Εκπληκτική, χωρίς καμία υπερβολή, η μουσική παράσταση LAS VEGAS της Σίας Κοσκινά στο θέατρο Βεργίνα! Πήγαμε, είδαμε, ακούσαμε, σχολιάζουμε…
Ο απλός χαρακτηρισμός «ευτυχισμένη στιγμή» για τους θεατές της συγκεκριμένης παράστασης, σίγουρα θα την αδικούσε. Όταν το ταλέντο και όχι μόνο, κατακλύζει τη σκηνή, είναι πολλά περισσότερα. Αναφερόμαστε στην μουσική παράσταση, χαρακτηρισμένη ως Pocket Musical (μιούζικαλ «τσέπης») με τον τίτλο «LAS VEGAS» που παρακολουθήσαμε το βράδυ του Σαββάτου στο θέατρο Βεργίνα. Σε κείμενα του Μάριου Στρόφαλη και τον ίδιο στο πιάνο, ενώ τη σκηνοθεσία και ερμηνεία των τραγουδιών ανέλαβε η Σία Κοσκινά. Πάνω σε μια σκηνή, διαμορφωμένη σε ατμοσφαιρικό μπαρ, με τα τραπεζάκια, τη μπάρα, τα ποτά, το πιάνο, τον χαμηλό φωτισμό… Αλλά επίσης στολισμένο χριστουγεννιάτικα με δένδρο κι έναν Άγιο Βασίλη σε περίοπτη θέση. Η παράσταση ξεκινά με τον Μάριο Στρόφαλη να κινείται μεταξύ των θεατών και να ενδιαφέρεται αν έχουν «εξυπηρετηθεί», καθόλου τυχαία, ως ιδιοκτήτης του επι σκηνής μπαρ, του συνοικιακού, ξεχασμένου και απόκοσμου «LAS VEGAS».
Ένας ιδιοκτήτης ιδιόρυθμος, ο Νίκολας Κλάους Πόρτερ, που συνομιλεί με τον Άγιο Βασίλη- φίλο- σταθερό «πελάτη» και μεγάλο «πότη», που σερβίρει φανταστικούς πελάτες στο έρημο μαγαζί του, που ζει σε έναν δικό του κόσμο, αυτόν της μουσικής στο πιάνο του… Που συναντά απρόσμενα την μυστηριώδη Ροξάν Σάδερλαντ, καταφέρνει να ξεκλειδώσει την ψυχή της, να μοιραστούν μαζί μνήμες από δικά του στερημένα Χριστούγεννα και δικά της ανεκπλήρωτα όνειρα να γίνει μια σπουδαία τραγουδίστρια στο Λας Βέγκας. Τραγουδούν μαζί, αυτός παίζει πιάνο κι εκείνη ζει το όνειρό της, εκεί στο απόμερο κι έρημο μπαρ με το σημαδιακό όνομα… Ερωτεύονται… Η Ροξάν θέλει να φύγουν μαζί για το Λας Βέγκας, αυτός όμως δεν μπορεί… Μα γιατί; Κάτι «μεταφυσικό» στο παίξιμό του και ο παραλογισμός μέσα από συνομιλίες με ανύπαρκτους πελάτες και τον «ανύπαρκτο» Άγιο, κάνουν τη Ροξάν να τρελαίνεται, δεν καταλαβαίνει! Και τότε εκείνος της μιλά για το «ανάμεσα»… Το μεταξύ ζωής και θανάτου που εγκλωβίστηκαν και οι δύο από διαφορετικές αφετηρίες και η μεν δική του έξοδος δεν έχει επιστροφή, ενώ η δική της οδηγεί πίσω στη ζωή. Πριν την αποχαιρετήσει την πείθει να ακολουθήσει πιστά το όνειρό της, μια μέρα θα γίνει μεγάλη τραγουδίστρια στο… πραγματικό Λας Βέγκας! Και ναι! Στο δεύτερο μέρος, η διάσημη πλέον Ροξάν Σάδερλαντ επιστρέφει για μια μεγάλη συναυλία γεμάτη επιτυχίες, με τη συνοδεία ενός σπουδαίου πιανίστα, που η «ταυτότητά» του στο τέλος θα είναι… αποκάλυψη!
Μια δίωρη μουσική παράσταση που θα της ταίριαζε ο χαρακτηρισμός «εκπληκτική», χωρίς καμία υπερβολή! Βασισμένη κατ’ αρχήν σε μια εξαιρετική, πρωτότυπη στη σύλληψή της ιδέα, εντελώς έξω από τα συνήθη καθιερωμένα. Και που τίποτα στα πρώτα λεπτά δεν σε προϊδεάζει για την ανατρεπτική συνέχεια. Βλέπεις το σκηνικό του μπαρ επίκαιρα στολισμένο, έναν τρελούτσικο μπάρμαν- πιανίστα, μια επίδοξη τραγουδίστρια και ως μιούζικαλ φαντάζεσαι ότι θα ακολουθήσει μια εναλλαγή τραγουδιών στον προβλέψιμο χώρο με μερικές χαριτωμένες ατάκες ενδιάμεσα. Όταν όμως διαπιστώνεις ότι πρόκειται για μια καλοστημένη πλοκή με φαντασία, που περιλαμβάνει ζωντανούς διαλόγους, χιούμορ, έξυπνα ευρήματα και ταυτόχρονα ανατροπές, μυστήριο και αγωνία, που οδηγεί σε συγκεκριμένο στόχο και βγάζει ξεκάθαρο μήνυμα, που όλα τα στοιχεία δένουν αριστοτεχνικά χωρίς τίποτα ξεκρέμαστο ή τυχαίο … τότε πραγματικά υποκλίνεσαι στον εμπνευστή – κειμενογράφο Μάριο Στρόφαλη. Που έφτιαξε μια εμπνευσμένη ιστορία, πλέκοντας σαν πραγματικός μαέστρος – εν προκειμένω της γραφής- τον έρωτα, τη μουσική και τους μουσικούς της, τα σύμβολα των Χριστουγέννων, το συναίσθημα, τη μεταφυσική, το όνειρο. Προσφέροντας ένα απρόβλεπτο, υψηλής ποιότητας συγγραφικό- θεματικό πλαίσιο σε μια παράσταση κατά βάση μουσική.
Το οποίο θεματικό πλαίσιο, η σκηνοθεσία της Σίας Κοσκινά οδήγησε σε πληρότητα, όπως του άξιξε! Ανέδειξε όλες τις αρετές της κεντρικής ιδέας, έδωσε ρυθμό, κίνηση, χρώμα, συναίσθημα στα δρώμενα, φρόντισε να προσφέρει μια σκηνή μόνιμα «γεμάτη» και ενδιαφέρουσα από δύο μόνο πρόσωπα, «εκπαιδεύοντας» και τον μουσικό- πιανίστα στην υποκριτική και «σηκώνοντάς» τον συχνά από τη… φυσική του θέση στο πιάνο! Κι όλα αυτά, φυσικά, αβίαστα, ρεαλιστικά ή παιχνιδιάρικα, σε σκηνές άλλοτε πιο ανάλαφρες κι άλλοτε γεμάτες πειστική ένταση. Και το κυριότερο, δίνοντας την αυθεντική ατμόσφαιρα ενός μιούζικαλ που συνδύαζε ιδανικά την ελαφρότητα και το χιούμορ με το βαθύ περιεχόμενο και μυστήριο της πλοκής, από μια καλλιτέχνιδα, έμπειρη όσο λίγες στο είδος. Χωρισμένο από άποψη δομής σε δύο ευδιάκριτα μέρη, χάρη στο συγγραφικό εύρημα της υπόθεσης. Όπου στο πρώτο εκτυλίσσονται τα δρώμενα, διανθισμένα από τραγούδια αποκλειστικά του Cole Porter – και έχει σημασία η επιλογή βάσει της πλοκής – με ατμόσφαιρα και ύφος εποχής. Ενώ το δεύτερο μέρος με την εμφάνιση της διάσημης Ροξάν, αποτελείται κατά βάση από τραγούδια – διαχρονικές επιτυχίες διαφόρων συνθετών, κάποιες ενδιάμεσες ατάκες και έχει πλέον συναυλιακό, σύγχρονο ύφος.
Αυτό όμως που αιχμαλωτίζει κυριολεκτικά είναι το «θείο χάρισμα» της Σίας Κοσκινά! Κάθε της ερμηνεία είναι μια σπάνια οπτικοακουστική εμπειρία… Δεν είναι μόνο η εξαιρετικά δουλεμένη και απίστευτων δυνατοτήτων φωνή της σε ερμηνείες υψηλών απαιτήσεων, όπως η τζαζ, η σόουλ, τα μπλουζ… Μια φωνή που η ένταση, η σταθερότητα, η εκφραστικότητα, τα γυρίσματα, δεν μπορούν παρά να εντυπωσιάσουνοποιονδήποτε ακροατή. Είναι ταυτόχρονα και η μοναδική της σκηνική παρουσία.Η έμφυτη χάρη, η κομψότητα, ο πηγαίος ερωτισμός. Είναι επίσης η άψογη κίνηση και ο χορός της αλωνίζοντας τη σκηνή με τις αεράτες φιγούρες της ή ανεβαίνοντας αισθησιακά στο πιάνο. Μεταφέροντας όλη αυτή τη γνώση – ταλέντο- εμπειρία και στην υποκριτική της με άρτιο λόγο, θαυμάσια στάση σώματος που «μιλά» μόνο του, απόλυτο έλεγχο από την κορυφή ως τα νύχια, γεμίζοντας ολόκληρη σκηνή με τη χαρισματική παρουσία της. Μια Καλλιτέχνιδα που μπορεί να πριμοδοτήθηκε από ταλέντο, αλλά η επίπονη, σοβαρή δουλειά που επένδυσε… φωνάζει από μακριά! Δίπλα της ο Μάριος Στρόφαλης, υποκριτικά υπήρξε μεν περισσότερο «διεκπεραιωτικός», ωστόσο με ένα δικό του, χαλαρό, άνετο, χαριτωμένο στυλ. Εκεί όμως που μεγαλούργησε ήταν στο πιάνο, δίνοντας ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας σε κομμάτια- διαμάντια. Σαν του Φρανκ Σινάτρα, της Λάιζα Μινέλλι, της Σίρλευ Μπάσευ, της Έλια Φιτζέραλντ, της Μπίλλυ Χολιντέυ, του Λούις Άμστρονγκ, τραγουδισμένα από την Κοσκινά με τον δικό της ανεπανάληπτο τρόπο. Δεν μπορούμε επίσης να μην πούμε τα καλύτερα για τους εκπληκτικούς φωτισμούς που συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας σχεδόν ονειρικής…
Πριν το τέλος, η Σία μας εκμυστηρεύτηκε ότι ξεκίνησε από αυτήν εδώ την πόλη πριν 25 χρόνια, σπούδασε έξω, δούλεψε σκληρά δίπλα σε μεγάλους δασκάλους, συνεχίζει κάθε μέρα να μαθαίνει και αρχίζει να πιστεύει ότι «κατέκτησε το όνειρό της». Εμείς θα της πούμε ότι ΔΕΝ μπορούσε να γίνει αλλιώς, απλά γιατί είναι γεννημένη γι αυτό! Τί άλλο μένει μετά από όλα αυτά; Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε Καλλιτέχνες που τιμούν την Τέχνη τους και την προσφέρουν ως πολύτιμο, ακριβό δώρο στο κοινό τους….
Φωτογραφικό υλικό
