Ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή η συναυλία των Μικρούτσικου-Κότσιρα-Αντωνοπούλου στη Μονή Λαζαριστών.
Η Κουλτουρόσουπα ήταν εκεί και σχολιάζει…
Στη Μονή Λαζαριστών βρεθήκαμε χθες το βράδυ για να παρακολουθήσουμε από κοντά τους Θάνο Μικρούτσικο, Γιάννη Κότσιρα και Ρίτα Αντωνοπούλου, μια συναυλία συνέχεια της μουσικής παράστασης “Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται”, που άρεσε και αποθεώθηκε τον χειμώνα στο Σταυρό του Νότου.
Κατά τις εννιάμισι που φθάσαμε από τα ηχεία ακούγαμε τραγούδια των δυο ερμηνευτών ενώ ο κόσμος έμπαινε συνεχώς γεμίζοντας και τις πίσω κερκίδες, θέσεις που επιλέξαμε και εμείς συνιδειτά για να μπορούμε να βλέπουμε όλο το χώρο έστω και από μακριά.
Για αυτόν τον ήλιο που δεν λέει να μαλακώσει και έχει σταθεί πάνω από την πόλη και την καίει μας τραγούδησε στην έναρξη του προγράμματος ο Γιάννης Κότσιρας τονίζοντας πως μια γριά γυναίκα, η Ελπίδα, θα δίνει πάντα την ευχή της και ένας με έναν στο τέλος θα σωθούμε.
Στη συνέχεια ο Θάνος Μικρούτσικος κάθισε στο πιάνο συνοδεύοντας τον στο καινούργιο τους τραγούδι “Αυτός ο Ήλιος”, σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου. Καταχειροκροτούμενοι και οι δύο, καλωσόρισαν και ευχαρίστησαν το πλήθος για την παρουσία τους, ενώ ο μουσικοσυνθέτης τόνισε πως η ουσιαστική αποδοχή της παράστασης από τον κόσμο αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη γι αυτούς από τον περασμένο χειμώνα.
Η συνέχεια της βραδιάς υπήρξε ένα ταξίδι σε μουσικές θάλασσες, έχοντας συντροφιά και το αεράκι που φύσαγε… μα πάνω απ όλα υπέροχα τραγούδια…
Πήραμε το” Εφάπαξ”, μπήκαμε σε μια “πιρόγα” και ταξιδέψαμε στην “Αλεξάνδρεια”, τη “Θεσσαλονίκη”, σε “πίστες από φώσφορο”. Μαζί μας είχαμε το “σταυρό του Νότου” και ένα μικρό αφρικάνικο “μαχαίρι”. Στο ταξίδι, μας συντρόφευαν η “Ρόζα”, ένας “Πιτσιρικάς”, ο “Γούιλι” από το Τζιμπουτί, η “Ελένη”, ο “Άμλετ της σελήνης” και πολλοί άλλοι. ..
Ήταν σαν να είχαν σταματήσει “τα ρολόγια”, τα λόγια όμως γίνονταν βέλη. Βέλη που έμπαιναν πιο βαθιά μέσα στην ψυχή μας. “Τα μεταξωτά “μας προστάτευαν από τον αέρα που δεν έλεγε να κοπάσει. … “Αν μ’ αγαπάς “μην μου δίνεις “τυφλές ελπίδες” τραγουδούσε ο Γιάννης καθώς κρατούσε τον μόνο του Θεό, “το τσιγάρο” του…
Κάποια στιγμή ανέβηκε η Ρίτα Αντωνοπούλου, η γυναίκα που “δαγκώνει τις λέξεις και τις φράσεις“, όπως την χαρακτήρισε ο Θάνος, ξεκινώντας ένα από τα καινούργια της τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν σε λίγο καιρό το ” Έχεις που να πας; ” του Ανδρέου αλλά εντωμεταξύ το πλήθος δεν σταμάταγε να μπαίνει στο συναυλιακό χώρο, τόσο που η Μονή Λαζαριστών γέμισε ασφυκτικά…
Ο Γιάννης Κότσιρας ήταν ο Γιάννης Κότσιρας που ξέρουμε, “ο πιο ολοκληρωμένος τραγουδιστής αυτή τη στιγμή στη χώρα”, όπως τον χαρακτήρισε ο Θάνος και ίσως δεν έχει άδικο.
Ο Θάνος Μικρούτσικος δοτικός, δοτικός με τους μουσικούς του, δοτικός με τους τραγουδιστές, δοτικός με τον κόσμο. Ο άνθρωπος ξεχείλιζε μουσική, μουσική και αγάπη, μουσική και αλήθεια, μουσική και ΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου αισθαντική και ταυτόχρονα δυναμική. Ζούσε κάθε τραγούδι που ερμήνευε. “Καιγόταν” πάνω στη σκηνή και εμείς βλέπαμε τις σπίθες να πετάγονται δυναμικά πάνω μας και ο κόσμος χειροκροτούσε την κάθε συλλαβή που άκουγε.
.
Καταλήγοντας θα σας αποκαλύψω τι αίσθηση μου άφησε η συναυλία με μια φράση στο ημερολόγιο μου… Ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή…
“Ό,τι κάνουμε εμείς το οφείλουμε σε σας”, μας είπε ο Θάνος Μικρούτσικος και αποχώρησαν από τη σκηνή.
Αναμφισβήτητα μια καλοδουλεμένη συναυλία από ανθρώπους που προσπαθούν μέσα από το μαγικό μέσο που λέγεται μουσική να σε ταξιδέψουν σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης ψυχής και στο τέλος να σου παραδώσουν ένα μάθημα ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
Ειλικρινά ήταν μια από τις αρτιότερες συναυλίες που έχω ζήσει. Στο τέλος καθώς φεύγαμε ένιωθα μια κάθαρση.
Η δική σας,
Ζωούλα
Την παράσταση πλαισιώναν 6 εξαίρετοι σολίστ:
Θύμιος Παπαδόπουλος: πνευστά, ενορχηστρώσεις,
Άκης Κατσουπάκης: πιάνο, ενορχηστρώσεις,
Άκης Γαβαλάς: τύμπανα,
Γιάννης Γρυπαίος: μπάσο,
Βαγγέλης Μαχαίρας: μπουζούκι,
Κώστας Μιχαλός: κιθάρα,
Επιμέλεια ήχου: Γιώργος Κορρές
Επιμέλεια φωτισμού: Ανδρέας Κούρτης
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
Φωτογραφικό υλικό
