Μία από τις cult φυσιογνωμίες της Αθήνας, η γνωστή στους παλαιότερους «Φτερού», κατά κόσμον Ανδρέας Νομικός,άφησε τούτο τον μάταιο κόσμο και άπλωσε τα φτερά του για να πετάξει στο ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Με αφετηρία το παγκάκι στη γωνία Αιόλου και Ευριπίδους «σάρωνε», στην κυριολεξία το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας πουλώντας το εμπόρευμα του. Φτερά για ξεσκόνισμα. Φτερά απαλά, χρωματιστά, πλουμιστά. Με την χαρακτηριστική φωνή του και την πάνινη τσάντα του, ακουγόταν ντάλα μεσημέρι «Φτερά..αααα». Ο κόσμος στο κέντρο τον ήξερε όπως και αυτός γνώριζε τους πάντες. Κάποιοι πιτσιρικάδες τολμούσαν να τον πειράξουν χυδαία για να εισπράξουν την αποφασιστική αντεπίθεση του. Μάγκας και αντράκι μέσα στα φτερά του ο Ανδρέας Νομικός ήξερε από επιβίωση. Οι υπόλοιποι, οι μεροκαματιάρηδες και οι επαγγελματίες του Κέντρου τον αντιμετώπιζαν σαν απαραίτητη «persona» του αθηναϊκού down town.
Άρχισε να πουλά την πραμάτεια του το 1965. Το 1973 βλέποντας τα τανκς να κυκλοφορούν στους δρόμους δεν δίστασε να πουλήσει φτερά στους φαντάρους λέγοντας τους με νόημα « Καλέ τι παίζετε εδώ; Τον Άγνωστο Πόλεμο». Σκέτο φαρμάκι η γλώσσα του. Το μυαλό έπαιρνε στροφές. Πείραζε και αυτός τους πάντες. Ήταν κάτι σαν καθημερινό «πρωτόκολλο» στα σοκάκια του Κέντρου.
Αγαπημένη του στάση η Πλατεία Κουμουνδούρου όπου περίμεναν τα ναυτάκια το λεωφορείο για τον Σκαραμαγκά. «Πάρε με ναύτη πάρε με και βάλε με στην πλώρη» τους φώναξε τραγουδώντας το άσμα «Άσπρα ναυτάκια με λευκές κολλαρίνες». Όλοι είχαν να λένε για τις κλασσικές ατάκες του. Κάποτε έβαλε στόχο έναν ντροπαλό κύριο «Αχ τι ωραίο που είναι το σακάκι σας. Έχω ένα ακριβώς το ίδιο για τραπεζομάντηλο στο σπίτι μου».
Έπαιξε μικρούς ρόλους και στο σινεμά, υποδυόμενους συνήθως κάποιον gay. Γεννήθηκε στη Λήμνο. Άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί του Σαββάτου 6 Νοεμβρίου σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και σε ηλικία 84 ετών.
