Shake Your Μπούτι – Εκεί που το 2014 δύει. Από τον Κωνσταντίνο Πρωτόπαππα.
Εκεί που το 2014 δύει βρισκόμαστε όλοι, γύρω από πολύφωτα λαμπιόνια και σφαίρες γιορτινές με γιρλάντες της αρεσκείας μας. Το 2014 εκεί που δύει όλοι βρισκόμαστε με διαθέσεις που ποικίλουν, με το μυαλό γεμάτο ανοησίες και μη, με διάθεση για ένα νέο χρονογύρο, με ένα τσικ σοφίας πάνω. Στο όριο του αποχαιρετισμού και πριν δω το αριστερό του προφίλ βουτηγμένο σε ένα χρώμα σκιερό, ανασκοπώ τα όμορφα πράγματα που μου δώρησε. Στύβω το μυαλό για να τα θυμηθώ λίγο παραπάνω και σημειώνω με περίσσια άνεση τις αναμνήσεις του σε διάφορα επίπεδα. Ας σημειώσω ότι το καινούριο για εμένα τοποθετείται στα πλαίσια της νέας πληροφορίας είτε αν αυτό είναι πραγματικά καινούρια κυκλοφορία είτε όχι.
Κινηματογράφος: Από τις ταινίες που θα θυμηθώ πρώτη είναι σίγουρα το the Grand Budapest Hotel. Σίγουρα ότι καλύτερο είδα από νέα ταινία, σενάριο σχεδόν γλύκισμα, σουρεαλιστικοί τόνοι ενώ παρουσιάζεται με τρόπο περίεργο η ιστορία του πρώτου μισού αιώνα που μας πέρασε.
Filantropica μια Ρουμάνικη παραγωγή του 2002 που έφτασε στα μπρος τα μάτια μου λίγο καιρό πριν και μπορώ να πω ότι αυτό που είδαν σίγουρα το χάρηκαν όσο δεν πάει. Μια ιστορία βαλκανικού κινηματογράφου ήρθε να μου θυμίσει το γιατί ερωτεύομαι τα Βαλκάνια και την Σκανδιναβία σε εικόνες και ιστορίες. Οι φορές που σταμάτησα το βίντεο και πήγα την σκηνή πίσω για να την θαυμάσω πάλι ήταν με συνοδεία διάφορων επιφωνημάτων και αρκετών βλασφημιών.
Τρίτη κατά σειρά ταινία έρχεται από το μακρινό για κάποιους 1961 και ονομάζεται A raising in the sun με τον Sidney Poitier. Ζητήματα πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά, κοινωνικά συμπλέκονται θαυμάσια σε μια ταινία ποίημα. Κρίνεται απαραίτητη.
Βιβλίο: Με μια δόση περηφάνιας αναγγέλλω ότι φέτος τελείωσα το Σόλο του Φίγκαρο του Γιάννη Σκαρίμπα. Ένα βιβλίο που είχα αρχίσει σε τρεις διαφορετικές περιόδους της ζωής μου και ποτέ δεν άρχιζα. Ο Γιάννης μας μπέρδεψε μα όλα φάνηκαν όπως αυτός ήθελε.
Οι εκδόσεις Πατάκη τυπώσατε μια συλλογή ποιημάτων του μεγάλου Cummings, τα Ερωτικά Ποιήματα. Έξοχα τα ερωτεύεσαι, έξοχα τα αγγίζεις σε μια δίγλωσση έκδοση γεμάτη υγρά λόγια.
Η Χώρα Των Τυφλών του Herbert Wells έρχεται να ολοκληρώσει αυτή την μικρή παράγραφο σε ένα μικρό βιβλίο που τα λέει όλα σε μια άκρως σουρεαλιστική ιστορία ενός ανθρώπου που βλέπει σε μια κοινωνία τυφλών. Βιβλίο μπολιασμένο με κοινωνικά μηνύματα στη διαπασών.
Μουσική: Nick Waterhouse χωρίς δεύτερη σκέψη, ναι αυτός ο τζιτζιφιόγκος με το Holly έβγαλε ένα δίσκο όχι απλά τίμιο μα κάτι παραπάνω. Soul και rhythm n blues πακέτο για το σπίτι με όσο πιο απλά μαθήματα γίνεται. Μάλλον θα λείπει από αρκετές λίστες μα σε τούτη εδώ φιγουράρει με μπόλικη αύρα πρωτιάς.
Shovels and Rope το υπέροχο αυτό ντουέτο με το Swimmin' Time. Folkcountry δίσκος με rock ψιχάλες, όμορφα τραγούδια που σε πάνε βόλτες σε άδεια σπίτια μακριά από βρώμικα βλέμματα. Στην ίδια κατηγορία θα βάλω τους δίσκους των Old Crew Medicine Show και του Parker Millsap. Ο κύριος Jack White έδωσε ένα όμορφο δίσκο πάλι αν και απέχει αρκετά από τα παλιά του αρχέγονα αποκαΐδια.
Για να γίνει μια πλήρης καταγραφή του έτους στα μουσικά όμως δε φτουράνε οι λέξεις καθώς άκουσα τόσα παλιά πράγματα που τα νέα θα έπρεπε να ντρέπονται για την παλιοσύνη τους.
Επιγραμματικά λοιπόν και όποιος θέλει ψάχνει. The Budos Band–III, The Hot 8 Brass Band-Tombstone, Bill Evans-Waltz for Debby, Dirty Jazz From Down South, Michel Reis-Reis Demuth Wiltgen, Nina Simone-The Amazing Nina, Tord Gustavsen Trio-The Ground, Trombone Shorty-Backatown, Dead Combo-A Bunch Of Meninos, Henry's Funeral Shoe-Donkey Jacket, Hozier, Nathaniel Mayer-I Just Want To Be Held. Για σινγλακια, garage psycho, δεν ομιλώ καθώς έχουμε όλο τον καιρό στα πόδια μας.
Υγεία και αγάπη
