«Σουγιούλ… για ένα βράδυ»: Μια φιλότιμη προσπάθεια αλλά με αδυναμίες… Είδαμε & σχολιάζουμε

10640 Views
«Σουγιούλ… για ένα βράδυ»: Μια φιλότιμη προσπάθεια αλλά με αδυναμίες… Είδαμε & σχολιάζουμε «Σουγιούλ… για ένα βράδυ»: Μια φιλότιμη προσπάθεια αλλά με αδυναμίες… Είδαμε & σχολιάζουμε

Παραμονές Χριστουγέννων, γιορτινή ατμόσφαιρα παντού κι ένα από τα ωραιότερα  θέατρα της πόλης προσκαλεί τους θεατές για μια νοσταλγική, κεφάτη βραδιά με τραγούδια του Σουγιούλ και στιγμιότυπα από τη ζωή του συνθέτη που σφράγισε μια εποχή, επί σκηνής… Τί πιο όμορφο, διασκεδαστικό, χαλαρωτικό παρόμοιες μέρες και τί πιο φυσικό να σπεύσει ο θεατής προκειμένου να ταξιδέψει στα μελωδικά χρόνια του «μπελκάντο» και σε θύμησες μιας εποχής αλλοτινής φορτωμένης δυνατές μνήμες που σημάδεψαν ολόκληρη γενιά…
.
Μιλάμε για την μουσικοθεατρική παράσταση «Σουγιούλ… για ένα βράδυ» στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μελίνα Μερκούρη, σε κείμενο και σκηνοθεσία Νίκου Ορτετζάτου από την ομάδα Eclipses Group Theater



Η οποία παράσταση ξεκινά με μια «τύπου συνέντευξη» όπου ο συνθέτης απαντά σε κάποια ερωτήματα για τη ζωή και το έργο του, ενώ στη συνέχεια αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα από τη γέννησή του στο Αϊδίνι της Μικρασίας, τα ανέμελα παιδικά του χρόνια με εμφανή κλίση στη μουσική, την φυγή της οικογένειάς του από την πατρίδα λίγο πριν την καταστροφή και την εγκατάσταση στην Αθήνα, την ενασχόλησή του με τη μουσική τέχνη που αγαπά παίζοντας αρχικά σε ταβέρνες, τη γνωριμία του εν συνεχεία με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου που τον ώθησαν στη σύνθεση, για να ακολουθήσει μια λαμπρή πορεία με σπουδαίες συνεργασίες και μεγάλα ονόματα στις μουσικές επιθεωρήσεις της εποχής, και βέβαια πληθώρα τραγουδιών που αγαπιούνται μέχρι σήμερα… ενώ παράλληλα με την καλλιτεχνική του εξέλιξη παρακολουθούμε σταθμούς της ζωής του στον απόηχο κοινωνικών αλλαγών και ιστορικών γεγονότων σαν τον πόλεμο και την κατοχή….

Αξιολογώντας συνολικά το εγχείρημα θα αποτιμήσουμε με θετικό πρόσημο (+) μια φιλότιμη προσπάθεια έντιμων προθέσεων, προκειμένου να προσφέρει ένα ευχάριστο, νοσταλγικό ακρόαμα-θέαμα, στηριγμένο  κατά βάση σε τραγούδια συνδεδεμένα με πρόζα από τη βιογραφία του συνθέτη, σαν μια μορφή «επιθεώρησης» όπου διέπρεψε… Χωρίς να λείπουν οι αδυναμίες που θα εκθέσουμε παρακάτω, εκτιμήσαμε στοιχεία του κειμένου από λιγότερο γνωστές κι ενίοτε απρόβλεπτες πτυχές της ζωής και δημιουργίας του με κάποια στιγμιότυπα χαριτωμένα ή στενόχωρα, όπως εκτιμήσαμε και στιγμές της σκηνοθετικής προσέγγισης που με εντελώς αφαιρετικό και λιτό τρόπο επιχείρησε να αποδώσει «συνοπτικά» την καλλιτεχνική πορεία μιας ζωής, αναπαριστώντας σημαντικούς σταθμούς της με πρόσωπα που συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωσή της… και βεβαίως εκτιμήσαμε τόσο την αφοσιωμένη προσπάθεια των τεσσάρων ηθοποιών, εκ των οποίων, πλην του Σουγιούλ, οι τρεις υποδύθηκαν πληθώρα ρόλων, όσο και κυρίως την απόδοση των τριών άξιων μουσικών, ήτοι Παναγιώτης Ανδρέογλου (ακορντεόν), Κωνσταντίνος Γκιβίσης (πιάνο) και Θεόδωρος Τζήκας (μπουζούκι- κιθάρα), που με τις άρτιες, εξαιρετικές εκτελέσεις τους μετέφεραν πιστά όλη τη μελωδική αύρα της εποχής, ξυπνώντας γλυκές μνήμες…



Ωστόσο, κοντά στα θετικά είναι αλήθεια ότι εντοπίσαμε και κάποιες σοβαρές αδυναμίες (-) σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από το κείμενο του Νίκου Ορτετζάτου που σε αρκετά σημεία έλειπε το «δούλεμα», παραμένοντας απλοϊκό, επίπεδο, σχεδόν ακατέργαστο, με ρηχές αναφορές τόσο σε επίπεδο αφήγησης όσο και διαλόγων, απονευρώνοντας την όποια δυναμική του, ενίοτε σε βαθμό αδιαφορίας… Στο κομμάτι της σκηνοθεσίας από τον ίδιο, θεωρούμε καταρχάς ότι η εισαγωγική «συνέντευξη», πέρα από ελαφρώς άτεχνη ή αμήχανη, υπήρξε ένας περιττός πλεονασμός εφόσον ακολουθούσε αναλυτική δραματοποίηση όσων λέχθηκαν… επιπλέον εισπράξαμε μια αίσθηση ερασιτεχνισμού από τη διαχείριση, με σκηνές όχι γερά δεμένες στη ροή της παράστασης και μια εμφανή προσπάθεια για προσθήκη «όγκου» με κάποιες «στημένες» επιλογές αρκετά τραβηγμένες, που δεν τελεσφόρησαν σε ένα σύνολο με ελλιπή έμπνευση, που κινήθηκε στα απολύτως συμβατικά πλαίσια της ασφάλειας… κι όταν επιχείρησε πχ, το κατέβασμα στην πλατεία και τη «διάδραση» με το κοινό, το έκανε άστοχα ως περιττή, ανούσια ενέργεια…


Αυτό όμως που βασικά ενόχλησε ως κυρίαρχο στοιχείο ήταν η επιλογή για την απόδοση του πρωταγωνιστικού ρόλου του Σουγιούλ από τον κατά τα άλλα ταλαντούχο Νίκο Ορτετζάτο… όπου στο μεγαλύτερο μέρος ο δημιουργός παρουσιάστηκε ως μια «περίεργη» προσωπικότητα, λίγο αφελής, λίγο υπερκινητικός, λίγο παιχνιδιάρης, λίγο πειραχτήρι σαν άτακτο παιδί, λίγο… χαζοχαρούμενος ή φαιδρός, αγγίζοντας σε στιγμές τα όρια της καρικατούρας, σε σημείο να αναρωτιέται ο θεατής αν όντως υπήρξε έτσι ή για κάποιον ακατανόητο λόγο επελέγη αυτή η παράδοξη θεατρική οπτική που ξενίζει τουλάχιστον αν όχι προσβάλλει, σε περίπτωση που πρόκειται για αυθαίρετη απόδοση…
 
Οι υπόλοιποι τρεις ηθοποιοί, ήτοι Μαρίνα Γκούμλα, Δημήτρης Δάγκαλης και Μαρία Ράπαντα, ανταποκρίθηκαν επάξια στις δύσκολες απαιτήσεις των συνεχών αλλαγών ενσαρκώνοντας πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες από πρόσωπα διάσημα ή μη, ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν οι τραγουδιστές της παράστασης ερμηνεύοντας τα τραγούδια του Σουγιούλ, κάποιοι αξιοπρεπώς με φωνητική επάρκεια και δουλεμένη τεχνική και κάποιοι με προβλήματα και ελλιπή… αυτογνωσία, καθώς οι συχνές κορώνες δυστυχώς τους πρόδιδαν! Και επ ‘αυτού οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι πέραν των καταξιωμένων επιτυχιών του συνθέτη, ίσως δεν ήταν απαραίτητο να περιληφθούν τόσα πολλά άγνωστα και λιγότερο εμπνευσμένα τραγούδια, επεκτείνοντας δυσανάλογα (και κουραστικά) τη διάρκεια…

Καταλήγοντας (=) και ζυγιάζοντας θετικά και αρνητικά, θα κρατήσουμε τη φιλότιμη προσπάθεια για μια νοσταλγική μουσικοθεατρική βραδιά, που αν απέφευγε κάποιες αστοχίες, θα γινόταν άκρως απολαυστική…

Βαθμολογία:
5,8/10 
 .
-k-
.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
«Σουγιούλ... για ένα βράδυ» του Νίκου Ορτετζάτου.
Επανάληψη 
 
Ένα βράδυ με τη Σοφία Βέμπο, τη Σπεράντζα Βρανά, τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, τον Αλέκο Σακελλάριο και πολλές άλλες πασίγνωστες προσωπικότητες του "ελαφρού τραγουδιού", αλλά και του "αρχοντορεμπέτικου"! Ένα βράδυ με τα πασίγνωστα τραγούδια του Μιχάλη Σουγιούλ!
 
Σκηνοθεσία: Νίκος Ορτετζάτος.
Ερμηνεύουν: Μαρίνα Γκούμλα, Δημήτρης Δάγκαλης, Νίκος Ορτετζάτος, Μαρία Ράπαντα.
Ημερες και ώρες παραστάσεων: 29, 30 Δεκεμβρίου 2022 και 6,7,13,14 Ιανουαρίου 2023 στις 21:00
.
-Κ-

Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην Θεσσαλονίκη, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023 
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας και σε ποιες αίθουσες προβάλλονται, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.

-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
      
.

Φωτογραφικό υλικό






Αρθρογραφος

Στασινοπούλου Π
Στασινοπούλου Π
Ο «εραστής» οποιασδήποτε τέχνης - εν προκειμένω της θεατρικής, θα κρατά πάντα μαζί της μια σχέση εξιδανικευμένη, ενίοτε παθιασμένη. Επενδύοντας κατά βάση σε συναίσθημα και ένστικτο δουλεμένα με γνώση και εμπειρία… Όταν ο ερασιτέχνης του θεάτρου με χρόνια ενασχόληση μαζί του, από τη θέση του «άρρωστα» θεατρόφιλου εκφέρει γνώμη, δεν χωρά ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ παρά μόνο η αγνή αγάπη του γι αυτό! Και κάποιες φορές, «όποιος αγαπάει παιδεύει»… πάντα με την καλή έννοια! Και απαντά και στο kal.stassinopoulou@gmail.com

Γραψε το σχολιο σου

Η διεύθυνση email σας δεν θα δημοσιευθεί. Υπογραμμίζονται τα υποχρεωτικά πεδία *

Γραψε το σχολιο σου στο Facebook

1 Comments

  1. <strong>Κωνσταντίνος </strong>
    Κωνσταντίνος
    ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ
    Ανδιαμφισβήτητα μια ακόμη άστοχη κριτική, εκτός αν έχει υπογραφεί από έναν απλό θεατή, με έλλειψη θεατρικής παιδείας… Και καθώς θέτω άποψη, θα αιτιολογήσω … Η εν λόγω παράσταση, προσκαλεί τον κόσμο σε μια βιωματική εμπειρία, με θέμα την Ζωή του Σουγιούλ… Αναφορικά με την συγγραφή του κειμένου, ας έχουμε στο νου μας ότι ο Σουγιούλ, όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες της παράστασης, κατατάσσονται σε μια κοινότητα του λαού. Επιπρόσθετα, η εισαγωγή αποτελεί μια προοικονομία, που μάθαμε από τον Όμηρο, όσοι από εμάς τον διαβάσαμε. Η διάδραση επιτεύχθηκε, στο μέγιστο βαθμό, καθώς το κοινό συμμετέχει και βιώνει άλλες εποχές. Όσο για της ερμηνείες, που χαρακτηρίστηκαν χλιαρές και καρικατούρες, λογικά κάποιος από το κοινό, γνώριζε τους χαρακτήρες σε προσωπικό επίπεδο και μας το κρύβει… Αναμένω την επόμενη κρητική, όταν θα μπορέσει κάποιος να αιτιολόγηση με θεατρικά κριτήρια μια παράσταση, την οποία όμως παρακαλώ να έχει παρακολουθήσει!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

τελευταιες αναρτησεις

ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ

Περισσότερη θεατρομανία
ΣΙΝΕΜΑΝΙΑ

Περισσότερη Σινεμανία
ΜΟΥΣΙΚΟΜΑΝΙΑ

Περισσότερη Μουσικόμανία
ΤΕΧΝΗ - ΒΙΒΛΙΟ

Περισσότερα Τέχνη Βιβλίο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Περισσότερη Θεσσαλονίκη

Περισσότερα Της «K» το κάγκελο

Περισσότερη Παράξενη ζωή