περισσότερες δυνατότητες…
.
Τυχαία βιντεο-αποσπάσματα από την παράσταση.
.
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
