Σεπτέμβριος, η αρχή του φθινοπώρου και ο έβδομος μήνας που βρίσκεσαι σε σχέση με τον –ας τον πούμε- Σάκη. Πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, τον χαζεύεις κάθε φορά που τεντώνεται αγουροξυπνημένος στο κρεβάτι και κάθε φορά που σε αγγίζει αισθάνεσαι πως θα πάθεις εγκεφαλικό από την πολλή χαρά. Συνθήκες ΑΠΟΛΥΤΟΥ έρωτα δηλαδή. Και εκεί που όλα βαίνουν όχι απλώς καλώς, αλλά θαυμάσια και τσιμπιέσαι να δεις αν όντως δεν πρόκειται για ψευδαίσθηση του πρώην διψασμένου για έρωτα μυαλού σου, συναντάτε τυχαία στο μπαράκι με τον καλό σου θηλυκή ύπαρξη που φαίνεται να γνωρίζει από πριν και προς μεγάλη σου έκπληξη τον φέρνει σε ημιλυπόθυμη κατάσταση. Γουάτ ιζ γκόινγκ ον νάου;
«Ποια είναι αυτή και με ποιο δικαίωμα εισβάλλει στη –σχεδόν- τέλεια ζωή μου μαζί του»; Αυτό το ερώτημα τριβελίζει πλέον το ερωτευμένο μυαλουδάκι σου. Και ναι, είναι πολύ πιθανό να έχει ζήσει ήδη τον μεγάλο έρωτα, έχοντας στο βιογραφικό του μια σχέση που διήρκησε πολύ, αλλά οι συγκυρίες δεν επέτρεψαν να συνεχιστεί. Μπορεί, επίσης, να επρόκειτο για ένα καρέ φλογερών στιγμών με κάποια άλλη ή και για έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση που του έμεινε όμως ως μεγάλο απωθημένο(;).
Και ας είμαστε ρεαλιστές. Οι μεγάλοι έρωτες δύσκολα λησμονιούνται. Ίσως να μοιάζει αστείο να ξαναβρεθεί στο δρόμο του η Δεσποινούλα που έλεγε πως θα παντρευτεί στο δημοτικό, όμως μπορεί να υπάρχει η οποιαδήποτε χ, ψ που φοβάσαι ότι καραδοκεί στη γωνία, για να κλέψει την καρδιά που δικαιωματικά (;) της ανήκει. Όλα αυτά μοιάζουν μικρότητες, μιζέρια και χολή για μια κοπέλα που τυχαία συνέβη να υπήρξε στη ζωή του πριν από εσένα. Και όμως εσύ τη θεωρείς τεράστια απειλή.
Δυστυχώς, η καρδιά δε ρωτάει ποιον και πότε να ερωτευτεί. Αρχίζει να χτυπά δυνατά για κάποιον ή κάποια εντελώς απρόσμενα και τότε νιώθεις τη γη να σείεται κάτω από τα πόδια σου, γιατί εσύ έλεγες πάντα πως όχι, «Από έρωτα ΕΓΩ δεν κινδυνεύω». Επίσης η ζωή είναι τόσο σκληρή που σε χωρίζει από έναν άνθρωπο χωρίς να την ενδιαφέρει αν συναινείς στην εξέλιξη αυτή. Για αυτό και είναι λογικό ο σύντροφός σου να έχασε ένα πρόσωπο, που όμως θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο μέσα του, όπως μπορεί να συμβαίνει και με εσένα το ίδιο και απλώς να εξαπατάς τον εαυτό σου ότι δεν έχεις απωθημένα.
Είναι σίγουρο, πάντως, ότι θες τόσο πολύ να διώξεις το φάντασμα του παλιού έρωτα που ταράζει την ήρεμη ζωή σου. Νιώθεις τον κόμπο να σφίγγει στο στομάχι, την αγωνία να κορυφώνεται και το μίσος για την «αντίζηλο» να γίνεται όλο και περισσότερο. Και στα ακουστικά να παίζει μονίμως το κατάλληλο για την περίσταση άσμα του Παπακων/νου «Εγώ για σένα λιώνω… πες του να φύγει και να πάει να νανανα…» , που έχει γίνει πια ο ύμνος σου.
Ο παλιός έρωτας δε σβήνει εύκολα. Ωστόσο, ας μη ξεχνάμε πως ο νέος είναι ωραίος (και κάτι παραπάνω) και ότι όταν οι άνθρωποι προχωρούν τη ζωή τους επιλέγοντας κάποιον άλλον σημαίνει ότι ένα κεφάλαιο του παρελθόντος ολοκληρώνεται και τώρα γράφονται οι σελίδες μια νέας, συναρπαστικής ιστορίας. «Η στοιχειωμένη Μαρία» θα πάψει να απασχολεί σε λίγο, γιατί στη θέση της έρχεται η «υπέροχη Κατερίνα» που θα προσφέρει κάτι πρωτόγνωρο, μια δόση περιπέτειας σε μια καθημερινότητα ρουτίνας. Εξάλλου, αν μας στοίχειωναν όντως τα φαντάσματα των πρώην τότε δε θα κάναμε υπέροχες σχέσεις…
Φωτογραφικό υλικό