ΥΠΟΤΟΝΙΚΟΣ και ΑΞΕΣΤΟΣ BOB DYLAN, πριν λίγο στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης ΣΧΟΛΙΑ + ΒΙΝΤΕΟ
[ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ, μόλις γυρίσαμε]
Χωρίς ένα καλωσόρισμα, ένα γεια, μια καλησπέρα, ένα χάι βρε παιδιά… ανέβηκε εννιάμισι η ώρα ντάγκα στη σκηνή ξεκινώντας το πρόγραμμα παρέα με τη 5μελή μπάντα του.
.
Πότε με την κιθάρα του, συχνά με τη φυσαρμόνικα και αρκετές φορές καθισμένος στο μαύρο πιάνο του, ολοκλήρωσε στις έντεκα το βράδυ τη συναυλία του, υποκλίθηκε στον κοινό, δεν μιλάμε για μπιζάρισμα, και εξαφανίστηκε χωρίς να βγάλει -όπως ξεκίνησε- μιλιά, ούτε ευχαριστώ, ούτε καληνύχτα …
.
Μια συναυλία που λίγοι θα θυμούνται [ακόμη περισσότερο αυτoί που πλήρωσαν το 40άρι], για το περιεχόμενο της, εφόσον δεν είχε κανένα απολύτως στοιχείο κεφιού, ατμόσφαιρας και ωραίου κλίματος, ή έστω παλιάς ροκ αισθητικής… Κάτι τέλος πάντων να μας “ξυπνήσει” απο την μονοτονία και την πλήξη…
.
Ο κόσμος σχετικά συνωστισμένος μπροστά στη σκηνή, oι υπόλοιποι απλά χάζευαν, μάταια «παρακαλούσε» να τους τσιγκλήσει με τα γνωστά τραγούδια του αλλά η μόνη κίνηση που έβλεπες ήταν το κούνημα της ορθοστασίας για να ξεπιαστούμε… εφόσον ο θρύλος ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε, ούτε μάλλον αισθανόταν τι γινόταν μπροστά του…
.
Ηταν από τις συναυλίες που δυστυχώς καταλήγεις να πεις, τον “είδα κι αυτόν”, ή “ήμουν και εγώ εκεί”…. και το “πράμα” τέλειωσε… σεβόμενος όμως την ιστορική προσωπικότητα που μόλις σε αποχαιρέτησε μια για πάντα…
.
Κρίμα…
.
Πάρτε μια βίντεο γεύση..
.
.
Φωτογραφικό υλικό
