Γεμάτη ενέργεια, με βροντερή φωνή, περήφανη πόντια, με χαρακτήρα αλέγκρο, ικανή δημοσιογράφος, τρυφερή μαμά, αξιολάτρευτη συνάδελφος, η τουμπιώτισα Σοφία Ξανθοπούλου είναι το κορίτσι που θες να έχεις φίλη και να μοιράζεσαι τα μυστικά σου.
Βρεθήκαμε εκτός δουλειάς, για καφέ και μου είπε τα δικά της, με τον ξεχωριστό μοναδικό τρόπο της. Η κουβέντα μαζί της απολαυστική!
“Άνοιξη, δεκαετία ΄80, το φως να μπαίνει γλυκά στο σπίτι και η μάνα μου στην κουζίνα να ακούει τη Μαρινέλλα να τραγουδά από το ραδιοφωνάκι… να παίζει το τρανζίστορ…
Το ραδιόφωνο ήταν πάντα ανοικτό, με συντρόφευε στα διαβάσματά μου, στις χαρές μου, στις λύπες μου, στις αγωνίες μου, ήταν το οξυγόνο μου!
Βραδινές εκπομπές και τραγούδια που σιγομουρμούριζα, τα ρουφούσα και τα μελετούσα, τα ερωτευόμουν!
“Πέντε χρόνια σπουδές ελαφρού τραγουδιού στο Μακεδονικό Ωδείο, αγάπη για τη μουσική, μεράκι και πάθος!
Μετά, παράλληλα με τις σπουδές δημοσιογραφίας, κάποιες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές, έτσι, για να μη σου μείνει απωθημένο, όπως έλεγε η μάνα μου, κακό πράμα το απωθημένα.
Για φιλόλογος πήγαινα, αλλά με κέρδισε η δημοσιογραφία και η επικοινωνία.
Βρήκα το δρόμο μου σε αυτές τις σπουδές, σε αυτό το χώρο.
Πρώτα σε ιδιωτικό κολλέγιο εδώ στη Θεσσαλονίκη και μετά ένα μεταπτυχιακό στην Αγγλία, με την πολύτιμη βοήθεια των παππούδων μου.
“Επιστρέφω και κάνω κάποιες εισηγήσεις σε ιδιωτικές σχολές. Σε μία από αυτές, είναι εισηγητής ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος και τώρα βουλευτής, ο οποίος εκείνη την περίοδο εργάζεται στον FM100 και ψάχνει βοηθό για την εκπομπή του.
Με προτείνει ο Χάρης Αρβανιτίδης να κάνω την πρακτική μου στο Δημοτικό ραδιόφωνο και αναλαμβάνω χωρίς να το καταλάβω καλά καλά την παραγωγή της εκπομπής του Αλέξανδρου, έτσι ξεκινάω την επαγγελματική μου καριέρα.
Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά, σε μια εκπομπή πολιτικού περιεχομένου, με πολλές απαιτήσεις, έμαθα πολλά πράγματα.
Με βοήθησε το περιβάλλον του ραδιοφώνου, αισθανόμουν πολύ οικεία και άνετα, ήταν άλλωστε κάτι που πάντα ήθελα.
Οι συνθήκες ήταν γόνιμες μιλάμε για το 2001, όταν η κρίση δεν υπήρχε πουθενά στον ορίζοντα.
“Τι άλλο μπορούσα να ζητήσω; Οι δυο αγάπες μου, το τραγούδι και ο λόγος συνδυάστηκαν αρμονικά, έγιναν η… δουλειά μου!
Έκανα και εκπομπές τα σαββατοκύριακα, μουσικές εκπομπές με λίγη επικαιρότητα. Το καλύτερό μου!
“Αργότερα με απορρόφησε πιο πολύ το θέμα της δημοσιογραφίας, ασχολήθηκα και στις εκπομπές της TV100, στο στήσιμο ειδικών εκπομπών και αφιερωμάτων.
Ωραία εμπειρία, να κάνεις έρευνα, να μαθαίνεις πράγματα για το σεισμό του ’78, την πυρκαγιά της JET OIL, και άλλα θέματα που απασχόλησαν την πόλη.
“Από το 2013 που έγινα μαμά, απορροφήθηκα κυρίως στο ραδιόφωνο, στις ενημερωτικές εκπομπές και στα δελτία ειδήσεων.
Ο κόσμος εμπιστεύεται το ραδιόφωνο και το επιλέγει για την ενημέρωσή του.
Έχει αμεσότητα, είναι έγκυρο και αξιόπιστο.
Μέσα σε έναν κυκεώνα παραπληροφόρησης και ψευδών ειδήσεων το ραδιόφωνο έχει καταφέρει να κρατήσει την αξιοπιστία του.
Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι το ραδιόφωνο ως μέσο, εκτός από παρελθόν και παρόν, έχει μέλλον. Γιατί είναι ανθρώπινο, χτίζει μια σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό, που είναι συμπαγής και αδιάρρηκτη.
Ένα παραπάνω, όταν πρόκειται για ένα δημοτικό μέσο όπως αυτό που εργάζομαι.
“Ο ρόλος ενός δημοτικού ραδιοφώνου είναι βοηθητικός και υποστηρικτικός. Οφείλει να είναι τα μάτια και η φωνή του κάθε πολίτη στην πόλη και στην κοινωνία. Να αναδεικνύει και να αναζητά λύσεις στα προβλήματά του.
Πάνω σε αυτή τη φιλοσοφία κινούμαστε στον FM100 και προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο, με δύναμή μας τη στήριξη του κόσμου.
Με γνώμονα την αντικειμενικότητα, καλύπτοντας όλες τις φωνές της πόλης, σε όλους τους τομείς.
Μέλημά μας να μεταδίδονται και να ακούγονται ισομερώς όλες οι απόψεις.
Αυτή την περίοδο επιμελούμαι την «Ώρα Ενημέρωσης» το αναλυτικό δελτίο ειδήσεων κάθε μεσημέρι στις 2 στον FM100.
Προσπαθώ να κάνω σωστή ιεράρχηση και προβολή όλων των θεμάτων, σίγουρα όμως τα θέματα τοπικού ενδιαφέροντος καταλαμβάνουν μεγαλύτερο χώρο στο δελτίο.
Όταν ας πούμε η πόλη δεν έχει νερό μια βδομάδα, εννοείται ότι θα δώσεις προτεραιότητα και θα ασχοληθείς κυρίως με αυτό για να ενημερώσεις όσο γίνεται πιο αναλυτικά για τις εξελίξεις.
Αγαπώ πάρα πολύ τη δουλειά μου, η οποία με ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ενημερώνομαι διαρκώς, είμαι σε επαγρύπνηση, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μάλλον δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Και το κάνω με χαρά, δεν μου είναι βάρος, αν σε βαραίνει αυτή η δουλειά καλύτερα να επιλέξεις κάποιαν άλλη.
“Η κόρη μου, η Χαρά, άλλαξε όλη μου τη ζωή, τη φιλοσοφία μου και τη στάση μου απέναντι στον κόσμο.
Το τραγούδι συνεχίζει να είναι αγάπη μου, της τραγουδάω νανουρίσματα, της γράφω τραγούδια.
Έχουμε το δικό μας νανούρισμα, με ενδιαφέρει πολύ το τραγούδι για παιδιά, σκέφτομαι πως δεν έχει τη θέση και την προσοχή που του αξίζει.
Υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν όμορφα τραγούδια για παιδιά και δεν έχουν την πρέπουσα προβολή, δεν τους ξέρει ο πολύς ο κόσμος.
Θα ήταν ωραίο να υπήρχε μια παιδική γωνιά, ακόμη και στο ραδιόφωνο, με μουσικές, όχι απαραίτητα μόνο ‘παιδικές’, να ακούν τα παιδιά από μικρά και να μαθαίνουν τον μουσικό μας πλούτο.
“Το Pontiotube το έφτιαξα για να έχω νοερά στην καθημερινότητά μου τους δυο αγαπημένους μου παππούδες ποντιακής καταγωγής.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα καθαρά ποντιακό περιβάλλον.
Πόντια, καραπόντια δηλαδή! Κάποια στιγμή σκέφτηκα να προωθήσω την ποντιακή κουλτούρα και διάλεκτο μέσω της τεχνολογίας.
Έφτιαξα λοιπόν ένα κανάλι στο youTubeόπου ανεβάζω βιντεάκια – σκετσάκια που βιντεοσκοπούμε μαζί με την Γαλάτεια Ευαγγελίδου και τον Κωνσταντίνο Κουτούλη σε διάφορα σημεία της πόλης με αφορμή μια λέξη της ποντιακής διαλέκτου.
Δεν φαντάστηκα ότι θα έχει τόση απήχηση στον κόσμο και θα το αγαπήσει. Το έχω παγώσει λίγο αυτή την περίοδο λόγω κάποιων οικογενειακών υποχρεώσεων, αλλά θα επανακάμψω σύντομα.
“Το https://forever-hugs.blogspot.gr/ είναι ένα μπλογκ που το ξεκίνησα σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο για τη ζωή μου με τη Χαρά αλλά επεκτάθηκε και σε θέματα που απασχολούν έναν γονιό.
Ήθελα η Χαρά να μπορεί να διαβάσει όλα όσα ζήσαμε παρέα, αν τυχόν εγώ… έλειπα από τη ζωή της. Λέγεται ‘για πάντα αγκαλιές’, γιατί μια αγκαλιά είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μικρούς αλλά και για μεγάλους!
.
“Για μένα η αγκαλιά είναι τρόπος έκφρασης αγάπης και νοιαξίματος, κάθε μέρα ας πούμε αν μπορούσα θα αγκάλιαζα τους συναδέλφους μου στο ραδιόφωνο, τους αγαπώ.
Είμαι πολύ συγκινησιακά φορτισμένη αυτή την περίοδο, θέλω όλους τους αγαπημένους δίπλα μου, να δουλεύουμε και να δημιουργούμε παρέα και να απολαμβάνουμε την κάθε μας μέρα.
Μου λείπουν πάρα πολύ τα δύο συναδελφάκια μου που έφυγαν από κοντά μας.
Τους αφιερώνω κλείνοντας το τραγούδι «θα βρεθούμε ξανά» με τη φωνή του Παντελή Θαλασσινού.
Φωτογραφικό υλικό
