Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Η νέα παράσταση του Γιώργου Φρατζεσκάκη είχε το γνωστό άρωμα της αστυνομικής πλοκής. Ο ίδιος τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχει προσανατολιστεί σε αυτό το θεατρικό είδος, το οποίο φαίνεται να του πηγαίνει. Πέρσι είχε παρουσιάσει μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παράσταση τον «Απρόσκλητο επισκέπτη» της Αγκάθα Κρίστι. Φέτος επέστρεψε με το «Αθώος ή Ένοχος» του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Τζέφρεϊ Άρτσερ.
Η παράσταση είχε αρκετά θετικά (+) στοιχεία. Πρώτα απ’ όλα το κείμενο αποτέλεσε ένα ενδιαφέρον δημιούργημα, το οποίο φάνηκε εξαρχής να κρύβει ανατροπές και αποκαλύψεις. Συγκεκριμένα, αφορά στον δικαστικό αγώνα ενός γιατρού, του οποίου η γυναίκα βρέθηκε δολοφονημένη, να αποδείξει την αθωότητά του. Στο πλαίσιο της δίκης γίνονται ποικίλες αποκαλύψεις για το παρελθόν του, τις σχέσεις με τη σύζυγό του, την εξωσυζυγική του σχέση. Η εναλλαγή των συναισθημάτων, η κατάστρωση των νομικών επιχειρημάτων και η αντιδικία μεταξύ πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης αποτέλεσαν ενδιαφέροντα ευρήματα για να κρατήσουν σε επαγρύπνηση του θεατές. Πέραν αυτού, η συμμετοχή των θεατών δεν περιορίστηκε στην παρακολούθηση της παράστασης, αλλά αντίθετα φάνηκε οι ίδιοι να παίρνουν ενεργό ρόλο στα δρώμενα, καθώς αποτέλεσαν τους ενόρκους του δικαστηρίου. Οι ίδιοι αποφάσισαν στο τέλος για την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορουμένου. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο προφανές συμπέρασμα πως υπήρχαν δύο φινάλε ανάλογα με το αποτέλεσμα που θα έβγαινε. Συνεπώς, θα έπρεπε και το σενάριο να κουμπώνει σε αυτά. Το αν τα κατάφερε θα επισημανθεί παρακάτω.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Φρατζεσκάκη αποτέλεσε σίγουρα ένα θετικό γνώρισμα της παράστασης. Ο ίδιος ακολούθησε μία λιτή απόδοση, που διατήρησε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Σίγουρα έλειψαν ορισμένα σκηνοθετικά ευρήματα που θα μπορούσαν να δώσουν μία μεγαλύτερη δυναμική στα σημεία του κειμένου. Είναι σημαντικό, πως η παράσταση δεν κούρασε καθόλου, με την δομή της να είναι σφιχτή.
Το σκηνικό του Βαλεντίνο Βαλάση, που παρουσίαζε τον χώρο ενός δικαστηρίου ήταν όμορφα διαμορφωμένο, όμως και τα κοστούμια του ίδιου, που έδιναν μία αρχική κατεύθυνση για τον κάθε ήρωα (με εξαίρεση κάποιες παρασπονδίες, που περισσότερο θύμιζαν ένδυση μπουζουκιών, παρά ένδυση σε μία δικαστική αίθουσα...).
Η παράσταση συμπληρωνόταν σε αρκετά σημεία μουσικά, υπογραμμίζοντας την εναλλαγή των σκηνών ή τονίζοντας κάποιες σημαντικές αποκαλύψεις. Γενναίες και ικανοποιητικές οι μουσικές δόσεις.
Σε σχέση με τους πρωταγωνιστές σε γενικές γραμμές οι ερμηνείες κινήθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Συγκεκριμένα, αξιοπρεπώς στάθηκαν οι Νόνη Ιωαννίδου (πρόεδρος Δικαστηρίου) με μία αβανταδόρικη ερμηνεία στην προσπάθεια να κρατήσει σε μία ισορροπία την δίκη, ο Αντώνης Ραμπαούνης (κατηγορούμενος), ο οποίος κατάφερε να αποδώσει ικανοποιητικά τον δύσκολο ομολογουμένως ρόλο του και ο Γιώργος Φρατζεσκάκης (δικηγόρος υπεράσπισης), ο οποίος άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με τις εναλλαγές εκφράσεων και συναισθημάτων. Από εκεί και πέρα η Βαρβάρα Λάρμου (συνάδελφος του κατηγορουμένου) προσπάθησε να διατηρήσει μία ισορροπία στην ερμηνεία, χωρίς όμως να τα καταφέρνει, ενώ ο Σαράντος Γεωγλερής (δημόσιος κατήγορος) ξέφυγε με υπερβολικά έντονες φωνές. Δεν χρειάζεται να πονέσουν τα αυτιά των θεατών για να δοθεί βάρος στην ερμηνεία... Τέλος, οι Αννέτα Παπαθανασίου (φαρμακοποιός) και ο Στάθης Λαγκάδας (φύλακας) δεν κατάφεραν να πείσουν στους ρόλους τους, ενώ φάνηκε να δημιουργείται μία καρικατούρα ρόλων, προσφέροντας μεν γέλιο, αλλά αποπροσανατολίζοντας από την πλοκή και το ύφος της υπόλοιπης παράστασης.
Ως προς τα αρνητικά (-) στοιχεία της παράστασης, αρχικά θα εντάσσαμε κάποια στοιχεία του κειμένου. Πρώτα απ’ όλα το τέλος, το οποίο φάνηκε να μην δένει απόλυτα με την μέχρι τότε πλοκή. Είναι σημαντικό να υπάρχει η ανατροπή, που ήδη από την περιγραφή της παράστασης αναφερόταν, όμως δεν γίνεται να δημιουργούνται κενά και να μην εξηγούνται κάποια δεδομένα της παράστασης. Φάνηκε να κλείνει απότομα, καταρρίπτοντας το προηγούμενο βαθμιαίο στήσιμο. Πέραν αυτού, κάποια κομμάτια του κειμένου χρησιμοποιήθηκαν καταχρηστικά χωρίς να χρειαζόταν. Ήταν μια ωραία πινελιά που προσπάθησαν να την τραβήξουν από τα μαλλιά. Θα είχε ενδιαφέρον πέραν του καθαρά αγωνιώδους στοιχείου να εκφραστεί και το κοινωνικό μπαγκράουντ της πλοκής, που ήταν ενδιαφέρον μεν, αλλά προσεγγίστηκε επιφανειακά.
Ως προς την σκηνοθεσία χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Φάνηκε να προσπαθεί να φτάσει σε μία κορύφωση, η οποία δυστυχώς ποτέ δεν ήρθε. Ακόμη, όπως επιμέρους σημειώθηκε παραπάνω κάποιοι ρόλοι έπρεπε να αντιμετωπιστούν πιο σοβαρά και όχι τόσο πρόχειρα.
Συνολικά (=), θα λέγαμε, πως πρόκειται για μία παράσταση με σασπένς και αγωνία, που κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον των θεατών με το να τους θέσει στον ρόλο του ενόρκου και να τους δώσει το δικαίωμα να επηρεάσουν την πλοκή... Αν κάποια ζητήματα είχαν προσεχθεί περισσότερο, τότε θα μιλούσαμε για μία συνολικά άρτια παράσταση.
Βαθμολογία:
6.2/10
.
-k-
ΑΜΑΛΙΑ
«Αθώος ή Ένοχος» του Τζέφρι Άρτσερ.
Ένας διακεκριμένος γιατρός κατηγορείται ότι δολοφόνησε την γυναίκα του για να κληρονομήσει την περιουσία της. Ο καλύτερος του φίλος, γνωστός ποινικολόγος αναλαμβάνει την υπεράσπιση του. Μια γιατρός ισχυρίζεται ότι είχαν ερωτική σχέση και πως το βράδυ του φόνου ήταν μαζί.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Φρατζεσκάκης. Ερμηνεύουν: Νόνη Ιωαννίδου, Αντώνης Ραμπαούνης, Γιώργος Φρατζεσκάκης, Αννέτα Παπαθανασίου, Σαράντος Γεωγλερής, Κώστας Ζέκος, Βαρβάρα Λάρμου.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 21.00, Σάββατο 19.00 & 21.00 Κυριακή 19.00 & 21.00
.
-Κ-
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην Θεσσαλονίκη, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας και σε ποιες αίθουσες προβάλλονται, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.