Αν ακούς ξένη μουσική και είσαι πάνω από …άντα, αποκλείεται να μην έχεις κολλήσει σε εκπομπή του, ραδιοφωνική ή τηλεοπτική. Αν κυκλοφορείς νύχτα τα τελευταία… κάμποσα χρόνια σίγουρα τον έχεις πετύχει σε κάποιο μαγαζί ως θρυλικό DJ αρχικά, αργότερα manager, PR, ή απλό θαμώνα!
Ευγενική φυσιογνωμία, αειθαλές χαμόγελο, αξιαγάπητος κι επικοινωνιακός, έχει πάντα έναν καλό λόγο αλλά και μια απίθανη ιστορία να σου διηγηθεί!
.
Ο Πόλυς Μαυρόπουλος είναι από ταtrademark της Θεσσαλονίκης στη διασκέδαση και στη νυχτερινή ζωή και θα μας ξεναγήσει ευθύς αμέσως στις χρυσές εποχές της μουσικής και της νύχτας!
Βρεθήκαμε τη μέρα και την ώρα που έριξε το μπουρίνι στη Θεσσαλονίκη κι εν μέσω βροντών και αστραπών τα είπαμε!
“Ξεκίνησα σαν DJ στα μέσα της δεκαετίας του 70, θα καταλάβουν και την ηλικία μας, αλλά δεν την κρύψαμε ποτέ!
Τα θυμάμαι όλα, αναλυτικότατα, μέρα τη μέρα, από το ξεκίνημά μου μέχρι και σήμερα, όλες μου τις στιγμές!
Αυτό το μαγικό ταξίδι ξεκίνησε στη θρυλική ΄Αναμπελ που δεν υπάρχει πια εκεί στην παραλία της Αρετσούς, με δύο πικάπ πάνω σε κάτι λάστιχα που κουνιόντουσαν επικίνδυνα, δεν υπήρχε μίκτης τότε, υπήρχε ένα ποτενσιόμετρο, ένα κουμπί ουσιαστικά, που γυρνούσαμε από το ένα το πικάπ στο άλλο.
Τα μαγαζιά τότε πήγαιναν μέχρι το πρωί, δεν υπήρχε ωράριο, τελειώναμε 7 με 8 το πρωί και πήγαινα κατευθείαν σχολείο.
Από πολύ μικρός μπήκα σε αυτόν το μαγικό κόσμο της μουσικής κι από τότε άρχισα να μαζεύω βινύλια.
Σήμερα τα βινύλιά μου φτάνουν τα 11.000, χώρια τα μικρά κι είμαι πολύ περήφανος για τη συλλογή μου.
Είναι όλη μου η ζωή εκεί και δεν θα τα έδινα για όλα τα λεφτά του κόσμου.
Δεν περνάει μέρα που δε θα μπω στο δωμάτιο εκεί με τους δίσκους με τη μουσική μου, που δε θα πιάσω δε θα ακούσω δε θα νιώσω τη μουσική, να τα χαζέψω, είναι αυτή η τρέλα.
“Ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα, όλα ήταν διογκωμένα και τα ζούσαμε στην υπερβολή τους, ήταν φυσικό κι επόμενο κάποια στιγμή να τελειώσει όλο αυτό.
Εγώ δοξάζω το Θεό αυτό που έζησα όλα αυτά τα χρόνια, όλο αυτό που πήρα, το κράτησα και το διαχειρίστηκα με σύνεση, δεν τρελάθηκα ποτέ, ήμουν πολύ προσγειωμένος.
Συναναστρεφόμουν πολύ με καλλιτέχνες και λόγω της τηλεοπτικής εκπομπής και κατάλαβα και είδα τι σημαίνει να τρελαίνεσαι με την ξαφνική δημοσιότητα από τη μια μέρα στην άλλη.
Είναι δύσκολο να το διαχειριστείς αν δεν έχεις κάτι να σε γειώνει και να σε κρατάει με τα πόδια στο έδαφος.
Κατάλαβα λοιπόν από πολύ μικρός ότι το παν στη είναι η καλή διαχείριση.
Η οικογένεια έπαιξε και παίζει τον πρωταρχικό ρόλο σε αυτό και με κράτησε, γιατί είναι πάνω από όλους και από όλα!
Μάζευα τα χρήματα, γιατί ξεκίνησα σε εποχές πολύ δύσκολες για μένα, ήξερα την αξία τους, τα σεβάστηκα.
Επένδυσα σε πράγματα που ήθελα πάντα στη ζωή μου και τα είχα στερηθεί!
Έφτιαξα ένα όμορφο σπίτι, πήρα ένα καλό αυτοκίνητο που ήταν ένα μακρινό όνειρο ενός πιτσιρικά, νομίζω ότι τα κατάφερα να το διαχειριστώ καλά και σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας αλλά και σε επίπεδο οικονομικό.
“Ξεκίνησα από το πειρατικό ράδιο Θεσσαλονίκη, θυμάμαι τον συγχωρεμένο Γιώργο Σαρίδη και τα παιδιά το Στέφανο και το Λευτέρη που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα στο ραδιόφωνο, όπως και μετά που ξεκίνησα στον FM101, 3 Aυγούστου του 1988.
Μια ζωή με απίστευτες στιγμές που ζήσαμε και δεν πρόκειται να επαναληφθούν. Με αξέχαστους συναδέλφους αποτελούσαμε μια δυνατή ομάδα. Είχα την απογευματινή ζώνη με αγαπημένα τραγούδια και κάθε μέρα μπλοκάριζε το τηλεφωνικό κέντρο, τότε δεν υπήρχε ούτε ίντερνετ ούτε τίποτα. Εγώ είχα την τύχη να έχω τα βινύλια από την άλλη μου δουλειά, γιατί τότε τα βινύλια ήταν πανάκριβα, κι έπαιζα τα πάντα. Γιατί κάθε μέρα έβγαινε και κάτι καινούριο εγώ τα παρακολουθούσα και μπορούσα να τα παίρνω για τα μαγαζιά.
.
Τα έπαιζα λοιπόν στο ραδιόφωνο πριν καλά καλά κυκλοφορήσουν και τρελαίνονταν οι πιτσιρικάδες. Είχα κάθε μέρα από έξω 100 με 200 άτομα, όπου άκουγαν την εκπομπή από ηχεία που είχαμε βγάλει στο δρόμο και περίμεναν με κασέτες να τους γράψω τραγούδια.
Έξω είναι ο Κώστας ο Γεωργιάδης, ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει κι αυτός τη ζωή του στη μουσική, ο οποίος ήταν από τους φανατικότερους ακροατές μου και υπήρχε ένα τραγούδι, ήταν ένα συγκρότημα που έμοιαζε με τους CURE, οι ESSENSE με το A MIRAGE, ένα τραγούδι που δεν έλεγα ποιο είναι και πάντα μιλούσα πάνω του για να μην το ηχογραφήσουν, μια φορά δε μίλησα στα δύο χρόνια και το έγραψε ο Κώστας. Μιλάμε για τέτοια τρέλα με τη μουσική, περίμενε τη στιγμή και το πέτυχε, μου το έφερε κιόλας να το ακούσω!
.
Τι να σου πω τώρα για τα ιστορικά πάρτι του 101 στην AMNESIA άφησαν εποχή, ακόμη τα θυμούνται όσοι τα έζησαν.
Πήγα στον FM101 μετά από πολλά δοκιμαστικά. Τότε ήταν η εποχή των δοκιμαστικών και πολύ καλά κάνανε, υπήρχαν πολύ αυστηρά κριτήρια για να μπεις στο ραδιόφωνο.
Ο Ηλίας ο Πανάς με πήρε τότε που ήταν διευθυντής και μπήκα στη χρυσή ομάδα του ραδιοφώνου.
Κάποιοι έφυγαν, κάποιοι έμειναν, κι εγώ με το Χρήστο Πορτοκάλογλου φύγαμε για ένα διάστημα, απαρνηθήκαμε τη δόξα, ήμασταν οι πρώτοι ‘επαναστάτες’ αν μπορείς να το πεις, γιατί καλή η δόξα αλλά θες και να αμειφτείς ανάλογα, πήγαμε στο 103 για ένα χρόνο και γυρίσαμε με άλλα συμβόλαια πιο καλοπληρωμένα και με εκπομπή στην τηλεόραση το «Άσπρο – Μαύρο» από το 91 έως το καλοκαίρι του 96. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ξεκίνησα στην ΕΤ3 το ζάπινγκ στο κλάμπινγκ με τρελά νούμερα τηλεθέασης για πέντε χρόνια περίπου. Στο μισάωρό μου ανέβαινε ο μέσος όρος του καναλιού 5 με 10 μονάδες.
Ήταν τότε που κάθε χρονιά συζητούσα και με ένα πανελλαδικό κανάλι αλλά ποτέ δεν πήγα στην Αθήνα.
Έπρεπε να αλλάξω όλη μου τη ζωή, ήμουνα πάρα πολύ καλά εδώ, περνούσα καλά, οικονομικά ήμουν ευχαριστημένος, δεν είχα λόγους να φύγω.
Θυμάμαι το πρώτο ραντεβού που έκλεισα με το MEGA, μου το είχε κλείσει ο Πέτρος Φιλιππίδης που ήμασταν πολύ φίλοι, έστειλαν μια λιμουζίνα να με πάρει από το αεροδρόμιο.
Εκεί είπα, όπα, που πας τώρα, θα πάρουν τα μυαλά σου αέρα!
Με ήθελαν για συμπαρουσιαστή της Ρούλας Κορομηλά στο Μπράβο και μου έδιναν και μια εβδομαδιαία δική μου εκπομπή.
Πηγαίναμε θυμάμαι στα Μελίσσια που έκανε την εκπομπή η Κορομηλά και κάναμε μία απόσταση ενός τετάρτου σε δύο ώρες!
Εγώ είχα τρελαθεί, ήξερα εκείνη την ώρα μέσα μου ότι δε θα άντεχα εκεί πέρα με τίποτα!
Ο Πέτρος δεν το πίστευε, μου ‘λεγε είσαι τρελός, δε θα σου ξαναδοθεί τέτοια ευκαιρία, μάλιστα παρεξηγήθηκε γιατί το θεωρούσε σίγουρο ότι θα κατέβω, αλλά εμένα μου ήταν αδύνατο όλο αυτό!
Βέβαια μυαλό δεν έβαλα, κάθε χρονιά πήγαινα και μιλούσα όταν με καλούσαν, με ΑΝΤ1 με STAR με ΣΚΑΙ, αλλά ποτέ δεν το αποφάσισα να κατέβω και δεν το μετάνιωσα! Μια χαρά είμαι, δοξάζω το Θεό δεν έχω κανένα παράπονο!
Η διασκέδαση ήταν σε άλλα επίπεδα, πιο ξέγνοιαστη πιο ελεύθερη.
Εμείς τότε με το Νίκο Πορτοκάλογλου είχαμε και το Άσπρο Μαύρο στην TV100 κάναμε πάρτι στο Μπουντρούμ, όπου είχαν έρθει από υπουργούς και δημάρχους μέχρι χιλιάδες κόσμου που έκαναν ουρές από έξω.
Ο κόσμος σήμερα δεν μπορεί πλέον να διασκεδάσει έτσι, βασικά δεν διασκεδάζει μπορώ σου πω γιατί δεν έπαψα να κινούμαι στο χώρο της διασκέδασης όλα αυτά τα χρόνια κι έχω μέτρο σύγκρισης.
Είναι πολύ πιο μαζεμένοι, μαραζωμένοι θα έλεγα, δεν διασκεδάζουν με την ψυχή τους ρε παιδί μου, τα προβλήματα τους κρατάνε μαγκωμένους.
.
“Βλέπω ότι ο κόσμος γενικά δεν περνάει καλά, είναι πάρα πολύ λίγοι πλέον αυτοί που μπορούν να περάσουν καλά, η διασκέδαση είναι καθρέφτης της καθημερινότητάς μας, άλλωστε.
Χάθηκε η χαρά μας και πρέπει να την ξαναβρούμε!
Είμαστε όλοι λίγο στα χαμένα, το βλέπω και στον τρόπο που περπατάμε στο δρόμο, στον τρόπο που οδηγούμε, βλέπεις πρόσωπα σκυθρωπά και αφηρημένα.
Παρ’ όλο που γίνονται πολύ καλές προσπάθειες στη Θεσσαλονίκη με ωραίους χώρους, υπάρχουν άνθρωποι που επενδύουν ακόμα στη διασκέδαση κι εύχομαι να μπορεί να τους στηρίξει ο κόσμος.
Καμία σχέση όμως με αυτά που γίνονταν στο παρελθόν!
Δεν είναι εποχές που θα ρίξει πολλά λεφτά ο άλλος, δεν είναι τρελός, επιχειρηματίας είναι στην Ελλάδα του 2018, αυτό από μόνο του τον καθιστά λίγο τρελό, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα!
Η διασκέδαση και η νύχτα πάει προς τα πίσω κι αυτό φαίνεται και από τα σχήματα το Παρασκευοσάββατο τείνει να γίνει μόνο Σάββατο.
Από το εξαήμερο φτάσαμε στο διήμερο και πάμε για μια μέρα.
Θες αφιέρωση; Εντάξει θα σου αφιερώσω κάτι!
Ένα τραγούδι που όταν πρωτοβγήκε είχα πάθει σοκ!
Από τα πολύ αγαπημένα μου, 1981, τραγούδι ορόσημο για μένα, ενός θρυλικού συγκροτήματος των SIMPLE MINDS: Someone, Somewherein Summertime!
Το χαρίζω στην οικογένειά μου και σε εσάς όλους, τους ανθρώπους που έχω μια καθημερινή επαφή, που ζω τόσα χρόνια μαζί σας, σας αγαπάω, ελπίζω να μ’ αγαπάτε κι εσείς, έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί, συνεχίζουμε να τα περνάμε πάντα με χαμόγελο κι αισιοδοξία για το μέλλον, ενωμένοι κι αγαπημένοι, με πάρα πολλή αγάπη σας το αφιερώνω από την καρδιά μου!
Φωτογραφικό υλικό
