Πήγαμε θέατρο Δάσος, είδαμε Γιάννη Πάριο, ακούσαμε και τι δεν ακούσαμε και φυσικά σχολιάζουμε…
+βίντεο
Πέρασαν μπόλικα χρόνια όταν κάποια άνοιξη τον πρωτοείδα στο καλοκαιρινό Φιξ, εκεί στα σφαγεία, να στέκεται στο πάλκο και να τραγουδά επί τρεις και βάλε, ασταμάτητα, ώρες, ενώ από «κάτω», ένα τεράστιο πλήθος εκστασιαζόταν για πάρτη του. Μιλάμε για άλλες «ευτυχισμένες» εποχές και φυσικά για μια εις μάκρος βραδιά στα μπουζούκια και ότι αυτό περιλαμβάνει… Πάνε όμως χρόνια που έκοψα παντελώς την κακή αυτή συνήθεια… αλλά κουσούρια μου΄ μειναν ακούγοντας στα ραδιόφωνα κανένα Ρέμο, καμιά Βανδή, έναν Μητροπάνο, έτσι, για να΄ ρθω στα ίσα μου!
Όπως είναι και ο Γιάννης Πάριος, με άσματα γνωστά, πολυτραγουδισμένα και μοσχοπουλημένα να βρίσκονται σε εκατομμύρια σπίτια θαυμάτων, ενώ μετρά μια καριέρα δεκαετιών, πάντα στις πρώτες θέσεις. Ο ίδιος προς τιμήν του διατήρησε ένα διακριτικό δημόσιο προφίλ χωρίς βεντετισμούς, αδιαφορόντας για τα κουτσομπολίστικα περιοδικά που ούτως ή άλλως σαν πρώτη φίρμα ασχολήθηκαν από μόνα τους με την προσωπική του ζωή, ενώ ελάχιστες είναι οι συνεντεύξεις που δίνει, εστιάζοντας στην καριέρα του και κυρίως τι τραγούδια θα πει, πως θα τα πει και με ποιους συνθέτες και στιχουργούς θα συνεργαστεί. Αν μιλάμε για βαθιά καψούρα, δεν νομίζω να υπάρχει άλλος που να εκπροσώπησε σε τέτοιο βαθμό τον έρωτα όπως αυτός. Όλα αυτά έκαναν ένα Πάριο που σήμερα, ακόμη και στα 72 του, παραμένει ακμαίος, τα παραπανίσια του κιλά δεν αλλοίωσαν την εικόνα του ενώ η φύση υπήρξε αρκετά γενναιόδωρη μαζί του. Κοντά σε όλα αυτά, πλουσιοπάροχα γεύτηκε τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, βαθιά λατρεία θαυμαστών, ενώ και μια μεγάλη μερίδα πολιτών που δεν πολύ-ακούν την μουσική του, θεωρώ πως τον σέβονται.
Αυτή την εκδήλωση αγάπης το βράδυ της περασμένης Τρίτης 4 Σεπτεμβρίου, ένιωσε θέλω να πιστεύω και ο ίδιος. Όπου παρότι γνώριζα πως θα έχει πολύ κόσμο και πλησιάζοντας στον Κέδρινο λόφο, τα δεκάδες διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα έως το παρκινγκ, μαρτυρήσουν για μέγα πλήθος. Όμως όταν εννιά και πέντε μπήκα μέσα στο χώρο της συναυλίας, ένα ταράκουλο το έπαθα βλέποντας τον απόλυτο χαμό, το απόλυτο αδιαχώρητο. Κυριολεκτικά παντού. Δεν υπήρχε όχι διάδρομο να καθίσεις, αλλά ούτε τοιχάκι να ακουμπήσεις, έτσι στα κλεφτά την πλάτη σου…
Όπου με ένα ««γειά σου πατρίδα» (;) ο τραγουδιστής της αγάπης και του έρωτα που τίγκαρε μέχρι τ΄ αυτιά το θέατρο Δάσους, βρισκόταν νωρίς, νωρίς, στη σκηνή και η καψούρα μόλις ξεκίνησε, άγνωστο πότε θα τελείωνε… Και πώς να μην γινόταν, όταν ο λαϊκός βάρδος εξαιρετικά ευδιάθετος, πολύ απλός και παιχνιδιάρης με το λαό του μεταμόρφωσε έναν θεατρικό χώρο, μονομιάς σε ένα τεράστιο μπουζουκομάγαζο που μόνο γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα έλειπαν για να τον ραίνουν.
Προφανώς θα το έχετε παρατηρήσει, όλοι αυτοί οι «λαϊκοί» αστέρες που έχουν φάει με το κουτάλι τα νυχτοκάματα, ακόμη και σε «ιερούς» χώρους να τραγουδούσαν όπως το Ηρώδειο ή το Μέγαρο ένα και μοναδικό τρόπο παρουσίασης έχουν. Δεν χαλάνε την ζαχαρένια τους, τις κακές συνήθειες της νύχτας για άλλους και δεν έχουν καμιά πρόθεση να προσαρμόσουν την μανιέρα τους. Ποτέ, μα ποτέ.
Τουτέστιν;
Ατάκες, κουβεντούλες και χαιρετούρες με το κοινό, ψίθυροι και νοήματα στους μουσικούς, απαραίτητα αγκομαχητά και κραυγές, μακρόσυρτα ρεφρέν, επαναλήψεις γιατί αυτό θέλει το κοινό, κομμένες καταλήξεις, απλωμένα χέρια στον ουρανό που προφανώς αναδεικνύουν το «πάθος» του άσματος και όλα αυτά, ατημέλητα ανάμεσα και πάνω στα τραγούδια καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας. Και καθώς κυλά η βραδιά, αμέτρητα ποτ πουρί για να χωρέσουν όσα περισσότερα σουξέ γίνεται και ταυτοχρόνως να ικανοποιηθούν όλες οι πονεμένες ψυχές που καρτερικά, μετά την τρίτη, τέταρτη μπύρα, προσμένουν να ακούσουν «το παλιό κρεβάτι θα το κάνω στάχτη κι όλα τα σεντόνια για να λυτρωθώ, όλα θα τα κάψω κι ύστερα θα κλάψω έτσι μόνο θα σ’ εκδικηθώ»…
Ευτυχώς όμως, που αρκετά από τα τραγούδια του Γιάννη Πάριου δεν χρήζουν ψυχανάλυσης ή μαζοχισμού… Αλλά ακόμη και έτσι να ήταν, ποσώς ενδιέφερε τον ακροατή. Το είδωλό του ήταν εκεί, ήταν μπροστά του και ήταν αποφασισμένος να καψουρευτεί μαζί του.
Και ο Γιάννης Πάριος, αυτός ο μεγάλος λαικός τραγουδιστής, που αυτό το βράδυ στο θέατρο Δάσους, «η τρέλα τον βάρεσε άσχημα»… απέδειξε για πολλοστή φορά να κρατά τις υποσχέσεις του. Εκπέμποντας ερωτίλα και μεγάλη καψούρα ικανοποίησε τις «παραγγελιές» του κοινού με ένα μεγάλο ρεπερτόριο, ασχέτως αν αρκετά από τα τραγούδια του δεν τα θυμόταν πια… όπως έλεγε με κάθε σοβαρότητα.
Ίσως σε αυτά, να ξέχασε πως μια φορά και ένα καιρό τραγούδησε με επιτυχία και τον «Ερωτικό Θεοδωράκη»…
.
Ωχ καημένε θα μου πεις, πέρασες καλά; Αυτό έχει σημασία…
.
Βίντεο από τη βραδιά, ακολουθούν και άλλα.
.
.
Δείτε & αυτά:
-Παρά θιν’ αλός 2018: Πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
-Βαλκανική Πλατεία 2018: Πρόγραμμα εκδηλώσεων ΕΔΩ
-Οι συναυλίες της 83ης ΔΕΘ 2018 ΕΔΩ
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
-Σινεμά με Θέα 2018 στο Μέγαρο Μουσικής ΕΔΩ
-Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2018 ΕΔΩ
-Η Πολιτιστική ατζέντα του καλοκαιριού – Ολες οι εκδηλώσεις ΕΔΩ
-Μονή Λαζαριστών: Εκδηλώσεις Σεπτεμβρίου ΕΔΩ
-Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2018 ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
-ΕΙΔΑΜΕ κιν/κές ταινίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
