Το ΑΙΣΧΟΣ της «αξιοποίησης» στην παραλία «Σαχάρα» Ν. Ηράκλειας! Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Άκουγα και διάβαζα από πέρσι για το μεγάλο χαμό που ξεσήκωσε το θέμα της «αξιοποίησης» της παραλίας «Σαχάρα» στη Ν. Ηράκλεια, στα όρια των νομών Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής. Διάβαζα τις απανωτές καταγγελίες και κινητοποιήσεις οικολογικών οργανώσεων για την καταστροφή του παράκτιου οικοσυστήματος και συγκεκριμένα των προστατευόμενων αμμοθινών- καταφύγιου σπάνιων ειδών και έβλεπα φωτογραφίες με τις μπουλντόζες της «ανάπτυξης» να εκχερσώνουν την περιοχή και να αλωνίζουν δίπλα στο κύμα… Σφίχτηκε η ψυχή μου αλλά καθώς δεν κατάφερα πέρσι να δω από κοντά τα τεκταινόμενα, δεν μπορούσα να έχω εικόνα και προσωπική άποψη επί του θέματος. Πριν λίγες μέρες όμως, ΕΙΧΑ! Που να μην έσωνα…
Για πάνω από 30 χρόνια η Ν. Ηράκλεια αποτελεί τον αγαπημένο και βολικό προορισμό για τα καλοκαιρινά μου μπάνια. Πεντακάθαρη θάλασσα, άνευ «αξιοποίησης» τότε με μόνο ελάχιστες καντίνες, με άπλετο χώρο να στήσεις ελεύθερα τη δική σου ομπρέλλα, απόλυτη ησυχία, κοντινή απόσταση μόλις μισής ώρας από την πόλη, καθόλου μποτιλιάρισμα. Εξαιρετικά πλεονεκτήματα για να απολαύσεις ένα μπάνιο με ανθρώπινες συνθήκες. Που βέβαια εν καιρώ κρίσης τα ανακάλυψαν πολλοί, καθώς το κριτήριο «κατανάλωση βενζίνης» μετράει σημαντικά.
Η αύξηση της προσέλευσης επέφερε μοιραία τα πρώτα μπιτσόμπαρα, στην αρχή «σεμνά και ταπεινά» και φυσικά την επέκταση του κατεστημένου της ομπρελοξαπλώστρας, ωστόσο «υπό έλεγχο», καθώς το μήκος της παραλίας είναι ήδη μεγάλο και τα ελεύθερα σημεία της πολλά, οπότε ο λουόμενος είχε επιλογές. Όσο όμως ο κόσμος πλήθαινε η «αξιοποίηση» αυξανόταν και τελευταία τα μπιτσόμπαρα με τα «συνοδευτικά» τους πολλαπλασιάστηκαν και επεκτάθηκαν, μειώνοντας μοιραία τους ελεύθερους χώρους και δονώντας την πρώην ήσυχη παραλία με τρομερά ντεσιμπέλ! Οι παλιοί φανς όμως παραμείναμε, βρίσκοντας ακόμη, έστω πιο δύσκολα, κάποιες ελεύθερες απόμερες γωνιές, παρόλο που τα «καλά σημεία» της θάλασσας είναι πια «καπαρωμένα».
Με αυτήν την εικόνα στο μυαλό – και χωρίς να έχω επισκεφθεί την παραλία πέρσι- πήγα φέτος για πρώτη φορά, έχοντας ομολογώ παράλληλα, έντονη περιέργεια να δω από κοντά την περιβόητη «Σαχάρα» που τόσο ντόρο είχε προκαλέσει. Για την ακρίβεια το «SAHARA RESORT» σε απλά ελληνικά, γιατί η γκλαμουριά γενικώς και δη η ευρωπαϊκή, ήταν ανέκαθεν σύμφυτη με την ελληνική καταγωγή! Πώς πας να πουλήσεις ως τουριστική επένδυση χωρίς ένα «resort» – γενικά κι αόριστα- στην ορολογία σου; Anyway… που λέμε και στο (πρωτόγονο) νησί μου. Φυσικά οι ταμπέλες και τα φλάμπουρα που ανεμίζουν δεν σε αφήνουν να χαθείς ούτε γι αστείο, οδηγώντας σε κατευθείαν στην είσοδο του πάρκινγκ. Και τί πάρκινγκ!
Τρεις παρκαδόροι ένστολοι μια καθημερινή ημέρα Δευτέρα, σε κατευθύνουν στο χάος της αλάνας με αυστηρές οδηγίες, ενώ μπάρες και σιδεριές οριοθετούν τους χώρους. Το πρώτο που αντικρύζεις στον απέραντο, ισοπεδωμένο χώρο είναι (περίπου) ένα… νταμάρι! Μόνο που αντί βουνού, βλέπεις γυμνούς λόφους σκαμένους άγρια από φαγάνες με τις τρύπες- πληγές να χάσκουν και τα μηχανήματα- σκαπτικά, γεννήτριες, ψυγεία, φορτηγά- παραταγμένα στη σειρά μπροστά τους. Ένα πρώτο θέαμα αποκρουστικό για χώρο αναψυχής, ειδικά όταν θυμάσαι ότι αυτοί οι λόφοι με τη βλάστηση και τα ζωντανά τους επεκτείνονταν ως κοντά στην ακτή, αποτελώντας το πολύτιμο φυσικό οικοσύστημα της περιοχής, αυτό που ισοπεδώθηκε ολοσχερώς σε έκταση 44 στρεμμάτων!
Αποστρέφεις το βλέμμα από το αίσχος της πίσω πλευράς και κοιτάς προς τη μεριά της θάλασσας. Για να θαυμάσεις το υπέροχο… φυσικό τοπίο, αποτελούμενο από: 2-3 κτίσματα ΠΑΝΩ στην άμμο σε απόσταση αναπνοής από τον αιγιαλό που πιο κακόγουστα ΔΕΝ γίνονται, ως μπαρ, αναψυκτήρια κλπ… Αποδυτήρια και τουαλέτες προκάτ της ίδιας άθλιας αισθητικής… Κάποια υπερυψωμένα βάθρα στην άμμο… ως πίστες;… κιόσκια;… εξέδρες; Γήπεδα για αθλοπαιδιές… Μπροστά από τα κτίσματα μια τεράστια έκταση άμμου στρωμένη με τσιμεντένιο πλακόστρωτο… Σε πρώτο πλάνο ψάθες – μαξιλάρες και μετά το χάος … Ομπρελοξαπλώστρες στο άπειρο σε μήκος χιλιομέτρου και βάλε με αποστάσεις εκατοστού που κάνουν αδύνατο τόσο το πέρασμα όσο και τη θέα της θάλασσας! (Πώς βρίσκεις το στίγμα σου στο χάος; Πώς ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ; )… Και φυσικά, αλίμονο, οι must φοίνικες –απόλυτα δεμένοι με το περιβάλλον, φυτεμένοι ως αναλώσιμο είδος «μιας χρήσης» εδώ κι εκεί να πνέουν ήδη τα λοίσθια, διότι κάθε κοσμικό resort που σέβεται τον εαυτό του και τη γύρω… τροπική φύση, ΟΦΕΙΛΕΙ να διαθέτει απαραίτητα κοκκοφοίνικες! Διάρκειας μίας σεζόν και αν… του χρόνου άλλοι!
Αηδιασμένη από την επιτόπια εξέταση και το θέαμα από «μπρος» και από «πίσω», πήγα να πάρω το αυτοκίνητο για να ψάξω μια μακρινή ήσυχη γωνιά, απαλλαγμένη από γκλαμουράτες καφρίλες. Στο πάρκινγκ ρωτώ ένα παρκαδόρο «Τί χρέωση υπάρχει εδώ;» και μου απαντά: « το λιγότερο 4 ευρώ ο καφές» «Πώς πάτε, έχετε δουλειά;» και η απάντηση σχεδόν με σοκάρει: «Χαμός γίνεταΙ! Είμαστε φίσκα κάθε μέρα! Να φανταστείς το Σαββατοκύριακο υπάρχει τουλάχιστον ΜΙΑ ΩΡΑ αναμονή!!!» Κάπου εκεί ένοιωσα το εγκεφαλικό να με φλερτάρει επικίνδυνα, ήταν κι ο ήλιος που με είχε ζαβλακώσει κι έτρεξα άρον άρον να περιλουστώ με κρύο νερό να συνέλθω… ΜΙΑ ΩΡΑ αναμονή για μια θέση σε ένα απέραντο πάρκινγκ- τιγκαρισμένο, και για μια θέση σε άπειρες ξαπλώστρες- τιγκαρισμένες επίσης! Oh my God… που λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις στο (πρωτόγονο) νησί μου!
ΟΛΟ δε αυτό το κατάπτυστο σκηνικό που έχει μετατρέψει μια τεράστια παραλιακή έκταση σε δομημένο χώρο και ασφυκτική… έκθεση επίπλων, αφού προηγουμένως ρήμαξε ολοσχερώς πολύτιμη χλωρίδα και πανίδα, αποκαλείται με καμάρι «ανάπτυξη» και στα πόδια της σφάζονται οι πάντες! Κεντρικές εξουσίες, υπουργεία, δήμοι και κοινότητες, μεγαλοκαρχαρίες, μέχρι τον τελευταίο παραπλανημένο πολίτη! Ποσώς με ενδιαφέρει ποιος είναι ο εκ Κοζάνης ορμώμενος μεγαλοεργολάβος/ επιχειρηματίας που αγόρασε έναντι 2 εκ. ευρώ τα 44 στρέμματα της παραλίας «Σαχάρα», μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Άλλωστε «μιλά» γι αυτόν πολύ εύγλωττα η άθλια αισθητική του. Με ενδιαφέρουν όμως τα μέγιστα ως πολίτη: α) η διαφάνεια των διαδικασιών που ήδη καταγγέλλονται, β) η τήρηση των νόμων περί προστασίας αιγιαλού, βιοποικιλότητας κλπ. που επίσης καταγγέλλεται παραβίασή τους και οι οικολογικές οργανώσεις μιλούν επιπλέον για ένα ρέμα που μπαζώθηκε, ενώ «σβήστηκε» από τα σχέδια που κατατέθηκαν με επικίνδυνες συνέπειες, γ) ο ρόλος του ΤΑΙΠΕΔ και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον όρο «ανάπτυξη», έχοντας στη διαχείρισή του τα καλύτερα φιλέτα της δημόσιας γης. ΕΤΣΙ οραματίζεται να «αξιοποιήσει» και τα υπόλοιπα;;; (Ρητορικό ερώτημα…)
Διότι ήδη γίνεται λόγος για υλοποίηση στην περιοχή ενός ευρύτερου master plan σε έκταση άνω των 500 στρ.που θα περιλαμβάνει πολυτελή ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα, κέντρα ψυχαγωγίας, συνεδριακά κέντρα και προσωπικά θα πρόσθετα… «κέντρα αποτοξίνωσης αναπτυξιολάγνων» γιατί η πάθηση/ εξάρτηση είναι βαριάς μορφής και χρήζει απαραιτήτως θεραπείας! Διότι όταν «ανάπτυξη/ αξιοποίηση» στηρίζονται στην πλήρη καταστροφή οικοσυστημάτων και τραγική αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος, πρόκειται για ΥΒΡΗ που η φύση ΔΕΝ συγχωρεί και κάποτε θα πληρώσουμε τις συνέπειες όλοι και με κόστος πολλαπλάσιο από το αμφίβολο κέρδος. Είναι απορίας άξιο που παρά τα άπειρα παραδείγματα «φυσικής τιμωρίας», ο άνθρωπος ΔΕΝ συνετίζεται και εξακολουθεί απερίσκεπτα και προκλητικά να «επενδύει» στο… βιασμό! Με μια υποκριτική αποθέωση του «παν νόμιμον ίσον ηθικόν»!
Το πιο προκλητικό δε είναι ότι κοντά στους βιαστές/ επενδυτές, το μέγα πλήθος στηρίζει άκριτα την ΑΣΕΛΓΕΙΑ και την κακόγουστη δηθενιά! Κάνοντας ουρές και περιμένοντας μια ώρα στην αναμονή για να… απολαύσει το αίσχος, πληρώνοντάς το! Να παστωθεί σαν σαρδέλα σε κονσέρβα στο αδιαχώρητο της έκθεσης επίπλου- κοσμικής βεβαίως!- πολύ χειρότερης από μια αυθεντική που τουλάχιστον υπάρχουν λίγα εκατοστά να περιηγηθεί ανάμεσα στα έπιπλα! Αγωνιζόμενος να δει.. ΑΝ υπάρχει θάλασσα από πίσω, ανάμεσα από πατούσες, λιγδωμένα μπούτια ή κώλους ασφυκτικά στριμωγμένους! Και σου έρχεται να βρίσεις όταν ακούς το επιχείρημα του επενδυτή «η πρόσβαση στη θάλασσα είναι ελεύθερη σε όλους!». Ναι, λίγο πιο πέρα από το τεράστιο, αντιαισθητικό resort σου. Γιατί σε αυτό η «ελεύθερη» πρόσβαση κοστίζει υποχρεωτικά και κατ΄ελάχιστο 4 ευρουλάκια! (Ελπίζω με απόδειξη, γιατί άλλού ΔΕΝ…Αλήθεια με αυτή την τεράστια, απροκάλυπτη φοροδιαφυγή θα ασχοληθεί κανείς;) «ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…»
.
Φωτογραφικό υλικό
