Θα μιλήσω ανοιχτά! Φτάνοντας στο θέατρο Γης ελάχιστες προσδοκίες είχα τόσο από θίασο, όσο και από τον ίδιο τον χώρο. Το μόνο που με «τράβηξε» έως εκεί ήταν το θεατρικό έργο των Κεχαγιά – Χαβιαρά και η εμμονική θεατρόφιλη συνήθεια της άλλης μιας παράστασης. Αυτής, που φέτος το καλοκαίρι, τελικά δεν στερούμαστε, ωστόσο τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην.
Για παράδειγμα, ο θιασάρχης άλλα είχε στα σκαριά και άλλο έργο τον ανάγκασε η πανδημία να παρουσιάσει σε περιοδεία. Το «Δάσος» ήταν ο χώρος που θα «έπαιζε», στο νταμάρι όμως κατέληξε. Άλλοι δεν μπήκαν καν στον κόπο να ξεκινήσουν, ενώ δεκάδες εκατοντάδες είναι αυτοί, ηθοποιοί, τεχνικοί λοιποί του χώρου, που ζουν με δανεικά ή τσοντάρουν οι γονείς τους σε πάγια και σούπερ μάρκετ. Αναμφίβολα μια πολύ ζόρικη κατάσταση ενώ και ο χειμώνας που έρχεται φαίνεται να είναι δυσοίωνος. Τα «χαρτιά» πήραν φωτιά, οι αντικαταστάσεις δίνουν και παίρνουν, για να βγουν τα έξοδα κόβουν και ράβουν, ενώ η ανασφάλεια έχει φωλιάσει.
Ο Έλληνας αγαπά το θέατρο αλλά δεν υπήρξε ποτέ μαζικά πιστός θεατρόφιλος. Στις φετινές καλοκαιρινές παραγωγές ο κόσμος δεν είναι πλέον μεγάλος σε αριθμό και δεν συρρέει να δουν όπως άλλες χρονιές θέατρο. Τα μεγάφωνα τον καλούν στο μπες και στο έβγα να φορά μια μάσκα που με την ζέστη την κάνει ακόμη πιο ανυπόφορη, να κρατά αποστάσεις και να μην κάθεται δίπλα ο ένας στον άλλον… Έτσι, οι ανοιχτοί χώροι τεμαχίστηκαν, πολλές θέσεις αχρηστεύτηκαν ακόμη και διαζώματα εξαφανίστηκαν από τα πλάνα του ταμείου.
Σώθηκαν οι σκοτούρες και έρχονται μαζεμένες ακόμη και την ώρα που πάμε να ψυχαγωγηθούμε. Κάτω από αυτές τις συνθήκες καλούμαστε πλέον να κοιτάξουμε ψηλά, να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να αδειάσουμε το κεφάλι μας, έστω για ένα δίωρο. Και είναι αυτές οι ευλογημένες ώρες που βγαίνουμε από τα σπίτια μας περιμένοντας την στιγμή που θα ανέβει ο ηθοποιός στη σκηνή για να παίξει τον ρόλο του...
Και η παράσταση «Δάφνες και Πικροδάφνες» από το θίασο του Πέτρου Φιλιππίδη, σε παραγωγή Τάγαρη, είναι μια απάντηση σε όλα αυτά που μας καταβάλλουν αρνητικά τους τελευταίους μήνες και δεν λέν’ να σταματήσουν... Πως δηλαδή αξίζει τον κόπο να δει κανείς καθώς πρόκειται για μια σφιχτοδεμένη και απόλυτα καλοφτιαγμένη παράσταση που πληροί όλους τους βασικούς όρους του τι σημαίνει πολύ καλό θέατρο.
Φυσικά με αυτά θα ξεκινήσουμε (+):
Το έργο γραμμένο και πρωτοανεβασμένο πριν από 41 χρόνια από τον Κάρολου Κουν μας μεταφέρει στο εσωτερικό ενός σπιτιού μια επαρχιακής πόλης στην Τρίπολη, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, να είναι μαζεμένοι μια αντροπαρέα που η μόνη τους έννοια είναι η πολιτική. Όμως η πολιτική των συμφερόντων, των δικών μας παιδιών, της ρεμούλας και της μίζας. Και θα ξεδιπλωθεί ένα σκληρό παρασκήνιο αναμεταξύ τους, σαν μια παρτίδα πόκερ, που ξεκινά από το σήμερα, περνάει στο χθες για να καταλήξει στο αύριο. Αλλά μέχρι να μάθουμε τι θα μας ξημερώσει την επομένη, οι 4 αυτοί άνδρες θα αποκαλύψουν, θα απειλήσουν, θα συμφεροντολογήσουν και στο τέλος θα συμμορφωθούν ως γνήσιοι πολιτικάντηδες που είναι. Πραγματικά ένα θεσπέσιο σκληρό έργο, με λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις, πολλά μυστικά και άλλα τόσα ψέματα, κυρίως όμως μια λεπτομερή ανάλυση χαρακτήρων που φαντάζουν οι 4 να είναι το ένα και το αυτό.
Ένα έργο, που ναι, μπορεί να χαρακτηριστεί επίκαιρο και χωρίς να χρειαστεί να πάμε μακριά, αρκεί να σκεφτούμε τι ολέθριο παρασκήνιο υπήρξε μόλις πριν δυο χρόνια στο Μάτι με τις πυρκαγιές, και τότε θα ανατριχιάσετε για το πόσο φωτισμένες είναι οι «Πικροδάφνες» που σαν υπότιτλο θα μπορούσε να είχε: «αυτή χώρα δεν θα αλλάξει ποτέ…». Ποτέ, καθώς ανά τακτά διαστήματα στις κρατικές θέσεις τοποθετούνται ανίκανοι, αμόρφωτοι, άχρηστοι και επικίνδυνοι άνθρωποι, που όμως για να βρίσκονται εκεί και να μας εξουσιάζουν την ευθύνη φέρει ο πολίτης αυτής της χώρας.
.jpg)
Στην «ανατριχίλα» θα εντυπωσιαστείτε και από τους ηθοποιούς που επωμίστηκαν τους ρόλους του Βασίλη, του Κώστα, του Αλέκου και του Τάσου. Και θα ξεκινήσουμε από τον τελευταίο που απ΄ ότι έχω μάθει είναι μεγάλη «μούρη» τελευταία κάνοντας γκελ στον γυναικείο πληθυσμό, καθώς συμμετέχει σε δημοφιλείς σαπουνόπερες. Μιλώ για τον Θανάση Πατριαρχέα, που με το καλημέρα μας εντυπωσίασε ο χειμαρρώδης λόγος του σε συνδυασμό με τη βροντερή –φασίζουσα/αυταρχική/επιτακτική- φωνή και ένα χαρακτηριστικό σωματότυπο που ως νταής επιβάλλεται ακόμη και με τη σκιά του. Πραγματικός σίφουνας από τη πρώτη ως την τελευταία στιγμή. Μπράβο του.
Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, είναι ο «Αλέκος» της παρέας. Μπορεί ως χαρακτήρας να έχει την πιο αδύναμη/διακριτική παρουσία, με ευλυγισία και πειθώ επιβάλλεται, θεωρείται υπολογίσιμος στην εξέλιξη και εκεί που φαινόταν ως ο πιο αδύναμος κρίκος αποδεικνύεται μπαλαντέρ. Γι’ όλα αυτά, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από έναν «γενναίο» ερμηνευτικά ηθοποιό που με άνεση ελίσσεται σε πολλά διαφορετικά είδη και έναν από τους καλύτερους –αδιαμφισβήτητα- της γενιάς του.
Ο Τάσος Χαλκιάς κατέπληξε. Σε ένα ρόλο με βαθιές προεκτάσεις, υπήρξε διεισδυτικός, απόλυτος και αποφασιστικός. Μόνο που στο τερέν δεν έπαιζε μόνος του, οι αποκαλύψεις ήταν ραγδαίες και όφειλε να διαπραγματευτεί για να σώσει το τομάρι του. Έτσι όταν ήρθαν τα πάνω κάτω, αποκαλύφθηκε μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα που έχει να κάνει με το παρελθόν και εκεί μεγαλούργησε. Ένας ενδιαφέρον –και αγαπητός- ηθοποιός που στις «Δάφνες» βρίσκει ίσως την καλύτερη στιγμή του, αν όχι, και αυτό είναι βέβαιο, απ’ τις σημαντικότερες της μακράς καριέρας του.
Συνειδητά αφήσαμε το πρώτο όνομα του θιάσου, τελευταίο… Ο λόγος για τον Πέτρο Φιλιππίδη που προς τιμήν του διατήρησε μέτρο και ισορροπίες κατανέμοντας την παρουσία του ισάξια με τους συμπρωταγωνιστές του. Και όταν είσαι και ο σκηνοθέτης της παράστασης έχεις ένα ακόμα λόγο να πασάρεις αναδεικνύοντας τις μανιέρες αυτές, που ο κόσμος ξέρει, γνωρίζει και επιθυμεί κάθε φορά να απολαύσει. Αυτές λοιπόν τις ευκολίες από έναν σταρ ηθοποιό που έχει εισπράξει όσο λίγοι τεράστια επιτυχία και μια καθολική αναγνώριση από το κοινό, που κόβει και ράβει, που σαρώνει στην σκηνή, δεν τις είδαμε. Μια πραγματικά γενναιόδωρη κίνηση που μεταφράζεται σε σεβασμό (και αγάπη) προς το κείμενο, προς την ιστορία, προς την παραγωγή, προς τον θίασο που αυτός επέλεξε, εν τέλει, στο καλό θέατρο.
Όλα αυτά τον κάνουν σπουδαίο και σημαντικό.
Αλλά και ερμηνευτικά, έντυσε το ρόλο στα κυβικά του δίνοντας όμως με νόημα την δική του εξαιρετική εκδοχή, δεν υπήρξε καπήλευση, δεν προσπάθησε να κερδίσει εντυπώσεις και χειροκρότημα. Τα κέρδισε με το σπαθί του και με το παραπάνω στο τέλος και ομαδικά, όπως και υποκλίθηκε.
Γι' αυτή του την παράσταση, του βγάζω το καπέλο.
.
.
Στα θετικά της παράστασης συμπεριλαμβάνονται επίσης:
..
- Το εξαιρετικά καλοφτιαγμένο «γεμάτο» σκηνικό επαρχίας του τότε, με φουλ εξοπλισμό.
-Τα καλοραμμένα κοστούμια που τους ταίριαζαν γάντι, όπως και η σκληρή μεταμόρφωση των προσώπων τους.
- Ο γρήγορος ρυθμός και η ακατάπαυστη κίνηση/δράση/λόγος δεν επέφερε καμία κόπωση σε συνθήκες, μην το ξεχνάμε, που επιβάλλουν το χωρίς διάλειμμα.
- Η «καθαρή» σκηνοθεσία του απόλυτου μέτρου. Όπως είπαμε, χωρίς υπερβολές, φιοριτούρες και επαναλήψεις εντυπωσιασμού.
- Οι σπουδαίοι χαρακτήρες, που έχουν βάθος, περιεχόμενο και ανάπτυξη.
- Πόσο ωραίο τραγούδι και πόσο μέσα στους χαρακτήρες, κλείδωσε για το τέλος αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση.
Στα αρνητικά (-) σημειώνουμε:
-Ως έργο και ως παράσταση δεν ενδείκνυται για καλοκαίρι και ανοιχτός χώρος. Σε μια χειμερινή αίθουσα που η προσήλωση επιβάλλεται, θα λειτουργεί πολύ καλύτερα προσδίδοντας ένα πιο συμπαγές κλίμα/τόπο/χρόνο/αντιδράσεις/πάθημα/μάθημα/φινάλε.
-Τα φώτα δεν τα αντιληφθήκαμε καν, το προφανές είναι πως δεν λειτούργησαν ορθά στον ανοιχτό μεγάλο χώρο.
Και ερχόμενος στην εισαγωγή με τις «άγριες» διαθέσεις, ήταν η πρώτη φορά που στο τεράστιο για παράσταση, θέατρο Γης, απόλαυσα μια παράσταση που είχε πολλά μικρόφωνα, άρα ακούγαμε καλά και δυνατά και μια κοντινή απόσταση από τους θεατές που ήταν σαν να μας αγκάλιαζαν. Όσο για τον προβεβλημένο θιασάρχη, ευτυχώς που με διέψευσε καθολικά. Να΄ ναι καλά!
Εν ολίγοις (=)
Θα ήταν ατυχή στιγμή να χάνατε μια σφιχτοδεμένη και απόλυτα καλοφτιαγμένη παράσταση, όπως είναι οι «Δάφνες και Πικροδάφνες».
Βαθμολογία:
7/10
-Πληροφορίες για τη παράσταση, πρόγραμμα περιοδείας, εδώ
Βίντεο για να πάρετε μια πολύ μικρή γεύση και το χειροκρότημα στους πρωταγωνιστές.
.
.
Δείτε & αυτά:
.
ΦΕΣΤΙΒΑΛ:
Θέατρο Δάσους & Γης 2020 
Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης 2020. Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών 2020 
Θέρμης Δρώμενα 2020 
2o Φεστιβάλ Επταπυργίου 
Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης 2020. Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών 2020 Θέρμης Δρώμενα 2020 2o Φεστιβάλ Επταπυργίου .
ΘΕΑΤΡΟ:
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα 
Όλες οι θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού 2020 – Πρόγραμμα παραστάσεων – Περιοδείες 
Όλες οι θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού 2020 – Πρόγραμμα παραστάσεων – Περιοδείες .
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Καλοκαίρι στο Μέγαρο Μουσικής 
Οι καλοκαιρινές συναυλίες της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης 
Συναυλίες στη Βαβυλωνία του Μύλου. 
Οι καλοκαιρινές συναυλίες της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης Συναυλίες στη Βαβυλωνία του Μύλου. .
ΣΙΝΕΜΑ:
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
΄΄
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
