Η Συναυλία του Sivert Hoyem στο Principal Club Theatre. Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Ο Siver tHoyem, γνωστός ως πρώην τραγουδιστής των Madrugada, συνεχίζει να περπατά σε σκοτεινά μουσικά μονοπάτια, εμφανώς επηρεασμένος από το κλίμα και την παράδοση της χώρας που τον γέννησε, τη Νορβηγία. Άλλωστε όπως και ο ίδιος δηλώνει, θα ήταν εντελώς διαφορετικός ο τρόπος έκφρασής του αν μεγάλωνε κάπου στη Μεσόγειο. Και γι’αυτό ίσως μας γοητεύει εμάς τους Μεσογειακούς τύπους του ήλιου, αυτή η μουσική εμπειρία της σκοτεινής ενδόμυχης κατάδυσης.
Καταρχάς, δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από τη μεγάλη ουρά που συνάντησα έξω από το Principal Club Theatre την περασμένη Πέμπτη, κάτι που είχα πολύ καιρό να δω σε ανάλογη συναυλία στην πόλη μας. Ο κόσμος για ακόμη μία φορά ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Sivert Hoyem κάτι που σημαίνει ή ότι πέρασε πολύ καλά την προηγούμενη φορά ή του έμεινε απωθημένο που δεν τον είδε. Βλέποντας μάλιστα και το πρόγραμμα εμφανίσεών του που περιλαμβάνει άλλες τρεις ελληνικές πόλεις πριν πετάξει για τις βόρειες γειτονικές του χώρες, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δημοφιλής είναι στην Ελλάδα.
Μέχρι λοιπόν να μπούμε στο συναυλιακό χώρο που ήταν ήδη γεμάτος, το opening act που ακούει στο όνομα The Karamazov Project, είχε μόλις ξεκινήσει. Δύσκολο πρότζεκτ για κάποιον που είναι μόνος με μια κιθάρα στη σκηνή και πρέπει να τραβήξει την προσοχή ενός κοινού που περιμένει με ενθουσιασμό τον πρωταγωνιστή. Δυνατή, επιβλητική φωνή που δεν κατάφερνε όμως πάντα και σε όλη τη διάρκειά του να επικοινωνήσει αυτό που θα ήθελε στον κόσμο, ο οποίος δεν ήταν τόσο προσηλωμένος σε αυτόν, αλλά σίγουρα θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν είχε μια μπάντα να τον πλαισιώνει.
Η στιγμή που ο Sivert θα μας παρέσερνε στο μουσικό ταξίδι με τις νυκτωδίες του έφτασε, όταν ανέβηκε στη σκηνή επιλέγοντας να ξεκινήσει με το “Lioness”, τον τίτλο που έχει το νέο του άλμπουμ.
Ενορχηστρωτικά κυριαρχούσαν οι κιθάρες, με τον ίδιο να παίζει μία κλασική, απογείωναν έτσι την ένταση και το πάθος του ερμηνευτή. Εκεί βέβαια που μας καθήλωνε κυριολεκτικά, ήταν όταν ερμήνευε σχεδόν μόνο με την κιθάρα του, εκθέτοντας το εύρος της μπάσας φωνής του. Τέτοια χαρακτηριστική στιγμή ήταν στο “Honey Bee” που θα τον θέλαμε και a cappella ακόμη, κάνοντας εμάς τα κορίτσια να εκφραζόμαστε με τρόπο που δεν μου επιτρέπεται να πω…
Ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν έκδηλος σε όλη τη διάρκεια του σόου, ακόμη και στα λιγότερα γνωστά, καινούρια τραγούδια. Κάποιοι μάλιστα είχαν και τη Νορβηγική σημαία μαζί τους να τη σηκώνουν κάθε φορά προς ευχαρίστηση των μουσικών. Ο Sivert από την πλευρά του δεν έχανε ευκαιρία να δηλώνει πόσο ευχαριστημένος είναι εισπράττοντας όλη αυτή την ενέργεια. Με πολύ χιούμορ μάλιστα μας έκλεισε το μάτι λέγοντας «Σε λίγο η παράσταση τελειώνει, εμείς θα κάνουμε ότι φεύγουμε. Εσείς είστε μεγάλοι άνθρωποι, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε… να κάνετε σαν τρελοί για να επιστρέψουμε…»
Πραγματικά δεν καταλάβαμε πότε πέρασε πάνω από μιάμιση ώρα μαζί με το encore. Κι εκεί που μας «απογείωσε» με το τελευταίο τραγούδι το “Moon Landing” κάτι φάνηκε να τον ενόχλησε τεχνικά και άρχισε να κοπανάει την κιθάρα του! Δεν παίζουν με τα νεύρα ενός τελειομανή καλλιτέχνη και κάπως έτσι μας στέρησε το τελευταίο κομμάτι που ήταν προγραμματισμένο σύμφωνα με το setlist, το “Silences”. Συμβαίνουν βέβαια τα απρόοπτα στα live και ίσως κάτι τέτοια να αποτελούν και το αλατοπίπερο στη στιγμή… Σίγουρα πάντως φύγαμε «γεμάτοι» με την ενέργεια από αυτό το απόκοσμο φως του Sivert να μας φορτίζει τις μπαταρίες για να συναντήσουμε την επόμενη δύσκολη μέρα κάτω από τον Ελληνικό ήλιο…
SETLIST
LIONESS- BLACK & GOLD- EMPTY HOUSE- LOST AT SEA- WHAT’S ON YOUR MIND?- WHERE IS MY MOON?- HONEY BEE- PRISONER OF THE ROAD- INTO THE SEA- VOID- THE BOSS BOSSA NOVA- GORLITZER PARK- GIVE IT A WHIRL- MAJESTY- SLEEPWALKING MAN- ELECTRIC- THE KIDS ARE ON THE HIGH STREET- MOON LANDING
Φωτογραφικό υλικό
