Είδαμε στο Principal Club Theatre & Σχολιάζουμε
Τα περισσότερα κλισέ περί Παράδεισου σ’αυτή την περίπτωση, δεν ισχύουν. Και μόνο βέβαια που σε αυτόν βρίσκεται ο Sivert Hoyem, είναι αρκετό να ονομαστεί έτσι. Κι επειδή ούτε στον Παράδεισο δεν μπορεί κάποιος να είναι μόνος- να ένα κλισέ- πήρε μαζί του κάποια «κακά παιδιά» της ροκ μουσικής έτσι για να σπάσει κάθε παρωχημένη προσδοκία: τον κιθαρίστα Rob McVey (Marianne Faithfull), την μπασίστα Simone Butler (Primal Scream), και τον ντράμερ Rob Ellis (PJ Harvey), ο οποίος λόγω ασθένειας αντικαταστάθηκε στις τρέχουσες εμφανίσεις από τον Jack Revy.
Μετά τις εμφανίσεις τους σε Πάτρα και Αθήνα, το ελληνικό τριήμερο των Paradise έκλεισε στην πόλη μας, στο Principal Club Theatre. Αν σκεφτεί κανείς ότι πήγαινε να δει ένα νεοσύστατο συγκρότημα που έχει ένα EP στο ενεργητικό του και αρκετά ακυκλοφόρητα ακόμη κομμάτια, ο χώρος ήταν εντυπωσιακά επαρκώς γεμάτος. Στη σκηνή το ελληνικό συγκρότημα Frankie δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα «εξαγνισμού» πριν υποδεχτούμε τον «Παράδεισο» με τη ροκ μουσική τους.
Στη συνέχεια ο φωτισμός χαμηλώνει και μια αιθέρια γυναικεία φωνή απαγγέλει ένα κείμενο στα ιταλικά, που η κακή μου γνώση σε αυτά μου επιτρέπει με σιγουριά να μεταφέρω μόνο την τελευταία της πρόταση: “Benvenuti al Paradiso” και “Welcome to Paradise”. Το συγκρότημα ανεβαίνει στη σκηνή με δυναμικό ξεκίνημα ξεσηκώνοντας το κοινό.
Παρότι σχεδόν όλα τα κομμάτια ήταν άγνωστα στον κόσμο, η ανταπόκριση ήταν θερμή και γενναιόδωρη, κάτι που ο Sivert φαινόταν να εκτιμά κρίνοντας από τα λόγια του. Πώς να μην είναι άλλωστε με τη δική του παρουσία-εγγύηση σε ότι κι αν έχει κάνει καλλιτεχνικά, θα έλεγε κάποιος (…ή κάποια), «μαζί σου και…στον Παράδεισο!». Εξακολουθεί να έχει τον παθιασμένο λυρισμό που γνωρίσαμε από τους Madrugada, ίσως πλέον πιο εκρηκτικός και δυναμικός για να υποδυθεί το νέο του ρόλο στο συγκρότημα, εκτός από το νέο του look με το μούσι.
Βέβαια, μιλώντας για ένα “supergroup” δε θα μπορούσε κάποιος να αγνοήσει τους συμπρωταγωνιστές στο σόου. Έντονες οι προσωπικότητες πάνω στη σκηνή τόσο του Rob McVey στην ηλεκτρική κιθάρα, όσο και του θηλυκού βέβαια στο μπάσο, της Simone Butler. Οι δυο τους έδωσαν πραγματικά το καινούριο στίγμα της μπάντας: καθαρός ήχος ροκ που σε παρέσυρε αβίαστα σε ιδιαίτερες στιγμές ψυχεδέλειας. Δυστυχώς δε θα μάθουμε για τον Rob Ellis, όσο για την παρουσία του αντικαταστάτη του στα ντραμς, ήταν ακριβώς αυτό που δηλώνει η θέση του…αντικαταστάτης.
Δεν ήταν λίγες λοιπόν, οι έντονες στιγμές της συναυλίας με το Sivert να «φλερτάρει» με το κοινό (πάλι δεν ήμουν στην πρώτη σειρά δυστυχώς), κάτι που πρόδιδε φυσικά την οικειότητα και την αποδοχή που υπάρχουν μετά από τόσα χρόνια. Η όποια προσδοκία από κάποιους να παιχτούν και τραγούδια των Madrugada εξανεμίστηκε σύντομα, αν και το πρόγραμμα μετά βίας ξεπέρασε τη μία ώρα μαζί με το ανκόρ με τραγούδια αποκλειστικά των Paradise. Το αν το όλο εγχείρημα αποδειχτεί μια αλλαγή του ΑΦΜ και εταιρίας από τον Sivert ή έχει να δώσει δημιουργίες που θα τραγουδάμε για καιρό, θα φανεί στο χρόνο. Το θερμό χειροκρότημα πάντως του κόσμου, δεν έκρυβε παράπονο για τη σχέση τιμής εισιτηρίου/διάρκειας. Άλλωστε, το τίμημα για τον Παράδεισο είναι συνήθως μεγάλο…
/
SETLST: INTRO, HUMILIATION, LIVING IT STRANGE, MONEY, GIDEON BIBLE, CRYING, ECSTACY, CALL MY NAME, HEADWOUND, DUCHESS SEDUCTRESS, MARY, GOODBYE 21ST CENTURY, RIDING, WONDERFUL LIFE, I MAY NOT YOU
Φωτογραφικό υλικό
