Από την Αθηνά Βερβέρη
Σάββατο βράδυ ή καλύτερα Κυριακή ξημερώματα, και το καθιερωμένο λαϊκό προσκύνημα στη στάση του λεωφορείου δίνει το παρόν κι απόψε. Η αναμονή παρατείνεται, το λεωφορείο δεν φαίνεται στον ορίζοντα προκαλώντας περαιτέρω εκνευρισμό.
Μετά από μπόλικη καθυστέρηση και εξάντληση των αποθεμάτων υπομονής, μάχη σώμα με σώμα για το ποιός θα επιβιβαστεί και ποιος θα μείνει πίσω περιμένοντας το επόμενο, οι πόρτες κλείνουν και η επόμενη στάση ανακοινώνεται.”Παρακαλώ επικυρώσετε τα εισιτήρια σας, γίνονται συχνοί έλεγχοι” ακούγεται από τα μεγάφωνα και κοιτιόμαστε όλοι συνωμοτικά. Γνωριμίες ξεκινάνε με ένα τυπικό “συγγνώμη, σε πάτησα;” ή “πρόσεξε αν φρενάρει απότομα θα πέσεις”, μεθυσμένα χαμόγελα ή κλισέ ατάκες από φλερτ άλλου αιώνα.
Έχω πια καθιερώσει ως αφτερ-ντρινκ συνήθεια να ψάχνω τους έρωτες που ανθίζουν στο λεωφορείο και σαφώς η αποψινή βραδιά δεν μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Θες η μοίρα, η στιγμή, ο φτερωτός θεός στρίμωξαν ένα εμφανίσιμο παιδί σε μια γωνία του λεωφορείου με μια κοπέλα εξαιρετικά όμορφη. Ένα χαμόγελο έσκασε μέσα μου και το ίδιο άξαφνα έσβησε. Επί είκοσι λεπτά αυτοί οι δυο ξένοι μπορούσαν να μοιραστούν χαμόγελα, σπόντες με νοήματα, τυχαία αγγίγματα και πολλά υποσχόμενες προτάσεις. Μα το μόνο που αντάλλαξαν ήταν δυο κωδικές ονομασίες.
Το λεωφορείο κάνει στάση, “Θα σε βρω στο φέϊς!” της φωνάζει κι εκεί που παρακαλούσα να μην αδειάσει τα γαλόνια μπύρες που είχε πιει ο μπροστινός μου πάνω μου, αισθάνομαι να ανακατεύομαι από την κατάληξη της ιστορίας. Εισπνοή- εκπνοή, ζεν.
Η ιστορία εκνευριστικά γνωστή: Θα σε ψάξω στο facebook, να μάθω εύκολα τις ασχολίες σου, τι σου αρέσει και τι όχι, που συχνάζεις ώστε να με πετυχαίνεις συνεχώς μπροστά σου. ‘Ίσως ανεβάσω και καμιά φωτογραφία με μια βαμμένη ξαδέρφη για να ζηλέψεις κι να μου το κάνεις ακόμα πιο εύκολο. Και φυσικά να τσεκάρω πρώτα από όλα μην υπάρχει καμιά σχέση και γελάει όλη η παρέα με την απόρριψη. Θαρρώ στο δημοτικό είχαμε περισσότερη τόλμη, τώρα επαναπαυόμαστε στην ευκολία που σκοτώνει τον ρομαντισμό.
Αντί να στείλουμε ή να λάβουμε λουλούδια πατάμε καρδούλες και likes.
Κι όλα αυτά για τους πιο τολμηρούς, οι δειλοί θα μπούνε αύριο σε κάποια σελίδα τύπου “ανομολόγητα” ή “σε είδα” να γυρέψουν έναν φευγαλέο έρωτα κλαψουρίζοντας. Τουλάχιστον εκείνοι ίσως παραδεχτούν ή έστω συνειδητοποιήσουν ότι “‘έπρεπε να σου είχα μιλήσει” και την επόμενη φορά ρισκάρουν λιγάκι περισσότερο.
Πρέπει να το πάρω απόφαση, η εποχή του φλερτ έχει αλλάξει και εγώ μεγάλωσα για να μη συμβιβάζομαι και να απαιτώ ρομαντισμούς κι έρωτες βγαλμένους από σελίδες ροζ παραμυθιών. Ίσως πρέπει να χωρέσω κι εγώ τον έρωτα στις σελίδες του facebook.
– Οδηγέ μια στάση στον έρωτα.
Φωτογραφικό υλικό
