Η Σωφέρ Θεάτρου στην παράσταση «Έντα Γκάμπλερ» στο Θέατρο Τ | Ζωή Ταυλαρίδου.

5981 Views
Η Σωφέρ Θεάτρου στην παράσταση «Έντα Γκάμπλερ» στο Θέατρο Τ | Ζωή Ταυλαρίδου. Η Σωφέρ Θεάτρου στην παράσταση «Έντα Γκάμπλερ» στο Θέατρο Τ | Ζωή Ταυλαρίδου.

Γράφει για την Κουλτουρόσουπα.

 

  
 
Πιστόλια μέσα σε μια μικρή βαλίτσα. Ανήκουν στον στρατηγό Γκάμπλερ. Στον πατέρα μου.

Ego. Τικ τακ

Ο χρόνος κυλάει αργά για τις γυναίκες. Πόσο μάλλον για τα τρίγωνα. Βασανιστικά γρήγορα, οι γωνίες τους χαράσσονται στις παρειές μου, μόλις πλησιάζω την κουρτίνα. Ακόμη πιο γρήγορα, μόλις ανοίγω τα φύλλα της. Και σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, ενώ παρακολουθώ κρυφά τα φύλλα των δένδρων. Κοκκινίζω από ντροπή για την ελευθερία που συναντώ πίσω από τα κλειστά παράθυρα.

«Νεκρή καλύτερα, παρά ατιμασμένη». Τάδε έφη Ίψεν. Και με έχει τοποθετήσει απροκάλυπτα ως πρωταγωνιστικό πρόσωπο στο δικό του δράμα. Άνδρας δεν είναι κι αυτός; Οι αρσενικοί δείκτες γύρω μου με παραμονεύουν. Ίσως κι οι γυναίκες, ποιος ξέρει. Τριτώνουν τα κακά εκατέρωθεν. Όλοι πίνουν. Στο όνομά τους, όμως.



Ο γάμος δίχως έρωτα είναι μία από τις πολλές κατάρες του κόσμου μας. Ταξιδεύει στον χρόνο ως αδυσώπητος κριτής της μητέρας και του πατέρα μας, της ανατροφής μας, της αγάπης που λάβαμε. Πρόκειται για αναπαραγωγή -όχι του είδους, αλίμονο- της κοινωνικής συνοχής. Άλλωστε, ποιος δε φοβάται τη μοναξιά; Στην υγεία των κορόιδων, πίνουμε τα απεριτίφ, προσέχοντας μην εξαρτηθούμε από τις ουσίες της λησμονιάς μιας ζωής που δε φαγώθηκε ολόκληρη, παρά μόνο σε γωνίες. Έτσι κι εσύ, έτσι κι εγώ. Μη φοβάσαι τα απεριτίφ. Φοβού τον εαυτό σου. Γιατί εγώ σε ανέβασα ψηλά. Κι εγώ σε κατέβασα ξανά, απλά κι απέριττα με ένα απεριτίφ.

«Θα σου τα κάψω τα μαλλιά» ψελλίζω, καθώς σε μετακινώ επάνω και κάτω.

Τα αδιέξοδα αφορούν στους δειλούς. Με φύλλα κληματαριάς στο κεφάλι, αδυνατείς να ελέγξεις τα πάθη σου. Πόσο εγώ… Ναι, το μέτρο είναι για τους μέτριους. Η υπέρβαση για τους γενναίους. Και η εξάρτηση;



Καταστρέφω και καταστρέφομαι με την εξάρτηση του εγκλεισμού μου, της απομόνωσής μου μέσα σε ένα σπίτι, ωραίο, μεγάλο, γεμάτο βιβλία, διατριβές, χειρόγραφα και πιστόλια.
Οι οικοτεχνίες του Μεσαίωνα και η βακχική ατμόσφαιρα δεν εφάπτονται καθόλου, σε καμία γωνία δε θα τα βρεις μαζί. Κι όμως, εσύ την υπέρβασή σου την έκανες. Κανένα χαλινάρι δε βάλαμε στα πάθη μας. Κανείς μας. Εσύ επιμένεις στον διορισμό σου. Κι εγώ επιμένω να παρατηρώ με βουβό θρήνο εκείνα τα φύλλα των δένδρων…

Η λύτρωση δεν έχει καταγραφεί σε κανένα βιβλίο σου. Όλοι έχουμε και μια κάθαρση να επιτελέσουμε -πώς να βγούμε από μια σύμβαση τόσο στεγνή. Άλλοι βολεύονται σε μια πράσινη πολυθρόνα, άλλοι βολεύονται πίσω από κλειστά παράθυρα, άλλοι βολεύονται με απεριτίφ. Ψυχρός ο χώρος εδώ. «Θα είμαι εδώ κάθε μέρα», με απειλείς; Μα δεν είσαι πουθενά. Με έκανες σωστό άνθρωπο. Κι ας είμαι ξυπόλητη. Κι ας είσαι με μαλακές κι άνετες παντόφλες. Καταραμένοι Μποέμ, πόσο υπεύθυνοι είστε για έναν τέτοιο Σεπτέμβρη, για όλα αυτά τα φύλλα που συνεχώς πέφτουν, δίχως να κομματιάζονται.

«Το καίω το παιδί σου»! τραυλίζω, καθώς σε μετακινώ μέσα μου κι έξω μου.



Ο κατήφορος είναι μονόδρομος. Ούτε ένα άλογο ιππασίας πια. Ούτε μία υπόσχεση δεν έχεις καταγράψει στα υπέρ του γάμου μας, αυτού που μοιάζει με μια ρόμπα καρό, με κόκκινα μαλλιά, με κραγιόν κόκκινο, με πράσινο ταγιέρ, με γυαλιά μαύρα, με σκονισμένα βιβλία, με 14 μπαούλα και 4 βαλίτσες, με νάιλον που περιμένουν κάποιον να τα αποσύρει, με ένα συνεχή πυροβολισμό.

Γράψε λοιπόν το «Πώς να διαλύσετε την οικογένειά σας». Ό,τι κοροϊδεύουμε, το λουζόμαστε τελικά. Σπίτι, φίλε μου, είναι εκεί που υπάρχει αγάπη.

Όχι, όχι… Η Έντα μού ανήκει. Η Έντα είναι δική μου. Μόνο δική μου.

Alter Ego. Τικ τακ



Ανοίγω το παράθυρο. Μαζεύω τα φύλλα. Και μένω εκεί. Η Έντα δεν είναι ποτέ δική μου. Γιατί απλά είμαι εγώ. Κάτι ολόκληρο, χωρίς γωνίες. Παραμένω ξυπόλητη, δίχως νάιλον και γυαλιά. Και ιππεύω.

Έντα Γκάμπλερ.
Η αινιγματική ηρωίδα του Ίψεν έρχεται αντιμέτωπη με την κοινωνία του αρσενικού. Στην πραγματικότητα με τον ίδιο της τον εαυτό. Δείτε τη, προτού εκπνεύσει.

Πληροφορίες για την παράσταση εδώ
.
-Κ-

12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023: Όλες οι πρεμιέρες που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην πόλη της Θεσσαλονίκης συμμετέχουν στα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής & Βραβεία Κοινού
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, αίθουσες προβολής, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.

-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας στα social media
       
 

Φωτογραφικό υλικό






Αρθρογραφος

Ζωή Ταυλαρίδου
Ζωή Ταυλαρίδου
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Μεγάλωσα μοναχικά, ζωγραφίζοντας και χορεύοντας τις σκέψεις μου. Από πολύ μικρή αγαπούσα τα παιδιά, κι έγινα δασκάλα. Ώσπου ένα φεγγάρι... ερωτεύτηκα το θέατρο κι άρχισα ξανά να με ανακαλύπτω, ξεστρατίζοντας της πεπατημένης μου πορείας. «Τρίτωσαν” και τα θαύματα της ζωής μου με δύο υπέροχα παιδιά, αγγίζοντας το ιδανικό μου αλλά μετατοπίζοντας το κέντρο βάρος μου κυρίως προς το παιδί. Τα τελευταία 7 χρόνια αρθρογραφώ στην «Κ» με τρεις στήλες: “Σωφέρ Θεάτρου”, “Σκηνής Διαλόγους” «Το Παζλ της Καραμέλας».

Γραψε το σχολιο σου

Η διεύθυνση email σας δεν θα δημοσιευθεί. Υπογραμμίζονται τα υποχρεωτικά πεδία *

Γραψε το σχολιο σου στο Facebook

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

τελευταιες αναρτησεις

ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ

Περισσότερη θεατρομανία
ΣΙΝΕΜΑΝΙΑ

Περισσότερη Σινεμανία
ΜΟΥΣΙΚΟΜΑΝΙΑ

Περισσότερη Μουσικόμανία
ΤΕΧΝΗ - ΒΙΒΛΙΟ

Περισσότερα Τέχνη Βιβλίο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Περισσότερη Θεσσαλονίκη

Περισσότερα Της «K» το κάγκελο

Περισσότερη Παράξενη ζωή