Από την Ντόρα Παπάζη
Να βάλουμε να παίζει το αγαπημένο μου φθινοπωρινό κομμάτι και να τα πούμε λίγο. Αν είσαι και εσύ από αυτούς εκεί έξω που χύνουν πικρά δάκρυα κάθε φορά που έρχεται η ώρα για το μάζεμα των καλοκαιρινών και αντικατάστασή τους με πουλόβερ στην ντουλάπα, μπορείς να συνεχίσεις το διάβασμα. Αυτόν τον πόνο μαζί θα τον περάσουμε. Αν πάλι σε φτιάχνει η βροχή και το χράτσα- χρούτσα των κιτρινισμένων φύλλων στο χώμα, μείνε να μου κάνεις παρέα. Θα υποδεχτούμε το φθινόπωρο. Μαζί.
Τα πρώτα κρύα έπιασαν και από εκεί που κυκλοφορούσες με μακό σε είδα με φούτερ και τρόμαξα. Και μελαγχόλησα, επίσης. Γιατί συνειδητοποίησα ότι το καλοκαίρι πέθανε πάλι και μας άφησε κάτι αναμνήσεις γλυκές που άντε να διαρκέσουν για να βγάλω τώρα ολόκληρο χειμώνα. Σου μιλάω για τις πρώτες βουτιές στη θάλασσα και το ξεφλούδισμα στη μύτη, που σε έκανε τόσο χαριτωμένο και ας γκρίνιαζες και πασαλειβόσουν με γιαούρτια. Σου λέω για τα παιδάκια στην αμμουδιά που σε ησυχία δεν σε άφηναν και έβριζες που δεν μπορούσες να πιεις ήρεμα τον freddo σου, αλλά παρόλα αυτά τα χαιρόσουν έτσι τσίτσιδα που έτρεχαν πάνω κάτω. Να μη ξεχάσω να αναφέρω, ακόμη, τα τζιτζικάκια που σου έκαναν παρέα, όσο διάβαζες στην αιώρα. Θυμάσαι; Εκείνη την αυγουστιάτικη νύχτα που σεληνιάστηκες, γιατί τον είδες με άλλη, κοίταξες το φεγγάρι και άρχισες να κλαις; Ε μετά, που το ξανακοίταξες καλύτερα, σκέφτηκες πως εκεί έξω το θαυμάζει και κάποιος άλλος που είναι ο άνθρωπός σου. Και θα τον συναντήσεις κάποια στιγμή.

.
Σου χορηγώ τα ισχυρότερα αντικαταθλιπτικά μου αυτή τη στιγμή. Γιατί με ρωτάς πώς θα την παλέψεις τον χειμώνα… Θα ακούς Πορτοκάλογλου, Μαραβέγια, Μπαλάφα και το κύμα θα σκάει στα αυτιά σου, φίλε αναγνώστη. Θα κρύψεις λίγο παγωτό στην κατάψυξη και εκεί που οι άλλοι θα τρώνε κάστανα, βολέψου δίπλα στο τζάκι και φάε προκλητικά ένα μπολ cookies, παρφέ σοκολάτα. Κάνε λίγο, ελάχιστο χώρο δίπλα στα πουλόβερ για το μαγιό σου. Να το βλέπεις και να σκέφτεσαι τα μέρη που σε βρήκε ο Ιούλιος. Μη μου πείτε ότι είμαι παλαβή. Εσείς είστε πιο πολύ από μένα, γιατί διαγράφετε κοτζάμ καλοκαίρι με κάτι «Καλή σεζόν, καλή σχολική χρονιά, καλή δύναμη κλπ κλπ». Προδότες, φθινοπωρολάτρεις!
Από την άλλη σου ΄ταξα να υποδεχτούμε μαζί και το φθινόπωρο και εντάξει για σένα θα κάνω μια εξαίρεση, θα θυμηθώ ότι είμαι παιδί του Νοεμβρίου και θα διαβάσεις αυτά που θέλεις. Τσάκω και μια κούπα ζεστή σοκολάτα, όμως, θα χρειαστεί. Ένας ωραιότατος καναπές γεμάτος μαξιλάρια, μια κουβέρτα και το Netflix (παραπομπή στους συναδέλφους της «ΣΙΝΕΜΑΝΙΑΣ της Κ» είναι αυτό) θα γίνουν το φυσικό σου περιβάλλον. Και μην ακούσω «κρύο καιρός για δύο»! Αυτά είναι παρωχημένες αηδίες που ξεστομίζουν κάτι γιαγιάδες, άμα δουν ζευγαράκι κάτω από την ίδια ομπρέλα. «Καιρός για δύο» είναι όποτε το αισθανθείς εσύ είτε ντάλα καλοκαίρι με τον ήλιο να σας καίει την πλάτη είτε τα Χριστούγεννα που επιπλέεις μέσα στο φούτερ του. Και για να κλείσουμε και αυτό το κοινωνικό μήνυμα- παρέκβαση από το εποχιακό τούτο κείμενο, παίζει να σε βρει και μόνο ο χειμώνας. Μην μου κατεβάσεις όλο το brandy (ποιος πίνει brandy το 2018, Θε μου;). Εδώ θα είμαστε, στην «Παράξενη Ζωή» και θα τα λέμε.
Οκτώβρης. 3 σήμερα και σου εύχομαι και καλό μήνα. Από ζώδια και συμπαντικές συνομωσίες ιδέα δεν έχω, αλλά το συγγραφικό μου ένστικτο ψιθυρίζει ότι όσο εγώ γράφω και εσύ διαβάζεις, το φθινόπωρό μας θα είναι το κάτι άλλο! Θα έχει ό, τι ευχήθηκες, όταν είδες εκείνο το πεφταστέρι τον Αύγουστο! Σου κλείνω το ματάκι και αυτό το κείμενο, γιατί αν συνεχίσω να γράφω με τον ίδιο ρυθμό θα μας βρει το επόμενο καλοκαίρι. Και αν ακόμη και μετά απ’ αυτό δε σου έγινε πιο εύπεπτη η εποχιακή αλλαγή… Ξαναδιάβασέ το…
Φωτογραφικό υλικό