Εν μέσω της πανδημίας του Covid-19 και των συνεχόμενων αλλαγών και περιορισμών, ο πολιτισμός, η τέχνη, συνεχίζει να υπάρχει (και είναι αναγκαίο να συνεχίζει να υπάρχει) με μια πρωτόγνωρη όψη, αλλά με το ίδιο πάθος, την ίδια δημιουργία, το ίδιο μεράκι από τους καλλιτέχνες.
Έτσι λοιπόν, ένα μεσογειακό μουσικό τριήμερο είχε την ευκαιρία να απολαύσει το μουσικόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης από τον εξαιρετικό ερμηνευτή Αλέξανδρο Τζοβάνη και τον Αστέρη Τσαλίκη στο ακορντεόν όπου ταξιδέψαμε στην περιοχή της Μεσογείου για περίπου δύο ώρες στο Μπενσουσάν Χαν.
Λίγο πριν ανοίξει ο χώρος για το live, στην είσοδο τοποθετήθηκαν μάσκες και αντισηπτικό για το κοινό που θα εισερχόταν. Όταν ανεβήκαμε στον κυρίως χώρο, τίποτα δε θύμιζε έναν συνηθισμένο συναυλιακό χώρο. Βρισκόμασταν σ’ ένα διατηρητέο σπίτι, όπου μέσα ήταν σα να έχει σταματήσει ο χρόνος κάπου προς το τέλος της οθωμανικής περιόδου στη Θεσσαλονίκη. Στο κέντρο είχε σχηματιστεί η «σκηνή» με ένα κλασικό μεγάλο χαλί, δύο καρέκλες κι ένα μικρόφωνο. Τριγύρω υπήρχαν έξι δωμάτια στα οποία είχαν τοποθετηθεί οι λιγοστές, λόγω αποστάσεων, καρέκλες του κοινού. Μέσα στη λιτότητα που διέκρινε το χώρο, αλλά με όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό ηχείων που χρειάζεται μια αξιοπρεπής παράσταση, η ακουστική ήταν ανέλπιστα ικανοποιητική και σε αυτό ίσως να βοήθησε η κυκλική διάταξη, αν και ήταν τόσο καλός, καθαρός και ποιοτικός ο ήχος, η χροιά και η τεχνική του Τζοβάνη που τα μικρόφωνα ήταν περιττά.
Στη συνέχεια, αφού λάβαμε όλοι τις θέσεις μας, έκαναν την εμφάνισή τους οι δυο μουσικοί. Ο Αστέρης Τσαλίκης πήρε το ακορντεόν του και ξεκίνησε να μας εισαγάγει στη μελωδική διαδρομή με το Σταθμό της Ευανθίας Ρεμπούτσικα ενώ έπειτα στη σκηνή βγήκε ο Αλέξανδρος Τζοβάνης ξυπόλυτος και μας προϊδέασε για ένα εναλλακτικό και εσωτερικό ταξίδι. Το ρεπερτόριο των τραγουδιών ήταν επιμελώς μελετημένο με ήχους σχεδόν όλων των χωρών που περιβάλουν τη Μεσόγειο θάλασσα και κυρίως φυσικά ελληνικά. Ακούσαμε τραγούδια τουρκικά, ιταλικά, τραγούδια από την Κάτω Ιταλία, το Ισραήλ, την Πορτογαλία όλα σε άψογη ερμηνεία και προφορά από τον Αλέξανδρο. Μέσα από τις μελωδίες που ακούσαμε, μπορούσαμε να αντιληφθούμε τις μουσικές επιρροές και συνδέσεις όλων των χωρών της Μεσογείου.
.
φωτό αρχείου
.
Η λίστα τραγουδιών περιελάμβανε πολλά γνωστά τραγούδια, ξεκινώντας με την Κουπαστή, Ένα λιμάνι η αγκαλιά μου, Κόρσικα, Μενεξέδες και ζουμπούλια και Αχάριστη κ.α. Στιγμές που ξεχωρίσαμε ήταν τα τραγούδια Το ποτάμι μια δημιουργία του ίδιου του ερμηνευτή που αφορούσε ένα αγόρι που πήγαινε να μιλήσει σ’ ένα ποτάμι καθώς είχε απογοητευτεί από τους ανθρώπους, αλλά και η Βοσκοπούλα μια διασκευή ενός παραδοσιακού σεφαραδίτικου τραγουδιού. Εκτός από την ερμηνεία και το ακορντεόν, ακούστηκαν και άλλα όργανα όπως το ταμπουρίνο, το ντέφι, το ταμπούρλο που προσέδωσαν ρυθμικότητα και ζωντάνια στα τραγούδια. Η σκηνική παρουσία του νεαρού ερμηνευτή ήταν πάρα πού καλή, έντονη, ζωντανή, με συνεχείς κινήσεις και επικοινωνία με το κοινό, ενώ κάποια αφηγηματικά σημεία που υπήρχαν ανάμεσα από τα τραγούδια ήταν σαν να ακούγαμε μια ιστορία στην οποία, όπως αναφέρει και ο τίτλος, ήμασταν πάνω στα φτερά ενός γλάρου και πετούσαμε πάνω από τη θάλασσα των μελωδιών που μας έδωσαν οι δυο καλλιτέχνες.
.
Αν θα ήθελε κανείς να παρατηρήσει τις λεπτομέρειες, θα μπορούσαμε να σταθούμε ακόμα και στο ενδυματολογικό κομμάτι, όπου ο Αλέξανδρος Τζοβάνης αποφάσισε να βάλει ένα άσπρο πουκάμισο και μια μπλε παντελόνα, κάτι που μας παρέπεμψε στο συνδυασμό του φωτός και της θάλασσας της Μεσογείου.
Τέλος θα λέγαμε ότι ήταν μια έντονα συναισθηματική βραδιά και συγκινητική καθώς οι ερμηνείες του Αλέξανδρου Τζοβάνη καθήλωσαν το κοινό του, που δε σταματούσε να χειροκροτάει. Ταξιδέψαμε, νιώσαμε να ερωτευόμαστε, να χαιρόμαστε , να ξεχνάμε τι συμβαίνει έξω για λίγες ώρες. Πολλές φορές νιώσαμε τη δύναμη της μουσικής να μας διαπερνά, μια κοπέλα δίπλα μου γύρισε και μου είπε ότι ανατρίχιασε. Θα το χαρακτηρίζαμε ως ένα «ξεγύμνωμα» εσωτερικό μπροστά σε κάθε τραγούδι. Μέσα στη λιτότητα της εμφάνισης, καθώς ούτε συγκεκριμένο ποσό εισιτηρίου υπήρχε αλλά μια προτεινόμενη συνεισφορά που ο καθένας όμως θα μπορούσε να δώσει ότι ήθελε, υπήρχαν πλούσια ερεθίσματα, ποικιλία τραγουδιών και συναισθημάτων που σίγουρα αυτό δεν έχει κάποια ακριβή κοστολόγηση. Ήταν ένα εξαιρετικό πρότζεκτ του Αλέξανδρου Τζοβάνη και του Αστέρη Τσαλίκη, δυο τοπικών καλλιτεχνών που δημιούργησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα και ποιοτική μουσική διαδρομή κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ελπίζουμε σε αυτούς τους καιρούς να δίνεται βήμα σε τέτοιους καλλιτέχνες που προσφέρουν κάτι λιτό αλλά και ποιοτικό στο κοινό τους.
.
Δείτε και αυτό:
Φωτογραφικό υλικό
