ΠΑΡΚΑ… ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ: Στο κέντρο υπερπαραγωγές, στη γειτονιά χωματερές!Από την «ΟΙΚΟνική πραγματικότητα της Π. Στασινοπούλου
Εδώ και καιρό με τρώει το θέμα και ήρθε η στιγμή να καταπιαστώ, καθότι δεν ανήκουμε φίλε μου όλοι στους «προνομιούχους διακοπεύοντες» και πολλοί (πάρα πολλοί!) εξ ημών, θα πνίξουμε τον πόνο μας στην τσιμεντούπόλη που βράζει… Και θα αναζητήσουμε βολική παρηγοριά στον κοντινό μας «πνεύμονα πρασίνου», το παρκάκι της γειτονιάς. Για μια σύντομη στάση γυρνώντας από δουλειά εν μέσω καύσωνα… για φιλική κουβεντούλα με τη συντροφιά μας παίρνοντας τον καφέ στο χέρι… για μάζωξη το βράδυ με την παρέα πίνοντας μπύρες… για βόλτα με το πιτσιρίκι να παίξει στο πράσινο… για διάβασμα του αγαπημένου βιβλίου στο παγκάκι κάτω από τη σκιά των δένδρων… για απλή ονειροπόληση χαζεύοντας και τρώγοντας σπόρια… Μια ανάσα δροσιάς στη μέση του καυτού τσιμέντου, μια εντελώς ανέξοδη ευκαιρία «εξόδου», ένας τόπος συνάθροισης και κοινωνικοποίησης, όπου θα συναντήσεις γνωστούς «θαμώνες» να ανταλλάξεις καλημέρες, καλησπέρες, χαμόγελα, κουβέντες, «ξορκίζοντας» τη μοναξιά…
Και μετά από όλα αυτά τα ωραία και ρομαντικά… ξύπνησες! Και συνειδητοποίησες ότι αφορούν… άλλη χώρα, άλλη ήπειρο, άλλο πλανήτη. Εκεί που βλέπεις πάρκα να σου τρέχουν τα σάλια. Διότι ενταύθα, μόνο ως φαντασίωση θα βιώσεις τα παραπάνω ειδυλλιακά στο πάρκο της γειτονιάς σου. Όχι, δεν θα στερηθείς τη βόλτα ή τη μάζωξη, καθότι ως λαός εξωστρεφής, το «έξω» είναι καταγραμμένο στο κύτταρο της φυλής κι ακόμα αν σε δέσουν κάπου «μέσα», θα φέρεις τα πάνω- κάτω να το σκάσεις και να… ξεσκάσεις! Φυσικά θα δώσεις το καλοκαιρινό ραντεβού σου στο κοντινό πάρκο που συχνά αποτελεί «στέκι»… κατά κατηγορίες. Σε άλλο πάρκο- «στέκι» θα συναθροιστούν οι μεσόκοπες γειτόνισσες για ανταλλαγή «κοινωνικών σχολίων», σε άλλο οι μαμάδες με τα καρότσια, σε άλλο οι «αλληλέγγυοι» κάτοχοι σκύλων, σε διαφορετικό οι σοφιστικέ τύποι με εφημερίδες και βιβλία, οι αθλητικοί για τζόκινγκ και γιόγκα, ο απίθανος νεαρόκοσμος με καφέδες, μπύρες, σουβλάκια και κινητο-παίχνιδα σε παροξυσμό! Τα λες και… «θεματικά» πάρκα από μόνα τους, άτυπα «διαχωρισμένα» κατά ηλικίες και ενδιαφέροντα! Που πολύ συχνά το καλοκαίρι φιλοξενούν επιπλέον και εκδηλώσεις, κυρίως τοπικών συλλόγων.
Το κεφάλαιο λοιπόν «κοινωνικοποίηση στο πάρκο της γειτονιάς» το έχουμε πλήρως καλυμμένο και μάλιστα σε πλεόνασμα. Στο κεφάλαιο όμως «όψη» του συγκεκριμένου πάρκου, εντοπίζουμε μια… ελλειμματάρα που βγάζει μάτι. Και οργή επίσης! Διότι διαπιστώνεις ότι ακόμη και στον τομέα «πάρκο», υπάρχουν… ταξικές διαφορές! Μια απλή περιήγηση στην πόλη θα πιστοποιήσει του λόγου το αληθές και δεν χρειάζονται μακρινές διαδρομές για την «έρευνα». Αποκλείεται ας πούμε να μην έχεις περάσει μπροστά από τη ΧΑΝΘ και την Έκθεση. Αποκλείεται να μην έχεις περπατήσει στην παραλία μετά την περίφημη «ανάπλαση». Και αποκλείεται να μην έχεις προσέξει τα πάρκα που κοσμούν τα εν λόγω σημεία, γιατί μόνο αόμματος δεν θα μπορούσε. Όσο αφηρημένος ή σκοτισμένος κι αν είσαι περνώντας π.χ. από την Έκθεση- ΧΑΝΘ, είναι αδύνατο να μη τραβήξει την προσοχή σου η πανδαισία χρωμάτων με τους άψογους σχηματισμούς λουλουδιών, διαφορετικών ανά εποχή και ειδικά όταν υπάρχει διοργάνωση event, μόνο… παγώνι μπορεί να συναγωνιστεί μαζί τους και είναι βέβαιο ότι θα χάσει! Το ίδιο και τα πάρκα στην Αριστοτέλους, Αγ. Σοφίας, Ν, Παραλία, Λ. Πύργο και γενικώς τα κεντρικά της βιτρίνας… Τα πάρκα- σταρούμπες!
Στα οποία δεν υπάρχει περίπτωση να μη δεις το χορτάρι πάντα καλοκουρεμένο – γουλί… τους θάμνους και τις μπορντούρες άψογα κλαδεμένα να μη ξεφεύγει τρίχα… φύλλα πεσμένα κάτω ούτε για δείγμα… παρτέρια και λάκκους σκαλισμένα με αλφάδι… αγριόχορτα ούτε ως υποψία- άφαντη η αυτοφυής χλωρίδα… συνθέσεις με πολύχρωμα λουλούδια εποχής να τα λιμπίζεται το μάτι… δένδρα τέλεια διαμορφωμένα να μη πετάει μισή παραφυάδα… Και τα μπεκ να ποτίζουν αβέρτα, οι κηπουροί να πηγαινοέρχονται, διότι πώς αλλιώς θα συντηρηθεί αυτή η αψεγάδιαστη εικόνα; Τα δε παγκάκια, ούτε σαλονιού! Κι όσο για σκουπίδια, το μόνα που πιθανόν συναντήσεις, θα είναι κανένα… κουκουνάρι, λίγες πευκοβελόνες ή ξερά ανθάκια, αν μετά την «κηπουρική βάρδια» έτυχε να φυσήξει! Που βεβαίως πρωί- πρωί την επομένη θα σαρωθούν πάραυτα! Διότι από τη βιτρίνα θα πουλήσεις το τουριστικό εμπόρευμα κι αλίμονο αν η βιτρίνα δεν λάμπει! Τώρα θα μου πεις και το καρκατσουλιό του ανεκδιήγητου μετρό «μας» με τις πολύχρονες τρυπάρες να χάσκουν είναι μέρος της βιτρίνας, αλλά εν προκειμένω το «πουλάμε» ΚΑΙ αυτό ως μοναδικό ανά τον κόσμο αξιοθέατο!
Κι ερχόμαστε στο πάρκο της γειτονιάς… Πώς είπατε; Χορτάρι και μάλιστα κουρεμένο; Μόνο κατόπιν απανωτών βροχών με τσουκνίδες σε μορφή θάμνου να ξεπερνούν το παγκάκι… Δένδρα; ΑΝ διασώζονται, πρόκειται για 2-3 ψωραλέα να πνέουν τα λοίσθια και να τα λυπάται η ψυχή σου… Λουλούδια; Τι είναι αυτό; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Αν γουστάρεις χρώμα, τράβα στην ανθοέκθεση της ΧΑΝΘ… Άρδευση; Χαχαχα, πολύ αστείος είσαι! Εκτός αν αυτά τα μαδημένα μαύρα λάστιχα κάτω από τα γαϊδουράγκαθα, κάποτε χρησίμευαν για πότισμα. Τώρα ό,τι κάνει ο θεός… Παγκάκια; Αν βρεις κάποιο «αρτιμελές» κράτα το ρεζερβέ με όποιο κόστος… Σε αντάλλαγμα όμως το πάρκο της γειτονιάς σου, προσφέρει απρόσμενες εκπλήξεις και πρώτα απ’ όλα την «μαγική» του εικόνα που ποτέ δε βαριέσαι. Διότι άλλη όψη θα δεις την περίοδο των βροχών με την βλάστηση τύπου τροπικής ζούγκλας και άλλη το καλοκαίρι με το φαλακρό κατάξερο χώμα τύπου Σαχάρας. Επίσης θα έχεις την ευκαιρία να ανακαλύψεις μια ενδιαφέρουσα γκάμα σκουπιδιών και κυρίως ανακυκλώσιμων– μπουκάλια, χαρτιά, κουτιά αναψυκτικών, πλαστικά κύπελλα, σωρούς αποτσίγαρων κλπ.- και αν ανήκεις στους «εναλλακτικούς» με φαντασία, θα έχεις μπόλικο υλικό για δημιουργίες, αξιοποιώντας τη… χωματερή. Επιπλέον, ουδέποτε θα σε ενοχλήσει κηπουρός με τα εργαλεία και τα μηχανήματά του και η ησυχία σου είναι εξασφαλισμένη. Με τη οσμή ίσως έχεις ένα προβληματάκι, ειδικά αν έχει προηγηθεί πέρασμα σκύλων με «πολιτισμένα» αφεντικά, οπότε βλέπε προσεκτικά πού πατάς.
Προφανώς η βόλτα και η «κοινωνικοποίησή» σου θα λάβουν χώρα στο άνωθεν ειδυλλιακό περιβάλλον του τοπικού «πνεύμονα πρασίνου», από τον οποίο, απλά λείπει το στρωμένο τσιμέντο. Αν επιθυμείς αληθινό πράσινο, ομορφιά, δροσιά, καθαριότητα, θα κάνεις έναν κόπο να επισκεφθείς κάποιο κεντρικό πάρκο «μόστρας». Εκεί που επαρκούν το προσωπικό του Δήμου και τα σχετικά κονδύλια. σώζοντας τα προσχήματα για χάρη του τουρισμού, της φωτογράφισης, του θεαθήναι. Δυστυχώς ΔΕΝ επαρκούν και ΟΥΔΕΠΟΤΕ επαρκούσαν – ούτε προ κρίσης- για τα πάρκα στις γειτονιές και για χάρη των δημοτών, αλλά και του ίδιου του πρασίνου. Δεδομένου ότι η Θεσσαλονίκη κατέχει μια κατάπτυστη πρωτιά, ως η ευρωπαϊκή πόλη με την μικρότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο! Κι αυτή η πρωτιά προέκυψε από τα χρόνια της χλιδής, όταν το βαρβάτο χρήμα περίσσευε για τσιμέντα και ήταν πάντα λειψό για δημιουργία και συντήρηση αληθινών «πνευμόνων πρασίνου». Και μετά σου λένε «φταίει η φτώχεια μας». Σίγουρα ΝΑΙ, αλλά όχι της τσέπης, του μυαλού μας! Κι αυτή η φτώχεια φίλε μου ΔΕΝ παλεύεται με τίποτα!
Φωτογραφικό υλικό
