Cinematic orchestra: παρά τις βροχές και τις καταιγίδες απολαύσαμε τη νανουριστική και μελωδική συναυλία στο Fix.
…πήγαμε, είδαμε, ακούσαμε, σχολιάζουμε…
Στις 9 ακριβώς καταφτάσαμε στο Fix Factory of Soundγια να απολαύσουμε τη συναυλία των Cinematic Orchestra. Οι Cinematic Orchestra, το κορυφαίο όνομα της περίφημης Ninja Tune είναι, ένα από τα σπουδαιότερα της downtempo / trip hop / electronic / nu jazz σκηνής. Οι μελωδίες τους καταφέρνουν να ταξιδέψουν με την απλότητα τους ακόμα και τους πιο δύσπιστους ενώ χωρίς καμία υπερβολή θα μπορούσαν ιδανικά να στολίζουν σαν soundtrack , πολλές σκηνές της ζωής μας.
Μετά από μια ολόκληρη μέρα γεμάτη βροχή, οι στάλες κόπασαν για λίγο ώστε να προσεγγίσουμε τον προορισμό μας. Προς μεγάλη μας έκπληξη στο Fix συναντήσαμε ελάχιστο κόσμο για μια μπάντα με τόσο μεγάλο όνομα. Από όσο φαίνεται η μεγάλη τιμή τους εισιτηρίου ( 20 ευρώ στη προπώληση ή 28 στο ταμείο ) αλλά και ο κακός καιρός, αποθάρρυναν το θεσσαλονικιώτικο κοινό.
To live ξεκίνησε με ένα dj set από την ίδια τη μπάντα, αντί για κάποιον καλλιτέχνη ή dj που θα προετοίμαζε το κοινό. Δυστυχώς αντί να μας ζεστάνει, σχεδόν μας κούρασε με τους μίνιμαλ ηλεκτρονικούς ήχους που κράτησαν για περίπου μιάμιση ώρα. Στις 11 ακριβώς και όταν πια δεν αντέχαμε άλλο, έλαβε τέλος και η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή…
Το live ξεκίνησε με ένα τραγούδι από το νέο τους δίσκο με τον τίτλο The Lessons. Σταδιακά όλο και περισσότερα όργανα εμφανίστηκαν, ανάμεσα τους μια ακουστική κιθάρα και ένα σαξόφωνο. Γύρω στο τρίτο τραγούδι εμφανίστηκε και η κοπέλα με την αηδονίσια φωνή που έκανε τα φωνητικά μαζί με το κιθαρίστα και το κυρίως πρόγραμμα άρχισε να κυλάει.
Οι Cinematic Orchestra μας ταξίδεψαν με τις μοναδικές τους μελωδίες, όπως μόνο αυτοί ξέρουν να κάνουν, σε κινηματογραφικά πλατό και άγνωστους τόπους. Παρόλα αυτά οφείλουμε να ομολογήσουμε πως οι γλυκές σχεδόν νανουριστικές τους μελωδίες, δεν φαίνεται να είναι φτιαγμένες για να ακούγονται live και στα όρθια σε κατάμεστους συναυλιακούς χώρους αλλά μοιάζουν να ταιριάζουν περισσότερο σε μοναχικές βροχερές νύχτες, με μια κούπα τσάι και ζεστά παπλώματα.
Σε όλο το πρώτο μέρος, δηλαδή για τη πρώτη μιάμιση ώρα επικεντρώθηκαν σε τραγούδια από το νέο τους cd, σε μελωδίες εξαιρετικές μεν αλλά όχι στα παλιά και αγαπημένα που με πόθο περιμέναμε να ακούσουμε . Λίγο πριν το τέλος, η μαυροντυμένη και σγουρομάλλα τραγουδίστρια μας χάρισε το Breathe και όλα τα ζευγαράκια γύρω μας άρχισαν να ερωτοτροπούν υπό τις ρομαντικές νότες της μουσικής. Τότε ήταν που και εμείς σπεύσαμε στις μπροστινές σειρές για να λικνιστούμε στη μελωδία.
Τελευταίο τραγούδι για το live ήταν το The man with the moving camera (που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι και το πιο ιδιαίτερο project τους). Με ενθουσιασμό φέραμε ξανά στο μυαλό μας τις εικόνες από την παλιά και αξιομνημόνευτη αυτή πρώτη απόπειρα κινηματογράφησης με κινητή κάμερα, που τόσο δεξιοτεχνικά έντυσαν οι Cinematic με τη μουσική τους. Στη συνέχεια η μπάντα βγήκε από τη σκηνή υπό τις ιαχές του πλήθους αλλά λίγο αργότερα επέστρεψαν λίγοι λίγοι όπως είχαν μπει για να μας χαρίσουν μερικά ακόμα τραγούδια.
Στη σκηνή αρχικά μπήκε μόνο ο τραγουδιστής με την ακουστική κιθάρα και η τραγουδίστρια και ξεκίνησαν με μια acoustic έκδοση του τραγουδιού To Build a home, που θα μου μείνει αξέχαστη για πάντα. Για δύο λεπτά μας συγκίνησαν μονάχα με τις φωνές και τη κιθάρα ενώ σιγά σιγά και η υπόλοιπη μπάντα εμφανίστηκε στη σκηνή για να μπούνε στο τέλος του τραγουδιού. Το live έκλεισε με κάτι που έμοιαζε με freestyle nu-jazz όπου ο ντράμερ της μπάντας ( φημολογείται πως είναι από τους καλύτερους της Ευρώπης ) έβγαλε σχεδόν την ψυχή του πάνω στο drum set.
Το live τελείωσε στη 1 ακριβώς και οι cinematic μας είχαν χαρίσει δυο απερίσπαστες ώρες γεμάτες μελωδίες. Πάραυτα δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε το live να ήταν λίγο περισσότερο όπως το δεύτερο μέρος που μας ενθουσίασε, γεμάτο με παλιά αγαπημένα τραγούδια και ξεθεωτικούς ρυθμούς.
Βγαίνοντας από το Fixσυναντήσαμε την απόλυτη νεροποντή. Κάτι σαν να ανοίξανε οι ουρανοί για να πέσουν πάνω μας. Αλλά σίγουρα η μουσική των cinematic ταιριάζει τέλεια με τη βροχή και ξαναβάλαμε να ακούσουμε τα τραγούδια τους όταν βρεγμένοι φτάσαμε στο σπίτι ακούγοντας τις στάλες να χτυπάνε στο τζαμί…
Φωτογραφικό υλικό
