Υπήρχε μια εποχή, στην αρχή των 90ies, που το χιούμορ περνούσε κρισάρα κι εμείς υποφέραμε. Όταν λέω υποφέραμε, φανταστείτε μια εκπομπή σαν το Ράδιο Αρβύλα, αλλά μόνο με Σκύλο και Χρήστο Κιούση, με κείμενα γραμμένα από τη Σοφία Αλιμπέρτη, τον Τζέρεμυ και το διαφημιστικό τιμ της Q, παιγμένη σε slow motion και να κλείνει με ζωντανή μουσική των Βέγκας. Και να είσαι καθηλωμένος στην πολυθρόνα με λουμπάγκο, και να έχει τελειώσει η μπαταρία στο τηλεκοντρόλ.

Φωτογραφικό υλικό