.
Με χαρά αυτόν τον μήνα φιλοξενούμε στη συνεντευξιακή στήλη In Tempo που αναδεικνύει παρουσιάζοντας νέους μουσικούς, την Ελένη Μπούσμαλη! Πρόκειται για μια νέα καλλιτέχνη που γράφει μουσική, στίχους και δεν λέει ποτέ όχι σε μια καλή συνεργασία. Βασικές μουσικές επιρροές της, αποτελούν αγαπημένοι συνθέτες, ερμηνευτές και τραγουδοποιοί του έντεχνου, λαϊκού και ρεμπέτικου πενταγράμμου. Λίγο πριν την κυκλοφορία της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς, η Ελένη μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της.
Τί σε παρακίνησε να ασχοληθείς με τη μουσική;
Η αρχή της ενασχόλησής μου με τη μουσική, έγινε λόγω μιας κουβέντας με τη μητέρα μου. Από μωρό τρελαινόμουν με τα μουσικά όργανα, είχα φλογέρες, κιθαράκια από πανηγύρια, φυσαρμόνικες, αρμονιάκια, αλλά ποτέ κανείς δεν έπαιρνε την απόφαση να με «στείλει» κατευθείαν στην εκμάθηση της μουσικής. Θα ‘μουν κοντά στα 16 λοιπόν, όταν είπα στη μάνα μου : “Τόσα μουσικά όργανα και μόνο λόγια είστε..!”. Αυτό ήταν! Πήρε επί τόπου μια δασκάλα κλασικής κιθάρας και μετά από λίγες μέρες, ήρθε και το πρώτο μου μάθημα.
Πότε άρχισες να γράφεις δικούς σου στίχους και μουσική;
Καθώς μάθαινα τις πρώτες συγχορδίες, ήρθαν και τα πρώτα μου τραγούδια. Εκείνα τα τραγούδια μπορεί να μην ήταν και τόσο καλά, αναγνωρίζω, όμως, την τότε ανάγκη μου για έκφραση, μέσω αυτής της υπέροχης διαδικασίας της δημιουργίας.
Ποιοι καλλιτέχνες αποτελούν έμπνευση για σένα;
Πιστεύω βαθιά μέσα μου, πως ο καλλιτέχνης -ανεξαρτήτου τέχνης- οφείλει να υπερασπίζεται τη δικαιοσύνη, την ισότητα, τους πιο αδύναμους και να μπορεί να διακρίνει το άδικο. Έμπνευση για μένα, λοιπόν, αποτελούν όσοι είναι «πραγματικοί» καλλιτέχνες, όσοι δηλαδή ξεκινούν την ενασχόληση τους με τη μουσική γιατί το ζητάει η ψυχή τους. Όπως είπε γεμάτος πάθος και ο αγαπημένος φίλος και συνάδελφος Κώστας Παπασταματίου: «Αν θες να λέγεσαι καλλιτέχνης, ΘΑ ΝΙΩΘΕΙΣ!»
Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή;
Το μεγαλύτερό μου άγχος, σε κάθε μου εμφάνιση, είναι αν θα καταφέρουμε να ενωθούμε με το κοινό και να βιώσουμε μια κοινή εμπειρία. Στα μεγάλα events και στις μουσικές σκηνές, η επικοινωνία με το κοινό ίσως είναι πιο εύκολη, χάρη στην καλύτερη οργάνωση, όμως εκεί πάντα η απόσταση είναι μεγάλη. Αντίθετα, αν τύχει να παίξουμε σε ταβερνάκια και «πετύχει η βραδιά», η απόσταση με το κοινό εξαφανίζεται και στο τέλος σχεδόν αγκαλιαζόμαστε με τους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά μας.
Με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες μελλοντικά να συνεργαστείς;
Αυτή η εργασία είναι ένα θαύμα από μόνη της. Τούτη η εξαιρετική ερώτηση μου επιβάλλει να αναφέρω πως δε χρειάζεσαι ούτε αφεντικά, ούτε υπαλλήλους, ούτε άγχη για αύξηση/μείωση κέρδους ή οτιδήποτε άλλο σκληροπυρηνικό για να ικανοποιήσεις την ευαίσθητη καρδιά ενός καλλιτέχνη. Αρκούν μόνο συνεργάτες που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος με σένα. Ως συνεργάτες θεωρώ όχι μόνο μουσικούς, αλλά και ανθρώπους που μας δίνουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε το έργο μας. Ως τώρα, αισθάνομαι τυχερή καθώς έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες και αυτό που με χαροποιεί περισσότερο είναι ότι οι συνεργασίες μου συνεχώς αυξάνονται! Θα τολμήσω να ονοματίσω τα πέντε πρώτα ονόματα μεγάλων καλλιτεχνών που θα μου έρθουν στο μυαλό, αν και θα ήθελα να γράψω μια λίστα με άλλα εκατό ονόματα γνωστών και λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών που εκτιμώ. Για να επικοινωνήσω κυρίως τα ακούσματά μου, στην κορυφή βρίσκονται η Μελίνα Κανά, η Λίνα Νικολακοπούλου, η Τάνια Τσανακλίδου, η Χάρις Αλεξίου και η Λιζέτα Καλημέρη.
.
Μια εμφάνιση που σου έχει μείνει αξέχαστη.
Μου έρχεται στο μυαλό, κι ας μην είναι δική μου, η συναυλία της Τάνιας Τσανακλίδου με τη Χαρούλα Αλεξίου στο Θέατρο Δάσους πριν κάποια χρόνια. Είχε αρχίσει να βρέχει και το κατάμεστο θέατρο γέμισε με χρωματιστές ομπρέλες. Μας τραγουδούσαν το “Χάρτινο το φεγγαράκι”, όταν στην επανάληψη του ρεφρέν όλοι γίναμε μια φωνή. Φανταστείτε τη μαγεία, άσχετα που το φεγγάρι μάς την έσκασε και η συναυλία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Για να μιλήσουμε όμως και για μια δική μου εμφάνιση, θυμάμαι ένα βράδυ σε ένα μικρό κουτουκάκι που είχαμε γίνει ένα με τον κόσμο. Τραγουδούσαμε μαζί, λες και ήμασταν όλοι φίλοι. Ένιωθα πως ήμουν ανατριχιασμένη σε κάθε τραγούδι! Η ένωση, το μοίρασμα, η ενέργεια ήταν σκέτη συγκίνηση και μαγεία.
Έχεις συναντήσει εμπόδια στη μέχρι τώρα πορεία σου στη μουσική;
Το μόνο που θεωρώ εμπόδιο είναι ότι για να βιοποριστείς μέσω της τέχνης, αναγκάζεσαι να δουλεύεις πολύ με συνεχείς live εμφανίσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να στερείσαι χρόνου από τη δημιουργία και πιο συγκεκριμένα από τα τραγούδια, τις μουσικές, τις συνεργασίες…
Ετοιμάζεις κάποια νέα δουλειά;
Πριν λίγο καιρό, ετοιμάσαμε ένα καινούριο σχήμα με φίλους μουσικούς με το οποίο κλείσαμε κάποιες εμφανίσεις εντός και εκτός Θεσσαλονίκης. Επίσης, συζητώ με κάποιους συναδέλφους για τη δημιουργία του πρώτου προσωπικού μου δίσκου.
Πού θα σε βρούμε;
Στις 15 του Μάρτη θα με βρείτε στη Μαύρη Τρύπα στις 21:30. Θα έχω στο πλευρό μου τους Σοφία Βουλγαρίδου (Ακορντεόν), Δημήτρη Γουμπερίτση (Κοντραμπάσο),
Κώστα Γκούβα (Μπουζούκι), Σοφία Καλπουρτζή (Πιάνο) και Αντώνη Πασαλή (Τύμπανα). Πρόκειται για φίλους μου μουσικούς που συνεργαζόμαστε σταθερά το τελευταίο διάστημα.
Κώστα Γκούβα (Μπουζούκι), Σοφία Καλπουρτζή (Πιάνο) και Αντώνη Πασαλή (Τύμπανα). Πρόκειται για φίλους μου μουσικούς που συνεργαζόμαστε σταθερά το τελευταίο διάστημα.
Ποιο θα ήταν το μήνυμα σου προς τους αναγνώστες μας;
Να μην ξεχνάμε πως αυτό που λέμε ζωή , είναι μια πορεία προς το θάνατο. ‘Άρα τι μένει; Να νιώθουμε, ν’ αγαπάμε, να σεβόμαστε, να είμαστε μαχητές και να παλεύουμε να γινόμαστε καλύτεροι. Δεν είναι νουθεσίες, πιο πολύ για να τ’ ακούσω το λέω. Το καταπληκτικό τραγούδι σε μουσική Ξαρχάκου “Αυτόν τον κόσμο τον καλό”, τα λέει καλύτερα. Και αφού ξεκίνησα έτσι, θα συνεχίσω με ένα ακόμα στίχο του Άλκη Αλκαίου, “άλλος γυρεύει βάλσαμο κι άλλος πληγή, είν’ οι αλήθειες όσοι οι άνθρωποι στη γη”. Ευχαριστώ από καρδιάς για τη συνέντευξη αυτή. Καλή αντάμωση με όλα τα αγαπητά μούτρα.
Ευχαριστούμε πολύ την Ελένη Μπούσμαλη και της ευχόμαστε να έχει πολλές επιτυχίες στην μουσική πορεία της!
ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ:
.
LINKS:
Φωτογραφικό υλικό
