Ο βασικότερος πυλώνας του παγκόσμιου κινηματογράφου υπήρξε για δεκαετίες, απ’ την εποχή του βωβού κινηματογράφου και της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, μέχρι τη δεκαετία του ’50, ο ρομαντισμός. Στοιχείο ισχυρής συγκίνησης που εισχώρησε, σε μεγάλο βαθμό και στις νέες τάσεις, τα νέα ρεύματα, τα «νέα κύματα», ακόμη και επαναστατικές ή ανατρεπτικές φόρμες και μορφές του παγκόσμιου κινηματογράφου. Για πολλά πολλά χρόνια το ρομαντικό στοιχείο επικρατούσε ή διείσδυε σχεδόν σε όλα τα είδη του σινεμά, καθώς αυτό ήταν που μάγευε, συνέπαιρνε.

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Η καταναλωτική μανία έχει φτάσει μέχρι τα πρότυπα ή τα είδωλα. Κυρίως όμως έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα κριτήρια. Όλα έχουν γίνει ακόμη πιο επιφανειακά, πιο φτηνά, ένα πάτημα του κουμπιού στον υπολογιστή ή στο «έξυπνο» τηλέφωνο καθιστά έναν ατάλαντο ηθοποιό ή μία τηλεπερσόνα σε ψηφιακό σταρ, που φορτώνει τον τραπεζικό του λογαριασμό. Και στο παρελθόν βεβαίως υπήρχε το χρήμα, αλλά με μία τεράστια διαφορά. Υπήρχε και το «προϊόν», το κινηματογραφικό έργο για να απλώσει ο σταρ τη γοητεία του αλλά και το αποτέλεσμα, δηλαδή οι ταινίες με τις οποίες οι τεράστιες λαϊκές μάζες γέμιζαν ασφυκτικά τις κινηματογραφικές αίθουσες για να θεραπεύσουν τις πληγές της καθημερινής τους ζωής.

Φωτογραφικό υλικό