Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Μία από τις πιο αναμενόμενες παραστάσεις του καλοκαιριού ήταν η Αντιγόνη του Σοφοκλή. Το διαχρονικό έργο με τα πάντα επίκαιρα ζητήματα παρουσιάστηκε για άλλη μία φορά από έναν δυναμικό θίασο με σημαντικά ονόματα στο Ανοιχτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης».
.
Αρχικά ως προς το θετικά (+) στοιχεία της παράστασης, το κείμενο το Σοφοκλή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της αρχαιότητας. Σε αυτό το έργο θίγονται πάρα πολλά ζητήματα, όπως η αδελφική αγάπη, η ανάγκη να τιμάμε τους νεκρούς, η απολυταρχία μιας της εξουσίας, η ηθική, η κοινωνική συνύπαρξη, καθώς και η αλληλεγγύη μεταξύ των ατόμων. Τα διαχρονικά αυτά μηνύματα διατυπώθηκαν με έναν πολύ άμεσο και εύληπτο τρόπο μέσα από την επιτυχή προσαρμογή του αρχαίου κειμένου από τον Γιώργο Μπλάνα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ήταν η επανάληψη σημαντικών ρήσεων του Σοφοκλή, οι οποίες όχι απλώς έδωσαν το στίγμα του κειμένου, αλλά υπογράμμισαν και ζητήματα της επικαιρότητας. Είναι σημαντικό να έρχονται σε επαφή με τα αρχαία κείμενα νέες γενιές με τέτοια αμεσότητα.
Ως προς την σκηνοθεσία του λιθουανού σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις ήταν πάρα πολύ εμπνευσμένη με πολλαπλά σκηνοθετικά ευρήματα. Ξεχωρίζουμε τα εξής: πρώτον τη διαμόρφωση μέσα από το έλειπες σκηνικό ενός επιτυχούς κέντρου της σκηνής, δεύτερον την ιδιαίτερη εμφάνιση ως από μηχανής θεός του μάντη Τειρεσία, και τέλος το κλείσιμο της παράστασης με μία αισιόδοξη εικόνα. Επρόκειτο για μία συνολικά προσεγμένη παράσταση που προσέδωσε μία σύγχρονη ματιά σε ένα διαχρονικό κείμενο.
Τρίτος ακρογωνιαίος λίθος της παράστασης ήταν η μουσική του Δημήτρη Θεοχάρη, η οποία διατήρησε τον μύθο του κειμένου και προσέδωσε πολλές σύγχρονες αφορμές. Ήταν εύστοχη η διαμόρφωση του Χορού των ανδρών, οι οποίοι ξέφυγαν από τα κλασικά στερεότυπα παρουσίασης μιας αρχαίας τραγωδίας, που έχουμε δει πολλάκις, διαμορφώνοντας έναν πιο διαδραστικό Χορό. Τα κοστούμια του Kenny MacLellan διατήρησαν μία φινέτσα, κάνοντας άμεση τη σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν.
Ικανοποιητικά ήταν τα φώτα του Αλέκου Γιάνναρου, τα οποία είχαν αρκετές εναλλαγές, προσπαθώντας να φωτίσουν τις λεπτές συναισθηματικές ισορροπίες του κειμένου.
Η πλειοψηφία των πρωταγωνιστών είχε έντονη χημεία, η οποία φάνηκε σε πολλά σημεία και μάλλον οφειλόταν στην προσωπική τους συνεργασία στις «Άγριες Μέλισσες». Εξέχων πρωταγωνιστής ο Βασίλης Μπισμπίκης, ο οποίος διαχειρίστηκε με άψογο τρόπο το ρόλο του Κρέοντα, σηκώνοντας στις πλάτες του την παράσταση. Παρότι λειτούργησε μέσα στην μανιέρα του «μάτσο» άνδρα δεν φάνηκε να έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που αναμέναμε να δούμε από τον ρόλο. Τον διαχειρίστηκε με λεπτότητα χωρίς να κουράσει ή να βγάλει υπερβολή.
Έκπληξη ήταν ο Στρατής Χατζησταματίου στον ρόλο του γιου του Κρέοντα, ο οποίος εμφανίστηκε στα μέσα της παράστασης σε μία έντονη σκηνή αλληλεπίδρασης με τον πατέρα του Κρέοντα. Συγχρόνως, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης ως κορυφαίος του Χορού, έδωσε μία στιβαρότητα στον ρόλο του, αποτελώντας ένα εξισορροπητικό στοιχείο στις εξελίξεις.
Ήταν η φωνή της λογικής στις παράλογες σκέψεις του Κρέοντα. Ο υπόλοιπος Χορός άλλοτε συμμετείχε περισσότερο στο κομμάτι της παράστασης (βλ. χαρακτηριστικά τον ρόλο του Γιώργου Παπαγεωργίου) και άλλοτε είχε εντονότερη θέση στη μουσική (Edgen Lame, Γιάννης Μαστρογιάννης και Περικλής Σιούντας (Χορός).
.jpg)
Ως προς τις πρωταγωνίστριες η Έλλη Τρίγγου δεν μας ενθουσίασε. Αναμέναμε μία καλύτερη απόδοση από την ίδια και μία κορύφωση στο σπουδαίο ρόλο της Αντιγόνης, η οποία δυστυχώς δεν ήρθε. Σε κάποιες λίγες στιγμές ήταν πολύ καλή και πραγματικά κίνησε το ενδιαφέρον, στις περισσότερες όμως φάνηκε να την καταπίνει η σκηνή και ο πρωταγωνιστής Βασίλης Μπισμπίκης.
Η Δανάη Μιχαλάκη στο ρόλο της Ισμήνης της αδερφής της Αντιγόνης διαχειρίστηκε με αξιοπρέπεια τις σκηνές στις οποίες εμφανιζόταν, οι οποίες δυστυχώς ήταν περιορισμένες.
Αρκετά ικανοποιητική εμφάνιση του Χρήστου Σαπουντζή, στον ρόλο του Τειρεσία, ο οποίος παρότι εμφανίστηκε μέσω μιας υπερβατικής εικόνας, διατήρησε μία μετρημένη ερμηνεία.
Σε κάπως μέτρια πλαίσια κινήθηκε η ερμηνεία της Μαρίνας Αργυρίδου στον ρόλο της Ευρυδίκης (συζύγου του Κρέοντα). Δυστυχώς δεν μας έπεισε η διαμόρφωση του ρόλου του φύλακα-αγγελιοφόρου, τον οποίο υποδύθηκε ο Κώστας Κορωναίος, ο οποίος φάνηκε να έχει αρκετά υπερβολικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν ταίριαζαν στην υπόλοιπη διαμόρφωση της παράστασης. Στις περισσότερες στιγμές φώναζε και ωρυόταν, ενώ στη διαδοχή των σκηνών, γύρισε τον ρόλο του σε κάποιο κωμικά στοιχεία. Αυτή η διαμόρφωση έμοιαζε εντελώς ξένη από την υπόλοιπη σκηνοθεσία, αλλοιώνοντας την. Ήταν μία κακή σκηνοθετική κατεύθυνση σε ένα δραματικό και σοβαρό κείμενο.
Ως προς τα αρνητικά (-) στοιχεία της παράστασης αρχικά θα σημειώναμε την κακή ακουστική του χώρου και τη γενικότερη διαμόρφωση της σκηνής. Δυστυχώς η παράσταση φάνηκε να απευθύνεται σε όσους κάθονταν στο μεσαίο σημείο του θεάτρου, καθώς οι θεατές από τα πλάγια με δυσκολία άκουγαν και έβλεπαν. Θα περίμενε κανείς την προσαρμογή της παράστασης ανάλογα με το θέατρο, στο οποίο παρουσιάζεται. Το κομμάτι το ακουστικό αποτελεί το Α και το Ω σε έναν ανοιχτό θέατρο, στον οποίον επεμβαίνουν εξωτερικά τόσο τα οχήματα που περνούν, όσο και οι κάτοικοι πού διαμένουν γύρω. Η ύπαρξη χειλοφώνου ήταν απαραίτητη. Δυστυχώς φέτος δεν είναι η πρώτη παράσταση που συμβαίνει αυτό, κάτι που μας γεννά απορία και απογοήτευση.
Ένα ακόμη στοιχείο ήταν η ειδικότερη διαμόρφωση της σκηνής. Το σκηνικό του Kenny MacLellan δεν μας εντυπωσίασε, καθώς στο μπροστινό μέρος του είχε για ακόμη μία φορά το «πολυφορεμένο» εύρημα με τις αναποδογυρισμένες καρέκλες και πίσω ένα πλαίσιο που έβγαζε καπνούς, χωρίς κάποια ιδιαίτερη σκοπιμότητα. Το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν ο τρόπος που διαμόρφωσαν οι ήρωες το τραπέζι στο οποίο αλληλοεπιδρούσαν κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Συνολικά(=) θα λέγαμε πως πρόκειται για μία ολοκληρωμένη παράσταση με δυνατότερο σημείο την σκηνοθεσία που προσέδωσε μία σύγχρονη ματιά, τον Χορό, ο οποίος είχε μία διαφορετική διαμόρφωση από τα συνηθισμένα και τέλος και τη δυνατή ερμηνεία του πρωταγωνιστή Βασίλη Μπισμπίκη.
Βαθμολογία:
7,2/10
.
Δείτε & αυτά:
ΦΕΣΤΙΒΑΛ: Θέατρο Δάσους & Γης - Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Καλοκαίρι στο Μέγαρο Μουσικής
ΣΙΝΕΜΑ: Οι νέες ταινίες της εβδομάδας