Για τις καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης που αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη στον χώρο του θεάτρου τοποθετήθηκε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.
Φωτογραφικό υλικό
Για τις καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης που αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη στον χώρο του θεάτρου τοποθετήθηκε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.
Νέες αποκαλύψεις για τον τρόπο που δρούσε ο γνωστός σκηνοθέτης – ηθοποιός
«Ένας παιδοβιαστής και βασανιστής βρίσκεται εκεί έξω ελεύθερος ενώ εδω και βδομάδες εμάς έχει στρίψει το έντερο μας με τις καταγγελίες που έρχονται στο φως για αυτή τη μύξα που έχει για πρόσωπο.
Στο περιοδικό Τηλέραμα μίλησε ο Γιάννης Μπέζος αναφερόμενος -μεταξύ άλλων- στις καταγγελίες για ψυχολογική βία, σεξουαλική παρενόχληση ακόμα και παιδεραστία που γίνονται τον τελευταίο καιρό στον χώρο του θεάτρου.
.
Κέρδισε παγκόσμια φήμη μεταθανάτια από τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματός του «Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» από τον Μιχάλη Κακογιάννη το 1964.
Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ο πιο μεταφρασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.
Τα Πρώτα Χρόνια
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1883 στο Ηράκλειο της Κρήτης, το οποίο εκείνη την εποχή αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του, Μιχάλης, ήταν έμπορος γεωργικών προϊόντων και καταγόταν από τους Βαρβάρους, όπου σήμερα βρίσκεται το Μουσείο Καζαντζάκη.
Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη γενέτειρά του και τη Νάξο, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1902 για να σπουδάσει νομικά.
Το 1906 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά γράμματα με το δοκίμιο «H Αρρώστια του Αιώνος» και το πρώτο του μυθιστόρημα «Όφις και Kρίνο». Το 1907 ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στα νομικά, στο Παρίσι. Παράλληλα, παρακολούθησε τις διαλέξεις του υπαρξιστή φιλόσοφου Ανρί Μπερξόν και μελέτησε το έργο του Νίτσε. Και οι δύο αυτοί φιλόσοφοι άσκησαν τεράστια επίδραση πάνω του.
Τον Οκτώβριο του 1916 πραγματοποιεί το πρώτο του επιχειρηματικό βήμα. Ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη για να υπογράψει ένα συμβόλαιο για την αποκομιδή ξυλείας από το Άγιο Όρος. Τον επόμενο χρόνο προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ένα λιγνιτωρυχείο στην Πελοπόννησο και προσλαμβάνει έναν εργάτη ονόματι Γιώργη Ζορμπά. Οι εμπειρίες αυτές θα μετουσιωθούν αργότερα στο μυθιστόρημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», που αναφέρεται στη φιλία ενός διανοούμενου μ’ έναν πρωτόγονο λαϊκό άνθρωπο, γεμάτο όρεξη για ζωή. Ο χαρακτήρας του Ζορμπά είναι η προσωποποίηση της μπερξονικής ιδέας της «ζωικής ορμής». Το 1918 γνωρίζει και συνδέεται αισθηματικά με την Έλλη Λαμπρίδου.
Ασκητική – Οδύσσεια
Σε ένα διάλειμμα της συγγραφικής δραστηριότητας του Καζαντζάκη, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον διορίζει το 1919 Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως, έχοντας ως αποστολή τον επαναπατρισμό Ελλήνων από την περιοχή του Καυκάσου. Οι εμπειρίες αυτές αξιοποιούνται πολύ αργότερα στο μυθιστόρημα «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», με θέμα την αναπαράσταση των Παθών του Χριστού σ’ ένα ελληνικό χωριό της Ανατολής.
Τον επόμενο χρόνο, μετά την ήττα του κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Καζαντζάκης αποχώρησε από το Υπουργείο Περιθάλψεως και πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη, ξεκινώντας τη δική του Οδύσσεια σε όλο τον κόσμο.
Το 1922 επισκέφτηκε τη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Φρόιντ και τον Βουδισμό. Επισκέφτηκε ακόμα τη Γερμανία, ενώ το 1924 έμεινε για τρεις μήνες στην Ιταλία. Στο Βερολίνο, ο Καζαντζάκης μυήθηκε στις κομμουνιστικές ιδέες κι έγινε θαυμαστής του Λένιν. Ποτέ, όμως, δεν έγινε πιστός κομουνιστής. Την εποχή εκείνη τα εθνικιστικά του ιδεώδη αντικαταστάθηκαν από μια πιο διεθνιστική ιδεολογία.
Την περίοδο 1923-1926 πραγματοποίησε επίσης αρκετά δημοσιογραφικά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση, στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο και στην Ισπανία, όπου του παραχώρησε συνέντευξη ο δικτάτορας Πρίμο ντε Ριβέρα.
Εργάστηκε ως ανταποκριτής των εφημερίδων «Ελεύθερος Λόγος» και «Καθημερινή». Το 1924 γνώρισε την Ελένη Σαμίου και το 1926 χώρισε τη γυναίκα του Γαλάτεια.
Το Μάιο του 1927 απομονώθηκε στην Αίγινα, με σκοπό την ολοκλήρωση του πιο φιλόδοξου έργου του, της «Οδύσσειας». Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε την ανθολογία των ταξιδιωτικών του άρθρων για την έκδοση του πρώτου τόμου («Ταξιδεύοντας») , ενώ το περιοδικό του Δημήτρη Γληνού «Αναγέννηση» δημοσίευσε το φιλοσοφικό του έργο «Ασκητική», ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του Καζαντζάκη, στο οποίο εκφράζει τη μεταφυσική πίστη του. Ο ίδιος θεωρούσε την «Ασκητική» ως τον σπόρο για όλο το κατοπινό έργο του.
Στις 11 Ιανουαρίου 1928 μιλά στην Αθήνα με θέμα τη Σοβιετική Ένωση, μαζί με τον φίλο του συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι, εξυμνώντας το σοβιετικό μοντέλο. Για την οργάνωση αυτής της ομιλίας στο θέατρο «Αλάμπρα», η οποία κατέληξε σε μία ανοιχτή διαδήλωση, τόσο ο Καζαντζάκης όσο και ο συνδιοργανωτής Δημήτριος Γληνός διώχθηκαν δικαστικά, ωστόσο η δίκη τους τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, ο δε Ιστράτι απειλήθηκε με απέλαση. Tον Aπρίλιο, ο Kαζαντζάκης ξαναβρέθηκε στη Ρωσία, όπου ολοκλήρωσε ένα κινηματογραφικό σενάριο με θέμα τη Ρωσική Επανάσταση.
Τον Μάιο του 1929 απομονώθηκε σε ένα αγρόκτημα της Tσεχοσλοβακίας, όπου ολοκλήρωσε στα γαλλικά τα μυθιστορήματα «Toda-Raba» και «Kapetan Elia», προάγγελο του «Καπετάν Μιχάλη». Τα έργα αυτά εντάσσονταν στην προσπάθεια του Καζαντζάκη να καταξιωθεί διεθνώς ως συγγραφέας. Η γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος «Toda-Raba» κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Νικολάι Καζάν.
Το 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε εκ νέου στην Αίγινα, όπου ανέλαβε τη συγγραφή ενός γαλλοελληνικού λεξικού για βιοποριστικούς λόγους. Μετέφρασε ακόμα τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη κι έγραψε ένα μέρος των ωδών που αργότερα ενσωματώθηκαν στις «Τερτσίνες» (1960). Το 1935 πραγματοποίησε ταξίδι στην Ιαπωνία και την Kίνα, εμπλουτίζοντας τα ταξιδιωτικά του κείμενα, ενώ ως απεσταλμένος της «Καθημερινής» κάλυψε τον Ισπανικό Εμφύλιο (1936).
Το 1938 ολοκλήρωσε την «Οδύσσεια», ένα επικό ποίημα στα πρότυπα της ομηρικής «Οδύσσειας», αποτελούμενο από συνολικά 33.333 στίχους και 24 ραψωδίες. Για το έργο αυτό, ο Καζαντζάκης εργαζόταν για δεκατρία χρόνια και, πριν από την τελική του μορφή, προηγήθηκαν οκτώ αναθεωρημένες γραφές. Το ποίημα ξεκινά από την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη και αποτελεί μια νέα περιπλάνηση του ανικανοποίητου ήρωα, που προσπαθεί να κατακτήσει την «πλέρια λευτεριά». Ο Καζαντζάκης θέλησε να γράψει το έπος του σύγχρονου ανθρώπου, γι’ αυτό θεωρούσε την «Οδύσσεια» ως το σπουδαιότερο έργο του.
Το ίδιο διάστημα, πλήθος κειμένων του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες ή περιοδικά, ενώ γράφει στα γαλλικά το μυθιστόρημά του «Le Jardin des Rochers» («Ο Βραχόκηπος»), αντλώντας στοιχεία από τις πρόσφατες εμπειρίες του από την Άπω Ανατολή.
Κατά την περίοδο της κατοχής, ο Καζαντζάκης παρέμεινε στην Αίγινα και συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Κακριδή για τη μετάφραση της ομηρικής «Ιλιάδας». Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, δραστηριοποιήθηκε έντονα στην ελληνική πολιτική ζωή. Διετέλεσε πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Εργατικής Κίνησης, ενώ ανέλαβε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Σοφούλη, από τις 26 Νοεμβρίου του 1945 έως τις 11 Ιανουαρίου του 1946. Τον Νοέμβριο του 1945 παντρεύεται την πιστή του σύντροφο Ελένη Σαμίου.
Το 1946, η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών πρότεινε τον Kαζαντζάκη μαζί με τον Σικελιανό για το Βραβείο Nόμπελ. Η υποψηφιότητά του, όμως, πολεμήθηκε από συντηρητικούς και αντιδραστικούς πολιτικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους. Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην UNESCO, αναλαμβάνοντας ως αποστολή την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο τη γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών. Παραιτήθηκε τελικά το 1948, προκειμένου να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό του έργο. Για τον σκοπό αυτόν εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ, όπου τα επόμενα χρόνια ακολούθησε μια ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος, κατά την οποία δημιούργησε τις μεγάλες μυθιστορηματικές του συνθέσεις.
Το 1952 προσβλήθηκε από μία μόλυνση στο μάτι, γεγονός που τον υποχρέωσε να νοσηλευτεί αρχικά στην Ολλανδία και αργότερα στο Παρίσι, ωστόσο τελικά έχασε την όρασή του από το δεξί μάτι. Ενώ ο Καζαντζάκης είχε επιστρέψει στην Αντίμπ, στην Ελλάδα η Ορθόδοξη Εκκλησία επιχειρούσε τη δίωξή του.
Κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος για το Ηράκλειο της παιδικής του ηλικίας «Kαπετάν Mιχάλης» και του «Τελευταίου Πειρασμού» (μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Χριστό, που παλεύει μεταξύ της θείας και ανθρώπινης φύσης του), που δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.
Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές της Εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω κι εγώ μια ευχή: σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή, όσο είναι η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ».
Τελικά, η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τόλμησε να προχωρήσει στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς ήταν αντίθετος σε κάτι τέτοιο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας.
Ο «Τελευταίος Πειρασμός» συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το καταργηθέν πλέον Index Librorum Prohibitorum. Ο Καζαντζάκης απέστειλε τότε τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index, με τη φράση του χριστιανού απολογητού Τερτυλλιανού «Ad tuum, Domine, tribunal apello», δηλαδή «στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση».
Στις αρχές του 1954 δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το μυθιστόρημά του «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», που ανακηρύχθηκε το καλύτερο ξένο βιβλίο εκείνης της χρονιάς. Το 1955 ανέλαβε μαζί με τον Κακριδή την έκδοση της μετάφρασης της Ιλιάδας, με προσωπικά τους έξοδα, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τελικά στην Ελλάδα ο «Τελευταίος Πειρασμός». Τη χρονιά αυτή αρχίζει να γράφει στο Λουγκάνο της Ελβετίας το έργο του «Αναφορά στον Γκρέκο», την πνευματική του αυτοβιογραφία.
Έπειτα από ένα δεύτερο ταξίδι στην Κίνα, προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης, επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του και νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη και το Φράιμπουργκ. Πέθανε στις 26 Οκτωβρίου του 1957, σε ηλικία 74 ετών. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, αλλά η Εκκλησία της Ελλάδας αρνήθηκε να την εκθέσει σε προσκύνημα. Η σορός του μεταφέρθηκε και εκτέθηκε στον μητροπολιτικό ναό του Ηρακλείου, χωρίς εκκλησιαστική τελετή. Οι συμπατριώτες του τον τίμησαν ιδιαιτέρως και τον έθαψαν σ’ ένα προμαχώνα των βενετσιάνικων τειχών του Ηρακλείου. Στον τάφο του χαράχθηκε η επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος».
Βασική Εργογραφία
Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (1946)
Ο Καπετάν Μιχάλης (1953)
Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (1954)
Ο Τελευταίος Πειρασμός (1955)
Ο Φτωχούλης του Θεού (1956)
Τόντα Ράμπα (1956)
Ο Βραχόκηπος (1960)
Αναφορά στον Γκρέκο (1961)
Οι Αδερφοφάδες (1963)
Ποιήματα
Οδύσσεια (1938)
Τερτσίνες (1960)
Θεατρικά
Προμηθέας
Κούρος
Οδυσσέας
Μέλισσα
Χριστός
Μεταφράσεις
Ιλιάδα
Οδύσσεια
Θεία Κωμωδία του Δάντη
Φάουστ του Γκαίτε
Ταξιδιωτικά
Ταξιδεύοντας (1927)
Τι είδα στη Ρουσία (1928)
Ισπανία (1937)
Ιαπωνία-Κίνα (1938)
Αγγλία (1941)
Φιλμογραφία
«Εκείνος που έπρεπε να πεθάνει» (1956), ταινία του Ζιλ Ντασέν, βασισμένη στο μυθιστόρημα «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».
«Αλέξης Ζορμπάς» (1964), σε σκηνοθεσία Μιχάλη Γεωργιάδη.
«Ο τελευταίος πειρασμός» (1988), σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε.
«Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» (1975), τηλεοπτική παραγωγή της ΕΡΤ σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.
Από τη στήλη Ο θεατρόκοσμος της Ντάιζης Λεμπέση.
Ο πρώτος άνθρωπος που κινήθηκε νομικά εναντίον του γνωστού θεατρανθρώπου περιέγραψε πώς τον γνώρισε και πώς ξεκίνησε η κακοποίηση – «Εκμεταλλεύεσαι παιδιά, βγάζεις τη διαστροφή σου » του είχε πει ενώ εκείνος… έκλαιγε
Μια παράσταση με πρωταγωνιστή πολύ γνωστό άνθρωπο του θεάτρου έγινε η αφορμή για να ξεκινήσει ο εφιάλτης του Βασίλη. Όπως υποστηρίζει, ήταν μόλις 15 ετών όταν τον γνώρισε στα καμαρίνια και την επόμενη μέρα έδωσαν ραντεβού και πήγαν στο σπίτι του. Η αγάπη του Βασίλη για το θέατρο και την υποκριτική, τους έφερε κοντά. Για τα επόμενα 4 χρόνια ο άνθρωπος αυτός, όπως καταγγέλλει ο Βασίλης θα ασελγεί συστηματικά πάνω του, αν και ήταν ανήλικος, με την υπόσχεση ότι θα του χαρίσει μια λαμπρή καριέρα στο χώρο της υποκριτικής. Σήμερα ο Βασίλης ζει πλέον μόνιμα στο εξωτερικό και με τη βοήθεια της δικηγόρου του Μαρίας Κουρτέση, βρήκε το κουράγιο να μιλήσει ανοιχτά για όσα βίωσε αλλά και να τον καταγγείλει για βιασμό, ασέλγεια και κακοποίηση ανηλίκου.
«Είχα δεχτεί bullying στο σχολείο γιατί ήμουν διαφορετικός. Στα 15 μου αποφάσισα ότι δεν θα δώσω πανελλήνιες κι ότι θα ασχοληθώ με το θέατρο… Λείπω πολλά χρόνια στο Λονδίνο και γύρισα στην Ελλάδα. Θα γύριζα τη γη και τον ουρανό για να κάνω αυτή τη μήνυση. Ήθελα να εκπροσωπηθώ από έναν δικηγόρο και όχι να το καταγγείλω στα social media. Τα τελευταία χρόνια μου είχε δημιουργηθεί πάρα πολύ η ανάγκη να το μοιραστώ και είχα πει στους φίλους μου την ιστορία για να τη διαδώσουν. Έψαχνα ανθρώπους που να έχουν ζήσει τα ίδια από τον συγκεκριμένο άνθρωπο», είπε αρχικά ο ηθοποιός.
«Πήγαμε σε μία παράσταση. Κατά τη διάρκεια αυτής της παράστασης ο θεατράνθρωπος αυτός ένιωθα ότι με κοιτούσε. Κολακεύτηκα, ενθουσιάστηκα και μου δημιουργήθηκε η απορία αν ήταν μέρος του ρόλου ή αν όντως με κοιτάει. Όταν τελείωσε η παράσταση, πήγαμε στα παρασκήνια να συγχαρούμε και να γνωρίσουμε τους συντελεστές, με είδε και μια διάλεξε. Μου είπε “έλα εσύ εδώ” και όντως πήγα κι έκατσα δίπλα του. Εκείνη την ώρα ένιωσα πάρα πολύ ξεχωριστός. Νόμιζα ότι κατάλαβε πως έχω ταλέντο και το είδα σαν ευκαιρία. Ειδοποίησα τους συμμαθητές μου και την καθηγήτρια ότι θα μείνω παραπάνω γιατί θέλει να μου μιλήσει ο ηθοποιός και είπα ένα ψέμα ότι θα έρθει η μητέρα μου αργότερα να με πάρει», είπε μεταξύ άλλων και συνέχισε:
«Στο τέλος της συζήτησής μας -ήταν μπροστά κι άλλη ηθοποιός της παράστασης που περιφερόταν- με ρώτησε αν θέλω αυτόγραφο. Εγώ του απάντησα όχι, δεν ένιωθα την ανάγκη ότι είναι κάτι να μου υπογράψει κάποιος ένα αυτόγραφο. Αυτός τότε γύρισε το αυτόγραφο και μου έγραψε το σταθερό του τηλέφωνο και μου είπε να τον πάρω την επόμενη ημέρα τηλέφωνο».
Βασίλης: «Την τρίτη φορά που συναντηθήκαμε δέχθηκα την σεξουαλική κακοποίηση»
«Καθόμασταν δίπλα –δίπλα στον καναπέ. Με προσέγγισε. Εγώ ήμουν ταραγμένος και ξαφνικά με φίλησε. Εκεί έτρεμα. Είχα σοκαριστεί, ήμουν 15 χρονών. Είχα πάει για να συζητήσω για το θέατρο και αιφνιδιάστηκα. Είχα παγώσει. Αλλά μέσα μου ένιωθα και έναν ενθουσιασμό. Έφυγα και δεν πήγα τις πρώτες ώρες στο σχολείο. Είπα την ιστορία σε μια φίλη μου. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι είχε γίνει. Εκείνος μου είχε πει να τον παίρνω τηλέφωνο και να συναντηθούμε την επόμενη ημέρα. Δεν θυμάμαι πάρα πολλά. Έχω μπλοκάρει αρκετά πράγματα σε σχέση με τις πιο ιδιωτικές στιγμές μας. Την τρίτη φορά δέχτηκα τη σεξουαλική κακοποίηση. Εγώ απλά ακολουθούσα».
«Επί 4χρόνια με κακοποιούσε – Μου είχε προτείνει να συνευρεθούμε και με άλλα άτομα»
«Επί 4χρόνια με κακοποιούσε και ήταν πολύ χειριστικός. Όταν έγινα 31 ετών κατάλαβα ότι ήμουν θύμα κακοποίησης. Δεν ήμασταν σε καμία περίπτωση ζευγάρι και δεν είχαμε σχέση. Βλεπόμασταν σπάνια κι όταν βλεπόμασταν ήταν στο σπίτι του. Όσο περνούσε ο καιρός μαζί του, άρχισε να μου προτείνει να συνευρεθούμε σεξουαλικά και με άλλα άτομα, με άλλους μαθητές του. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά όταν μια φορά μπήκα στο σπίτι του και ήταν μέσα μια ανήλικη μαθήτριά του. Και μου είπε αυτός: ” να κάνουμε κάτι οι τρεις μας”. Του απαντάω και του λέω: “Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα”. Του αρνήθηκα, τότε αυτός πήρα την κοπέλα και την πήγε στο δωμάτιό του. Μετά γύρισε γυμνός και μου λέει: “Η κοπέλα σε περιμένει στο δωμάτιο”. Πανικοβλήθηκα, πάγωσα και του λέω: “Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό”. Τότε αυτός πηγαίνει μέσα και κάνει σεξ με την ανήλικη μαθήτριά του πολύ δυνατά. Εγώ θυμάμαι να έχω πανικοβληθεί και να λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να φύγω από το σπίτι. Μου φάνηκε αιώνας να βρω τη δύναμη και να βγω έξω από το διαμέρισμά του.»
«Μίλησα στους γονείς μου για τη σεξουαλικότητά μου όταν ήμουν 26 ετών»
«Οι γονείς μου δεν γνώριζαν ότι είμαι γκέι. Μίλησα για τη σεξουαλικότητά μου όταν ήμουν 26ετών. Μάλιστα, ο πατέρας μου, μου είχε πει: “Σε αγαπάω τώρα δυο φορές περισσότερο γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι για σένα».
«Τον παιδεραστή δεν τον φοβάμαι, αυτός πρέπει να με φοβάται»
«Δεν μένω στην Ελλάδα και δεν με ενδιαφέρει η δημοσιότητα. Τον καταγγέλλω γιατί πρέπει να μιλήσουν κι άλλα θύματα. Ήθελα πάντα να το κάνω αλλά ένιωθα πολύ αδύναμος απέναντί του. Ήμουν 19 ετών όταν τον συνάντησα για τελευταία φορά στο σπίτι του. Έκανα ένα πολύ μεγάλο ξέσπασμα και από την οργή μου τον αποκάλεσα παιδεραστή. Του έλεγα ότι εκμεταλλεύεσαι παιδιά, βγάζεις τη διαστροφή σου και γενικότερα του μίλησα πολύ άσχημα. Αυτός έκλαιγε κι εγώ του είπα ότι δεν τον λυπάμαι γιατί ένας παιδεραστής είναι πάντα ένας παιδεραστής. Τον παιδεραστή δεν τον φοβάμαι. Αυτός πρέπει να με φοβάται».
.
Δείτε πότε μπορείτε να παρακολουθήσετε από το σπίτι την πολυβραβευμένη θεατρική παράσταση.
Ένα απρόσμενο περιστατικό συνέβη στον ηθοποιό Κώστα Κρομμύδα περιμένοντας την σύζυγό του έξω από σούπερ μάρκετ.
Επικεφαλής: Τσιρόγλου Ιωάννης. Συντακτική Ομάδα Kulturosupa:Αδαμάκου Βένια, Βυζαντιάδου Νέλη, Ζαχαριάδης Κρίτωνας, Κανακάρη Αννια, Μπαιρακτάρη Ειρήνη, Μπαστουνάς Γιώργος, Παπαδανιήλ Ελπίδα, Στασινοπούλου Πίτσα, Ταυλαρίδου Ζωή.
Τηλέφωνο: +30 6983 101 110
URL: http://www.kulturosupa.gr
Email: kulturosupa@yahoo.gr
Copyright Kulturosupa.gr © 2007 – 2023