Γράφει η Ειρήνη Σοφιανίδου
Τι να πει κανείς για την μαγική βραδιά που χάρισε χτες ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε όλους όσους είχαν την τύχη να παρευρεθούν στη συναυλία του στο θέατρο Δάσους. Σε μια εποχή όπου το “φτηνό” και εύπεπτο θέαμα κυριαρχεί ο Ιωαννίδης ήταν ακριβό δώρο για τα αυτιά και την ψυχή των θεατών.
Με απίστευτα θετική διάθεση και τραγούδια σωστά επιλεγμένα από το πλούσιο ρεπερτόριό του, πλημμύρισε το θέατρο με τη μελωδική φωνή του. Σαν άλλος τροβαδούρος, μόνος του επί σκηνής, παίζοντας κιθάρες και λαούτο παρουσίασε τα τραγούδια του “γυμνά” όπως είπε κι ο ίδιος στο κοινό “στην απλούστερη μορφή τους, όπως ακριβώς τη στιγμή της δημιουργίας τους”.
.
.
Η συναυλία τα είχε όλα!
Τραγούδια ερωτικά, πολιτικά, χιουμοριστικά, μετέφεραν στους θεατές σκέψεις, εικόνες, όνειρα, προβληματισμούς και μια πολύχρωμη παλέτα συναισθημάτων. Όσο για την ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά υπέροχη, μ’ ένα εντυπωσιακό φεγγάρι να στολίζει τον ουρανό. Οι δε φωτισμοί του Κωνσταντίνου Αλεξίου συνέβαλαν τα μέγιστα όσο και ο ήχος του Βαγγέλη Λάππα ανέδειξε και στήριξε την προσπάθεια του τραγουδοποιού.
Και οι θεατές καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν κατενθουσιασμένοι καθόσον αρκετές φορές πήραν τη σκυτάλη από τον Ιωαννίδη με αποκορύφωμα τα “Κόκκινα χείλη” που το τραγούδησαν κοινό και καλλιτέχνης αντάμα, ενώ μετά το τέλος κάθε τραγουδιού ένα ζεστό χειροκρότημα ξεσπούσε με σφυρίγματα και επευφημίες.
Από τις αξιοσημείωτες στιγμές της βραδιάς το πολιτικό σχόλιο με αναφορά στην δολοφονία του Παύλου Φύσσα, για τον οποίο ο Ιωαννίδης έγραψε το κομμάτι “Πάντα θα ξημερώνει“. Μιλώντας στους θεατές, κάτι που έκανε σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ανέφερε πως είχε δώσει στον εαυτό του την υπόσχεση πως πάντα θα το τραγουδάει στις συναυλίες του μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη για τη δολοφονία του αδικοχαμένου καλλιτέχνη. Γεγονός βέβαια που δεν περίμενε πως θα αργούσε τόσο, όπως είπε, αφού μετά από επτά χρόνια η καταδίκη των δολοφόνων ακόμα εκκρεμεί…
Ερμηνεύοντας το τραγούδι “Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει” αναφέρθηκε στο μικρό χωριό του Πηλίου, τους Σταγιάτες, οι κάτοικοι του οποίου από το 2010 έως τώρα εναντιώνονται στις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του φυσικού νερού των πηγών της “Κρύας βρύσης” εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής, γεγονός που τον ενέπνευσε να γράψει το ομώνυμο τραγούδι.
Ένα σημαντικό στοιχείο που χαρακτήρισε τη συναυλία και της έδωσε ταυτότητα ήταν το πηγαίο χιούμορ που Ιωαννίδη. Πραγματικά ήταν τόσο διασκεδαστικός που ώρες ώρες είχα την εντύπωση πως παρακολουθώ συναυλία και μαζί θεατρική παράσταση και μάλιστα επιτυχημένη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έλειπε η αλήθεια από τον λόγο του. Κάθε άλλο. Ο ανεπιτήδευτη τρόπος, η σεμνότητα κι η ειλικρίνεια που υπάρχει στα τραγούδια και στην ερμηνεία του είναι αυτά που κερδίζουν εδώ και χρόνια τους θεατές.
Όσον αφορά την τήρηση των μέτρων, ήταν αυστηρή. Τηρήθηκαν αποστάσεις ενώ οι θεατές φορούσαν μάσκες σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Ταξιθέτες περνούσαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ελέγχοντας και επαναφέροντας στην τάξη όσους προσπαθούσαν να κλέψουν κατεβάζοντας τις μάσκες στο πηγούνι.
Συνοψίζοντας: Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης “γέμισε” με το ταλέντο, το έξυπνο χιούμορ του, τις όμορφες μελωδίες και τον ποιητικό του στίχο τη σκηνή. Διασκέδασε, προβλημάτισε, ενημέρωσε, ψυχαγώγησε και παρέσυρε το κοινό σε μια δίνη συναισθημάτων. Χάρισε αισιοδοξία κι έγινε ένα με τους θεατές. Όταν έχεις ουσία δε χρειάζονται πολλά. Μια κιθάρα και μια φωνή κάνουν θαύματα. Από τις βραδιές που θα μείνουν για καιρό στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Φωτογραφικό υλικό
