.
.
Συναυλία Hooverphonic στο Fix Factory of Sound
Είδε και σχολιάζει η Ρένα Καλπάκη.
Η πρώτες εντυπώσεις της βραδιάς ήταν κάτι παραπάνω από θετικές. Το Fix Factory of Sound ήταν κυριολεκτικά γεμάτο κόσμο κι επίσης ο αντικαπνιστικός νόμος ήταν σε πλήρη εφαρμογή! Το σκηνικό αυτό δημιουργήθηκε την περασμένη Παρασκευή για την πολυαναμενόμενη συναυλία των Βέλγων Hooverphonic στη Θεσσαλονίκη.
.
.
Η εμφάνιση του συγκροτήματος στη σκηνή με τη νέα και νεαρή τραγουδίστριά τους, που άφηνε τις ξανθιές της μπούκλες να φαίνονται κάτω από την κουκούλα της κάπας που φορούσε, πυροδότησε έντονο ενθουσιασμό. Η μόλις 19 χρονών Λούκα Κρίσμπεργκς με την αποκαλυπτική της σκηνική παρουσία, όπως εξελίχθηκε στη συνέχεια, «πήρε πάνω» της με μεγάλη επιτυχία, τα φωνητικά ενός συγκροτήματος που μετράει περισσότερα χρόνια ζωής από ότι η ίδια, μολονότι σε κανα δυο κομμάτια η ενορχήστρωση σχεδόν «εξαφάνισε» τη φωνή της.
.
.
Μετά το πρώτο κομμάτι, ο Άλεξ Καλλιέ, από τα ιδρυτικά μέλη, ανέλαβε έναν επικοινωνιακό ρόλο που σπάνια συναντάς σε συναυλία. Συχνά πυκνά έπαιρνε το λόγο για να μας πει ιστορίες σχετικά με κάποιο τραγούδι ή εμπειρίες που έχουν από την Ελλάδα κάνοντάς μας να γελάσουμε ουκ ολίγες φορές, παραδεχόμενος εν τέλει ότι χρωστάει τη φλυαρία του στη μητέρα του! Εκτός από την προτίμησή τους για το αχτύπητο δίδυμο «σουβλάκι – τζατζίκι» εξήρε το γεγονός ότι οι Έλληνες σε αντίθεση με τους Βέλγους σιγοντάρουν τα τραγούδια τους. Δεν γνωρίζω βέβαια εάν αποτελεί τυχαίο γεγονός να βάλει Θεσσαλονικείς να τραγουδήσουν ρυθμικά το στίχο « λαλα λαλα λαλα»- θα πρέπει να διασταυρωθεί η σχετική πληροφορία με τη συναυλία στην Αθήνα!
Αφού λοιπόν, η κρυμμένη κάτω από την κάπα, Λούκα κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον μας για τη φωνή της, μετά από κάποια κομμάτια αποκάλυψε της ξανθιές της μπούκλες και το κόκκινο φόρεμα που κρύβονταν από κάτω. Ο Άλεξ έτσι κι αλλιώς δεν άφηνε σε κανέναν περιθώριο να μιλήσει οπότε η μικρή Λούκα είχε όλο το χρόνο και το χώρο να ξεδιπλώσει το ταλέντο της στη σκηνή. Στη συνέχεια αφαίρεσε και το κόκκινο φόρεμα αφήνοντάς την με μία ολόσωμη μαύρη φόρμα και με ένα ερώτημα να πλανάται σχετικά με το πού μπορεί να φτάσει αυτό το layering. Για όσους έχουν κενά στη σχετική ορολογία του styling, πρόκειται για «στρώσεις ρούχων», οπότε όταν αργότερα η Λούκα κατέβηκε από τη σκηνή η περιέργειά μας απαντήθηκε βλέποντάς την να προσθέτει μία μεταλιζέ oversized μπλούζα για να ερμηνεύσει το “Badaboum” σε μια φρέσκια εκδοχή με ένα ακόμη από τα νεαρά μέλη των Hooverphonic.
.
.
Στο σύνολό τους το συγκρότημα είχε μια φρέσκια αύρα περνώντας την τόσο μέσα από τα νέα αλλά και παλιά τους κομμάτια. Ο ήχος τους ήταν καθαρός και σε συνδυασμό με την καθαρή ατμόσφαιρα το αποτέλεσμα ήταν πραγματική απόλαυση. Τα φώτα όμως σίγουρα έπεσαν στη νέα και νεαρή τραγουδίστρια η οποία, αν και δεν δίνει το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα που μας έχει μείνει ανεξίτηλο από την Γκάικε Άρναερτ, σε κομμάτια όπως το “Mad about you”, έχει καταφέρει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες για τους Hooverphonic 24 χρόνια μετά. Και πολύ πιθανόν, μολονότι δεν έχω ακούσει το τραγούδι τους για τη συμμετοχή του Βελγίου στη φετινή Eurovision, να ψηφίσω “Douze Points” για χάρη του Άλεξ που μας το ζήτησε!
Setlist: Concrete Skin, On and On, Stranger, Vinegar & Salt, Heartbroken, Anger Never Dies, Horrible Person, Eden, Romantic, Sleepless, Jackie Cane, The Night Before, Hiding in a Song, Mad About You, Uptight, One Two Three, Badaboum, Looking for Stars, Amalfi
.
Φωτο – Γιάννης Τόμτσης
.
————————
——————–
—————-
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
