Είδαμε στο Παλέ… ακούσαμε & σχολιάζουμε… Όταν οι στρατιώτες τραγουδούν, τα παιδιά μπορούν να κοιμηθούν σε ειρήνη
Η ξακουστή χορωδία του «Κόκκινου Στρατού», σύμβολο του ρωσικού κράτους, χάρισε την περασμένη Τρίτη στη πόλη μας μια βραδιά γεμάτη κόκκινο, επανάσταση και σοβιετικό αέρα.
Στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, γνωστό ως «Παλέ ντε Σπορ», το ρωσικό μουσικό σύνολο «Αλεξαντρόφ» ολοκλήρωσε το σύνολο των συναυλιών του, μετά το πέρασμα από Ρωσία, Ισραήλ, Τσεχία, Πολωνία και Σερβία. Μετά το περσινό τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, η χορωδία με νέα σύσταση, προσπαθεί να ανακάμψει και να ξεπεράσει το θλιβερό γεγονός. Οι φετινές συναυλίες, ένα χρόνο μετά το δυστύχημα, αφιερώνονται στα περισσότερα από 60 μέλη της που χάθηκαν στα νερά της Μαύρης Θάλασσας.
Στο background άλλοτε σκηνές πολέμου, άλλοτε η ρωσική κι ελληνική σημαία αδελφωμένες. Στη σκηνή 130 χορωδοί, μουσικοί και χορευτές, όλοι μέλη της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Μόσχας. Τα άλλοτε γρήγορα, ρυθμικά τραγούδια εναλλάσσονταν με πιο συναισθηματικά κι επιβλητικά. Άλλωστε το ρεπερτόριο της χορωδίας δεν είναι περιορισμένο σε επαναστατικά κομμάτια αλλά ενσωματώνει παραδοσιακή και θρησκευτική μουσική, κλασσικές συνθέσεις ακόμη και χριστουγεννιάτικα τραγούδια στο κλίμα των ημερών.
Η ίδια η χορωδία εξαιρετικά πειθαρχημένη · 3 σειρές από 17 άτομα, άψογα συντονισμένα κι εναρμονισμένα μεταξύ τους, και στοιχισμένοι σαν κομμάτια πάζλ. Χαριτολογώντας θα αναφέρω πως έμοιαζαν κι ακριβώς του ίδιου ύψους. Στα περισσότερα κομμάτια υπήρχαν σολίστες, που συνοδευόμενοι από τη χορωδία, μετέφεραν το κλίμα και εντυπωσίαζαν με τις κορώνες τους. Φυσικά, απ’ την ορχήστρα δεν έλειπαν και τα παραδοσιακά μουσικά όργανα, όπως η μπαλαλάικα.
Όσο για το χορευτικό σχήμα, στις εμφανίσεις του επί σκηνής, έκλεβε την παράσταση.
.
Υπήρξε θεατρικότητα, συγχρονισμός και φυσικά οι αγαπημένες, πασίγνωστες και θαυμαστές φιγούρες, άρρηκτα συνδεδεμένες με τον ρωσικό χορό. Χαρακτηριστικός ο ήχος από τις μπότες τους στο ξύλινο πάτωμα και οι αέρινες κινήσεις των γυναικών, με φορές που νόμιζες πως σχεδόν πετούν πάνω απ’ τη σκηνή.
Το Παλέ ντε Σπορ, με χωρητικότητα μεγαλύτερη των 5.000 ατόμων, είχε γεμίσει σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ υπήρξε και σημαντική παρουσία νέων, γεγονός πάντοτε θετικό. Φυσικά, οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης με καταγωγή από τη Ρωσία τίμησαν τον «Κόκκινο Στρατό» και παρευρέθηκαν στη συναυλία του. Για κάποιους η μουσική ήταν τόσο ξεσηκωτική, που δεν δίστασαν να το δείξουν φανερά, όπως ένας χαβαλές κύριος που σηκώθηκε από τη θέση του και χόρεψε στους ρώσικους ρυθμούς ( ας μείνουμε μόνο στη κίνηση κι όχι στην ποιότητα του χορού του βέβαια).
Προς το τέλος ακούστηκαν τα πιο γνωστά τραγούδια όπως η «Κατιούσα», «Οι Γερανοί» και το «Καλίνκα», ενώ η συναυλία έκλεισε με το «Όταν σφίγγουν το χέρι» των Μίκη Θεοδωράκη και Γιάννη Ρίτσου. Το σύνολο «Αλεξαντρόφ» προσπαθεί πάντα να ενσωματώνει στο ρεπερτόριο του τραγούδια στη μητρική γλώσσα των χωρών που επισκέπτεται, ενώ το συγκεκριμένο κομμάτι το είχαν επιλέξει και στην προηγούμενη εμφάνισή τους στην Ελλάδα.
Αυτή ήταν λοιπόν η συναυλία του «Κόκκινου Στρατού» στη Θεσσαλονίκη, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γενάδιου Σατσενιούκ. Η γοητεία της ρώσικης μουσικής, η επιβλητική εικόνα της χορωδίας, οι δυνατές φωνές και τα απίστευτα χορευτικά, ταξίδεψαν το κοινό στην παγωμένη τους χώρα για δύο περίπου ώρες. Κάποτε, σκοπός του μουσικού συνόλου ήταν να εξυψώνει το ηθικό των εξουθενωμένων ταγμάτων· σήμερα, ευτυχώς χωρίς την ύπαρξη αντίστοιχης ανάγκης, ψυχαγωγεί κοινό σ’ όλο τον κόσμο με λίγο από κείνο το κόκκινο της Οκτωβριανής επανάστασης.
Φωτογραφικό υλικό
