Τα πιο όμορφα τραγούδια για το φεγγάρι τ΄ ακούσαμε στον αύλειο χώρο του Μεγάρου – Είδαμε και σχολιάζουμε.
Τρεις καλλιτέχνες της πόλης μας, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, παρουσίασαν το βράδυ της περασμένης Τετάρτης 2 Σεπτεμβρίου μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου που έχουν γραφτεί για το φεγγάρι. Ο Γρηγόρης Σημαδόπουλος στο πιάνο και οι Μέλα Γεροφώτη και Ελένη Δημοπούλου στο τραγούδι, μας χάρισαν υπέροχες μελωδίες υπό το φως της Πανσελήνου.
Ο χώρος διεξαγωγής της συναυλίας ήταν ο αύλειος χώρος ανάμεσα στα δύο κτήρια του Μεγάρου Μουσικής. Ένας όμορφος και περιποιημένος χώρος καθώς από μπροστά ακριβώς μπορεί κανείς να δει το επιβλητικό κεντρικό κτήριο, πίσω του βρίσκεται το καινούργιο και μίνιμαλ γυάλινο κτήριο ενώ από δίπλα έρχεται η αύρα της θάλασσας και το καλοκαιρινό αεράκι που δροσίζει την ατμόσφαιρα. Η εκδήλωση ήταν soldout και μισή ώρα πριν την έναρξη το κοινό είχε αρχίσει να προσέρχεται. Τη συναυλία παρακολούθησαν θεατές κάθε ηλικίας, από μικρά παιδιά και νέους, μέχρι ηλικιωμένους, ενώ στην είσοδο υπήρχαν αρκετοί ταξιθέτες ώστε να καθοδηγήσουν το κοινό και να δώσουν τις απαραίτητες οδηγίες για τα μέτρα προστασίας.
Η συναυλία ξεκινά λίγα λεπτά μετά τις 9 και δυο αέρινες παρουσίες ανεβαίνουν στη σκηνή μαζί με τον γνωστό πιανίστα Γρηγόρη Σημαδόπουλο, ο οποίος μόνο με το πιάνο του υποστήριξε και συνόδευσε μουσικά τις δυο κοπέλες με μοναδικό και ειδικά σε κάποιες στιγμές κυρίαρχο τρόπο. Το πρόγραμμα της συναυλίας ξεκίνησε με το «Μεταφυσικό» του Ορφέα Περίδη, με ένα κομμάτι του να το ερμηνεύουν α καπέλα οι δυο ερμηνεύτριες. Όλα τα τραγούδια είχαν στο κέντρο τους το φεγγάρι και πολλά από αυτά ήταν διασκευασμένα σε τζαζ ηχοχρώματα, κάτι που προσέδιδε μια ελαφριά και ρομαντική διάθεση. Τραγούδια χαρούμενα, ερωτικά αλλά και λύπης, χωρισμού, απώλειας. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας ανάμεσα στα τραγούδια υπήρχαν και αφηγηματικά μέρη, στα οποία οι δυο ερμηνεύτριες διηγούνταν ιστορίες δίνοντας μια πιο ποιητική και εσωτερική διάθεση στη βραδιά. Ένα όμορφο χαρακτηριστικό σημείο ήταν η πλοκή του γνωστού τραγουδιού «Hijo de la Luna» με μια ιστορία μιας όμορφης τσιγγάνας κι ενός νεαρού αγοριού. Μας άρεσε ιδιαιτέρως η διασκευή και η ανάμιξη των τραγουδιών «Ήταν μια φορά μάτια μου» και «Θα κεντήσω» καθώς από τη μια ακούγαμε δυναμικές ερμηνείες κι αμέσως μετά ερχόταν η ηρεμία, άλλωστε για διαφορετικούς λόγους το καθένα από αυτά τα δυο τραγούδια, τα έχουμε συνδυάσει με μια Κρητική ιστορία αγάπης.
.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή όπου ερμηνευτές και κοινό ένωσαν τις φωνές του για να τραγουδήσουν το τραγούδι «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», και το αφιέρωσαν στον πρόσφατα εκλιπόντα Γιάννη Πουλόπουλο που το πρωτοτραγούδησε και το αγαπήσαμε, όπως κι άλλα αγαπημένα τραγούδια του φεγγαριού από τον Μίμη Πλέσσα. Γνωστά τραγούδια του παγκόσμιου ρεπερτορίου, όπως το «Fly me to the moon», «Blue moon», «Moon river» δεν έλειψαν από τη λίστα καθώς δεν υπάρχει νομίζω κανείς που δεν περιμένει να τα ακούσει σε μια μουσική εκδήλωση κάτω από την Πανσέληνο. Στο τέλος το κοινό καταχειροκρότησε τους καλλιτέχνες με αποτέλεσμα να ανεβούν μια φορά ακόμα στη σκηνή και να μας τραγουδήσουν το αξεπέραστο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου «Χάρτινο το φεγγαράκι».
Οι τρεις καλλιτέχνες που ήταν στη σκηνή, ήταν ξεχωριστοί και διαφορετικοί μεταξύ τους, ενώ ο καθένας συμπλήρωνε τον άλλον. Ο Γρηγόρης Σημαδόπουλος ήταν στο πιάνο και με την πολυετή και καταξιωμένη εμπειρία του απέδειξε ότι ένας άνθρωπος μ’ ένα πιάνο μπορεί να αντικαταστήσει επάξια μια τυπική ορχήστρα. Σημαντικός ήταν ο ρόλος του τόσο στο πρόγραμμα όσο και στις διασκευές και τις ενορχηστρώσεις, όπως τόνισαν και οι δυο τραγουδίστριες, στις οποίες έδωσε μια φρεσκάδα, έναν ρομαντισμό, έναν τζαζ ήχο όπως ταίριαζε στη βραδιά.
Η Μέλα Γεροφώτη ενθουσίασε το κοινό με τις ζεστές και γεμάτες εκφραστικότητα ερμηνείες της. Μια νεαρή κοπέλα που χαράζει το δικό της δρόμο στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου, γέμισε τη σκηνή με την υπέροχη φωνή της, την πληθωρικότητά της, το μεσογειακό της ταπεραμέντο, το συναίσθημά της και τη θεατρικότητά της.
Τέλος, η Ελένη Δημοπούλου μας ταξίδεψε με τη λυρικότητά και τη λεπτότητα των ερμηνειών της. Μια ευγενική παρουσία στην σκηνή με όμορφη φωνή, δουλεμένη, με ωραίες ψιλές νότες και περάσματα Είναι σημαντικό να βγαίνουν μπροστά οι νέοι καλλιτέχνες , τουλάχιστον στον τόπο τους, να αποκαλύπτουν το υλικό και τη δουλειά τους και να γίνονται έμπνευση για τους νεότερους.
Μια πραγματικά όμορφη μουσική βραδιά Πανσελήνου, μια λιτή συναυλία αλλά τόσο πλούσια σε ήχους και συναισθήματα και με τρεις νέους, φρέσκους καλλιτέχνες που μετέφεραν δυνατά συναισθήματα για τη σεληνιακή φάση κατά την οποία η Σελήνη, ο μοναδικός δορυφόρος της Γης, φαίνεται «πασιφαής», δηλαδή φαίνεται ως ένας πλήρης φωτεινός κυκλικός δίσκος.
Αξίζει να τονίσουμε αυτή την πολύ αξιόλογη πρωτοβουλία από τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, που ελπίζουμε να συνεχιστεί, για να ενισχύσει τον πολιτισμό στην πόλη σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η οργάνωση ήταν επαρκής και συντονισμένη ώστε να παρακολουθήσουμε μια συναυλία ασφαλείς. Άλλωστε πολιτισμός δεν είναι μόνο η τέχνη που πάμε να παρακολουθήσουμε, αλλά και η συμπεριφορά που δείχνουμε σε όλη αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση. Εφόσον υπακούμε και πειθαρχούμε στα μέτρα προστασίας, δε νομίζω ότι μπορεί κανένας και τίποτα να μας στερήσει τον πολιτισμό, την τέχνη και το θέαμα. Και όπως είπαν και οι δυο καλλιτέχνιδες « Ό,τι κι αν γίνει, το φεγγάρι θα συνεχίσει να βγαίνει, κι εμείς θα συνεχίσουμε να το τραγουδάμε».
Φωτογραφίες: Σελίδα FB Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης / Thessaloniki Concert Hall
Φωτογραφικό υλικό