Κύριοι του ΜΟΥΣΙΚΟΥ «ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ» το… πιάσαμε το υπονοούμενο! Άρθρο της «Κ». Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Επειδή η βαλίτσα που ξεκίνησε το ταξίδι της την επομένη της αναγγελίας του δημοψηφίσματος με τη στάμπα «ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ/ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ» φαρδιά-πλατιά, τελικά πάει πολύ μακριά και κανείς δεν ξέρει σε ποιον σταθμό θα κατέβει… μήπως είναι ώρα τα υπονοούμενα ή αλλιώς «ευκόλως εννοούμενα» να λεχθούν με το όνομά τους; Μήπως να αφήναμε στην άκρη τα προσχήματα και το παιχνίδι της κολοκυθιάς και να μιλήσουμε σαν νοήμονες άνθρωποι που ΔΕΝ το έχασαν εντελώς το… εργαλείο;;;; Πριν λίγο καιρό είχα γράψει για το «μεγάλο φιάσκο της παράστασης ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ» εκφράζοντας κατανόηση, καθώς τα γεγονότα που ακολούθησαν το μοιραίο (από κάθε πλευρά…) δημοψήφισμα ήταν ακόμη νωπά. Και οι αναβολές/ ακυρώσεις εκείνων των ημερών ήταν αναμενόμενες, λογικές και εξηγήσιμες. Παράλληλα όμως εξέφραζα και απορία για αυτές που ακολούθησαν ένα ή δύο μήνες μετά, υποψιαζόμενη ότι πίσω τους κρυβόταν «ο φόβος μιας διαφαινόμενης αποτυχίας που δεν τολμά να ομολογηθεί» και χρησιμοποιούν τα γεγονότα ως βολικό άλλοθι. Ε, λοιπόν ΤΩΡΑ η υποψία έγινε βεβαιότητα!
Σεπτέμβρη καιρό και οι προγραμματισμένες συναυλίες συναγωνίζονται η μια την άλλη, ποια θα … ακυρώσει πρώτη! Ένα μπάχαλο χωρίς προηγούμενο που έχει οδηγήσει φορείς- οργανωτές, μέσα προβολής και κοινό στο σαλτάρισμα! Να έχεις δεσμεύσει το χώρο από καιρό, οι υπεύθυνοι να τρέχουν και να μη φτάνουν, τα δελτία τύπου να φεύγουν σωρηδόν με αναρτήσεις δεξιά κι αριστερά, να προκηρύσσονται διαγωνισμοί προσκλήσεων, τα μέσα να αλαλιάζουν στην προβολή, το κοινό να προαγοράζει εισιτήρια ή να ξεροσταλιάζει στα σάιτ για μια πρόσκληση και… ω του θαύματος!… στο παρά ένα… «Λυπούμαστε η συναυλία αναβάλλεται, ίσως πραγματοποιηθεί αργότερα, τα εισιτήρια θα επιστραφούν» Έτσι! Λακωνικά, τηλεγραφικά και αναιτιολόγητα! Εκτός αν ο καλλιτέχνης είναι «ευαισθητούλης» και αναρτήσει στο f/b του – που οφείλεις μετά την ακύρωση να ψάξεις- καμιά αράδα του τύπου: «Αχ πόσο στενοχωρήθηκα δεν φαντάζεστε! Δεν ξέρω τί να πω… ίσως στο μέλλον συναντηθούμε… Αχ πόσο μου λείψατε! Σας αγαπώωωωωω!». συνοδευμένη από καρδούλες, φιλάκια, λουλουδάκια και λοιπά χαζουλάκια… Θα μου πεις στην αναβροχιά ( της ξεφτίλας), καλό και το χαλάζι (του γλειψίματος).
Στις περισσότερες ακυρώσεις λοιπόν, οι συντάκτες των ανακοινώσεων θεωρούν εντελώς περιττή οποιαδήποτε αιτιολογία,βρίσκοντας πολύ φυσικό, ευγενικό και δεοντολογικό να… γράφουν τους πάντες και εν προκειμένω τους ΠΕΛΑΤΕΣ τους, στα αποτέτοια τους! Εφόσον πλέον η κατάσταση έγινε κανόνας, σιγά μη μπουν στον κόπο για μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα! Τόσο, που η αιτιολογία πλέον θα είναι απαραίτητη στην σπάνια περίπτωση/ εξαίρεση που η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί! «Βρισκόμαστε στην… ευτυχισμένη θέση να ενημερώσουμε ότι η συναυλία ΟΝΤΩΣ! ΝΑΙ! ΝΑΙ! θα λάβει χώρα ΟΠΩΣ ακριβώς την προγραμματίσαμε, διότι η συνεργάτιδα διάσημη αστρολόγος/ μελλοντολόγος/ καφετζού και χαρτορίχτρα μας βεβαίωσε εγγράφως για την επιτυχή της έκβαση» Οπότε κι εσύ ο θεατής θα έχεις πλέον τις απαραίτητες εγγυήσεις για να τολμήσεις το «απονενοημένο»… Ούτε άγχος και αγωνία, ούτε τηλέφωνα και ψαξίματα, ούτε απογοήτευση και κράξιμο. Παίρνεις με σιγουριά το εισιτήριο ή την πρόσκληση και κινάς για το δρόμο τον μακρύ, τον συναυλιακό…
Αραιά και πού όμως, κάποιος συντάκτης ανακοίνωσης – προφανώς οπαδός της… αρρωστημένης δεοντολογίας- χαλάει την πιάτσα και μπαίνει στον κόπο να αναφέρει αιτιολογία. Προσχηματική βεβαίως, έτσι για τα μάτια, αλλά το κάνει. Και μετά το «λυπούμαστε» της αναβολής/ακύρωσης προσθέτει και ένα «λόγω καιρού» ή το γκραν σουξέ των ημερών «λόγω εκλογών» ως σούπερ πιασάρικο και καθαρίζει! Και το μεν «λόγω καιρού» είναι βεβαίως κατανοητό και αναπόφευκτο καθότι με τον καιρό δεν μπορεί να τα βάλει ούτε η ΕΜΥ. Το πονηρό όμως «λόγω εκλογών» σηκώνει μεγάαααλη κουβέντα κύριοι! ΤΙ θέλετε δηλαδή να μας πείτε; Ότι επειδή θα ψηφίσω, για μέρες και βδομάδες πριν θα κλειστώ σε ερημητήριο αποκομμένη από κάθε μορφή ψυχαγωγίας για να συλλογιστώ απερίσπαστα την ψήφο μου; Ότι θα αρνηθώ να παρακολουθήσω συναυλία μη τυχόν αποσπαστεί η προσοχή μου από το μείζον γεγονός και αλλοιωθεί η κρίση μου; Ότι θα μείνω κλεισμένη στην τρύπα μου για μέρες προετοιμάζοντας τον εαυτό μου με ιερή μυσταγωγία για την ώρα της κάλπης; Ή φοβάστε μήπως ο καλλιτέχνης με επηρεάσει και ξαφνικά λαθέψω στον αρχηγό και ρίξω άλλα αντί άλλων… Είστε με τα καλά σας; ΠΟΙΟΝ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ;
Κατανοώ ότι δεν μπορείτε να πείτε το σαφέστατο υπονοούμενο: «Τα σημάδια δείχνουν ότι πάμε για φιάσκο καραμπινάτο και η τσέπη μας δεν θα το αντέξει». Και όταν λέω «σαφέστατο» εννοώ ότι το πράγμα φωνάζει από μακριά για οποιονδήποτε ΔΕΝ είναι μειωμένης αντίληψης, χωρίς να γνωρίζει παρασκήνια ή να έχει εσωτερική πληροφόρηση. Και βέβαια τα «σημάδια» μεταφράζονται ευθέως σε «προπώληση». Η οποία όταν κινείται κοντά στο… μηδέν, δεν χρειάζεται μάλλον φαντασία για τον διοργανωτή ώστε να αντιληφθεί την ανάλογη συνέχεια. Και έχει δύο επιλογές: Ή να ρισκάρει ή να ακυρώσει. Και επειδή η πιθανή ζημιά από ένα ρίσκο σήμερα είναι βαρύτερη από προηγούμενες εποχές, επιλέγει ελαφρά τη καρδία να ακυρώνει απανωτά δημιουργώντας πλέον «κατεστημένο».
Ακόμη κι αν παραβλέψουμε την απόλυτη ασυνέπεια απέναντι σε συνεργάτες, σε φορείς που φιλοξενούν τις εκδηλώσεις, σε επαγγελματίες στο χώρο προβολής κλπ. ΔΕΝ μπορούμε να παραβλέψουμε την απόλυτη έλλειψη σεβασμού (κοινώς «φτύσιμο»!) απέναντι στο κοινό – τον στυλοβάτη κάθε καλλιτεχνικού δρώμενου. Αδιαφορώντας για την προσμονή του, την ταλαιπωρία του, τη διάλυση του προγραμματισμού του, την απογοήτευσή του… που ως μόνιμη κατάσταση πλέον εισπράττει κατάμουτρα στο παρά πέντε ένα ξερό, αγενές, συχνά αναιτιολόγητο «αναβάλλεται» ή φαιδρά αιτιολογημένο «λόγω εκλογών»! Όταν ακόμα και την παραμονή τους, χρόνια τώρα λαμβάνουν χώρα άπειρες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και μια χαρά συμμετέχουμε… χωρίς ενοχές! Και μια χαρά (λέμε τώρα… αλλά δεν είναι της παρούσης) πάμε την επομένη στην κάλπη να ρίξουμε το κατιτίς μας… χωρίς αποπροσανατολισμό!
Επειδή λοιπόν το κομβικό σημείο της ιστορίας βάζω στοίχημα ότι κρύβεται στην προπώληση,ως η λυδία λίθος που κρίνει την τελική έκβαση, θέλω να παρατηρήσω τα εξής, σεβόμενη βεβαίως την τσέπη καθενός: Όταν είναι μειωμένη, σας έχει απασχολήσει σοβαρά το «γιατί»; Οφείλεται ας πούμε στην επιλογή του καλλιτέχνη, στον κακό προγραμματισμό, στην ακατάλληλη προβολή; Ή μήπως με την πρόσφατη τακτική σας έχετε χάσει την ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ σας και το κοινό ΔΕΝ σας εμπιστεύεται πλέον;;; Για ποιο λόγο εγώ ο θεατής να έρθω να προαγοράσω εισιτήριο, ξέροντας ότι 8 στις 10 φορές θα τρέχω να το δώσω πίσω και θα περιμένω να μου επιστρέψετε τα χρήματα; Μπας και στην… εξαιρετική περίπτωση που τελικά πραγματοποιηθεί η συναυλία, κερδίσω 2 ευρώ; Όταν θα ξοδέψω 5 για τα πηγαινέλα της επιστροφής, χώρια η αναμπουμπούλα; Δε σφάξανε! Θα καρατσεκάρω με τη βούλα ότι θα γίνει και μόνο τότε θα προσέλθω με σιγουριά στο ταμείο και… χαλάλι το έξτρα δίευρο! Μπροστά στην ψυχική μου ηρεμία, δεν το συζητώ!
Οπότε, αν ΔΕΝ το αντιλαμβάνεστε, δημιουργείτε οι ίδιοι έναν φαύλο κύκλο και σκάβετε μόνοι το λάκο σας… όσο ακυρώνετε, τόσο πέφτει η αξιοπιστία σας, τόσο μειώνεται εξαιτίας της η προπώληση και τόσο οδηγείστε σε επιπλέον ακυρώσεις… Επιτέλους, ως ελεύθεροι επαγγελματίες ξέρετε καλά ότι το ρίσκο είναι αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού και η ελεύθερη αγορά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να διασφαλίσει το κέρδος ή να προεξοφλήσει τη ζημιά. Και κανένα συμβόλαιο δεν μπορεί να προβλέψει τα απρόβλεπτα και να εγγυηθεί ότι το κοινό θα γεμίσει το χώρο και την τσέπη σας. Αν θέλατε σιγουριά και εξασφάλιση υπάρχει πάντα η κατηγορία των… δημοσίων υπαλλήλων. Προφανώς δεν είναι δυνατόν ΟΛΕΣ οι (πολυάριθμες) εκδηλώσεις να είναι φίσκα στον κόσμο για να είστε ευχαριστημένοι/ κερδισμένοι και σε αντίθετη περίπτωση να «φτύνετε» απανωτά όσους την επέλεξαν. Ούτε μπορείτε να πορεύεστε με αποκλειστικό γνώμονα τη λογική του κέρδους και της αρπαχτής, αγνοώντας προκλητικά το ηθικό κομμάτι! Αυτό που αφορά σε αξίες σαν το σεβασμό, την εμπιστοσύνη, την αξιοπιστία. Τα μόνα πραγματικά «κεφάλαια» που μακροπρόθεσμα αποδίδουν σταθερά.
Εσείς… το πιάσατε το υπονοούμενο;
Φωτογραφικό υλικό