Το κορίτσι από την Κατερίνη, με τα σχιστά εκφραστικά μάτια, το λαμπερό χαμόγελο και τη βελούδινη φωνή ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να μείνει!
Μπήκε με φόρα στην μπάντα των συχνοτήτων αλλά και στις καρδιές των ακροατών με τους οποίους έχει αναπτύξει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, όλα αυτά τα χρόνια που κάνει ραδιόφωνο.
.
Κυρίες και κύριοι, ποδαρικό για φέτος σε αυτή τη στήλη, μας κάνει η πολυσχιδής Μαρία Αμανατίδου.
Η αρχή έγινε…
Στην Κατερίνη, πήγαινα σχολείο ακόμη, όταν με την περιβαλλοντική ομάδα της οποίας ήμουν ενεργό μέλος, μας έδωσαν βήμα στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Κατερίνης να μιλήσουμε για τις δράσεις μας. Κόλλησα από την πρώτη στιγμή.
Όταν τελείωσα το σχολείο, άρχισα να εμπλέκομαι όλο και πιο πολύ με το ραδιόφωνο, με τραβούσε σα μαγνήτης. Μαθήτευσα δίπλα σε πολύ καλούς ανθρώπους, μου έδωσαν την ευκαιρία με δική μου εκπομπή στον ΕΡΜΗ, ένα μουσικό ραδιόφωνο, αυτή ήταν και η πρώτη μου επαγγελματική σχέση με το μέσο.
Η μετάβαση στη Θεσσαλονίκη…
Αυτό έγινε με ευθύνη του Γιάννη Μητσοκάπα που ουσιαστικά ήταν το άτομο που μου έμαθε μουσική και πάρα πολλά άλλα. Ήταν ζόρικος μαζί μου, είχαμε και τις κόντρες μας, αλλά πάντα κάτι καλό έβγαινε στο τέλος. Πήγαμε τότε στον Α103, ένα ειδησεογραφικό ιστορικό ραδιόφωνο σε μια μεταβατική εποχή με πολλούς πειραματισμούς. Εκεί γνώρισα συναδέλφους εξαιρετικούς που τους έχω φίλους ως σήμερα, τα πιο καλά παιδιά της πόλης ήταν εκεί!
Γενικά είναι καλά παιδιά οι ραδιοφωνατζήδες;
Νομίζω πως ναι, είναι. Άκου, αν κάνεις με την αλήθεια σου ραδιόφωνο, βάζεις μέσα ψυχή, άρα την έχεις, αλλιώς δεν κάνεις, επιλέγεις κάτι άλλο!
Άρα μου λες ότι αυτό είναι που ορίζει ως «καλό» έναν ραδιοφωνικό παραγωγό;
Ξεκάθαρα ναι! Όταν δούλευα στον STAR FM που για μένα ήταν το μεγαλύτερο σχολείο στη ραδιοφωνική μου ζωή, συνεργάστηκα με έναν αμερικανό σύμβουλο ραδιοφώνου που είχε φέρει στην Ελλάδα η διοίκηση του σταθμού, μιλάμε για ένα άνθρωπο που θεωρείται τοπ στο παγκόσμιο ραδιόφωνο.
Από αυτόν έμαθα ότι το πιο βασικό είναι να εξελίσσομαι μαζί με τους ακροατές.
Όπως εξελίσσεται η ζωή μου, η πραγματικότητά μου, έτσι να εξελίσσεται και ο αέρας μου. Έμαθα λοιπόν να δείχνω την αλήθεια μου με σωστό τρόπο, χωρίς να δημιουργώ στον ακροατή την αίσθηση ότι είμαι κάτι ξεχωριστό και απρόσιτο.
Όταν είχε έρθει εγώ ήμουν 4 μηνών έγκυος και δεν το είχαμε πει στον αέρα, δεν ήταν τότε της μόδας να λέμε για τις εγκυμοσύνες μας. Με πίεσε να το πω, κάθε μέρα μου είπε θα λες και κάτι μικρό για την εγκυμοσύνη σου, θα το μοιράζεσαι με τον κόσμο, όπως και καθετί που σου συμβαίνει.
Ακολούθησα τη συμβουλή του όλα αυτά τα χρόνια. Σήμερα υπάρχουν ακροατές που με ακολουθούν και ξέρουν τα πάντα για μένα, το παιδί μου, τη ζωή μου.
Αυτή είναι η εξέλιξη. Όπως ξέρω κι εγώ γι’ αυτούς. Έχω ακροατές που με άκουγαν στο Λύκειο, μετά στο Πανεπιστήμιο, τώρα έχουν τα δικά τους μωρά.
Αυτό είναι για μένα η μαγεία του ραδιοφώνου, στο λέω πριν με ρωτήσεις!
Θα σε ρωτήσω όμως για την μαγική εποχή του STAR FM, όταν τον άκουγε σχεδόν όλη η πόλη…
Ήταν μια πολύ ωραία εποχή, πέρασα σε αυτόν τον Όμιλο (STAR-Ελληνικός-Heart) δέκα υπέροχα χρόνια. Ήταν για μένα το δεύτερο σπίτι μου. Τόσο εγώ αλλά νομίζω και τα άλλα παιδιά που δουλεύαμε εκεί, δεν ξαναβρήκαμε κάτι παρόμοιο. Ήταν όμως και μια άλλη εποχή.
Πολλοί ακόμη αναρωτιούνται, δίνονταν όντως, αυτά τα πανάκριβα δώρα στους διαγωνισμούς, από αυτοκίνητα μέχρι κάτι μυθικά ποσά σε μετρητά;
Εννοείται! Ήμουν υπεύθυνη για το Mystery Sound, το παιχνίδι που μοίρασε πάνω από 150.000 ευρώ και ήταν το talk of the town.
Όταν πήγα στο STAR, ο ιδιοκτήτης του με ρώτησε το εξής: Πόσα θέλεις για να είσαι μόνο εδώ, δεν θέλω να ασχολείσαι με τίποτα άλλο πέρα από το ραδιόφωνο. Του είπα ένα ποσό και μου το έδωσε. Τέτοιος άνθρωπος ήταν, άλλης εποχής!
Αυτή η εποχή όμως πέρασε ανεπιστρεπτί και πολλά άλλαξαν…
Ε, ναι! Και μαζί με αυτήν αλλάξαμε κι εμείς! Μαζί με τον Αντώνη (Βλαβογελάκη) που είμαστε χρόνια παρτενέρ και φίλοι, αλλάξαμε στέγη, η κρίση μας βρίσκει στον RSO. Ο κόσμος έχει πια την ανάγκη να ακούει πιο ουσιαστικά πράγματα, θέλει φυσικά και τη διασκέδαση (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ραδιόφωνο είναι κυρίως ψυχαγωγία).
Οι ακροατές μας καλοδέχονται, πουθενά αλλού νομίζω δεν έζησα αυτή την επικοινωνία με τους ακροατές. Να φανταστείς ότι πολλοί έρχονταν στην άκρη του πουθενά που ήμασταν, μόνο για να μας δουν.
Και μετά σας βρίσκουμε στον IMAGINE …
Ναι μετά πήγαμε στον IMAGINE, όπου εκεί υπήρχε μια άλλη κατάσταση. Οι ακροατές μας αντιμετώπισαν με έναν σκεπτικισμό στην αρχή, γιατί είχαν μάθει σε κάτι άλλο, μετά όμως μας αποδέχτηκαν. Περάσαμε δύο υπέροχα χρόνια κι εκεί, δυστυχώς η συνεργασία μας διεκόπη πριν λίγο καιρό, έκλεισε έτσι άλλος ένας ραδιοφωνικός κύκλος.
Με τον Βλαβογελάκη δέσατε πολύ ως ραδιοφωνικό ντουέτο, το επόμενο βήμα θα σε βρει πάλι μαζί του ή μόνη σου;
Με τον Αντώνη έχουμε πια μια σχέση μοναδική που μετράει ήδη 10 χρόνια.
Τα έχουμε τα πράγματα καλά τακτοποιημένα και μοιρασμένα, δε χρειάζεται καν να συνεννοηθούμε. Με ιντριγκάρει το σόλο, αλλά νιώθω και μια ανασφάλεια, θα είμαι αλλιώς. Και με τον Αντώνη είμαστε αλλιώς, μετά από τόσα χρόνια έχουμε μετεξελιχθεί. Όταν είσαι μαζί με κάποιον, ο ένας πρέπει να υποστηρίζει τον άλλον. Τώρα είμαστε σε μια φάση που συζητάμε προτάσεις και το πώς θέλουμε να είμαστε από εδώ και πέρα. Επαναπροσδιοριζόμαστε.
Υπάρχουν λοιπόν προτάσεις! Για πες!
Υπάρχουν δύο συζητήσεις που είναι ανοιχτές και είναι πολύ τιμητικό για εμάς, ειδικά στις μέρες μας! Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη επιχειρηματίες που σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση για τα media, στηρίζουν τα ραδιόφωνά τους, κάνουν δουλειά και μπαίνουν με ειλικρίνεια σε κουβέντες.
/
Οι ακροαματικότητες, οι περιβόητες μετρήσεις, εξακολουθούν να αποτελούν βαρόμετρο για τη βιωσιμότητα και την εξέλιξη του μέσου;
Την περίοδο της ακμής, ας πούμε 2004-2011, ήταν πολύ μεγάλο το δείγμα.
Όταν πήρα για πρώτη φορά νούμερα κι ανακάλυψα ότι το «καλημέρα» που λέω το ακούν 180.000 άνθρωποι έπαθα σοκ.
Με τον ερχομό της κρίσης, το δείγμα αυτό μίκρυνε πάρα πολύ, νομίζω μάλιστα ότι είναι το ίδιο κάθε φορά, με αποτέλεσμα να μη βγαίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Θεωρώ ότι η μέτρηση θα έπρεπε να είναι πιο αναπτυγμένη, να γίνεται από μια τελείως ανεξάρτητη πηγή, όπως είναι το Πανεπιστήμιο για παράδειγμα, χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν οι σταθμοί απ’ ευθείας στην εταιρεία δημοσκοπήσεων.
Να πληρώνουν κάπως αλλιώς, μέσα στο φόρο ή ανταποδοτικά, να μην υπάρχει αλισβερίσι τέλος πάντων.
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι αμφισβητήσιμη η έρευνα, πριν κάποια χρόνια που είχε γίνει έρευνα από το Πανεπιστήμιο, έβγαλε πάνω κάτω τα ίδια αποτελέσματα, θα ήθελα όμως να γίνεται αλλιώς!
.
Εκτός από το ραδιόφωνο, έγραψες ένα βιβλίο, έχεις φτιάξει ένα site, ακούμε τη φωνή σου σε πολλά διαφημιστικά, ετοιμάζεις και κάτι άλλο;
Ναι έγραψα «το happy της μαμάς» που πήγε πολύ καλά, εδώ και 6 χρόνια έχω το http://www.provocateurmagazine.com/ που το αγαπώ, μεγαλώνω ένα γιο στην εφηβεία και ζω τρελές στιγμές και γράφω ένα μυθιστόρημα το οποίο είχα υποσχεθεί στον Αλέξανδρο (Φυτά) και θα κρατήσω την υπόσχεσή μου!
.
Αγαπημένο τραγούδι όλων των εποχών, γρήγορα, το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό, ποιο είναι;
Το Bohemian Rhapsody των Queen θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Οι Queen γενικά είναι συνυφασμένοι με τα πρώτα πράγματα που άκουσα. Είμαι της γενιάς του CD και όχι του βινυλίου, η γιαγιά μου όμως μου είχε χαρίσει ένα πικάπ κι ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ήταν ένα best των Queen που είχε μέσα αυτό το τραγούδι.
//
Που θέλεις να αφιερώσουμε τη σημερινή μας κουβέντα;
Στους ακροατές, που αλλού; Έχουν δείξει μια απίστευτη τρυφερότητα, ειδικά αυτή την περίοδο που απουσιάζω από τις συχνότητες, έχουν επικοινωνήσει μαζί μου με όλους τους τρόπους.
Νιώθω καθημερινά την αγάπη τους τόσο σε μένα όσο και στο μέσο όπως το αντιλαμβάνομαι και το εκπροσωπώ όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω με αξιοπρέπεια.
Σε όλους αυτούς λοιπόν η αφιέρωση, σε αυτούς που ξέρουν να εκτιμούν. Τελεία και παύλα!
.
.
Ευχαριστούμε το Wine Bar White Rabbit, Τσόπελα 4, για τη φιλοξενία.
Φωτογραφίες: Ευτυχία Πλαζουμίτη.
