Είδε η 
και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
«Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να μην κάνει ποτέ αυτό που δεν θέλει….». Μια από τις μικρές «αλήθειες» του Χόρχε Μπουκάι που τόσο όμορφα και λιτά παρουσιάζονται στο έργο του «Ιστορίες να σκεφτείς», το οποίο, όπως και πολλά άλλα βιβλία του διάσημου ψυχοθεραπευτή, αγκαλιάστηκε θερμά από το ελληνικό κοινό.
.
Τη μεταφορά του βιβλίου αυτού στην θεατρική σκηνή παρακολουθήσαμε στο θέατρο Μετροπόλιταν, σε διασκευή και σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη.
Ο συγγραφέας δεν χρειάζεται συστάσεις. Με συνταγή την απλότητα και έναν εύληπτο τρόπο γραφής κατόρθωσε ναεπικοινωνήσει την επιστήμη του στο ευρύ κοινό και να αποτελεί σήμερα έναν από τους πλέον καταξιωμένους συγγραφείς και ψυχολόγους. Στο «Ιστορίες να σκεφτείς», με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις και απαντά, εμμέσως, σε ερωτήματα και φιλοσοφικούς προβληματισμούς κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως εποχής και ηλικίας. Μέσα από τις μικρές ιστορίες που διηγείται, πολλές από τις οποίες θυμίζουν παιδικά παραμύθια και ξυπνούν μνήμες από διηγήσεις των γονέων και των παππούδων μας, γίνεται αντιληπτό τοπώς μπορούμε μέσω της ανθρώπινης επαφής και επικοινωνίας να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι…
Το έργο
Ένας νέος που… απλά θέλει να κοιμηθεί συναντά έναν ψυχοθεραπευτή που μέσα από τις ιστορίες που του αφηγείται, τον βοηθά να ανακαλύψει τον εαυτό του, να βρει απαντήσεις σε όσα τον προβληματίζουν και να χαράξει πορεία στην ζωή του. Δύο γυναικείες παρουσίες, αποκυήματα της φαντασίας του νέου, βοηθούν να ζωντανέψουν οι «μικρές» αυτές ιστορίες, κάθε μια από τις οποίες κρύβει το δικό της ιδιαίτερο νόημα και την δική της «μεγάλη» αλήθεια.
Στα θετικά (+) στοιχεία της παράστασης, ανήκει καταρχάς ο πρωταγωνιστής ή αλλιώς η ψυχή της παράστασης, ο Βασίλης Κανελλόπουλος που για άλλη μια φορά απέδειξε το πολύπλευρο ταλέντο του. Η άνεση και η καθαρότητα στον λόγο του, η κωμικότητα, η φυσικότητα στην απόδοση του χαρακτήρα που υποδύονταν, αλλά και η ελεγχόμενη υπερβολή στις εκφράσεις του, τον έκαναν να σαρώσει επί σκηνής. Ήταν το πρόσωπο που λαχταρούσαν οι θεατές να ακούν και να βλέπουν. Με δυο λόγια συναρπαστικός.
Ως προς τους υπολοίπους ηθοποιούς που συμμετείχαν στην παράσταση πρέπει να πούμε ότι υπηρέτησαν τους ρόλους τους με απίστευτη εκφραστικότητα, χάρη και ζωντάνια. Ως ένα καλοδουλεμένο σύνολο, με πολύ καλή κίνηση υπό την επιμέλεια του ίδιου του σκηνοθέτη και απολαυστικές ερμηνείες, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Πολύ καλός ο Δημήτρης Δάγκαλης στον ρόλο του ψυχοθεραπευτή – αφηγητή των μικρών ιστοριών. Με σταθερή φωνή και αυτοέλεγχο υποδύθηκε αξιοπρεπώς τον ρόλο του, χωρίς να του λείπουν οι κωμικές στιγμές.
Γλυκύτατες, τέλος, οι Στέλλα Μπαλάρη και Σωτηρία Σακαλάκη, οι δύο γυναικείες παρουσίες του έργου, που απέδωσαν με άνεση και πειστικότητα τους πολλαπλούς ρόλους τους. Με ωραίο λόγο, κίνηση όλο σκέρτσο και νάζι και με πρόσωπα που ξεχείλιζαν από εκφραστικότητα, χάρισαν μια αίσθηση ομορφιάς και φρεσκάδας στην παράσταση.
Το σκηνικό της Ιφιγένειας Μανώλα, προδιέθετε ευχάριστα τον θεατή καθώς με την πρώτη ματιά έδινε την αίσθηση της άνεσης, της χαλαρότητας, του χαρούμενα μοντέρνου, του εντυπωσιακά απλού, του προσεγμένα πολύχρωμου, αγκαλιάζοντας τους ηθοποιούς και αφήνοντας «χώρο» να αναδειχθεί η ουσία του κειμένου.
Τέλος, οι φωτισμοί του Αντώνη Διρχαλίδη, με τις συνεχείς χρωματικές εναλλαγές, μετέφεραν την πλοκή σε μια, γεμάτη φως, πολύχρωμη παλέτα, που συνδυάστηκε αρμονικά με το ενδιαφέρον ηχητικό περιβάλλον που δημιούργησε ο Αλέξανδρος Σαραφόπουλος.
Στα αρνητικά (-) στοιχεία συγκαταλέγεται η σκηνοθετική προσέγγιση από τον Αντώνη Καραγιάννη, που υπήρξε ως έναν βαθμό διεκπεραιωτική ή αλλιώς τυπική, προσπαθώντας να περάσει τα βαθύτερα νοήματα του έργου με λιτά μέσα και ελάχιστες πρωτοτυπίες. Στο μοντέρνο, πολύχρωμο σκηνικό, oι μικρές ιστορίες ζωντάνεψαν κυρίως χάριν στις ερμηνευτικές ικανότητες των ηθοποιών (όπως προαναφέραμε κυρίως του πρωταγωνιστή) που μετουσίωσαν τους διαλόγους του κειμένου με χαρακτηριστική κωμικότητα, αποδίδοντας ταυτόχρονα την σοβαρότητα που κρύβουν οι απλές λέξεις και τα γεγονότα που περιγράφονται.
Τώρα ως προς την διασκευή του έργου από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, διατήρησε μεν τη λιτότητα του λόγου και προέκρινε την απλότητα και φυσικότητα των διαλόγων καθιστώντας το έργο απόλυτα σαφές και κατανοητό στους θεατές κάθε ηλικίας, ωστόσο δεν παραμέρισε μικρά κεφάλαια που θεατρικά δεν πρόσδιδαν επί της ουσίας κάτι σημαντικό, προτιμώντας να ακολουθήσει την πεπατημένη από το να παρουσιάσει μια φρέσκια εκδοχή του έργου, μοντέρνα και τολμηρή, αλλά με άρωμα Μπουκάι…
Επιπλέον στα αρνητικά συγκαταλέγουμε την μουσική επένδυσή της παράστασης, η οποία θα μπορούσε να εμπλουτιστεί περισσότερο, καθώς η συνεχής μετάδοση του ίδιου κομματιού, όσο συναρπαστικού κι αν ήταν, ως συνδετικού ή διαχωριστικού μεταξύ των ιστοριών, έδινε μια αίσθηση μονοτονίας. Η δε ένταση της μουσικής αποσπούσε ενίοτε την προσοχή του θεατή από την ουσία του έργου, κάτι που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί. Τέλος, διάρκεια και διάλλειμα δεν πρόσθεσαν αλλά αφάιρεσαν την όποια δυναμική.
Συμπερασματικά (=), το «Ιστορίες να σκεφτείς», παρά τα αρνητικά στοιχεία, είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη παράσταση, τοπικής παραγωγής που αξίζει την προσοχή σας. Αποτελεί ένα πολύχρωμο «ταξίδι» στον ανθρώπινο ψυχισμό, μια βουτιά στα βάθη του ασυνείδητου που πέρα από τον οργασμό συναισθημάτων που προκαλεί και την ψυχική ευφορία που αφειδώς προσφέρει στους θεατές, θέτει παράλληλα ποικίλα και ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα θέματα για προβληματισμό.
Κλείνοντας θα ήθελα να παραθέσω μια ακόμη από τις αλήθειες του κειμένου που με άγγιξε πραγματικά: «Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν ήμασταν μικροί, κάποιος μας είπε ότι δεν μπορούμε….»
Βαθμολογία
6,1/10
.
-k-
.
METROPOLITAN
«Ιστορίες να σκεφτείς» του Χόρχε Μπουκάι.
Κοινωνική σάτυρα
Το κοινό συμμετέχει σε μια εκρηκτική συνάντηση μιας παρατεταμένης συνεδρίας όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται διαρκώς. Σύντομα όλοι γίνονται ταξιδιώτες και μέρος ενός ονείρου. Ο ψυχοθεραπευτής ονομάζει τις συνεδρίες ταξίδια και καλεί όλους τους παρευρισκόμενους στο ταξίδι της αναζήτησης της αλήθειας.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καραγιάννης.
Ερμηνεύουν: Βασίλης Κανελλόπουλος, Δημήτρης Δάγκαλης, Στέλλα Μπαλάρη, Σωτηρία Σακαλάκη.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00 (έως 23/10)
.
-Κ-
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.