O κούκλος φαρμακοποιός… και η κάψα μου! Φαρμακοποιός Από τις Ιστορίες Ημερολογίου της Ελένης «Έλξις» Μαυρόβα
Και ναι κάναμε πριν μέρες, με την κολλητή μου την πρώτη μας βουτιά στη θάλασσα για φέτος! Ομολογώ ότι περάσαμε ωραία, αλλά ο επίλογος της ημέρας μας δεν ήταν και τόσο ωραίος. Μας άρπαξε λίγο παραπάνω ο ήλιος από το κανονικό και κατέληξα το βράδυ εγώ η ασπρουλιάρα, στο πλησιέστερο φαρμακείο για καταπραϋντικές αλοιφές.
Μεταξύ μας, ο φαρμακοποιός, ΚΟΥΚΛΟΣ. Όπως ήμουν με το μαγιό και το παρεό, είχα ανάψει κιόλας από τα εγκαύματα, δεν έφευγα με τίποτα από κοντά του. Του είπα ότι μένω μόνη και δεν φτάνω να βάζω αλοιφή στην πλάτη και στους γλουτούς μου από πίσω. Φυσικά προσφέρθηκε να με βοηθήσει και άρχισε να μα αλείφει από πίσω σε όλη μου την επιφάνεια και όσο πιο κοντά στο μαγιό γινόταν. Σα να μου καλάρεσε όμως εμένα και η περιποίησή του και ο ίδιος. Όσο περιμέναμε να απορροφηθεί η κρέμα για να ξαναβάλουμε, μέσα από την κουβέντα μας έμαθα ότι είναι ελεύθερος ο μορφονιός. Άρχισα λοιπόν κι εγώ τα νάζια όσο με έπαιρνε η κατάσταση. Σε κάποια φάση, μεταξύ σοβαρού και αστείου, του είπα ότι, «Ευτυχώς που μένω κοντά στο φαρμακείο του για να περνάω 3 φορές τη μέρα για να ου βάζει την αλοιφή, μια και ως φοιτήτρια στην πόλη, δεν έχω κάποιον άλλον να με φροντίζει τα εγκαύματα αφού δεν υπάρχει ούτε σχέση». Έδειξε να του αρέσει αυτό που άκουγε και αυτό που έβλεπε σε εμένα. Για αυτό άλλωστε δεν άφησα και λεπτό να χαθεί.
Εκείνο το βράδυ, έφυγα ευδιάθετη από το φαρμακείο του ευχαριστώντας του για τις υπηρεσίες του σε μένα, με ένα φιλί στο μάγουλο. Άλλωστε τον είδα τόσο ντροπαλό, που αν περίμενα να κάνει την αρχή, θα χάναμε μπόλικο πολύτιμο χρόνο. την επόμενη μέρα το πρωί, πήρα από κάπου δυο καφεδάκια στο χέρι και πήγα από εκεί για την αλοιφή που θα μου έβαζε. Ήταν ευδιάθετος και έδειχνε να με περίμενε με ανυπομονησία. Εγώ με το μαγιό κάτω από ένα ριχτό φορεματάκι, πέρασα απευθείας στο καμαράκι πίσω για να ξαπλώσω μπρούμυτα να είμαι έτοιμη για την επάλειψη. Αυτή τη φορά το άγγιγμά του επάνω μου ήταν κάπως πιο τρεμουλιαστό και όχι τόσο επαγγελματικό. Μου ζήτησε συγγνώμη για αυτό αλλά είπε λέει ότι ήταν από την αμηχανία του. «Είσαι τόσο όμορφη, ακόμα και στο φως της ημέρας», μου είπε με τρεμάμενη φωνή όλο πόθο και αυτοσυγκράτηση. Τον ευχαρίστησα και αφέθηκα να απολαμβάνω το χάδι μου μέσα από την αλοιφή.
Το μεσημέρι θα ξαναπερνούσα και επειδή θα έκλεινε για μετά για κάποιες ώρες, του πρότεινα να πάμε για φαγητό μαζί. Δέχθηκε αν και προσπαθούσε να μου πει ότι δεν είμαι υποχρεωμένη απέναντί του. Του εξήγησα ότι είναι χαρά μου και ότι το θέλω πολύ και ο ίδιος κόμπιασε τόσο πολύ…
Με το φαγητό μας, ήπιαμε ένα μπουκάλι κρασί οι δυό μας. Ζέστη και μέρα μεσημέρι, μας έπιασε κάπως ζαλάδα και παραχαλαρώσαμε. Λύθηκε και λίγο η γλώσσα και .. μου είπε ότι του αρέσω. Πήγαμε από το σπίτι μου για έναν καφέ, μέχρι να έρθει η ώρα να ανοίξει το φαρμακείο του ξανά. Η αλήθεια είναι ότι ήρθαμε κάπως πιο κοντά ο ένας με τον άλλον.
Το ίδιο βράδυ πριν το κλείσιμο του μαγαζιού του, πήγα για την αλοιφή. Τελικά όμως, λίγο αργότερα με κλειστά τα φώτα και το ταμπελάκι της πόρτας στο ΚΛΕΙΣΤΟΝ, είπαμε να δοκιμάσουμε τις αντοχές του καναπέ στο καμαράκι και μερικές μάρκες προφυλακτικών που διέθετε το μαγαζί.
Τα εγκαύματα πέρασαν τελικά, η κάψα μου για εκείνον όμως, ακόμα είναι αμείωτη!
