Ερωτεύτηκα μια πόρνη! Από τις Ιστορίες Ημερολογίου της Ελένης «Έλξις» Μαυρόβα
Προχθές το βράδυ, μάλωσα πάλι με τη γυναίκα μου. Ήταν μια ακόμα από εκείνες τις βραδιές που η γκρίνια της δεν είχε τελειωμό, αλλά αυτή τη φορά δεν την άντεχα, ειλικρινά. Πήρα λοιπόν τον σκύλο μας τον Μάσλο να τον πάω μια βόλτα στο πάρκο, να ηρεμήσω.
Είχα 3 μήνες που έκοψα το τσιγάρο, αλλά εκείνο το βράδυ, πηγαίνοντας στο πάρκο, πέρασα από το περίπτερο, πήρα ένα πακέτο τσιγάρα και κάμποσα κουτάκια μπύρες για να αράξω σε ένα παγκάκι να χαλαρώσω και να τα βάλω με τη μοίρα μου, όσο ο Μάσλο θα έκανε τις βόλτες του τριγύρω.
Λένε πως οι άντρες δεν κλαίνε. Όμως, εννοούν μπροστά σε κόσμο. Εκείνο το βράδυ λοιπόν, και έκλαψα και φώναζα και τα έβαλα με την τύχη μου και ξεσπούσα μιλώντας στον Θεό και σε αυτήν, λέγοντας δυνατά όλα όσα δεν είπα από κοντά κρατώντας την ψυχραιμία μου. Δεν έχω χτυπήσει ποτέ γυναίκα κι ούτε έχω σκοπό, αλλά αυτή η γυναίκα μου, με φέρνει συχνά στα όριά μου και κρατιέμαι με το ζόρι κάθε φορά να μην ξεσπάσω επάνω της.
Μέσα στα κλάματά μου, ξεπροβάλει από την άλλη μεριά του πάρκου, μια γυναικεία φιγούρα να περπατάει προβληματισμένη και σκεφτική χωρίς να τη φοβίζει το σκοτάδι του πάρκου και η επικινδυνότητα της νυχτερινής ώρας. Σκουπίζω γρήγορα τα δάκρυά μου και το παίζω αδιάφορος. Έρχεται και κάθεται στο διπλανό μου παγκάκι. Εμφανίσιμη και μικρή κοπελίτσα αλλά βαθιά προβληματισμένη και σκεπτική.
«Βλέπω από μπύρες καλά πάμε. Κερνάς ένα κουτάκι μαζί με ένα τσιγάρο;», μου λέει αστειευόμενη και καθόλου πονηρά. Μετά χαράς φυσικά, της έδωσα και κάπως έτσι διστακτικά πιάσαμε την κουβέντα, καθισμένος ο καθένας μας στο παγκάκι του. Ήταν περίπου 12 χρόνια μικρότερή μου και δούλευε παράνομα και μαύρα, σε μια γκαρσονιέρα της εκεί γειτονιάς με κόκκινο φωτάκι μαζί με μια άλλη κοπέλα και την ιδιοκτήτρια που της φιλοξενούσε κάνοντας τη μαντάμα τους. «Βγήκα να πάρω λίγο αέρα, μια και δεν έχουμε πολύ δουλειά απόψε. Μόλις κατέβηκα από την οικοδομή σε άκουσα να φωνάζεις, βγάζοντας πολύ πόνο από μέσα σου…..» και κάπως έτσι ξεκίνησε να μου διηγείται το δικό της δράμα πριν καταντήσει έτσι. Μάλλον είχαμε τον ίδιο πόνο μέσα μας και ένιωθα να με καταλαβαίνει. Την πρόσβαλε ο δικός της παλιά, μέχρι που τη χτυπούσε, όλο μαλώνανε και με τίποτα δεν ήταν ευχαριστημένος. Αναγκάστηκε να αλλάξει πόλη και βρέθηκε εδώ να την περιμαζέψει η συγκεκριμένη κυρία που την εκπορνεύει και έτσι βγάζουν και οι δυο τους χρήματα.
Αμέσως μόλις άκουσα την ιστορία της, ήθελα τόσο πολύ να την αγκαλιάσω! Όχι τόσο ερωτικά, όσο συμπονετικά. Ακολούθησαν κι άλλα βράδια που συναντιόμασταν και μιλούσαμε για τα ζόρια μας, συμπονώντας και παρηγορώντας ο ένας τον άλλον όλο και πιο πολύ. Δενόμασταν όλο και πιο πολύ. Άρχισα να πηγαίνω στη γκαρσονιέρα της σαν πελάτης. Τις πρώτες φορές κάναμε απλά σεξ, αλλά στην πορεία η πράξη μετατράπηκε σε έρωτα με τρυφερότητα και αισθήματα. Σύντομα, μου ζήτησε να γίνουμε ζευγάρι και να συναντιόμαστε έξω κανονικά.
Χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα σε παράλληλη σχέση μαζί της και η ειρωνεία ήταν ότι δε με ενοχλούσε κιόλας. Έπιανα τον εαυτό μου να είναι πιο ήρεμος πια με τη γυναίκα μου και να την αντιμετωπίζω πιο ήρεμα στα ξεσπάσματά της. Όσο και να ακούγεται περίεργο, αισθανόμουν πολύ πιο κοντά στη γυναίκα μου σαν σύζυγος, χωρίς όλο αυτό να είναι από τύψεις. Σα να μου έπαιρνε την πίεση και να μου έδινε γαλήνη αυτή η δεύτερη σχέση με τη μικρή. Αμ το άλλο; Η μικρή συνέχισε να κάνει τη δουλειά της, χωρίς να έχω καμία απαίτηση ούτε μονογαμικής σχέσης αλλά και ούτε να αλλάξει τον τρόπο ζωής της. Σα να παίρναμε απλά και οι δυο μας, ο ένας από τον άλλον, τα καλύτερά μας και να αναζωογονούμασταν μέσα από τις συναντήσεις μας.
Ακούγεται τόσο παράξενο και οξύμωρο, αλλά η σχέση μου με τη γυναίκα μου, βελτιώθηκε τόσο, που μόνο στην ηρεμία και τη δοτικότητα αυτής της κοπέλας, μπορώ να το αποδώσω. Έχω την εντύπωση ότι ήταν καρμικό αυτό που είχαμε. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Δεν είχα άλλωστε έλλειψη καλού σεξ και ούτε είχα παράπονο από τη γυναίκα στα ερωτικά μας. Σα να είχαμε και οι δυο ανάγκη μια παρηγοριά, μια ζεστή αγκαλιά, μια αφορμή για να ξανά-ερωτευτούμε τη ζωή μας και τους γύρω μας. Μορφή ψυχοθεραπείας μας, ήταν για μας τελικά όλο αυτό, χωρίς να το γενικεύω, ούτε να το ασπάζομαι και φυσικά δεν το συνιστώ. Ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό, αλλά να …. Εμένα μου προέκυψε, το επέτρεψα τυχαία να μου συμβεί και τελικά μου βγήκε σε καλό!
Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου, χωρίς αυτή την παράλληλη σχέση, ως τονωτική ένεση μέσα μου!
![Καμαρώστε τον! Θέλει να τραγουδήσει στη Eurovision γυμνός με δύο λύκους στη σκηνή [photos+vds]](upload/blog/topic_13384.jpg)
