.jpg){kind=small}
Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Συνώνυμο του αρχαίου δράματος το θέατρο Δάσους στέκει «αιώνες» εκεί ψηλά στους πρόποδες του Κέδρινου λόφου. Ολημερίς να τσουρουφλίζεται από την κάψα του ήλιου και τις νύχτες ένα αεράκι να δροσίζει τις ρωγμές του χρόνου, ενώ κάποια ανήσυχα βράδια να φιλοξενεί ένα κοινό που ως συνήθως άναρχα συνωστίζεται παρακολουθώντας μια εκδήλωση. Μακρύς ο βίος του τσιμεντένιου θεάτρου και άπειρες οι παραστάσεις που φιλοξενήθηκαν ενώ λίγες ήταν αυτές που αξιώθηκαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μνημονεύονται για την καλλιτεχνική τους αξία μέχρι σήμερα.
Μπροστά σε ένα πλήθος όχι και τόσο πυκνό, όπως περιμέναμε, ήταν η πρώτη μέρα της «Ηλέκτρας» του Ευριπίδη (από τις 3 προγραμματισμένες) που αποπειράθηκε να αναμετρηθεί με τον ποιητή ο σκηνοθέτης Γιώργος Λύρας με την Μαρία Κίτσου να επωμίζεται τον ομώνυμο ρόλο.
Μια τραγική ηρωίδα που ο αρχαίος ποιητής την ορίζει πρωταγωνίστρια, κινητήριος δύναμη και εξολοθρεύτρια όλων των δεινών που βίωσε από μικρή και ήρθε τώρα η στιγμή να πάρει την εκδίκησή της. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην αδικία, θρηνεί την δολοφονία του πατέρα της που ένα βράδυ σκότωσε η πανούργα μάνα της και βαθιά προδομένη από την ίδια βρίσκεται πεταγμένη σαν σκλάβα σ’ ένα καλύβι ενός φιλήσυχου ανθρώπου που από σέβας για τα παλιά μεγαλεία δεν την ακουμπά αφήνοντας την παρθένα, άρα και αμόλυντη άρα και άκληρη. Βολοδέρνεται σαν την άδικη κατάρα και την πνίγει ο καημός περιμένοντας καρτερικά την λύτρωση όταν συναντήσει τυχαία τον αδελφό της Ορέστη. Τα δυο αδέλφια δεν αναγνωρίζονται καθώς τα χρόνια πέρασαν και οι όψεις άλλαξαν αλλά κάποια σημάδια παρέμειναν ανεξίτηλα πάνω τους και μπορεί το κοινό μίσος να παρέμεινε ίδιο και απαράλλαχτο, θα φουντώσει ακόμη περισσότερο όταν αγκαλιαστούν και θυμηθούν τα παλιά, αυτά που τους έφησαν σε αυτή την κατάντια. Από εκεί και πέρα η ιστορία λούζεται στο αίμα, δάκρυα και ιδρώτας…
Σε συμβατικά και ασφαλή πλαίσια κινήθηκε η σκηνοθεσία του Γιώργου Λύρα. Η παράσταση που ενστερνίστηκε είχε μια είδους σκηνοθετική αρμονία συνόλου και το κυριότερο δεν κούρασε. Έφτανε όμως αυτό; Όχι, σε αρκετά σημεία της έλειπε ο παλμός, η συνοχή, οι εξάρσεις, πολύ δυνατά στοιχεία σε καθοριστικές στιγμές για την εξέλιξη δεν τελέστηκαν και μια γενικότερη κατεύθυνση που θα χαρακτήριζε την ταυτότητά του ως δημιουργό. Ωστόσο κρατήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα χάριν μιας εξαιρετικής πρωταγωνίστριας.
Η οποία πήρε πάνω της όχι μόνο τον ρόλο ερμηνεύοντας την Ηλέκτρα μα όλη την παράσταση με τους υπόλοιπους να σέρνονται κυριολεκτικά πίσω της... Η Μαρία Κίτσου υπήρξε καταλυτική. Από την πρώτη στιγμή που με βαρύ και «σκεπτόμενο» βήμα βγήκε στην σκηνή, έως και το φινάλε μετά τα φονικά, κουλουριασμένη στο πάτωμα βοούσε σπαράζοντας.
Πρόκειται για μια αυθεντική πάστα –παλαιών- γυναικείων ηθοποιών που ερμηνεύουν με το πετσί τους. Που ζουν τον ρόλο τους και τον μεταδίδουν στο μέγιστο. Που κρέμεσαι από τα χείλη της και από τον «όγκο» της. Που δίπλα της μόνο αντίστοιχες υποκριτικές δεινότητες στέκουν στο ανάστημά της, που λαχταράς να μην τελειώσει ποτέ και προσδοκάς να επανέλθει σύντομα στην σκηνή. Με δυο λόγια δεν την χορταίνεις, και δόξα το Θεό, ο ποιητής την είχε καθολικά παραταγμένη στη σκηνή να ζητά το δίκιο της, να αναπολεί το παρελθόν, να «βρίζει» την μοίρα της, να διεκδικεί, να σπαράσσει, να ασφυκτιά και να εκδικείται μέχρι θανάτου. Μόνο τότε ηρεμεί η ψυχούλα της ασχέτως αν μετά οι Θεοί έχουν άλλα σχέδια τόσο για την ίδια όσο και για τον αγαπημένο της αδελφό. Η τραγική αυτή ηρωίδα ευτύχησε κυριολεκτικά από την συγκλονιστική της ερμηνεία και σήμερα που το πανελλήνιο γνώρισε αυτή την σπουδαία ηθοποιό μέσω των «Άγριων Μελισσών», του θυμίζουμε, πως δεν πρόκειται για μια νέα ανακάλυψη, είχε μια εξίσου εντυπωσιακή πορεία, θεατρική και μόνο, μέσα από σπουδαίους ρόλους και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Ομως η τηλεοπτική επιτυχία της προσφέρει μια νέα καριέρα και ένα κοινό που πλέον αδημονεί να τη απολαύσει από σκηνής. Της αξίζει και με το παραπάνω.
Μεγάλο γκελ προκαλεί ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, ένας αντικειμενικά ωραίος άνδρας, το έτερο ήμισυ της Λενιώς στο παραπάνω σήριαλ, ο οποίος στα προσεχώς φάνηκε ιδανικός για τον ρόλο του Ορέστη. Είχε τις στιγμές του όπως επίσης και τις αδυναμίες του να ανταπεξέλθει στον επίσης βασανισμένο πολεμιστή που μετά από χρόνια συναντά την αδελφή του και είναι αυτός που θα βάψει τα χέρια του με αίμα και θα χαρακτηριστεί μητροκτόνος. Ο συμπαθέστατος «Λάμπρος», όφειλε να δώσει περισσότερη πυγμή, μεγαλύτερο συναίσθημα και ...ολίγον περισσότερο πόνο, στοιχεία που αποδυνάμωσαν τελικώς τον χαρακτήρα του, ωστόσο και για πρώτη φορά στα …βαθιά, θα λέγαμε προσπάθησε και υπήρξε έντιμος.
Αυτός όμως που εντυπωσίασε κλέβοντας για λίγα λεπτά την λάμψη της πρωταγωνίστριας ήταν ο Νίκος Λεκάκης, όπου στην σκηνή της εξιστόρησης του θανάτου του Αγαμέμνονα πάλλονταν ψυχή τε και σώματι, ενώ ήταν καρφωμένος στα πόδια του.
.
.
Με βροντερή καθάρια φωνή έσκιζε τον αιθέρα από οργή, εκπέμποντας ανακούφιση και λύτρωση, ενώ μπροστά και γύρω του ο χορός ...ερωτοτροπούσε ηδονικά/σεξουαλικά μαζί του. Μια θεσπέσια σκηνή που με την επικουρία φώτων και μουσικής εντυπωσίασε για τη δυναμική του μυνήματος που προσδοκούσε.
.
Πολύ καλά ξεκίνησε ο παλαίμαχος ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου πείθοντας στον ρόλο του Παιδαγωγού, αλλά στη συνέχεια, όταν δηλαδή συνάντησε ανακαλύπτοντας τον Ορέστη κάτι τον αποδυνάμωσε χάνοντας την όποια χάρη έκρυβε ο σοφός λόγος και η παρουσία του.
.
Χορός (Φανή Αποστολίδου, Κορίνα Θεοδωρίδου, Πίνα Κούλογλου, Άννα Κωνσταντίνου, Γωγώ Παπαϊωάννου, Βάσια Χρήστου) σε ικανοποιητικά πλαίσια (θα μπορούσαν καλύτερα), μουσικές (Αντώνης Παπακωνσταντίνου) και φώτα (Αλέξανδρος Αλεξάνδρου) πρόσθεσαν πόντους, ενώ η μετάφραση του Στρατή Πασχάλη απλή, κατανοητή, ευχάριστη στο άκουσμα, σημερινή.
Στο ύψος και ύφος της Κλυταιμνήστρας η Ιώαννα Μαυρέα και ευχάριστη νότα μετά την τόση μαυρίλα…. οι Διόσκουροι, Ιάσονας Παπαματθαίου και Αντώνης Σταμόπουλος.
Στα αρνητικά (-) τα σκηνικά και τα κοστούμια. Τα πρώτα ο πολύπειρος Απόλλων Παπαθεοχάρης τα ξεπέταξε με τύπου κυριλέ κουρελούδες (ατυχία και στα μουντά χρώματα), της Κίτσου ήταν κακόγουστο και αρκετά πρόχειρο για την αφεντιά της, ενώ δεν εντυπωσίασαν και τα σκηνικά. Βράχοι κατράνια με κάτι λευκά ξόανα να πετάγονται σαν γλυπτά αμφιβάλλουμε αν κανείς κατάλαβε τον συμβολισμό αλλά και την χρησιμότητα τους. Σε ένα από αυτά μπαινόβγαιναν οι ήρωες που σήμαινε τι; Ζούσαν σε σπηλιές; Ανεκτος ο περιβάλλοντας χώρος για τα πάθη των ηρώων.
.
Παραήταν καλόγαθος ο άνδρας της Ηλέκτρας Γιώργος Δεπάστας, άρα και ασήμαντος ερμηνευτικά, ισχυρότερη σκηνική παρουσία από τον άλλαλο Πυλάδη, Σπύρο Κυριαζόπουλο, και δυο δυνατές σκηνές με περιεχόμενο και ουσία, εκεί που ανακαλύπτει ο Παιδαγωγός τον Ορέστη και το αντάμωμα των αδελφών, σκηνοθετικά πέρασαν στο ντούκου και δεν έφταιγαν οι πρωταγωνιστές.
.
…και 3 ευτράπελα..
-όπου πριν το τέλος και εκεί που η Ηλέκτρα τα χώνει στην Κλυταιμνήστρα στο βάθος των κερκίδων κάποιοι να φωνάζουν «βοήθεια έναν γιατρό». Τι είχε συμβεί; Ένα λιποθυμικό επεισόδιο μιας γυναίκας θεατή επέφερε αναστάτωση και διακοπή της παράστασης για 10 περίπου λεπτά. Το δυσάρεστο γεγονός είχε όμως ευτυχή κατάληξη, η γυναίκα συνήλθε και απτόητη η Κίτσου συνέχισε το χώσιμο…
-Το περσινό ατόπημα με την Χάρις Αλεξίου να καπελώνει την Λένα Παπαληγούρα στην Ιφιγένεια η εν Ταύροις επαναλήφθηκε και φέτος με τον Γιώργο Κωνσταντίνου να βγαίνει τελευταίος στην υπόκλιση. Θυμίζουμε τους βετεράνους πως δεν το έχουνε ανάγκη, ενώ προσβάλλουν την πρωταγωνίστρια του έργου.
-«Μην ενοχλείτε τους ηθοποιούς»… όπου μετά το τέλος της παράστασης μας ενημέρωσαν πως δεν επιτρέπονται χαιρετούρες, φιλιά και σέλφι καθώς οι πανδημικοί και όχι μόνο καιροί παραμένουν «πονηροί» και επικίνδυνοι οπότε δυο σεκιουριτάδες είχαν φράξει τον δρόμο για τα παρασκήνια. Μα είναι λογικά πράγματα τούτα; Να μην μπορείς να εκφράσεις τον θαυμασμό στους πρωταγωνιστές, να τους δώσεις συγχαρητήρια, να τους πεις μια κουβέντα στην μετα-εποχή του κορονοϊού; Μας απογοήτευσε, μας ξάφνιασε και δεν μας ξανασυνέβη!
Εν ολίγοις (=) Μια καλή γενικά παράσταση που αξίζει να δείτε κυρίως για την θεσπέσια ερμηνεία της Μαρία Κίτσου.
Βαθμολογία:
6,7/10
Υπόκλιση θέατρο Δάσους 18/07/2022
.
Δείτε & αυτά:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ: Θέατρο Δάσους & Γης - Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Καλοκαίρι στο Μέγαρο Μουσικής
ΣΙΝΕΜΑ: Οι νέες ταινίες της εβδομάδας