Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Τώρα, που πέρασε η… «μπόρα» της τρελής προετοιμασίας, των ατέλειωτων διαβουλεύσεων, των αγχωμένων προβών και άπειρων ακόμη που ούτε καν πάει ο νους του αναγνώστη, μπορούμε να απολαύσουμε χαλαρωμένοι το δικό μας «ουράνιο τόξο» να χρωματίζει με την υπέροχη παλέτα του τον ορίζοντα… και να στέλνει το αιώνιο, αισιόδοξο μήνυμα ότι μετά από κάθε… ζόρι, μικρό ή μεγάλο, έρχεται πάντα η δικαίωση για να θρέφει την ελπίδα…. ελπίδα για να αντέχεις, να παλεύεις, να συνεχίζεις! Θα μου πείτε, πολύς λυρισμός έπεσε, αλλά πώς να τον αποφύγεις εν μέσω συναισθηματικής φόρτισης;; Γιατί μόνο όσοι γνωρίζουν εκ των έσω τον τιτάνιο και άνισο αγώνα για να υλοποιηθεί ένα σπουδαίο όραμα, μπορούν να κατανοήσουν αυτή τη φόρτιση όταν το στοίχημα έχει κερδηθεί πανηγυρικά, σε πείσμα κάθε προγνωστικού!
Την προηγούμενη της τελετής στις πρόβες και με όσα προβληματικά μοιραία ενσκύπτουν, η αγωνιώδης ανασφάλεια μας είχε στοιχειώσει από παντού «θα πάνε όλα καλά; Θα τηρηθεί το πλάνο; Θα αποφύγουμε τεχνικά απρόοπτα; Θα τελειώσουμε πριν… λαλήσει ο πετεινός;» και πολλές άλλες έγνοιες για άπειρες λεπτομέρειες… Και σημειωτέον, όλα αυτά στο πολλαπλάσιο, με αποκλειστικά εθελοντική δουλειά ανθρώπων που κάθε χρόνο δίνουν απλόχερα τον χρόνο, τις ιδέες, την ψυχή τους, για να υπηρετήσουν με αυταπάρνηση έναν ωραίο στόχο, ικανό να εμπνέει για την υπέρβαση, ακολουθώντας το ζωντανό παράδειγμα του … ηρωικού Γιάννη Τσιρόγλου! Ωστόσο, παραμερίσαμε την ανασφάλεια, επιστρατεύσαμε όλη τη θετική ενέργεια ότι «ναι, θα πάνε όλα καλά!», αποδεχθήκαμε ότι κάποια λάθη ή λαθάκια είναι αναπόφευκτα σε τόσο μεγάλη διοργάνωση με την ελπίδα να μας συγχωρεθούν αν συμβούν και με πίστη στο καλύτερο μπήκαμε στην κατάμεστη αίθουσα του Metropolitan The Urban Theater για να ξεκινήσει η Τελετή Απονομής των 14ων Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης με τον ωραιότερο τρόπο!
Διότι με το άνοιγμα της αυλαίας- όπου προηγουμένως κατά την προσέλευση οι θεατές παρακολουθούσαν στην οθόνη μια πλήρη ανασκόπηση όλων των παραστάσεων της χρονιάς- εμφανίστηκε παραταγμένη η πολυπληθής Μικτή Χορωδία του ΟΤΕ, με τον μουσικό Δημήτρη Τσακιρίδη στο πιάνο και τον μαέστρο Ηρακλή Παναγόπουλο στη διεύθυνση, ανοίγοντας την εκδήλωση με διαχρονικές, αγαπημένες, εμβληματικές μελωδίες του κορυφαίου Μίκη Θεοδωράκη, προς τιμή των 100 χρόνων από τη γέννηση του… Τραγούδια καταγραμμένα επί γενιές στην ελληνική ψυχή και άρτια εκτελεσμένα από μια χορωδία υψηλού επιπέδου, με σολίστ- έκπληξη τον παρουσιαστή μας, αγγίζοντας ανατριχιαστικά το σύνολο του κοινού που βέβαια συνόδευε νοερά ή φωναχτά τους στίχους των ποιητών και χειροκρότησε με την ψυχή του τους άξιους χορωδούς…
Οι οποίοι έδωσαν αμέσως τη σκυτάλη στο αξιαγάπητο δίδυμο των παρουσιαστών… την λαμπερή, κομψότατη, αεράτη Αλεξάνδρα Παλαιολόγου– παλιά μας «γνώριμη» από την παρουσίαση της πρώτης τελετής- που κέρδισε τις εντυπώσεις με τη γλυκιά παρουσία, την διακριτική ευγένεια, την ετοιμότητα, την έμφυτη φινέτσα και τον αγαπημένο Σπύρο Σαραφιανό με το επιπλέον τραγουδιστικό ταλέντο, του οποίου η ανεπιτήδευτη απλότητα, φυσικότητα, αίσθηση μέτρου, λιτότητα στο λόγο, αποδείχθηκαν πολύτιμα προσόντα για τη συγκεκριμένη συνθήκη, ενώ οι δυο τους αποτέλεσαν ένα από τα πιο επιτυχημένα και αποτελεσματικά ζευγάρια παρουσιαστών που αξιώθηκε η τελετή, αποπνέοντας αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, ισορροπία, διακριτικότητα, μακριά από ανούσιες φλυαρίες ή στημένους αστεϊσμούς…
Η στιγμή δε που μοιράστηκαν τραγουδιστικά- ναι, και η Αλεξάνδρα μας εξέπληξε με τη φωνή της!- μια ευφάνταστη μείξη από δυο τραγούδια του Θεοδωράκη, καταγράφηκε στα πλέον εξαιρετικά – ατμοσφαιρικά στιγμιότυπα της βραδιάς!
Και μένοντας στο μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης, αξίζει να μνημονεύσουμε με ιδιαίτερους επαίνους, τα δύο υπέροχα κορίτσια, την Ηρώ Ευθυμίου στο πιάνο και την Σοφία Κεραμάρη στο βιολί, που με συνεχή παρουσία στη σκηνή συνόδευσαν ζωντανά σε όλη τη διάρκεια τα δρώμενα με μικρά αποσπάσματα από μελωδίες του Θεοδωράκη, γλυκαίνοντας τα αυτιά μας με γνώριμους, λυρικούς ήχους… ενώ στο θαυμάσιο σόλο τους με διφωνίες, σε ένα απρόβλεπτο, ποιοτικά επιλεγμένο ρεπερτόριο, απέδειξαν ότι επιπλέον διαθέτουν εξαιρετικά δουλεμένες φωνές ενθουσιάζοντας το ακροατήριο που φυσικά τους χάρισε θερμότατο χειροκρότημα…
Στα καλλιτεχνικά δρώμενα θα εντάξουμε και το ατμοσφαιρικό χορευτικό κομμάτι που εκτέλεσε με ευαισθησία η performer σωματικού θεάτρου Αλίκη Δουρμάζερ πάνω στο εμβληματικό τραγούδι «Ηθοποιός σημαίνει φως» με την αλησμόνητη φωνή του Χορν, προσθέτοντας μια επιπλέον καλλιτεχνική πινελιά στη βραδιά…
Ερχόμενοι στις πολυπληθείς βραβεύσεις, τον κυρίως κορμό της τελετής, βεβαίως τα αποτελέσματα όσον αφορά στους νικητές είναι ήδη γνωστά, ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε και εδώ ότι οι παραστάσεις που σχεδόν μονοπώλησαν το ενδιαφέρον της κριτικής επιτροπής στις περισσότερες κατηγορίες βραβεύσεων και βέβαια απέσπασαν κορυφαίες διακρίσεις (πρώτοι ρόλοι, σκηνοθεσία, καλύτερη παράσταση) ήταν η «Ορέστεια», «Φθινοπωρινή ιστορία», «Η θάλασσα και ο γέρος» που βραβεύτηκε ως «Καλύτερη παράστασης της χρονιάς» κι όχι μόνο δια χειρός Γ. Βούρου, ενώ το αντίστοιχο Α’ Βραβείο Κοινού, που παρέδωσε στην σκηνοθέτιδα Βάνα Πεφάνη θεατρόφιλος κατόπιν κλήρωσης, απέσπασε η παράσταση «Φθινοπωρινή ιστορία»…
Αν κρίνουμε από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα στους νικητές, τις επευφημίες, τον ζωντανό παλμό μέσα στην αίθουσα, είναι προφανές ότι όσοι διακρίθηκαν κέρδισαν επάξια την τιμή, κάτι που επίσης επιβεβαιώθηκε από τον λόγο, το ήθος, την παρουσία τους παραλαμβάνοντας το βραβείο με ειλικρινή χαρά και σεμνότητα και μνημονεύοντας όλοι τους συνεργάτες τους και τη συλλογική δουλειά ως ανεκτίμητη αξία…
Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι φέτος έδωσαν σχεδόν άπαντες οι βραβευθέντες το παρόν, με μοναδικές απουσίες τον Θ. Τερζόπουλο που βρισκόταν στην Ιαπωνία και την Πέμη Ζούνη που γυρίσματα την κρατούσαν στην Κύπρο, ωστόσο έστειλε ένα βίντεο (δείτε εδώ) με πολύ ζεστές ευχαριστίες… Εννοείται ότι σε αυτό το κομμάτι των απονομών κυριαρχεί το συναίσθημα για τη δικαίωση επίπονων προσπαθειών και κυρίως από νέους δημιουργούς που αναζητούν μια ζωογόνα ώθηση για να ανοίξουν τα φτερά τους και το είδαμε ανάγλυφα σε συντελεστές άξιων τοπικών ομάδων, σαν την βραβευμένη DOTE nsemble με την υπέροχη παράσταση «Πετριχώρα» που διακρίθηκε σε πολλές κατηγορίες…
Ωστόσο φέτος, το συναίσθημα διανθίστηκε με κάποιες χιουμοριστικές πινελιές, καθώς αποδείχθηκε ότι συνέδεαν πολλά από το παρελθόν τους συναδέλφους Γ. Βούρο, Σ, Σαραφιανό, Τ. Νούσια (βραβείο Α ανδρικού ρόλου) ο οποίος θύμισε χαριτωμένα ευτράπελα σε κλίμα «οικογενειακής» συναδελφοσύνης…
Αξίζει όμως να σταθούμε στις ιδιαίτερες στιγμές των τιμητικών βραβείων, ξεκινώντας από αυτό που επιδόθηκε με ξεχωριστή τρυφερότητα και συγκίνηση στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου παιδιών με Σύνδρομο Down Ελλάδας, εισπράττοντας μακράν το ζωηρότερο χειροκρότημα για τα θεαματικά επιτεύγματα ανθρώπων που εκπλήσσουν με τις ειδικές ικανότητές τους κι έχουν ήδη κερδίσει το μέγα «βραβείο ζωής», τόσο οι ίδιοι, όσο κι αυτοί που με αφοσίωση, πλεόνασμα αγάπης και επίπονη δουλειά κατευθύνουν τα βήματα τους κι όχι μόνο στην τέχνη…Θαυμάσαμε σε βίντεο την πλούσια 30χρονη θεατρική πορεία τους, ακούσαμε από την υπεύθυνη του συλλόγου Μαρία Χούπη και την σκηνοθέτιδα- εμψυχώτρια Κική Σπύρου τα σπουδαία μηνύματα ζωής, είδαμε στα αθώα, γελαστά τους μάτια την πιο ανεπιτήδευτη χαρά του κόσμου και νιώσαμε λίγο πιο «ανθρωπένιοι»που συμβάλλαμε κι εμείς σ’ αυτό, κάπως σαν χαραμάδα φωτός μέσα στον ζόφο που μας περιβάλλει…
Η επόμενη κατηγορία τιμητικού βραβείου αφορούσε σε αυτό που από πέρσι θέσπισε η Κουλτουρόσουπα, καλώντας το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας να συμμετέχει στη διαδικασία με το κύρος ενός επίσημου θεσμικού φορέα και την επίδοση ειδικού βραβείου- αποκλειστικά δικής του επιλογής- σε θεατρικό σχήμα ή ανάλογο πρόσωπο της πόλης… Φετινή επιλογή ήταν η άξια δημιουργός Γλυκερία Καλαϊτζή, μια ταλαντούχα σκηνοθέτιδα με ιδιαίτερη ευαισθησία, αισθητική, καλλιέργεια, σεμνότητα και επιτυχίες στο ενεργητικό της ως ψυχή επί χρόνια του θεάτρου Ταυ, παράλληλα με τη θεατρική διδασκαλία και όχι μόνο στη μακριά πορεία της…
Παραλαμβάνοντας το βραβείο εν μέσω θερμών επευφημιών από την υπεύθυνη της Περιφέρειας κ, Άννα Μυκωνίου, μίλησε από καρδιάς με ζεστά λόγια και έκφραση ευγνωμοσύνης για τους σταθμούς της διαδρομής της κι όσα τη σημάδεψαν στη «θεατρική της οικογένεια», προσθέτοντας χαριτωμένες πινελιές χιούμορ στην προσωπική «εξομολόγηση»…
Ασφαλώς κορυφαία στιγμή της βραδιάς υπήρξε η τιμητική βράβευση του Γιάννη Βούρου, προκαλώντας αρχικά τη συγκίνηση του καλού του φίλου Σ. Σαραφιανού, όπου επί της οθόνης παρακολουθήσαμε συνοπτικά την εντυπωσιακή πορεία του στην τέχνη με επιτυχίες και διακρίσεις. στη δημοσιογραφία με πολιτικό ρεπορτάζ, αλλά και στην κοινωνική ζωή και την πολιτική, ως πρότυπο ενεργού πολίτη με σπουδαίες ευαισθησίες και δράσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, τον συνδικαλισμό…
Ένας πολυπράγμων, ιδεαλιστής καλλιτέχνης για τον οποίο μίλησαν σε βίντεο με τα θερμότερα λόγια διάσημοι συνάδελφοί του και ο οποίος έχει δεθεί καταλυτικά με τη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας ανεξίτηλο στίγμα ως πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ με πρωτοπόρες δράσεις ουσίας που άνοιξαν νέους ορίζοντες στην κρατική σκηνή… Τόσο ο δημοσιογράφος Γ. Κεσσόπουλος που τον προλόγισε απονέμοντάς του το βραβείο, όσο και ο ίδιος στο βήμα, πάντα άνετος, ευδιάθετος, χαλαρός, ακομπλεξάριστος, με χιούμορ και ευφράδεια, φώτισαν αυτό το σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του ως κορυφαία πολιτιστική προσφορά στην πόλη και βεβαίως τα πολιτικά «παρατράγουδα» και διώξεις που ακολούθησαν μια σύντομη αλλά άκρως επιτυχημένη θητεία σε όλα τα επίπεδα…
Εντελώς απρόβλεπτη ήταν η αυθόρμητη παρέμβαση από το κοινό, όταν παλιός εργαζόμενος του ΚΘΒΕ έδωσε δημοσίως τα εύσημα στον Γ. Βούρο, θυμίζοντας τους κοινούς αγώνες στους οποίους στάθηκε πάντα στο πλευρό των εργαζομένων κι όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος με συγκίνηση «θυμάσαι στην κατάληψη που κοιμόμασταν όλοι μαζί μέσα στο θέατρο;» Κάτι μας λέει ότι για τον συγκεκριμένο σπουδαίο άνθρωπο, αυτά τα εύσημα ήθους βάραιναν μέσα του πολύ περισσότερο από το βραβείο που κρατούσε στα χέρια…
Την ενότητα των τιμητικών βραβείων έκλεισε το αφιέρωμα στο εμβληματικό ζευγάρι Στέφανος Ληναίος και Έλλη Φωτίου… Δύο σπάνιας ποιότητας θεατράνθρωποι, άρρηκτα δεμένοι στη ζωή και την τέχνη, την οποία υπηρέτησαν με αφοσίωση και υψηλού επιπέδου επιλογές ως καλλιτέχνες και θιασάρχες στο αγαπημένο τους θέατρο «Άλφα», στοχεύοντας πάντα στην πολιτιστική αναβάθμιση και τον κοινωνικό προβληματισμό…
Μετέχοντας ενεργά και οι δύο σε κινήματα εναντίον της χούντας και ιδιαίτερα μέσα από την πολυεπίπεδη δράση του Σ. Ληναίου στην πολιτική, ήταν μοιραίο να σφραγίσουν τον πολιτισμό με ευαίσθητο κοινωνικό αποτύπωμα ως στάση ζωήςκαι οι ίδιοι να προβάλλουν ως αξιέπαινα πρότυπα ήθους, αγωνιστικότητας και σεμνότητας… Λόγω αδυναμίας να παραστούν στην τελετή, ακούσαμε με συγκινητική νοσταλγία τις αγαπημένες φωνές τους από ηχητικό απόσπασμα, στέλνοντας τις ευχαριστίες τους για τη βράβευση και πολύτιμα μηνύματα για το θεατρικό μέλλον, ως μια ξεχωριστή, φορτισμένη στιγμή της βραδιάς…
Η οποία βραδιά οφείλει την, κατά γενική ομολογία, επιτυχία της πρωτίστως στην άξια «τιμονιέρισσα» Μαίρη Ανδρέου, που με την δυναμική σκηνοθετική της καθοδήγηση, την αποφασιστικότητα, τη φροντίδα, την επιμονή, κατάφερε όχι μόνο να ξεπεράσει πολλαπλά εμπόδια- έστω και με τίμημα… «μικρά εγκεφαλικά»- αλλά να προσφέρει μια πολυσύνθετη εκδήλωση με εξαιρετικές ιδέες στο μουσικό κομμάτι, καθώς ήταν δικές της προτάσεις, σωστό συντονισμό, απρόσκοπτη ροή, σφιχτό ρυθμό και βέβαια να κερδίσει την πάγια πρόκληση- στοίχημα «κάτω των 3 ωρών», που δεδομένων των συνθηκών την λες και άθλο!
Το αγωνιώδες βλέμμα της στη λήξη, μέχρι να ακούσει από φωτεινά πρόσωπα το αυθόρμητο «Μπράβο, ήταν μια ωραία βραδιά!» με τη βεβαιότητα ότι το εννοούν, τα έλεγε όλα! «Βέβαια έγιναν και λαθάκια…» απαντούσε, αλλά είναι δυνατόν να μένεις σε αυτά όταν πετυχαίνεις τον άθλο που μόνο εσύ ξέρεις το κόστος;;
Τα υπόλοιπα συχαρίκια με πολλά «ζουμερά» ειπώθηκαν στα λατρεμένα πηγαδάκια, συνοδεία κρασιού και καταπληκτικών μεζέδων, με τις ευχές για καλό καλοκαίρι και καλή αντάμωση του χρόνου! Μαζί με άπειρες ευχαριστίες στους εξαιρετικούς ιδιοκτήτες του Μετροπόλιταν για την υπέροχη φιλοξενία, σε όλους τους θαυμάσιους συνεργάτες και χορηγούς για την αμέριστη στήριξη, στους λαμπερούς καλεσμένους για την τιμή και βεβαίως στο αγαπημένο πιστό κοινό που χρόνια τώρα αγκαλιάζει με θέρμη τον θεσμό!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!
