ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ στις ανεξέλεγκτες «αξιοποιήσεις» ακτών! Από την «ΟΙΚΟνική πραγματικότητα» της Π. Στασινοπούλου
Τα τελευταία τρία χρόνια που αρθρογραφώ σε τούτη την οικολογική στήλη, ουκ ολίγες φορές έχω εξαπολύσει μύδρους εναντίον κάθε πολιτικής, επίσημης ή ανεπίσημης, που με παραπλανητικά προσχήματα ασελγεί στο περιβάλλον, θεωρώντας μεταξύ άλλων την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών και δημόσιας γης, εγκληματική ενέργεια σε βάρος της φύσης, της λογικής και της ηθικής. Διότι πολύ απλά, οτιδήποτε έχει το χαρακτήρα του «δημόσιου», ανήκει δηλαδή αυτονόητα και δικαιωματικά σε ΟΛΟΥΣ χωρίς καμία διάκριση, ΔΕΝ μπορεί παρά να διαχειρίζεται αποκλειστικά και μόνο από δημόσιο φορέα με κοινωνικά / περιβαλλοντικά κριτήρια και ΟΧΙ από ιδιώτη με κριτήρια κέρδους, τελεία και παύλα! Ακόμα κι αν είσαι σκληροπυρηνικός «καπιτάλας», ξέρεις πολύ καλά μέσα σου ότι αυτό υπαγορεύουν η στοιχειώδης λογική και δικαιοσύνη, άσχετα που η αλλοτρίωση έχει εξορίσει τις έννοιες από το λεξιλόγιό σου.
Ωστόσο, το να ζητάς τα αυτονόητα σε εποχές ζοφερές, θυμίζει το έργο του Μαρκές παραφρασμένο: «Η αξιοπρέπεια στα χρόνια της χολέρας».Στα χρόνια όπου κυριλέ επιβήτορες των εγχώριων και ευρωπαϊκών σαλονιών με κάτι μνημόνια από δω ως απέναντι, κάνουν τη… συνουσία εφιάλτη! Και βέβαια μέρος του εφιάλτη, με μορφή επώδυνων μνημονιακών μέτρων, είναι και το χυδαίο ξεπούλημα της δημόσιας ελληνικής περιουσίας σε λογής ιδιώτες- επενδυτές για την «αξιοποίησή» της, προκειμένου από τα κέρδη να βουλώσουν τρύπες στα χρέη της χώρας έναντι των δανειστών. Οπότε αυτόματα ο χαρακτηρισμός «δημόσια» για την ελληνική περιουσία καταργείται και μετατρέπεται σε «ιδιωτική» και ο στόχος είναι ένας, ιερός και ξεκάθαρος: αποκομιδή κερδών εδώ και τώρα, πάση θυσία και με οποιοδήποτε τίμημα!
Πώς είπατε; Κοινωνικές ευαισθησίες; ;;; Δημοκρατικές;;; Οικολογικές;;; Ωραιότατο χιούμορ για νούμερο επιθεώρησης! Διότι οι εν λόγω ευαισθησίες φίλτατε χιουμορίστα, είναι μια ουτοπική πολυτέλεια για την πραγματικότητα των ΥΠΟΤΕΛΩΝ και επιτέλους κάποτε πρέπει να το χωνέψεις! Να καταπιείς την ξεφτίλα και να εμπεδώσεις ότι πλέον ΔΕΝ σου ανήκουν η γη σου, η θάλασσά σου, τα βουνά και τα δάση, ο ορυκτός πλούτος, τα λιμάνια κι αεροδρόμια, το νερό που πίνεις… Μπορεί να πιστεύεις ότι πρόκειται για εθνικά αγαθά της πατρογονικής σου γης, ότι δικαιούσαι να έχεις ως πολίτης ελεύθερη πρόσβαση, ότι πρόκειται για περιουσία που είναι αδιανόητο να πωλείται και να αγοράζεται ή να υποθηκεύεται ως «εγγύηση» χρέους, αλλά… sorry κιόλας, πιστεύεις σε μια ψευδαίσθηση!
Η οποία ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται χειροπιαστή αίσθηση. Όταν ας πούμε πας στην αγαπημένη σου παραλία, εκεί που πήγαινες πάντα να απολαύσεις το μπάνιο σου και ξαφνικά την βλέπεις τίγκα στην… «αξιοποίηση», όντας αναγκασμένος να πληρώσεις για να βουτήξεις… ψευδαίσθηση ΔΕΝ το λες! Και όταν βλέπεις το φαινόμενο να έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τόσο που να μη βρίσκεις παραλία ανά την επικράτεια χωρίς την «αξιοποίηση» της ομπρελοξαπλώστρας και του μπιτσόμπαρου, ΔΕΝ είναι εφιάλτης στον ύπνο σου, είναι μια άθλια, χειροπιαστή, καθολική πραγματικότητα στον ξύπνιο σου! Αυτή που προκύπτει από το λυσσασμένο επενδυτικό πνεύμα των καιρών, αδιάκριτα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς ελέγχους και εγγυήσεις, χωρίς την στοιχειώδη ευαισθησία για τον πολίτη και το περιβάλλον. Στη (μη) λογική του «πάρε ό,τι θες, κάνε ό,τι θες, αρκεί να μου φέρεις ζεστό χρήμα που καίγομαι!» Άσχετα που με τις λαμογιές της φοροδιαφυγής, το χρήμα που περιμένεις… άφαντο!
Και τί πιο βολική και κερδοφόρα επένδυση από το να αγοράσεις ή να νοικιάσεις… μια παραλία, να στήσεις μια προχειροπαράγκα, να αραδιάσεις ένα δάσος ομπρελοξαπλώστρες, να προμηθευτείς και ένα ηχοσύνολο για το απαραίτητο ντάμπα-ντούμπα και να αρχίσεις να κονομάς από κορόϊδα που σου τα ακουμπάνε, για ένα μπάνιο στη θάλασσα υπό συνθήκες παστής σαρδέλας! Πληρώνοντας αβέρτα 10εύρα για δυο (υποχρεωτικά) ροφήματα οι «μπας κλας» προλετάριοι, ενώ κατά Μύκονο μεριά και λοιπές χλιδάτες πλαζ, τα 50ευρα και 100ευρα μόνο για ημερήσια κατοχή- με προκράτηση και σειρά προτεραιότητας (!) δίνουν και παίρνουν! Και μη μιλήσουμε για αποδείξεις που ούτε ως φαντασίωση θα αξιωθείς, εσύ και η εφορία. Ή για το οριστικό ξεπάστρεμα του παραθαλάσσιου οικοσυστήματος, τη δόμηση πάνω στον αιγιαλό – κομψά «ήπια», την κατάληψη κάθε εκατοστού αμμουδιάς από καραγκιοζιλίκια με καναπέδες, μαξιλάρες, αιώρες, κουρτίνες και λοιπές αηδίες, την απίστευτη ηχορύπανση με «μπιτάκια» να ξερνάς! Κι όλο αυτό το άθλιο σκηνικό να καταλαμβάνει (φυσικά) τα καλύτερα σημεία κάθε παραλίας, αναγκάζοντάς σε ή να πληρώσεις για να μη τα στερηθείς ή να πάρεις των ομματιών σου για κατσάβραχα και μέρη με αμφίβολα νερά.
Ε λοιπόν ΟΧΙ μάγκες! Δεν σας παραχωρώ αμαχητί την αγαπημένη μου παραλία, αυτήν που ανήκει σε όλους αδιακρίτως, σε αυτήν που ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ να κολυμπήσω ΧΩΡΙΣ να πληρώσω! Θα διεκδικήσω το αυτονόητο της ελεύθερης πρόσβασης σε οποιοδήποτε σημείο της θάλασσας γουστάρω και θα αγνοήσω την προκλητική «ιδιοκτησία» σας. Αυτήν που ανεγκέφαλοι και ανήθικοι σας επέτρεψαν, μεταβάλλοντας τη δημόσια ακτή σε ιδιωτικά οικόπεδα και εσείς καταχραστήκατε με τον πλέον άθλιο τρόπο, επεκτείνοντας αυθαίρετα την «ιδιοκτησία» όσο σας βολεύει, βαφτίζοντας το αίσχος «αξιοποίηση»! Όταν η μόνη που αξιοποιείται βαρβάτα είναι η τσέπη σας, ενώ η παραλία, το περιβάλλον, η αισθητική κακοποιούνται βάναυσα! Στοιβάζοντας τους λουόμενους σαν κοπάδι ζώων με συνθήκες ασφυξίας, μήπως και μείνει κανένα εκατοστό «αναξιοποίητο» και λείψει κανένα 10ευρο… Τη στιγμή που μπορούσατε να προσφέρετε τουλάχιστον μια «συμμαζεμένη», καλαίσθητη επιλογή με ανθρώπινους όρους.
ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ στην κατάπτυστη «επένδυσή» σας εδώ και τώρα! Απευθύνομαι σε συμπολίτες που διαθέτουν υγιή σκέψη και όχι λογική προβάτου, που νιώθουν ενεργά μέλη κοινωνίας και όχι άβουλα κοπαδιού, που αρνούνται την αγελοποίηση και παραχώρηση των δικαιωμάτων τους σε κάθε τυχοδιώκτη, που τελοσπάντων λαχταρούν απλά ένα μπάνιο στη θάλασσα με ανθρώπινες και φυσικές συνθήκες και όχι… κοσμική κιτσάτη πασαρέλα εν μέσω ασφυκτικά στριμωγμένων επιδειξιών υπό το μαρτύριο μιας εμετικής ηχορύπανσης. Και τους προτείνω να απέχουμε συνειδητά από όλο αυτό το αίσχος, αρνούμενοι να στηρίξουμε παρόμοιες επενδύσεις που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν! Δεν έχουμε κανένα λόγο να στερηθούμε το ομορφότερο κομμάτι παραλίας που κατέλαβαν οι κάφροι υποχρεώνοντάς μας να πληρώσουμε γι αυτό. Μπορούμε να απλώσουμε τις πετσέτες μας ή να στήσουμε την ομπρέλα και το καρεκλάκι μας δίπλα τους, φέρνοντας δικό μας καφέ ή ό,τι τραβάει η όρεξή μας και απαραιτήτως ακουστικά για να ακούμε μουσική της επιλογής μας– και όχι κρότους. Δεν θα τους χαρίσουμε ούτε ένα ευρώ, μήπως και η κάμψη στο ταμείο συνετίσει την ασυδοσία και αποθαρρύνει μελλοντικές «αξιοποιήσεις- κακοποιήσεις».
Και μην ακούσω την καραμέλα περί «απώλειας θέσεων εργασίας» που «νομιμοποιεί» ύπουλα και λαϊκίστικα κάθε αυθαιρεσία.Διότι αν η εργασία παράγει έργο ανήθικο, παράνομο, βλαπτικό κλπ. ή αν ο εργαζόμενος βιώνει εκμετάλλευση δούλου, να πάνε στο διάολο τέτοιες «θέσεις»! Αν π.χ. μισθώσω ξυλοκόπους για ένα κομμάτι ψωμί προκειμένου να ξεπατώσω ένα δάσος και με σταματήσουν, θα βγω να κλάψω που έχασαν τη δουλειά τους οι ξυλοκόποι; Θα τρελαθούμε; Η θέση εργασίας είναι σεβαστή και ιερή, όταν αντίστοιχα είναι σεβαστά τόσο το είδος της εργασίας, όσο κι ο εργαζόμενος. Τα λοιπά λαϊκίστικα απευθύνονται σε κοπάδια προβάτων. Στοιβαγμένα σωρηδόν στα μπιτσόμπαρα της αρπαχτής, που μόνο ένα γερό μποϋκοτάζ θα τα κλονίσει, γιατί από κανέναν άλλον και πουθενά αλλού δεν περιμένουμε τίποτα! Στη χρήση της παραλίας λειτουργούμε ως ΠΟΛΙΤΕΣ και ουδέποτε ως ΠΕΛΑΤΕΣ! Κατανοητό;;;
Φωτογραφικό υλικό
