Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από πέντε χρόνια και η σκέψη να γίνουν γονείς έγινε από πολύ νωρίς. Αν και το παιδί τελικά τους… βρήκε, όπως οι ίδιοι εξομολογούνται
«Ήταν μια μέρα που έμαθα ότι μια εξ’ αίματος συγγενής μου, που ζει χρόνια στο περιθώριο, έμεινε ξανά έγκυος. Ήξερα ότι αυτό το παιδί, αν κατάφερνε να γεννηθεί, θα κατέληγε σε κάποιο ίδρυμα, δεδομένης της κατάστασης της μητέρας του, που ήταν ανίκανη να το φροντίσει. Κοιταχτήκαμε με τον Μιχάλη στα μάτια και πήραμε αμέσως την απόφαση».
Η οικογένεια έπαιξε ρόλο τονίζει ο Μιχάλη, περιγράφοντας τους γονείς του ως δύο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, με τους οποίους μένουν σε διπλανά σπίτια και βοηθούν στην ανατροφή του μικρού. «Η μητέρα μου με συγκινεί. Τη ρωτάνε στη γειτονιά “Ποιανού είναι το μωρό, της κόρης σας;” και απαντάει αυθόρμητα: “Όχι, του γιου μου και του συντρόφου του”», αναφέρει χαρακτηριστικά, μιλώντας για την μητέρα του, τονίζοντας: “Δεν μεγαλώνουμε αυτό το παιδί ακτιβιστικά ή εγωιστικά, για να διαδηλώσουμε ότι οι γκέι μπορούν να μεγαλώσουν και αυτοί ένα παιδί φυσιολογικά.
.
.
.
Φωτογραφικό υλικό