Γιάννη Αγγελάκα σ ευχαριστούμε για χθες… Πήγαμε Fix Factory of Sound Open Air και σχολιάζουμε…το φαινόμενο…
Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι ένα φαινόμενο. Είναι ένας καλλιτέχνης που δεν μπορείς να τον ‘’στοιβάξεις’’ σε κάποια κατηγορία. Ο Αγγελάκας είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.
Συνδυάζει τη στόφα των “ξεχωριστών ” με μια αναβλύζουσα ταπεινότητα. Από τους καλλιτέχνες που ή θα τους λατρέψεις ή θα τους μισήσεις, σε καμιά περίπτωση όμως δεν σε αφήνει αδιάφορο σεβόμενος την καλλιτεχνική του υπόσταση. Παίζει από ιδιαίτερο rock-post, κάτι σαν μετά-ραπ, μέχρι ‘’Αγγελακικό’’ ρεμπέτικο ενώ όλη την ώρα εκτοξεύει αλήθειες σαν πύρινες φωτιές από το στόμα του.

Χθες το βράδυ τον παρακολουθήσαμε στο Fix Factory of Sound Open Air. Την ώρα που γινόταν ο έλεγχος του ήχου ανέβηκε αθόρυβα και κάθισε οκλαδόν σε μια άκρη της σκηνής, πίσω από τα φώτα, σαν παιδί που περιμένει υπομονετικά να του δώσουν τα παιχνίδια του.
Το σκηνικό δωρικό, σχεδόν ‘’άδειο’’ θα μπορούσε να πει κάποιος. Τρεις καρέκλες και τα κρουστά περίμεναν τον Γιάννη και την παρέα του να ξεκινήσουν να παίζουν τις τα τραγούδια τους.
Βρεθήκαμε μπροστά σε μια μυσταγωγία. Οδηγοί μας στο ταξίδι ήταν ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Ντίνος Σαδίκης στο μπαγλαμά και το τραγούδι, ο Χρήστος Χαρμπίλας στα ηλεκτρονικά και τα κρουστά, ο Τίτος Καργιωτάκης στην κονσόλα του ήχου, τα πλήκτρα και την ηλεκτρική κιθάρα και ο Στάθης Αραμπατζής στην κιθάρα.
Ακούσαμε τραγούδια του Βαμβακάρη, τραγούδια από την εποχή που ήταν στις Τρύπες μέχρι την προσωπική του δουλειά ‘’Η γελαστή ανηφόρα’’. Εκστασιασμένη με τα αυτιά μου τεντωμένα και τα μάτια της ψυχής μου ορθάνοιχτα, ένιωσα να έρχομαι αντιμέτωπη με πολλές από τις αλήθειες της ζωής το δίωρο που κράτησε η συναυλία…
Τραγουδήσαμε για πρωθυπουργούς που ανεβαίνουν στη Βουλή και διατάζουν, πατάνε και λερώνονται από την ομορφιά ψάχνοντας να βρουν μια βρύση για να πλυθούν…
Μιλήσαμε για τις πληγωμένες ψυχές που υπομένουν τη βλακεία, το κρύο και γελάνε για να μην καταλάβουν οι άλλοι τη μοναξιά τους…
Συμπονέσαμε με όσους νιώθουν φτηνοί και για λίγα ψίχουλα γίνονται δούλοι του καθενός…
Αηδιάσαμε με όσους έγιναν σπουδαίοι και τρανοί και αδιαφορούν για όσους παλεύουν κάθε μέρα παίζοντας στα χαμένα τη ζωή τους, για όσους κλαίνε σαν ποντικάκια απελπισμένα στην παγίδα…
Αηδιάσαμε για αυτούς που προτιμούν τον βούρκο γιατί δειλιάζουν μπροστά στην ομορφιά, δειλιάζουν μπροστά στη ζωή. Βάζουν ωτοασπίδες και δεν ακούνε τους πόθους τους που ουρλιάζουν σαν σκυλιά γιατι δεν μπορούν να καταλάβουν τι γυρεύουν μέσα στη νύχτα των “ΑΛΛΩΝ”.
Όμως αναγνωστόπουλο μου δεν πρέπει να το βάζεις κάτω. Ακόμα και όταν φλέγεται του τίποτα η χώρα πρέπει να ανεβείς χαρούμενος τη γελαστή ανηφόρα. Πρέπει να παλέψεις για να έρθει δικαιοσύνη.
Ακόμα και όταν σε πληγώνουν πρέπει να νιώθεις τυχερός και να τζογάρεις στο όνειρο. Το ξέρεις Kulturosupaki μου πως είναι κερδισμένος τελικά όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα. Μη γκρινιάζεις που δεν σου’ ρθε η ζαριά, ΤΖΟΓΑΡΙΣΕΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ και είσαι έτοιμος για όλα. Να θυμάσαι εκείνο το τραγούδι που μας έλεγαν παλιά Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ!!!
Πρέπει να χωρέσεις μέσα σε μια ονειροπαγίδα καλό μου αλλιώς δεν θα χωρέσεις πουθενά..
Ακούστε και νιώστε την αγάπη.
Κάντε τον πόνο ΓΙΟΡΤΗ.
Ανεβείτε σε μια φωλιά πάνω στον ουρανό και κατεβείτε μόνο για να γελάσετε.
Όλα στη ζωή μας είναι δρόμος, πάρτε τα φτερά σας και πετάξτε πάνω από τον βούρκο του μίσους και της ανθρώπινης βλακείας.
ΑΝΘΙΣΤΕ, ΓΙΟΡΤΑΣΤΕ, ΑΝΑΤΕΙΛΕΤΕ και έτσι θα ξεκολλήσει η ρόδα και ο κόσμος σαν σαράβαλο για αλλού θα ροβολήσει.
Σας θερμοπαρακαλώ αν δεν τον έχετε δει πότε από κοντά, μόλις σας δοθεί η πρώτη ευκαιρία να την αρπάξετε. Οι εμφανίσεις του Αγγελάκα είναι ΕΜΠΕΙΡΙΑ όπως ήταν και η χθεσινή συναυλία που μοιραστήκαμε όσοι ήμασταν εκεί…
Η δική σας, Ζωούλα…
Φωτογραφικό υλικό