Ήξερες ότι το SURVIVOR έχει (και) «οικολογική διάσταση»; Από την «ΟΙΚΟνική Πραγματικότητα» της Π. Στασινοπούλου
Μπορεί πολλοί να βρίζουμε (δημόσια) το άθλιο ριάλιτυ, ωστόσο από τις τηλεθεάσεις προκύπτει ότι μεταξύ των θεατών συγκαταλέγονται σίγουρα και αρκετοί… (δημόσιοι) υβριστές του. Διαφορετικά τα νούμερα «δεν βγαίνουν» και προφανώς η μεγάλη πλειοψηφία, στα φανερά το αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας, ενώ στα μουλωχτά το χαζεύει μετά βουλιμίας. Βέβαια κάποιοι έχουν το θάρρος της γνώμης και όχι μόνο εκφράζουν ανοιχτά τις προτιμήσεις τους, αλλά τις υπερασπίζονται και τις αιτιολογούν, κάτι που προσωπικά εκτιμώ και προτιμώ από τους «μουλωχτούς», ασχέτως αντικειμένου. Σαν τη φίλη μου την Ν.- νοσηλεύτρια στο επάγγελμα- που βλέπει φανατικά, δηλώνει «κολλημένη» και πάνω στην αντιδικία των επιχειρημάτων, μου πέταξε και τούτο: «… στο κάτω- κάτω, εσύ ειδικά θα έπρεπε να βλέπεις και την οικολογική διάσταση του παιχνιδιού»!!!
«Παρντόν;;;;» Έχω ακούσει πολλά ευφυή για τις ποικίλες «διαστάσεις» της αθλιότητας, από κοινωνική – ψυχολογική – αθλητική κλπ. μέχρι εμπορική – επικίνδυνη- εμετική και πάει λέγοντας… Ωστόσο για «οικολογική διάσταση» δεν έλαχε να πάρει το αυτί μου και τώρα δα, μου έθεσε ΚΑΙ αυτή την παράμετρο η φίλη- απορώντας γιατί δεν μου πήγε το μυαλό σε αυτό που κατά την άποψή της σηματοδοτεί ως πνεύμα το ριάλιτυ… Εξηγώντας μου ότι «τί πιο οικολογικό από την επιβίωση στην παρθένα φύση… ο άνθρωπος σε πλήρη συνύπαρξη μαζί της, αντιμέτωπος με φυσικά στοιχεία… χωρίς καμιά βοήθεια από τον πολιτισμό της τεχνολογίας… χωρίς καν ρεύμα στον 21ο αιώνα, χωρίς καμία από τις στοιχειώδεις ανέσεις… μαθαίνει να επιβιώνει μακριά από τεχνολογικές εξαρτήσεις, ως αυτόνομος και αυτάρκης… μαθαίνει να συμφιλιώνεται με τη φύση και όλες τις όψεις της, νιώθοντας κομμάτι της, διαβάζοντας τα σημάδια της… έχει την ευκαιρία να εκτιμήσει την ουσία του απλού και φυσικού τρόπου ζωής, την αξία της τροφής, τη δύναμη των φαινομένων…», σε μια κουβέντα που πήρε δίωρο και βάλε, εστιάζοντας στο οικολογικό κομμάτι ως μέγα «μήνυμα» του… τυφώνα «Survivor», κατά τη φίλη.
Και δεν ήταν τυχαίο το «δίωρο και βάλε», γιατί ασπαζόταν με πάθος τα συγκεκριμένα επιχειρήματα, σε αντίθεση με το υπόλοιπο κομμάτι του παιχνιδιού που «οκ. συμφωνώ για τη φτήνεια, τηλεοπτική εκμετάλλευση, γελοιότητα κλπ., αλλά έχω κολλήσει! Ψέματα να πω; Κι ούτε ισχυρίζομαι ότι παρακολουθώ… πολιτιστική εκπομπή ή εκπαιδευτική τηλεόραση, εν γνώσει μου σκοτώνω την ώρα με κάτι φτηνιάρικο όπως άλλοι με τα τάλεντ ή τα πρωινά, που εγώ απεχθάνομαι! Γούστα είναι αυτά και περί ορέξεως…» Σεβαστό, ωστόσο το οικολογικό κομμάτι το υπερασπιζόταν σθεναρά και ο τρόπος που εξέθετε την άποψή της, έκανε την αντιπαράθεση δύσκολη υπόθεση… απαιτούσε σοβαρές και τεκμηριωμένες απαντήσεις σε μια εντελώς στρεβλή και επιφανειακή για μένα, θεώρηση των πραγμάτων. Διότι όπως της εξήγησα, άλλο πράγμα το «φαίνεσθαι» και άλλο το «είναι»! Άλλο πράγμα το αυθεντικά φυσικό και εντελώς άλλο το τεχνητά «φυσικό»! Κι όταν από την έννοια της οικολογίας λείπει η αυθεντικότητα – ως αναπόσπαστο δομικό της στοιχείο σε βαθμό ταύτισης, χάνει την υπόστασή της κι αρχίζουν να μπαίνουν τα εισαγωγικά… σημαίνει πλέον κάτι άλλο, που απλά βαφτίζεται για χίλιους λόγους «οικο-λογικό», έστω κι αν πλείστες φορές πρόκειται για «οικο-παράλογο»…
Ας πούμε η επιβίωση της γιαγιάς σε ένα ορεινό απρόσιτο χωριό, αποκλεισμένο το χειμώνα από χιόνια, ξεχασμένο από όλους και τον ίδιο το Θεό, ναι, είναι αυθεντικά οικολογική, έστω κι αν εδώ η λέξη ακούγεται αστεία και χρησιμοποιείται συμβατικά. Όταν η ορεσίβια γιαγιά μπορεί να επιβιώνει με κομμένο ρεύμα- και όχι μόνο αυτή στις μέρες μας… κόβει και κουβαλά ξύλα για τη φωτιά προκειμένου να ζεσταθεί και να μαγειρέψει… καλλιεργεί η ίδια τα λαχανικά στον μπαξέ και φροντίζει τα ζώα , εξασφαλίζοντας πλήρως την τροφή της… μαθαίνει να γιατροπορεύεται μόνη με τα βοτάνια του βουνού… αναγνωρίζει με κλειστά μάτια όλα τα τερτίπια της φύσης που «μέσα της» κοιμάται και ξυπνά… ξέρει τα πάντα για κάθε χορτάρι, καρπό, μαμούνι, παράξενο σημάδι… τα σημεία των καιρών σαν το παιχνίδι «φυσικής» επιβίωσης, μπορεί να τη στείλουν! Και ενώ η γερή σαν ατσάλι κράση της, ψημένη σε αγέρηδες, λιοπύρια, αστραπόβροντα, χιονιάδες, ατέλειωτη σκληρή δουλειά με δυο γυμνά χέρια, έχει αντέξει σε αυθεντικά ακραίες συνθήκες, δεν αποκλείεται να σπάσει στη θέα και μόνο του γελοίου… αυτού που πασχίζει να μιμηθεί με τον πλέον φαιδρό τρόπο, τη δική της άγρια επιβίωση.
Ένα είδος επιβίωσης άλλωστε, κοινό για πολλούς πληθυσμούς ενός «κατώτερου θεού» (ή μήπως κατά μία έννοια… «ευνοημένους»;), ως καθημερινή ρεαλιστική πραγματικότητα. Άνθρωποι αποκομμένοι από τον πολιτισμό που ζουν πλήρως ενσωματωμένοι στη φύση και τα πλάσματά της ως αδιαίρετο κομμάτι και αυτοί, – κι εδώ ίσως εντοπίζεται η «εύνοια», απαξιωμένοι οικτρά από την παγκόσμια κοινότητα, που ψάχνουν καθημερινά την τροφή τους χωρίς ποτέ να είναι αρκετή, που δουλεύουν με πρωτόγονα μέσα τη γη η ψαρεύουν με τα χέρια στις θάλασσες, που ενώ γνωρίζουν με σοφία το φυσικό περιβάλλον, δεν έχουν ιδέα περί σύγχρονων ανέσεων, ιατρικής περίθαλψης, επιστημονικών επιτευγμάτων… απασχολημένοι εξ ολοκλήρου με την σκληρή επιβίωση σε ένα αφιλόξενο τοπίο που οφείλουν να προσαρμοστούν και να μετατρέψουν με αληθινούς αγώνες σε οικείο, φιλικό… Άνθρωποι ακόμα εξαθλιωμένοι, διωγμένοι βίαια από τα μέρη τους, πλάνητες ανά τον κόσμο, αναγκασμένοι να επιβιώσουν σε απάνθρωπες συνθήκες και ακραία φυσικά περιβάλλοντα, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια αντοχής…
Για όλους αυτούς, τους πραγματικούς και όχι τηλεοπτικούς ήρωες, το φτηνό εμπόρευμα «survivor» ως συνθήκη «φυσικής επιβίωσης», υπερβαίνει τη γελοιότητα και αγγίζει την προσβολή όταν τολμάς να του αποδίδεις «οικολογική διάσταση» μέσα σε ένα πλήρως ελεγχόμενο περιβάλλον… με μια παραγωγή να φροντίζει σε σταθερή βάση τους ματαιόδοξους και να ρυθμίζει κατά το τηλεβαρόμετρο τα όριά τους… με γιατρούς και ψυχολόγους από δίπλα για τους ευαίσθητους… με φτιαχτά, παιδαριώδη αγωνίσματα σε φανταχτερές εγκαταστάσεις και έπαθλο το φαγητό… Μα κυρίως με πνεύμα και πρόθεση που είναι γελοίο να συνδέει κανείς με τον φυσικό τρόπο ζωής ως επιλογή, όταν αυτή η επιλογή έχει ξεκάθαρα άλλα κίνητρα και αμείβεται ως «παροχή υπηρεσίας»! Οπότε με αυτούς τους όρους, δεν μπορεί καν να σταθεί η άποψη ότι έστω και έμμεσα ή εκ των πραγμάτων, οι μετέχοντες θα μυηθούν αναγκαστικά στη φυσική διαβίωση και θα αποκομίσουν τα οφέλη από αυτήν, θα εκτιμήσουν την αυτάρκεια, θα γίνουν σοφότεροι ή ηρεμότεροι από την επαφή με τη φύση,.. Αντίθετα, οι τεχνητές συνθήκες και ο ανταγωνισμός που καλλιεργεί το κόνσεπτ, τους αγριεύουν, τους ωθούν στα άκρα, τους προκαλούν υποσυνείδητα απέχθεια για το φυσικό περιβάλλον ως «πηγή των δεινών» τους…
Βάζω στοίχημα- είτε το ομολογούν είτε όχι- ότι οι περισσότεροι έχουν ήδη μισήσει τις φοινικιές, τις χορταρένιες καλύβες, τις καρύδες, τις τροπικές βροχές, τα περίεργα έντομα και πολλά φυσικά ακόμη… ενώ έχει σαφώς μεγαλώσει η λαχτάρα για τις πολύτιμες ελλείψεις- πέραν της τροφής, σαν του κινητού, του διαδικτύου, των ηλεκτρικών συσκευών, των ποικίλων ανέσεων του «πολιτισμού»… Που σημαίνει, αγαπητή φίλη Ν. και όποιος κάνει λόγο για «οικολογική» διάσταση του ριάλιτυ, ότι παραμυθιάζετε εαυτούς και αλλήλους, ψάχνοντας απλά ένα πιασάρικο, αλλά αστήρικτο άλλοθι. Διότι, πώς να το κάνουμε, η αγάπη στη φύση και η εκτίμηση στην αυτάρκεια ΔΕΝ προκύπτουν με… εμπορικούς όρους τηλεοπτικής παραγωγής, με αμοιβή και με νούμερα τηλεθέασης, Έτσι, ΜΟΝΟ αυθεντικά «νούμερα» προκύπτουν, που κατόπιν της «εμπειρίας» θα βλέπουν φύση- και δη εξωτική και θα βγάζουν αλλεργικές φλύκταινες!
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #ΠλανήτηςΓη #ΟικονικήΠραγματικότητα #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΟικολογικόSurvivor #ΦυσικήΔιαβίωση #ΡιάλιτυΕπιβίωσης #ΕκπομπήΣκάι
Φωτογραφικό υλικό
