Είδε και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Μια βραδιά με αμερικανικό στυλ και πλούσια σε έντονους και σύγχρονους ήχους παρουσίασε η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης την Κυριακή 22 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Μέσα στο πρόγραμμα παρουσιάστηκε σε Α’ Πανελλήνια εκτέλεση το «Κοντσέρτο για βιολί» του Χρίστου Παπαγεωργίου με σολίστ τον Αντώνη Σουσάμογλου ενώ το κλασικό συμφωνικό ποίημα του Τζώρτζ Γκέρσουιν «Ένας Αμερικανός στο Παρίσι» έδωσε το όνομά του σ’ όλη τη συναυλία. Σύσσωμη η ΚΟΘ υπό τη διεύθυνση του Νικόλαου Χαλιάσα ταξίδεψε το κοινό ανάμεσα σε μουσικές της Αμερικής του προηγούμενου αιώνα αλλά και της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας.
Στο Α’ μέρος το πρόγραμμα ξεκίνησε με τη «Σπουδή για Ορχήστρα» της Τζούλια Πέρι. Ένα κομμάτι ιδιαίτερα θορυβώδες, γεμάτο ενέργεια μέσα στο οποίο ξεπετάγονται ξαφνικά κάποια λυρικά μέρη για να οδηγήσουν και πάλι στην ένταση της αρχής. Τη μεγαλύτερη διάρκεια κατέλαβε η Α’ πανελλήνια εκτέλεση του έργου του Χρίστου Παπαγεωργίου «Κοντσέρτο για βιολί» αποτελούμενο από τρία μέρη,με σολίστ τον Αντώνη Σουσάμογλου, ο οποίος προσέδωσε έναν φρέσκο, ζωντανό και ιδιαίτερο χαρακτήρα στο έργο. Το πρώτο μέρος, ο «Ηπειρώτικος», αποτελείται από πολλά διαφορετικά στυλ κι έναν ηρωικό ήχο που θύμιζε κάτι από soundtrackwestern. Το δεύτερο μέρος , το «Νανούρισμα» όπως το ονόμασε ο συνθέτης, ως ενδιάμεσο κομμάτι, είναι αυτό που φέρνει μια ξαφνική γαλήνη, μια επιβράδυνση. Αυτό το κομμάτι είναι κάτι ανάμεσα σε σκηνή από παιδικό όνειρο κι ένα ερωτικό χάδι. Ενώ για το τέλος, ένας «Μπάλλος», ένα κομμάτι που δίνει μια πανηγυρική λήξη στο έργο, γεμάτο ζωντάνια, έχει σαφείς αναφορές στο ελληνικό στοιχείο, εύθυμο χαρακτήρα και σου δίνει μια αίσθηση σα να θέλεις να σηκωθείς να χορέψεις. Ωστόσο δεν λείπουν και τα πιο λυρικά και ήρεμα μέρη που δένουν όμορφα και ισορροπημένα με το υπόλοιπο κομμάτι.
.
Ειδικότερα σε αυτό το έργο ο Χρίστος Παπαγεωργίου, ένας καταξιωμένος και διεθνώς αναγνωρισμένος μουσικός, συνδυάζει πολλά στοιχεία της ελληνικής μουσικής και παράδοσης κυρίως στους ρυθμούς και τα αποδίδει μέσα από μια πιο σύγχρονη και παγκόσμια μουσική οπτική. Δεν είναι τυχαίο που σε κάποια μικρά σημεία του έργου μας ήρθε η θύμηση του μεγάλου Έλληνα συνθέτη και παγκόσμιας μουσικής προσωπικότητας, του Νίκου Σκαλκώτα, κάτι που ίσως δείχνει τις επιρροές του συνθέτη. Ο Αντώνης Σουσάμογλου απέδωσε με το δικό του μοναδικό τρόπο το έργο μέσα από το βιολί του, σεμνός αλλά και επικοινωνιακός, ευαίσθητος αλλά και ευέλικτος μετέτρεψε το όργανό του σε πρωταγωνιστή και δημιούργησε μια ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ενώνονταν και συνδιαλέγονταν ο ίδιος ως σολίστ, η ορχήστρα, ο συνθέτης μέσω του έργου του, ο μαέστρος και το κοινό.
Το Β’ μέρος της συναυλίας ξεκίνησε με το «Short Rideina Fast Machine» του Τζων Άνταμς. Μια «φανφάρα για ορχήστρα», μια ταχύτατη κι επικίνδυνη βόλτα όπως υποδεικνύει και ο τίτλος του κομματιού, μια μουσική με λίγες δόσεις αδρεναλίνης που καταλήγουν σε αίσιο τέλος.Για να έρθει έπειτα το συμφωνικό ποίημα του Τζωρτζ Γκέρσουιν«Ένας Αμερικανός στο Παρίσι». Ένα έργο με διακριτό γαλλικό στυλ, εμπνευσμένο από μια περίοδο που έζησε ο συνθέτης στην Πόλη του Φωτός. Μια μουσική σύνθεση που εκπέμπει έναν γαλλικό εκλεπτυσμό, μια όμορφη σκηνή από μια παριζιάνικη ημέρα, τα φώτα, τα αυτοκίνητα, η βοή της ζωής στο Παρίσι της δεκαετίας του ’20, μια εορταστική διάθεση, μια νοσταλγία μετά από ένα ρυθμικό μπλουζ βράδυ που σβήνει με το πρώτο ξημέρωμα. Στο έργο διακρίνει κανείς μια δραματουργία, μια κίνηση, κάτι που αργότερα χρησιμοποιήθηκε αργότερα για να ντύσει μουσικά το γνωστό ομότιτλο μιούζικαλ με τον Τζιν Κέλι.
Όλα αυτά ερμηνευμένα από την ΚΟΘ που πάντα δίνει ό,τι καλύτερο μπορεί επί σκηνής. Τη διεύθυνση της Ορχήστρας είχε ο καταξιωμένος αρχιμουσικός και βιολιστής Νικόλαος Χαλιάσας που κατάφερε να συντονίσει και να δέσει όλους τους μουσικούς με ιδιαίτερη μαεστρία κάτω από την μπαγκέτα του.
Όλο το πρόγραμμα της παράστασης έδενε ομοιόμορφα παρ’ όλες τις διαφορετικές μουσικές περιόδους και αναφορές. Όλα τα έργα είχαν κάτι από το αμερικανικό στυλ μουσικής και όλα είχαν μια ένταση και μια κίνηση ενώ οι ενορχηστρώσεις ήταν πλούσιες και ποικίλες. Το κοινό έδειξε να απολαμβάνει ιδιαίτερα αυτή τη μουσική βραδιά ενώ το χειροκρότημα στον Αντώνη Σουσάμογλου και στον συνθέτη Χρίστο Παπαγεωργίου ήταν παραπάνω από θερμό και παρατεταμένο.
Συμπερασματικά ήταν μια όμορφη μουσική βραδιά που μας ταξίδεψε ανάμεσα στις μουσικές του σήμερα και του προηγούμενου αιώνα, μεταξύ Ελλάδας, Ευρώπης και Αμερικής. Έντονοι, εύθυμοι, θορυβώδεις ήχοι μύησαν το φιλόμουσο κοινό σε μια διαφορετική πρόταση κλασικής και συμφωνικής μουσικής. Με αυτήν την συναυλία η ΚΟΘ έριξε αυλαία στις εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για την τρέχουσα καλλιτεχνική περίοδο.
Φωτογραφικό υλικό
