Η «ευτυχισμένη» συναυλία της Λένας Πλάτωνος στη Βαβυλωνία του Μύλου.
Η Λένα Πλάτωνος είχε κέφια Δευτέρα βράδυ στη Βαβυλωνία του Μύλου, σε μια από τις πλέον σπάνιες εμφανίσεις της στη πόλη μας. +photo +video [7] + σχόλια.
Και τι σημαίνει αυτό ; Πάθος από τους ερμηνευτές, ψυχή από τη δημιουργό, ενέργεια από τον κόσμο. Τοσο που να χαρακτηρίζουμε τη συγκεκριμένη συναυλία, μια από τις καλύτερες τυ καλοκαιριού.
Βρήκαμε εύκολα parking γύρω από τον Μύλο, γεγονός που μας έκανε να υποψιαστούμε ότι σαν πολλά τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, άρα κάποιοι έχουν πάει Τσανακλίδου, κάποιοι άλλοι στον Άμλετ και ευνόητο κάποιοι να έχουν ήδη πάρει τα κουβαδάκια τους και σ’ άλλη παραλία, δεδομένης της αφόρητης ζέστης που είχε Δευτέρα βράδυ..
Επιβεβαιωθήκαμε με το που μπήκαμε στο γνώριμο (πλην ψιλοέρημο) χώρο του Μύλου, όπου είδαμε αρκετό κόσμο συνωστισμένο να είναι όρθιος έξω από την είσοδο της Βαβυλωνίας.. την αράξαμε στο άδειο μπαρ αριστερά (όλα τα υπόλοιπα κλειστά.. κρίμα σκεφτήκαμε).. κατά τις 10 παρά άνοιξαν οι πόρτες.. τακτοποιηθήκαμε σε καρέκλες ή stand & ακούγαμε για αρκετή ώρα (ακόμη με την απορία είμαστε για ποιον άραγε λόγο) μουσικές από έργα της Ελένης Καραΐνδρου για το σινεμά…
Εν τέλει, 10 και … η συναυλία ξεκίνησε κι εμείς ανακουφιστήκαμε αντικρίζοντας τα χαρούμενα πρόσωπα της Σαββίνας Γιαννάτου, του Γιάννη Παλαμίδα & της μοναδικής & ακριβοθώρητης Λένας Πλάτωνος… Οι γνώριμοι ηλεκτρονικοί ήχοι ξεπήδησαν από τα ηχεία & πλημμύρισαν ευχάριστα τα διψασμένα μας αυτιά (χαλάλι η καθυστέρηση & η πρώτη ισοπεδωτική ζέστη του καλοκαιριού).. ξεκίνημα με το «Τι νέα ψιψίνα» από το «Γκάλοπ» (1985)..
Η Λένα Πλάτωνος μας καλωσόρισε & μας εκμυστηρεύτηκε ότι «ήταν πραγματικά επίπονος ο τρόπος» που έκαναν την πρόβα τους λόγω της αφόρητης ζέστης (ουσιαστικά αυτός ήταν και ο λόγος της καθυστερημένης έναρξης, αλλά κανένας μας πια δεν νοιαζόταν γι’ αυτό).. το ηλεκτρονικό ταξίδι συνεχίζει λαίμαργα να προχωράει άλλοτε πιο πίσω («Εμιγκρέδες της Ρουμανίας» ~ «Γκάλοπ», 1985), άλλοτε πιο χαριτωμένα «Ροζαλία» & «Χοντρό μπιζέλι» («Εδώ Λιλιπούπολη» ~ 1980) με σύσσωμη συμμετοχή του κοινού & χειροκροτήματα για το χορευτικό σμίξιμο της Γιαννάτου με τον Παλαμίδα και άλλοτε με πιο πρόσφατες αναμνήσεις από τα «Ημερολόγια» (2008).
Η στιγμή που έλαμψε το πρόσωπο της Λένας Πλάτωνος ήταν όταν ερμήνευσε την «Πρωτομαγιά» (Ημερολόγια) αναφωνώντας δυνατά ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ…
Ακούγοντας τα θερμότατα χειροκροτήματα πρότεινε επανάληψη & το κοινό τι άλλο να κάνει από το να συμμετέχει τραγουδώντας, για να έχει στο τέλος του κομματιού τη χαρά ν’ ακούσει την Λένα να παραδέχεται «είμαι ευτυχισμένη εδώ που τα λέμε τώρα.. μ’ εσάς είμαι ευτυχισμένη.. το λέω & τ’ ομολογώ».. τι άλλο να ζητήσει ένα (σταθερό) κοινό που ακολουθεί την Πλάτωνος, την αναζητά, την θαυμάζει, την σέβεται & την εκτιμά χρόνια τώρα…
Σειρά είχε η «πτήση 201» από το «Σαμποτάζ» (1981) καθώς και άλλες ηλεκτρονικές αναμνήσεις από τις πολυάριθμες δισκογραφικές δουλειές της Πλάτωνος που είτε η Σαββίνα Γιαννάτου είτε ο Γιάννης Παλαμίδας (ο «Γιαννάκης» όπως εύστοχα απεκάλεσε η Πλάτωνος κάποια στιγμή, αποτέλεσμα οικειότητας της μακρόχρονης φιλίας τους) ντυμένοι & οι δύο στα λευκά, μας ταξίδεψαν με νοητά διαστημόπλοια στα εφηβικά μας χρόνια…
Η Λένα Πλάτωνος έδειχνε ασφαλής στην αγκαλιά ενός οικείου κοινού, ζεστού & αγαπησιάρικου και με συντροφιά μουσικούς που ήξεραν πολύ καλά τι έπρεπε να παίξουν και δύο τραγουδιστές έμπειρους, αισθαντικούς και πολύ τρυφερούς μαζί της, αλλά και μαζί μας.. Ο φύλακας άγγελός της ήταν μαζί της και επί σκηνής, φροντίζοντας να της γυρίζει σελίδες από τις παρτιτούρες, αλλά και να χαμογελάει τόσο αληθινά και γλυκά που ήταν αναπόσπαστο κομμάτι «αυτής της συναυλίας»..
Ήρθε η ώρα του διαλείμματος.. Το δεύτερο μέρος ήταν το μουσικό ντύσιμο για 13 ποιήματα του Κ. Καβάφη (αν και είχαμε διαβάσει το ακριβώς αντίθετο πρόγραμμα στο Δελτίο Τύπου, ότι θα αποτελούσε το πρώτο μέρος της συναυλίας)..
Ο Γιάννης Παλαμίδας (in total black αυτή τη φορά) μαζί με τους μουσικούς, αλλά και παρέα με το γάβγισμα ενός επίμονου (πεινασμένου ;; αγριεμένου ;; ποιος ξέρει ;;) σκύλου ερμήνευσε άψογα τη νέα δουλειά της Λένας Πλάτωνος, που σχεδόν 30 χρόνια μετά τη μελοποίηση του Καρυωτάκη, πραγματοποιεί μια εξαιρετική απόδοση των ποιημάτων του Καβάφη. Ομολογώ ότι τα «κεριά», το «μακριά» & το «περιμένοντας τους βαρβάρους» αισθανθήκαμε τις αγριεμένες καβαφικές λέξεις να κυλάνε στις ζεματιστές μας φλέβες, μ’ έναν τρόπο θεατρικό, χάρη στη συγκλονιστική ερμηνεία του Παλαμίδα.
Στη σκηνή επέστρεψε η Σαββίνα Γιαννάτου για να μας ξαναπεί την πτήση 201 με την αγγελική, παραμυθένια φωνή της.. Παρά την έντονη επιθυμία του κοινού να επαναλάβουν το «σαμποτάζ», οι δύο εξαιρετικοί ερμηνευτές, καθώς και η Λένα Πλάτωνος στο τέλος της συναυλίας έδειξαν ικανοποιημένοι & ευχαριστημένοι από την έκβαση & την ανταπόκριση του πειθαρχημένου & ζεστού κοινού τους.
Φύγαμε με χαμόγελα, με όμορφα αποτυπωμένες φωτογραφίες στη μνήμη της κάμερας, και κοντέψαμε πριν βγούμε από τον χώρο του Μύλου να «φάμε» στην κυριολεξία τα μούτρα μας, γιατί κανείς δεν είχε φροντίσει να υπάρχουν φώτα.. αντίθετα υπήρχε μια νεκρική σιωπή & οριακό φως για να διακρίνεις πού πατάς & πού πηγαίνεις… όλα τα ρολά κατεβασμένα, εκτός από τα αυτά της ψυχής μας που γέμισαν ηλεκτρονικές μελωδίες, νοσταλγία & ειλικρινή ευφορία για την μοναδική «μορφή» & «σημείο αναφοράς» που ονομάζεται Λένα Πλάτωνος.
.
Ενορχήστρωση: Στέργιος Τσιρλιάγκος, Λένα Πλάτωνος
Στράτος Σπηλιωτόπουλος κιθάρες, Vlastur μπάσσο, Tsiko ντραμς,
Στέργιος Τσιρλιάγκος πλήκτρα συμμετέχει η Victoria Bozhyk
Ηχοληψία: Γιάννης Παξεβάνης
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΣΟΥΠΑ
Φωτογραφικό υλικό
