Μας είπαν τα πιο ωραία τους τραγούδια, Μικρούτσικος, Αντωνοπούλου, Παπαδόπουλος στο love casual living, πήγαμε-είδαμε-ακούσαμε-σχολιάζουμε
Με αυτόν τον τίτλο υποδέχθηκε το κοινό της Θεσσαλονίκης ο Θάνος Μικρούτσικος μαζί με τη Ρίτα Αντωνοπούλου και το Θύμιο Παπαδόπουλο στη μουσική σκηνή του love casual living το Σαββατόβραδο.
–Λίγα λόγια για τους συντελεστές
Ο Θάνος Μικρούτσικος αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες της χώρας έχοντας συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους ερμηνευτές σε λαϊκά αλλά και έντεχνα τραγούδια. Έχει μελοποιήσει Μπρεχτ, Καββαδία, Χικμέτ και αρκετούς ακόμη ποιητές με έργα που ξεπέρασαν τα ελληνικά σύνορα γράφοντας παράλληλα μουσική για θεατρικά έργα και συνθέτοντας κλασσική μουσική.
Δίπλα του τα τελευταία χρόνια η Ρίτα Αντωνοπούλου μία εξαιρετική ερμηνεύτρια της νεότερης γενιάς που έχει καταφέρει όπως δηλώνει και ο ίδιος ο συνθέτης “να παρουσιάσει εκπληκτικές ερμηνείες και μάλιστα σε ολόκληρο σχεδόν το φάσμα του τραγουδιών που έχει γράψει ο ίδιος αποτελώντας την σημαντικότερη ερμηνεύτρια της δεκαετίας”.
Για το Θύμιο Παπαδόπουλο τα λόγια φαίνονται φτωχά μπροστά στη μουσική κατάρτιση και τις ικανότητες που διαθέτει, παίζοντας 16 πνευστά όργανα αλλά και έγχορδα εναλλάσσει με ιδιαίτερη ευκολία όλα τα μουσικά είδη εντός του. Αν αυτός ο δεξιοτέχνης είχε γεννηθεί σε κάποια πιο οργανωμένη, μουσικά, χώρα αυτή τη στιγμή θα μιλούσαμε για έναν παγκοσμίου φήμης μουσικό, δίχως υπερβολή!
-Επί της ουσίας όμως για να μην σας κουράζω…
Στις 23.15 και εν μέσω αποθέωσης από τους παρευρισκόμενους στο love casual ο Μικρούτσικος εμφανίστηκε στη σκηνή καλωσορίζοντας τον κόσμο, πάντα με την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει ως προσωπικότητα, προλογίζοντας όσα θα ακολουθήσουν αναφερόμενος τόσο στο ενορχηστρωτικό κομμάτι, γιατί δηλαδή επέλεξε αυτό το ύφος στην παράσταση, όσο και στους δύο συντελεστές της βραδιάς με τα καλύτερα λόγια οι οποίοι καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό!
Δεν άργησε να καθίσει στη γνώριμη θέση του, στο πιάνο και ξεκίνησε το πρώτο μέρος του προγράμματος σαν σε πολιτικό καμπαρέ για 3. “Μικρόκοσμος”, “Αννα μην κλαις” και η “Μπαλάντα του έμπορα” ζέσταναν από την αρχή το ακροατήριο. Δεν έχει περάσει πολλή ώρα μα εύκολα συνειδητοποιείς πως τα τραγούδια που ακούγονται με τις εξαιρετικές και γεμάτες πάθος ερμηνείες της Αντωνοπούλου παρότι γράφτηκαν 20 – 30 χρόνια πριν είναι τραγικά επίκαιρα στις μέρες μας. Ο λόγος; “Οι ποιητές δεν προφήτεψαν κάτι, ανέδειξαν τις κρυμμένες αλήθειες του κόσμου” όπως συμπληρώνει ο Μικρούτσικος, αλήθειες που δεν έπαυσαν να ισχύουν ακόμη και σήμερα.
Το “τίποτα δεν πάει χαμένο” και το “γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου” συνεχίζουν το πρόγραμμα και ο κόσμος σιγοτραγουδά τους στίχους μα οι περισσότεροι απολαμβάνουν μία εκπληκτική Αντωνοπούλου σε αυτά. Σαν να περνάει μέσα της η μουσική και ο στίχος γίνεται κτήμα της με έναν δικό της τρόπο, γεμάτο πάθος και δύναμη που πλαισιώνονται από τη σκηνική παρουσία της και από την άλλη ο Θάνος Μικρούτσικος να σκύβει για να περάσει από πάνω του η δόξα δίνοντας τα εύσημα στους δύο συνεργάτες του.
Μετά από ένα διάλειμμα (15’) επέστρεψαν στη σκηνή οι υπαίτιοι αυτής της υπέροχης βραδιάς σε ένα πιο απελευθερωμένο μέρος με Καββαδία, Αλκαίο μέχρι και Τσιτσάνη, ως είθισται στις εμφανίσεις του συνθέτη. Δεν έλειπαν βέβαια και οι ιστορίες από τη βραδιά μας όπως λ.χ το σκηνικό στο “Χάραμα που ο Μικρούτσικος έπαιξε πρώτη φορά το “Ερωτικό” στον Τσιτσάνη, με τον συνθέτη να μας ζητά ως άμεσοι συντελεστές της βραδιάς να συμμετάσχουμε τραγουδώντας. Το “Aερικό” και η “Ελένη” σήκωσαν στο πόδι τον κόσμο μα όπως ήταν φυσικό η “Ρόζα” ήταν εκείνη που τον εκστασίασε σε ένα από τα πιο δυνατά στιγμιότυπα της βραδιάς.
Ειδική αναφορά αξίζει στους “7 νάνους στο sscyrenia”. Είναι το σημείο που εδώ και πολλά χρόνια επαναλαμβάνεται με αλλαγές βέβαια στην εισαγωγή του τραγουδιού. Η στιγμή που ο Μικρούτσικος μας γνέφει να ησυχάσουμε και θα ξεκινήσει από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία μία ιεροτελεστία κυριολεκτικά στραγγίζοντας και καταθέτοντας τη ψυχή του στους στίχους του Καββαδία κλείνοντας πάντα με μία αποθέωση από τον κόσμο, ένα παρατεταμένο χειροκρότημα που διαρκεί 3 με 4 λεπτά!
Αυτό που έλειπε από το Σάββατο όμως ήταν ο κόσμος μικρότερης ηλικίας, πλην εξαιρέσεων. Είναι πραγματικά κρίμα οι νεότερες γενιές να μη στηρίζουν τέτοιου είδους γεγονότα μιας και η μουσική αυτή αποβλέπει στην ψυχαγωγία, στον προβληματισμό και όχι απλώς στη ρηχή διασκέδαση και στο ξεφάντωμα. Θα θέλαμε βέβαια κάποια στιγμή να δούμε έναν πειραματισμό του Μικρούτσικο ακόμη και στα μεγάλα τραγούδια του, μία διαφορετική οπτική μιας και ο ίδιος έχει αποδείξει πως το κατέχει καλά κάτι τέτοιο όπως λ.χ η συνεργασία του με τα υπόγεια ρεύματα.
Κάτι τελευταίο που μπορεί να ακουστεί κλισέ…
Σε αυτές τις παραστάσεις οι καλλιτέχνες είναι “γυμνοί” μπροστά μας, εκτεθειμένοι σε φάλτσα και λάθη στο πλαίσιο της άμεσης επαφής με τον κόσμο, δίχως φαμφάρες και πυκνά σχήματα..εκεί φαίνεται και η ψυχή τους όπως στη συγκλονιστική 3ωρη βραδιά που ζήσαμε, έτσι μόνο ξαναβρίσκουμε την ουσία του τραγουδιού!
Φωτογραφικό υλικό