Τηλεοπτικές άδειες και «πλουραλισμός» με… οικολογική ματιά! Από την «ΟΙΚΟνική πραγματικότητα» της Π. Στασινοπούλου.
Δεν υπάρχει οικολογική οργάνωση που σέβεται την αποστολή της, χωρίς απαραίτητα ένα μακρύ κατεβατό παραινέσεων για εξοικονόμηση ενέργειας, δίνοντας χίλιες δυο συμβουλές για να «μη σπαταλάμε άδικα ρεύμα». Δεν άκουσα όμως κανέναν να κάνει λόγο- νύξη έστω για μια σπατάλη, κατά τη γνώμη μου από τις πλέον προκλητικές! Γιατί πολλές φορές έχω σκεφθεί ότι ίσως η ΠΙΟ ανόητη, άδικη, προκλητική σπατάλη ενέργειας μαζικά, αφορά στην 24ωρη καθημερινή λειτουργία άπειρων τηλεοπτικών σταθμών. Συμφωνώ ότι είναι ανόητο να έχω τζάμπα αναμμένα φώτα ή συσκευές standby, αλλά δεν είναι πολύ πιο ανόητο να καταναλώνεται πολλαπλάσια ενέργεια μέρα- νύχτα για το… γάμο του Καραγκιόζη; Μιλώ για καθαρά οικολογικές σκέψεις της κοινής λογικής που έκανα πολύ πριν ανακύψει το φλέγον θέμα των τηλεοπτικών αδειών.
Το οποίο είναι λογικό να ξεσηκώνει τεράστιες αντιδράσεις ακούγοντας για περιορισμό των καναλιών εθνικής εμβέλειας σε 4… Το πώς προέκυψε το μαγικό 4, το ποιοι/ πώς/ γιατί/ με ποια κριτήρια θα κατέχουν τα 4, το πώς θα απορροφηθούν οι απολυμένοι από τα άλλα 4 και λοιπές… «λεπτομέρειες», ΔΕΝ θα μπω στον πειρασμό να τα σχολιάσω εδώ, καθώς το θέμα μου είναι άλλο και… όλως παραδόξως θα λειτουργήσει «υπερασπιστικά» (τρόπος του λέγειν) για την ουσία της κυβερνητικής απόφασης από άλλο δρόμο. Αφενός οικολογικό και αφετέρου τηλεοπτικό. Αφού βεβαίως εξαιρέσω το μείζον θέμα των εργαζομένων, θεωρώντας την απορρόφησή τους με οποιονδήποτε τρόπο επιβεβλημένη και απαραίτητη προϋπόθεση.
Και έρχομαι στο επιχείρημα περί (αντισυνταγματικού) πλήγματος στην πολυφωνία. Πράγματι, το να κλείνεις μέσα ενημέρωσης – έστω και στο καθεστώς του απίστευτου μπάχαλου που επικρατεί στο τηλεοπτικό τοπίο – σημαίνει αυτόματα περιορισμός του πλουραλισμού απόψεων. Θεωρητικά. Πρακτικά όμως με τα εγχώρια τηλεοπτικά δεδομένα τί συμβαίνει; Ο περιορισμός των καναλιών θα μας στερήσει τον… πλουραλισμό γενικώς; Αυτόν εισπράττουμε από τη λειτουργία τους και θα μας λείψει; Κι αν τον εισπράττουμε σε έναν ελάχιστο βαθμό από ελάχιστα κανάλια, είναι το μείζον που θα στερηθούμε; Η πολυφωνία των απόψεων και η ποικιλία των επιλογών; Εδώ γελάμε… ή μάλλον χαχανίζουμε! (για να μη κλάψουμε…)
Με βάση τους αρχικούς οικολογικούς προβληματισμούς αλλά και απηυδησμένη τηλεοπτικά, είχα επεκτείνει το σκεπτικό μου σε ένα σενάριο… επιστημονικής φαντασίας, πριν σκάσει- επαναλαμβάνω το κυβερνητικό πυροτέχνημα. Μετά το οποίο βρίσκω το σενάριό μου ως βολική εναλλακτική λύση: Να παραμείνει ο αριθμός των 8 καναλιών, αλλά να περιοριστεί το πρόγραμμα στο μισό, ήτοι 12ωρο, εξοικονομώντας την υπόλοιπη πολύτιμη ενέργεια που πετιέται στα σκουπίδια! Αναγκαζόμενο το κανάλι, έστω και υπό… «οικολογική» πίεση σε συνδυασμό με κυβερνητική, να κάνει αυτό το μισό τουλάχιστον ωφέλιμο, αφαιρώντας όλη τη σαβούρα του άλλου μισού.
Θα μου πεις βέβαια με ποια κριτήρια να διαλέξει ο καναλάρχης τί να κρατήσει στο 12ωρο πρόγραμμα και τί να πετάξει. Θα μπορούσα επιπόλαια να απαντήσω «με βάση τα νούμερα τηλεθέασης», διότι ένα πρόγραμμα που βλέπουν μοναχά οι συγγενείς των συμμετεχόντων, δεν έχει λόγο να καταναλώνει ενέργεια για να κάνει το χατίρι 10 νοματαίων. Παρότι «σικέ» τα εν λόγω νούμερα που σηκώνουν μεγάλη κουβέντα, ωστόσο είναι απορίας άξιο, γιατί κάποιες εκπομπές… εκεί γύρω στο παγωμένο 0, επιμένουν να καταναλώνουν προκλητικά τους δυσεύρετους και εν ανεπαρκεία πόρους! Καλά τα «χατίρια των νοματαίων» αλλά υπάρχει και μια βαρβάτη κρίση- οικονομική και περιβαλλοντική διάολε!
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο, ποιοτικό κριτήριο. Ότι σε ένα «ωφέλιμο» πρόγραμμα περιορισμένης διάρκειας, το πρώτο που οφείλεις να πετάξεις είναι τα διαρκώς ανακυκλούμενα ξερατά. Αυτά που στην παρούσα τηλεοπτική πραγματικότητα, την απείρως ξεχειλωμένη, καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος ΟΛΩΝ σχεδόν των προγραμμάτων σε βαθμό που το αναμάσημα αποτελεί το πλέον προσφιλές κόνσεπ ολόκληρων εκπομπών, στηριγμένων αποκλειστικά σε αυτό! Και εύλογα αναρωτιέσαι: Είναι δυνατόν όλοι οι ιθύνοντες εγκέφαλοι να το έκαψαν εντελώς και όλη η (μη) φαντασία τους να εξαντλείται στο «καθόμαστε σε ένα τραπέζι και σχολιάζουμε» τα ίδια πλάνα, τις ίδιες ατάκες, τα ίδια πρόσωπα σε μια αποθέωση κρετινισμού κι αυτό επί χ εκπομπές, επί χ κανάλια, επί χ ώρες;;;; Που όσα ζάπινγκ και να κάνεις πάνω στα ίδια ξερατά θα πέσεις! Η… ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ σε όλο της το μεγαλείο!
Όσο για τα αντικείμενα σχολιασμού, δεν μιλάμε για τρίχα που έγινε τριχιά, μιλάμε για το απόλυτο τίποτα που γίνεται μέγα! Το οποίο αναπαράγεται εμετικά από το πουρνό μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα, με δόσεις που αν ήταν αντιβίωση θα καταντούσε από τοξική μέχρι θανατηφόρα. Το δε «μέγα τίποτα»- αντικείμενο διατριβής μεταπτυχιακών σχολιαστών με ύφος πρύτανη, μπορεί να είναι ότι στραβοκατάπιε, στραβοκοίταξε, ξερόβηξε, ξενοπήδησε, κατούρησε ο παντελώς αδιάφορος τοις πάσι! Πέρα βέβαια από τα σταθερά δυνατά χαρτιά των «τίποτα»: Ζουζουνίστηκε αρκούντως η Μενεγάκη; Πούλησε μαγκιά ο Λιάγκας; Περίλαβε κανέναν η Γκολεμά; Είπε χοντράδες ο Αρναούτογλου; Θα αλλάξει βρακί η Καινούργιου ή τεκνό η Γερμανού; Καυτά ζητήματα… όχι αστεία! Αν δεν αξίζουν πολυφωνική ανάλυση οι γελοιότητες του τηλεοπτικού τσίρκου, τότε τί; Διότι άλλοι σχολιάζουν τα πανομοιότυπα βίντεο καννιβαλίζοντας… άλλοι δραματοποιώντας… άλλοι σαχλαμαρίζοντας… άλλοι αναλύοντας ακαδημαϊκά εις βάθος πετώντας κι ένα υαλουρονικό… συν βεβαίως τον πλουραλισμό στο λουκ των πανελιστών ή στο σχήμα του τραπεζιού.
Με ακλόνητο επιχείρημα «ο κόσμος θέλει να ενημερωθεί και να ξεσκάσει». Αλίμονο… Αν δεν ενημερωθώ για το πώς ξεκατινιάστηκε ο ηλίθιος με τον πανηλίθιο ή για το αν αλλάξει κανάλι η σιτεμένη σταρούμπα ή για το αν ξενοπηδιέται το σελεμπριτο-συνάφι…ΠΩΣ θα πορευτώ; ΠΩΣ θα ξεσκάσω; Με εκπομπές λόγου και τέχνης, λες και είμαι βαρεμένη ανοργασμικιά; Μη τρελαθούμε! Στο κάτω- κάτω αν θελήσω κουλτούρα για αλλαγή, θα πατήσω… Μπογδάνο και θα έρθω στα ίσα μου! Άσχετα που φίλοι και συγγενείς θα με ψάχνουν… Άλλωστε έχω και τον «πλουραλισμό» των επαναλήψεων, των εκπομπών αρχείου, των λιωμένων ταινιών, των ανακυκλούμενων καλεσμένων… Κι αν θελήσω «άλλη» άποψη, θα ψάξω τα συμφέροντα του καναλάρχη και θα βρω την ανάλογη στο πιάτο. Αρκεί να μην είμαι «άρρωστα» δημοκρατικιά και να περιμένω να δω «μη αρεστό» στην οθόνη. Και στον πλουραλισμό υπάρχουν όρια! Σημασία έχει ότι τα κανάλια υπερασπίζονται τη συνταγματική επιταγή περί πολυφωνίας απόψεων και επιλογών και κυρίως νοιάζονται για τις ανάγκες μου σε τούτους τους καιρούς και μου προσφέρουν πλουσιοπάροχες αναμασημένες τσιχλόφουσκες να διαλέξω την πιο φανταχτερή. Αυτή που οι τεράστιες φούσκες σκάνε με πάταγο στη μούρη και πασαλείβεσαι…
Επειδή (όλως περιέργως) δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στις αποφάσεις της «αριστερής» κυβέρνησης, απευθύνομαι στις οικολογικές οργανώσεις και τους λέω: Αγαπητοί οικολόγοι, παρακαλώ πολύ πιέστε όσο μπορείτε και προσθέστε στον κατάλογο των συμβουλών για εξοικονόμηση ενέργειας και την πρόταση για λειτουργία των σταθμών στο μισό και… πολύ βάζω! Μισό και ωφέλιμο, μπας και μαζί με το ρεύμα εξοικονομήσουμε και λίγα σώα εγκεφαλικά κύτταρα! Γιατί μπορεί εγώ να πατάω off, αλλά… η λάμπα συνεχίζει να καίει τζάμπα. Χάρη θα σας το χρωστάμε, κι εγώ και ο πλανήτης!
Φωτογραφικό υλικό
