«Διονύσιος ο Γητευτής»… έτσι απλά, στο θέατρο Βεργίνα. Πήγαμε, είδαμε, ακούσαμε σχολιάζουμε…
Βγαίνοντας από το θέατρο Βεργίνα, μετά την ακρόαση των «27 τραγουδιών με φωνή, πιάνο και μπάσο» του Διονύση, τα συμπτώματα ήταν περίπου κοινά: έκφραση αγαλλίασης και ένα χαζό καρφιτσωμένο χαμόγελο… έντονο τσούξιμο στο εσωτερικό της παλάμης… γδάρσιμο στο λαιμό συνοδευόμενο από βράχνιασμα… ενίοτε και ανεπαίσθητη υγρασία τα μάτια. Αυτά, όσον αφορά στα κλινικά συμπτώματα… γιατί τα άλλα της ψυχής, τα αθέατα, τα πήρε ο καθένας κρυφά μαζί του να έχει να πορεύεται τις δύσκολες ώρες. Εκείνες τις σκοτεινές, που θα έχει από μια γωνιά να ανασύρει παρήγορη πηγή φωτός. Και να πεις ότι μας λαχαίνει συχνά το θαύμα; Αστείο πράγμα!
Η εμφάνιση του Διονύση Σαββόπουλου και των εξαιρετικών συνεργατών του μουσικών στο θέατρο Βεργίνα, απλά επιβεβαίωσε τον μύθο του «αιώνιου έφηβου» στα 70 του χρόνια, το αξεπέραστο σκηνικό χάρισμα, το ευφυές πνεύμα, τη δύναμη των τραγουδιών – ορόσημων μιας ολόκληρης γενιάς. Τη δύναμη ενός δημιουργού χαρισματικού και μια προσωπικότητας που θαρρείς τα χρόνια εντείνουν την ακτινοβολία της! Καθοριστικός – καταλυτικός πάνω στη σκηνή, ευθυτενής, μεγαλοπρεπής, κυρίαρχος, μα τόσο αγαπησιάρικα οικείος… Ικανός με ένα άπλωμα των χεριών να πάρει το κοινό αγκαλιά μαζί του για ένα πέταγμα, λίγο πιο ψηλά… Με όχημα τα μεγάλα του τραγούδια, τον ποιητικό του λόγο, το σπινθηροβόλο πνεύμα.
Με την εμφάνισή του, ενδεδυμένος κομψά στα μαύρα και συνοδευόμενος από τον Γιώτη Κιουρτσόγλου στο μπάσο και τον Στάθη Άννινο στο πιάνο, η σκηνή γέμισε «ασφυκτικά», φάρδυνε, ψήλωσε…Και άρχισε να τραγουδά. Ξεκινώντας από κάποια «σαββοπουλικά» άσματα – παρλάτες με τον γνώμιμο χαρακτηριστικό του ήχο και βέβαια τον αιχμηρό, ευρηματικό, ποιητικό του στίχο, που ακούγαμε για πρώτη (;) φορά. Για να περάσει αμέσως στον «Άγγελο Εξάγγελο» και να ακολουθήσουν όλες οι σπουδαίες δημιουργίες που σημάδεψαν με στίγμα ξεχωριστό μια ολόκληρη εποχή. Μια εποχή ιδιαίτερη και ταραγμένη αλλά γεμάτη σπόρους ελπίδας, δημιουργίας, οραμάτων που βρήκαν γόνιμο χώμα στα τραγούδια του Διονύση, ρίζωσαν στις καρδιές, πρόκοψαν, έβγαλαν βλαστάρια και καρπούς. Και ως «πολυετή» αρίστης ποικιλίας, τα γεύονται γενιές στη σειρά… «Μ’αεροπλάνα και βαπόρια», «Η παράγκα», «Θαλασσογραφία», «Μη μιλάς άλλο γι αγάπη», «Δημοσθένους λέξη», «Η συννεφούλα», «Το μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο», «Η συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», «Ας κρατήσουν οι χοροί», «Να με προσέχεις», «Σαν τον καραγκιόζη»… ένα μικρό ανθολόγιο που ήρθε να ταράξει την ψυχή μας, να ξεσηκώσει μνήμες, να ξυπνήσει αισθήματα. Να γυρίσει το χρόνο πίσω σε μια νιότη «πολλά υποσχόμενη», μα όχι με ανώδυνη διάθεση νοσταλγίας αλλά επώδυνη υπενθύμισης.
Και ένα πράγμα περίεργο… σαν να μη πέρασε μια μέρα από τότε! Ίδιο πάθος, ίδια ζωντάνια, ίδια φωνή και ο χειμαρρώδης λόγος πανταχού παρών! Η ευλογία του Νιόνου, προικισμένου με θείο χάρισμα λόγου στην αφήγηση, θεατρικό ταμπεραμέντο, ευφυές χιούμορ, επικοινωνιακή δεινότητα, σε ένα συνδυασμό που σφραγίζει μοναδικά την καλλιτεχνική του ταυτότητα. Αυτό που λέμε «κρέμεσαι από τα χείλη του» και όχι μόνο… Και τί δεν είπαν αυτά τα χείλη, με τον δικό του απαράμιλλο, παραστατικό τρόπο! Από πολιτικές μπηχτές μέχρι ανέκδοτα, από πανέξυπνες ατάκες μέχρι χιουμοριστικές ιστορίες, από τρυφερές αναμνήσεις μέχρι βαθιές σκέψεις…
Θυμήθηκε καλή ώρα τον εαυτό του παιδικό καρναβάλι στη Θεσσαλονίκη, ντυμένο καουμπόυ να βιώνει την απόρριψη της «αγαπημένης» και να ομολογεί: «Ξέρετε ποιος ήταν ο μεγαλύτερος εφιάλτης της γενιάς μου; Η χυλοπίτα!» Ή παρακάτω να δηλώνει «Βρε παιδιά έπαιξα σε γήπεδα, σε αρχαία θέατρα, σε μπουάτ, σε τρύπες, στα πάντα! Όμως σε… καζίνο, πρώτη φορά! Ε, ας νιώσω λίγο σαν Φράνκ Σινάτρα, σαν Ντην Μάρτιν…» Όταν δε άρχισε να διηγείται ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα με τον αγαπημένο του Χατζηδάκη, μιμούμενος καταπληκτικά τη φωνή του, το θέατρο σείστηκε από τα γέλια! Ή μιμούμενος τον Ντίνο Χριστιανόπουλο στην συνάντησή τους πριν το φευγιό στην Αθήνα που τον προειδοποίησε: «Πρόσεξε, η Αθήνα είναι γάτα και θα σε κατουρήσει!», χαρίζοντάς του, γραμμένους σε χαρτοπετσέτα τους στίχους «Τί να τα κάνω τα τραγούδια σας». Ή πάλι όταν κουρδίζοντας την κιθάρα του, παρομοίωσε τα μουσικά όργανα με τα… ανδρικά και την εξέλιξή τους στο χρόνο, χαρίζοντας άφθονο γέλιο! Απόλαυση… να μη θέλεις να τελειώσει…
Μα ταυτόχρονα και γενναιόδωρος απέναντι στους μουσικούς του, χαρακτηριστικό άλλωστε όλων των σπουδαίων. Για τους οποίους θα πούμε απλά «καταπληκτικοί», καθώς με ένα πιάνο και ένα μπάσο έδωσαν την αίσθηση μιας πλήρους ορχήστρας και μάλιστα με ενορχηστρώσεις «πειραγμένες» και διασκευές σε ένα πιο τζαζ – αφαιρετικό ύφος των τραγουδιών. Παρόλο που σε ένα-δύο χαρακτηριστικά κομμάτια, όπως στο «ιερό» «Η συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», αυτό ξένισε. Πέραν τούτου όμως, στη διάρκεια του προγράμματος επιδόθηκαν και σε σολαρίσματα δεξιοτεχνίας που ξεσήκωσαν θυελλώδη χειροκροτήματα! Ειδικά ο μπασίστας, κατάφερε να μετατρέψει το ταπεινό του μπάσο, από… κλαρίνο μέχρι πλήρες σύνολο κρουστών! Άξιοι! Και σύμφωνα με τον Νιόνιο, «πρέπει να τα έχουμε καλά μαζί τους, γιατί χάρη σ’ αυτούς μπορεί να εξασφαλίσουμε μια θέση στον παράδεισο…», για να ακολουθήσει σχετικό ξεκαρδιστικό ανέκδοτο!
Όσο για το κοινό που γέμισε ασφυκτικά το χώρο του Βεργίνα; Σπάνια συναντά κανείς τέτοιο παλμό, τόσο αμφίδρομη ροή ενέργειας «από» και «προς» τη σκηνή. Καθηλωμένα βλέμματα, χέρια στον αέρα, αυθεντικό συναίσθημα, όλοι μια τεράστια χορωδία υπό τη μαγική μπαγκέτα του επιβλητικού μαέστρου… Και το «Νιόνιο Σ’ ΑΓΑΠΑΜΕ!» να δονεί συχνά- πυκνά τον αέρα. Κι εκείνος να σκορπά φιλιά κι ευχαριστίες με συγκίνηση, να δίνει το ρυθμό, να ξεσηκώνει, να ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ… Μεγάλη υπόθεση το μοίρασμα κι έχει άλλη γλύκα στα οικεία πάτρια… Το χειροκρότημα δεν σταμάτησε μέχρι να ξαναβγεί και να μας χαρίσει ένα ακόμη διαμάντι του, κλείνοντας ωστόσο τη βραδιά επίκαιρα, αποκριάτικα και σκωπτικά… «ανεβαίνοντας στην πιπεριά»!
Μετά από δύο γεμάτες ώρες προσφοράς και πολύτιμης αγωγής της ψυχής μας. Που χρόνια πολλά τώρα έχει καταφέρει να την «γητέψει» και συνεχίζει…
Σ’ ευχαριστούμε που υπάρχεις αγαπημένε…
–Θέατρο Βεργίνα, Regency CasinoThessaloniki. 13, 14, 20, 21, 27, 28 Φεβρουαρίου @ 22:00, περισσότερα εδώ
.
LIVE Βίντεο απο την εμφάνισή του στη ΔΕΘ -Σεπ΄ 2015
Φωτογραφικό υλικό
