Street Art Festival: Ήμασταν εκεί!
Με 2 διοργανώσεις έως τώρα το Φεστιβάλ για την Τέχνη του Δρόμου, έλαβε χώρα στην πόλη της Θεσσαλονίκης χαρίζοντας μας ένα δημιουργικό διήμερο, δίνοντας βήμα σε όλους τους άστεγους καλλιτέχνες των πόλεων με σκοπό να επικοινωνήσουν την τέχνη τους σε μια καθημερινότητα που η ομορφιά της όλο και ξεφτίζει.
Τα decks του SΑF στήνονταν από νωρίς και οι νέοι που κατέκλισαν τον χώρο της Δ.Ε.Θ- ΗΕLEXPO είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν Dj sets, συναυλίες, live streetdance shows, παράλληλες εικαστικές παρεμβάσεις, live graffiti, live skate, live bmx action, ”Indoors” έκθεση εικαστικών από φοιτητές, αποφοίτους σχολών Καλών Τεχνών και ξεχωριστούς καλλιτέχνες. Σεμινάρια Streetdance, Beatmaking, Dj Scratching-Turntablism, Workshops Comics, Animation και Skate! Εναλλακτικές μορφές έκφρασης και η σύγχρονη δομή της τέχνης, η οποία βρίσκει χώρο και χρόνο από νέους καλλιτέχνες μετατρέποντας τον δρόμο στην δική τους καλλιτεχνική σκηνή.
Η τέχνη του δρόμου έχει την πιο δυνατή φωνή, είναι σκληρή, φωνάζει για την καταπίεση και την αδικία, μα πάνω απ όλα είναι αληθινή γιατί η ιστορία της γράφεται στα πεζοδρόμια. Για αυτό τo λόγο το SAF festival, ήταν μία από τις πιο ελπιδοφόρες διοργανώσεις που έγιναν στην πόλη μας, μιας πόλης που τροφοδοτεί σταθερά και ποιοτικά εδώ και χρόνια την underground σκηνή μα που δυστυχώς δεν βρίσκει έδαφος να εκφραστεί. Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη για εναλλακτικά δρώμενα και τα στηρίζει στο έπακρον όπως αποδείχτηκε και με το συγκεκριμένο φεστιβάλ. Διότι είναι μοναδικό με μια μπύρα στο χέρι, κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο να βλέπεις όλους αυτούς τους διαφορετικούς εκφραστές της τέχνης να σκαρώνουν κατιτίς καινούργιο κάνοντας εκείνη τη στιγμή τον κόσμο μας λίγο καλύτερο…
Το πρόγραμμα συναυλιών του φεστιβάλ αποτέλεσε ένα από τα πιο δυνατά του σημεία με ήχους από hip-hop ,dubstep, reggae και διάφορα άλλα ακούσματα. Από τη μουσική σκηνή του SAF πέρασαν οι 12oς Πίθηκος ft. BlackOut Crew , Βόρεια Αστέρια, Sick Jacken (Psycho Realm), Slaine (La Coka Nostra), Danny Diablo (Skarhead), I.T., T.I.TS(Turntablists), Pelina, Ηλιοδρόμιο, Kazoo full band, Skg’s Dub Finest, Κing Medicine, Ρόδες United, Herbaliser Full Band ft Rodney P.
.
Μεγάλη στιγμή αυτού του φεστιβαλικού διημέρου ήταν η παρουσία των Αctive Member σε ένα από τα τελευταία live τους σηματοδοτώντας το τέλος εποχής τους μα και συγχρόνως το κλείσιμο ενός κύκλου για μια ολόκληρη γενιά.
Οι Active Member δημιουργήθηκαν στις 20 Ιουνίου του 1992 αμέσως μετά την συναυλία των Public Enemy στο Κατράκειο από τον B.D. Foxmoor μαζί με τον DJ MCD (Δημήτρης Κρητικός). Μέσα στο 1993 εισχώρησαν στο συγκρότημα ο Xray (Νικήτας Κλιντ) και ο Real D (Δημήτρης Κωνσταντόπουλος) με τον B.D. Foxmoor να συγκεντρώνει και να οργανώνει έναν πυρήνα ανθρώπων, τους Radicals, για να στηρίξουν την όλη προσπάθεια, καθώς εκείνη την εποχή το hip-hop με ελληνικό στίχο δεν ήταν κάτι συνηθισμένο στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας. Σήμερα αποτελείται από τον B.D. Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης) και την Sadahzinia (Γιολάντα Τσιαμπόκαλου).
Αυτά τα παραπάνω για όσους δεν ξέρουν τους Active Member, για όλους εμάς τους υπόλοιπους θα τολμούσαμε να πούμε ότι ήταν συγκινητικό να είσαι εκεί, στο τέλος μιας πορείας που αποτέλεσες μέρος της. Να ξανά τραγουδάς εκείνους τους ίδιους στίχους που καλά- καλά δεν καταλάβαινες στα 15 σου χρόνια και ψέλλιζες ονόματα όπως Βάρναλης, Καστοριάδης, Ραφαηλίδης, Κοροβέσης χωρίς να αντιλαμβάνεσαι ακριβώς για ποιους μιλάς. Και μετά να ψάχνεις, να ψάχνεσαι να ξετρυπώνεις μελωδίες του Χατζηδάκη, να διαβάζεις Καζαντζάκη, Κατράκη, Ρένο Αποστολίδη. Να θυμώνεις, να επαναστατείς, να μετράς και να μετριέσαι, να φτύνεις στα μούτρα κοινωνία και πολιτική και να προσπαθείς να μάθεις, να παιδευτείς, να αλλάξεις τον κόσμο. Και ας ήσουν μόλις 15 χρονών…
Αυτοί ήταν οι Αctive Member και ο εμπνευστής τους Μιχάλης Μυτακίδης. Το hip-hop μετονομάστηκε σε low-bap και πήρε μια καινούργια μορφή όπου ο λόγος κυριάρχησε. Οι λούπες συνόδευαν τους στίχους αυτού του σύγχρονου ποιητή, του γλωσσοπλάστη M.Μυτακίδη όπου η πένα του έβγαζε πάντα φωτιά. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που άκουσε αλλά και είπε πολλά, σε έναν χώρο όπου οι αψιμαχίες, οι ίντριγκες, τα γκέτο δεν έλειπαν ποτέ. Παρόλο αυτά κατόρθωσε να δημιουργήσει κάτι σχεδόν ιστορικό, μια καινούργια εναλλακτική σκηνή σε μια μουσική Ελλάδα του μεσαίωνα. Και μαζί με αυτό δημιούργησε κατά κάποιο τρόπο και εμάς και βρεθήκαμε πολλοί εκεί, στο φινάλε αυτής της διαδρομής…
Μαζί με τη Sadahzinia έκαναν ένα πέρασμα μιάμισης ώρας σε διάφορα τραγούδια της δισκογραφικής τους πορείας όπως το “Φάρσα”, “Κάμερα στραμμένη πάνω μου”, “Πρόσφυγας”, ”Πάμε (Γκουαντανάμο)”, “Φυσάει κόντρα”, “Blah-blasphemy”, ”H μελωδία της παρακμής” ,”Kάνε μου τη χάρη”,”Mέρες παράξενες θαυμάσιες μέρες”, “Tι άλλο φοβάσαι”, ”Πύρινο Βιος” κ.α.
Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας, το ευχαριστώ του B.D. Foxmoor στον Νικήτα Κλίντ (Χray), η χαρακτηριστική ιαχή “lowbap–lowbap”αλλά και ο ίδιος όρθιος στο τελευταίο τραγούδι του live αποχαιρετώντας εμάς και εμείς αυτόν. Μαζί του μάθαμε να μην γλιτώνουμε από τα όμορφα και αρκούσε και αυτή τη φορά, όσο και αν μας κούρασαν τα χρόνια που ξεθώριασαν τα όνειρα μας, ένα δικό του “-Πάμε;” για να τον ακολουθήσουμε ξανά.
Πάμε λοιπόν…
Φωτογραφικό υλικό
