Η πραγματική ιστορία πίσω από την δραματική κωμωδία «Boots» – Η σιωπή, ο φόβος, η πολιτική των προέδρων από τον Κλίντον μέχρι τον Τραμπ και ο… Φρίντριχ Βίλχελμ φον Στέουμπεν
Η νέα δραματική κωμωδία του Netflix, «Boots», αφηγείται την ιστορία ενός εφήβου που κρύβει τη σεξουαλική του ταυτότητα και αποφασίζει να καταταγεί στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ.
Με χιούμορ, ανθρωπιά και ρεαλισμό, η σειρά ρίχνει φως στη δύσκολη πραγματικότητα των ομοφυλόφιλων στρατιωτών που υπηρέτησαν για δεκαετίες υπό καθεστώς φόβου και απόκρυψης.
Από τον Φρίντριχ φον Στέουμπεν μέχρι το «Don’t ask, don’t tell»
Η ιστορία των γκέι ατόμων στον αμερικανικό στρατό συνοψίζεται σε δύο λέξεις: υπηρεσία και… μυστικότητα. Ο Φρίντριχ Βίλχελμ φον Στέουμπεν, στενός συνεργάτης του Τζορτζ Ουάσινγκτον και θεμελιωτής του επαγγελματικού στρατού των ΗΠΑ, θεωρείται από πολλούς ιστορικούς ότι ήταν ομοφυλόφιλος -χωρίς ποτέ να το παραδεχθεί δημόσια. Για δεκαετίες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα διώκονταν και αποβάλλονταν από τις ένοπλες δυνάμεις, απλώς για το ποιοι ήταν.
Ακόμη και το 1994, με την πολιτική «Don’t ask, don’t tell», επιτρεπόταν θεωρητικά η υπηρεσία γκέι, λεσβιών και αμφιφυλόφιλων, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα αποκάλυπταν τη σεξουαλικότητά τους. Η κατάργηση της πολιτικής -το 2011- επέτρεψε στους ΛΟΑΤΚΙ+ να υπηρετούν ανοιχτά, ενώ τον Ιούνιο του 2024, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε γενική αμνηστία για χιλιάδες βετεράνους που είχαν καταδικαστεί στο παρελθόν λόγω του Άρθρου 125 του στρατιωτικού ποινικού κώδικα, το οποίο απαγόρευε τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
Η μνήμη της σιωπής και του φόβου
Ο πολιτισμικός ιστορικός Νέιθανιελ Φρανκ εξηγεί στο BBC ότι, επί δεκαετίες, οι ΛΟΑΤΚΙ+ στρατιώτες ζούσαν υπό μια «σκιά φόβου και υποψίας». Κάθε ρομαντική σχέση μπορούσε να οδηγήσει σε εκβιασμό ή απόλυση, ενώ πολλοί κινδύνευαν να χάσουν τη σύνταξη ή την καριέρα τους. Ορισμένοι κατέληγαν ακόμη και σε στρατιωτικές φυλακές, για «παρά φύσιν σχέσεις».
Ο Φρανκ, συγγραφέας του βιβλίου Unfriendly Fire, τονίζει ότι η πολιτική «Don’t ask, don’t tell» που εισήγαγε ο Μπιλ Κλίντον, αντί να μειώσει τις διώξεις, τις αύξησε. «Οι “ανεπίσημες” έρευνες συνεχίστηκαν, και οι απολύσεις λόγω σεξουαλικότητας αυξήθηκαν» σημειώνει.
Το «Boots», βασισμένο στα απομνημονεύματα του Γκρεγκ Κόουπ Γουάιτ (The Pink Marine), αφηγείται την ιστορία του νεαρού Κάμερον (τον υποδύεται ο Μάιλς Χάιζερ), που εισέρχεται στη Σχολή Πεζοναυτών, για ν’ αποδείξει ότι ανήκει στον ανδρικό κόσμο. Όπως και ο συγγραφέας, ψάχνει την αποδοχή μέσα στο πιο σκληρό περιβάλλον. «Ήθελα να βρω τη θέση μου στον κόσμο των ανδρών, παρότι ήταν το δυσκολότερο μέρος για να την αναζητήσει κανείς» λέει ο Γουάιτ.
Ο δημιουργός της σειράς, Άντι Πάρκερ, γνωστός από το Tales of the City, μεταφέρει τη δράση στο 1990, λίγο πριν εφαρμοστεί η πολιτική του Κλίντον. Αν υπάρξει δεύτερος κύκλος, η περίοδος του «Don’t ask, don’t tell» θα αποτελέσει το κεντρικό δραματικό υπόβαθρο.
Μια κωμωδία με δραματική επικαιρότητα
Παρά το χιούμορ της, η σειρά αναδεικνύει μια τραγική πραγματικότητα. Πρώην πεζοναύτες που συμμετείχαν ως σύμβουλοι παραδέχονται ότι οι περιοριστικές πολιτικές ήταν «παράλογες» και αντιφατικές με το πνεύμα του στρατού. Ο ίδιος ο Γουάιτ αποχώρησε από το Σώμα έπειτα από έξι χρόνια, κουρασμένος από τα ψέματα. «Ο στρατός είναι το μέρος όπου μαθαίνεις ποιος είσαι. Μα δεν μου επέτρεπαν να είμαι ο εαυτός μου» τονίζει.
Σήμερα, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μπορούν να υπηρετούν ελεύθερα. Όμως, οι τρανς στρατιωτικοί αντιμετωπίζουν νέους αποκλεισμούς, καθώς ο πρόεδρος Τραμπ έχει απαγορεύσει τη συμμετοχή τους στις ένοπλες δυνάμεις, επικαλούμενος «προβλήματα πειθαρχίας και ετοιμότητας». Η απόφαση αυτή, που εξετάζεται από το Ανώτατο Δικαστήριο, καθιστά τη σειρά επίκαιρη όσο ποτέ.
Όπως επισημαίνει ο Φρανκ, η εθνική άμυνα ήταν πάντα «το πεδίο όπου δοκιμάζεται τι σημαίνει να είσαι Αμερικανός». Για τον Κόουπ Γουάιτ, η ουσία της στρατιωτικής θητείας είναι η ενότητα: «Όποιος είναι πρόθυμος και ικανός να υπηρετήσει, δεν πρέπει απλώς να του επιτρέπεται -πρέπει να τον αγκαλιάζουμε και να τον τιμούμε».
